Αηδία, θλίψη και ευθύνη!

Τα έλεγα, τα φώναζα όλη την εβδομάδα, αλλά κανενός υπεύθυνου το αυτί δεν ίδρωσε. Τελικά οι αλήτες επικράτησαν και έβαλαν ταφόπλακα στο ελληνικό ποδόσφαιρο και τον Παναθηναϊκό.

Στο γήπεδο πήγε 50.000 κόσμος με στόχο να δει μπάλα και είδε καφριλίκια, μονομαχίες σώμα με σώμα από 200-300 αλήτες, που μπήκαν στο γήπεδο, χωρίς να τους γίνει ο παραμικρός έλεγχος από την αστυνομία, που για άλλη μία φορά δεν έκανε σωστά την δουλειά της. Και αυτοί οι αλήτες ήταν δεδομένο ότι είχαν στόχο να μην τελειώσει το ματς και τα κατάφεραν.

Με μία διαφορά. Εβαλαν ταφόπλακα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, διότι για μένα το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα πεθαίνει. Ο θάνατος έρχεται και είναι αργός. Τα επόμενα χρόνια τα γήπεδα θα έχουν 500-1000 άτομα. Οι υγιείς φίλαθλοι φεύγουν από τα γήπεδα.

Εγώ είδα κάποιους από αυτούς που με τα παιδιά τους έφευγαν από το ΟΑΚΑ και μου έλεγαν : «Κάντε κάτι, γράψτε για τις ευθύνες που έχουν όλοι. Σε λίγο κανείς από εμάς δεν θα ξαναπατήσει στο γήπεδο. Εγώ πήρα διαρκείας φέτος, του χρόνου δεν θα ξαναπάρω». Αυτοί οι αλήτες, αυτοί οι κάφροι έκαναν και την κηδεία του Παναθηναϊκού.

Διότι ο Παναθηναϊκός δεν έχασε απλά ένα πρωτάθλημα. Χάνει τρεις βαθμούς από το φετινό πρωτάθλημα και άλλους δύο από το νέο πρωτάθλημα. Και κυρίως αποτρέπει από κάποιους ανθρώπους που έβαλαν χρήματα να μην συνεχίσουν να βάζουν και κάποιους που σκεφτόντουσαν να βάλουν χρήματα να μην βάλουν.

Και κυρίως ο Παναθηναϊκός απομακρύνει από το γήπεδο τον υγιή κόσμο του με τέτοια καφριλίκια. Ηθικοί αυτουργοί ασφαλώς και υπάρχουν. Ζούμε σε μία χώρα, που η παρανομία ζει και βασιλεύει. Ζούμε σε μία χώρα, που οι παράγοντες -τραμπούκοι αποθεώνονται στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ζούμε σε μία χώρα, που οι δημοσιογράφοι αποθεώνουμε τα καφριλίκια αρκεί να κερδίσει η ομάδα μας. Εγώ αναλαμβάνω τις ευθύνες μου και λέω ότι έχω βάλει ένα ...λιθαράκι σε αυτό το κατάντημα.

Λέω ότι ένοιωσα ντροπή και αηδία για τα καφριλίκια στο ΟΑΚΑ. Το είπα ξανά. Η βία δεν αντιμετωπίζεται με βία. Θα πω ότι και πέρυσι μετά τα καφριλίκια στο Γ. Καραισκάκης. Αν είχα αλλους οικονομικούς πόρους από σήμερα θα άλλαζα επάγγελμα. Δυστυχώς δεν μπορώ. Και θα συνεχίσω να είμαι στον ίδιο χώρο με κάποιους, που όταν κάποιοι κάφροι της ομάδας τους σημαδεύουν με αεροβόλο τερματοφύλακα αντίπαλης ομάδας, λένε ότι δεν είναι αεροβόλο και δεν αποδεικνύεται από πουθενά.

Με κάποιους που λένε, ότι στην Ριζούπολη δεν έγινε και τίποτα , αφού δεν είχαμε ούτε έναν τραυματία, ούτε έναν νεκρό. Με κάποιους που πέρυσι έλεγαν , ότι ο Σισέ και ο Καντέ επιτέθηκαν σε οπαδούς του Ολυμπιακού και όχι το αντίθετο.

Εγώ όλη την εβδομάδα έλεγα, ότι το ντέρμπι μυρίζει μπαρούτι, αλλά δεν αποτράπηκε το κακό. Τώρα λέω ότι τα καφριλίκια που έγιναν στο ΟΑΚΑ μου προκαλούν θλίψη, οργή, ντροπή, αηδία.

Και αναπολώ με θλίψη τον τελικό του 1988 ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, όταν έγινε με 80.000 κόσμο, μισούς-μισούς και τους οπαδούς των δύο ομάδων τους χώριζε μία διμοιρία ΜΑΤ, χωρίς να ανοίξει μύτη. Και μιλάμε για την εποχή Κοσκωτά τότε με εντάσεις και κόντρες με τον Βαρδινογιάννη.

ΥΓ: Θα πω κάτι αγωνιστικά γιατί είμαι σίγουρος, ότι κάποιοι «καμένοι» θα βρεθούν να σχολιάσουν ότι το αποφεύγω. Ο Ολυμπιακός ήταν πιο ομάδα και μέχρι το 84 που διεκόπη το ματς κέρδιζε δίκαια. Σε ένα πολύ κακό παιχνίδι ήταν ο λιγότερος κακός. Ο Παναθηναϊκός έκανε μισή ευκαιρία και δεν μπορούσε να πατήσει περιοχή.

ΥΓ2: Αντί να κάνουν αναίτια τα ΜΑΤ και η αστυνομία ντου σε κεντρικό σύνδεσμο οπαδών, χωρίς λόγο μεσοβδόμαδα θα προτιμούσα να έκαναν καλύτερο έλεγχο στις θύρες του γηπέδου, για να μην περάσουν στο ΟΑΚΑ όλα τα πολεμοφόδια, που πέρασαν!