Καλό ταξίδι Μήτσο…

Μην περιμένετε να διαβάσετε για τον Παναθηναϊκό σήμερα εδώ μέσα. Κι ας ξύπνησα με κέφι και με όρεξη. Περίπατο πήγαν όλα αυτά λίγο μετά τις 11. Τότε που πήρα τηλέφωνο τον Γιάννη τον Σκόκα για να κάνουμε το κλασικό «καφενείο» και με έστειλε αδιάβαστο.

«Τι έχεις ρε μαλάκα, δεν ακούγεσαι καλά;» τον ρώτησα. «Γάμησέ τα αδερφέ, πέθανε ο Χαραλάμπους. Καρδιά…» μου είπε. Και παγώσαμε και οι δύο. Όπως και όλοι όσοι από τους γνωστούς του άκουσαν την είδηση στη διάρκεια της μέρας. Γιατί είναι από τα μαντάτα που σε κάνουν να τρελαίνεσαι και να σκέφτεσαι πόσο μικρή και άδικη είναι η ζωή.

Τον Δημήτρη τον γνώρισα το 1994. Συμμαθητές στη σχολή, αρρωστάκια με την Πανάθα και χαβαλέδες και οι δύο δεν αργήσαμε να δεθούμε στην προσπάθεια να κάνουμε την τρέλα μας επάγγελμα. Και τα καταφέραμε. Αυτός στο Derby με τη στήλη του… καφετζή και αργότερα στον ΔΟΛ, εγώ στο Sportime. Τα τελευταία χρόνια είχαμε χαθεί και τα λέγαμε αραιά και που. Μάθαινα πάντως τα νέα του κι αυτός τα δικά μου γιατί είχαμε ένα σωρό γνωστούς από το χώρο μας και όχι μόνο, αλλά και μια κοινή αγάπη. Την Τριφυλλάρα.

Πριν από 18 χρόνια έχασα τον πατέρα μου, εδώ και οκτώ μήνες τον πατριό μου και ουσιαστικά δεύτερο πατέρα μου και γενικά νόμιζα πως είμαι εξοικειωμένος με τον θάνατο. Νόμιζα… Γιατί είναι πράγματα που δεν τα χωράει ο νους σου. 35 χρονών παλικάρι, χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα υγείας, τουλάχιστον διαπιστωμένο. Κάτι «ζόρια» από αυτά που τραβάμε όλοι μας και τίποτα παραπάνω. Της πλάκας αν θέλετε για τέτοιο κακό που τον βρήκε. Γαμώ το άγχος μας μέσα θα πω εγώ κι αυτό ισχύει για τους πάντες. Αυτά θα μας φάνε. Όπως έφαγαν και τον Μήτσο. Ετσι ξαφνικά, χωρίς κανείς να το καταλάβει.

Μίλησα με έναν παιδικό μου φίλο και μου είπε ότι το βράδυ της Πέμπτης ήταν μαζί μέχρι αργά στο Κολωνάκι για ποτό. «Δεν αισθανόταν καλά, αλλά δεν φαινόταν και για κάτι σοβαρό. Χαλάρωσε και έδειξε να του περνάει. Λίγο μετά τις δύο μας χαιρέτησε γιατί ήθελε να πάει για ύπνο και δώσαμε ραντεβού για την επόμενη μέρα», μου είπε ο Μιχάλης που δεν μπορούσε να πιστέψει τι ακολούθησε. Όπως και κανείς άλλος.

Ο Δημήτρης μπορεί να «έφυγε» όπως και τόσοι άλλοι, αλλά σίγουρα δεν θα χαθούμε. Αργά ή γρήγορα όλοι θα πάμε να τον βρούμε εκεί πάνω. Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του και να τον έχει καλά για να μας βλέπει από ψηλά. Καλό ταξίδι φίλε…