Ραντεβού στο... ΟΑΚΑ!

Καταρχήν δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία για το διπλό του Ολυμπιακού στην Τούμπα. Αν πριν το ματς της Λιβαδειάς είχαν 90% πιθανότητες να το πάρουν το ματς οι ερυθρόλευκοι, από το βράδυ του Σαββάτου πήγαν στο 99%. Αφήνω το 1% για τον Σάλπι που προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να κάνει κάτι αλλά δεν τα κατάφερε.

Εξαιτίας των παραπάνω δεν χρειάζεται καν να γίνει σχολιασμός για τον Γιάχο και τους πλαϊνούς από το 0-2 και μετά παρότι υπάρχουν ράμματα για τη γούνα τους. Αλλωστε, “τελειωμένο” ήταν ήδη το ματς και το ότι ο Ολυμπιακός το ήθελε περισσότερο, ίσως να μην είναι και ο μοναδικός λόγος... Συγχαρητήρια σε όσους (και Παναθηναϊκούς) έπαιξαν το διπλό και κονόμησαν, εμένα δεν μου πήγαινε το χέρι και προφανώς θα πεθάνω στην ψάθα...

Η αποτίμηση της σαββατιάτικης ζημιάς λοιπόν ολοκληρώθηκε και ήταν η χειρότερη δυνατή για τον Παναθηναϊκό που είδε τη διαφορά να μειώνεται στο +2. Ότι έγραψα και μετά το παιχνίδι με τους Κομπότηδες φυσικά και ισχύει και τώρα. Οι πράσινοι εξακολουθούν να έχουν τον πρώτο λόγο για το πρωτάθλημα από τη στιγμή που έχουν (φαινομενικά) πιο εύκολο πρόγραμμα και βασικά το μεγάλο ντέρμπι στην έδρας τους.

Στο ΟΑΚΑ θα είναι αλλιώς κι αυτό καλό είναι να μην το ξεχνάνε στον Πειραιά. Αν μπορούν να έρθουν να κερδίσουν την ομάδα του Φερέιρα και τους 70.000 Παναθηναϊκούς που θα είναι στην κερκίδα μαγκιά τους, αλλά προσωπικά το βλέπω χλωμό γι' αυτό και αισιοδοξώ ακόμη. Αν δεν ήταν αυτό το ματς, δεν θα τολμούσα καν να δώσω αυξημένες πιθανότητες στο τριφύλλι, αλλά από τη στιγμή που υπάρχει παραμένω αισιόδοξο και θεωρώ ότι τότε είναι η πιθανότερη μέρα που θα μάθουμε τον πρωταθλητή.

Ο Παναθηναϊκός αυτή την εβδομάδα δεν έχασε κανένα πρωτάθλημα, αλλά την ευκαιρία να το αγκαλιάσει. Εξακολουθεί να το διεκδικεί κι αν θα το πάρει θα είναι η μεγαλύτερη μαγκιά της ιστορίας του, αν αναλογιστεί κανείς τις συνθήκες κάτω από τις οποίες βρίσκεται βασικά ο... εαυτός του.

Η ήττα στη Λιβαδειά πόνεσε πολύ, ειδικά επειδή έγινε απέναντι σε μια προ διμήνου ομάδα Β' Εθνικής και μπροστά σε πέντε χιλιάδες λαού, αλλά είναι κι αυτό μέρος του παιχνιδιού, άσχετα αν είναι από τα ματς που ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να χάνεις. Θα πρέπει να καταλάβουν οι πάντες πως όλοι οι αγώνες του τριφυλλιού θυμίζουν ντέρμπι, επομένως όταν δεν είσαι καλός... θα χάσεις. Από τη στιγμή μάλιστα που οι περισσότεροι από τους παίκτες κλειδιά έχουν βγει εκτός μάχης τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο, οπότε πρέπει να είμαστε ανά πάσα στιγμή “υποψιασμένοι” για κάποια πιθανή γκέλα.

Και επειδή προφανώς ορισμένοι έχουν μπερδευτεί και βλέποντας τις φανέλες έχουν στο μυαλό τους τον παλιό Παναθηναϊκό, ας (ξανά) πούμε δύο πραγματάκια. Γιατί αυτά που λένε αυτοί τώρα, εμείς τα λέγαμε το καλοκαίρι: Το κόντρα σε όλους και σε όλα δεν είναι απλά μια κασέτα που χρησιμοποιούμε για να δικαιολογούμε πρόσωπά και καταστάσεις, αλλά η αλήθεια, η ξεκάθαρη αποτύπωση της πραγματικότητας .

Από τη μία ο Φερέιρα, με ένα περιορισμένης ποιότητας ρόστερ, την ασπίδα της Θύρα 13 και... ΤΙΠΟΤΑ άλλο και απέναντι ένα πανίσχυρο σύστημα που αν χάσει τη συγκεκριμένη κούπα θα πρέπει να αλλάξει χώρα. Εξ ου και το “πρωτάθλημα θα πάρουμε όλους θα τους τρελάνουμε” εξ ου και το “ποδοσφαιρικό θαύμα” που λέγαμε τόσο καιρό. Αλλιώς θα το θεωρούσαμε φυσιολογικό κύριοι και το +2 και ότι άλλο έχουμε δει μέχρι τώρα. Ελπίζω να έγινα κατανοητός, έστω και από τους μισούς που με διαβάζετε. Δεν είναι κακό ποσοστό με βάση τη βλακεία που κυκλοφορεί...