Ο Χάρης πιο τυχερός από τον Σωτήρη

Στην εθνική Ανδρών, λοιπόν, ο Χάρης Μαυρίας. Με πρωταγωνιστικό ρόλο στην εθνική Νέων που άγγιξε το Euro πριν από ενάμιση μήνα, με ρόλο «Σόλσκιερ» στα δύο πρώτα εφετινά ευρωπαϊκά παιχνίδια του Παναθηναϊκού, όπου κατάφερε κάτι που δυσκολεύομαι να θυμηθώ για Ελληνα συνάδελφό του την τελευταία 20ετία: σε δύο διαδοχικά ματς μπαίνει ως αλλαγή και στην πρώτη επαφή του, στην πρώτη επιθετική ενέργειά του, στέλνει τη μπάλα στο πλεκτό. Ναι, ξέρω… Δεν ήταν ο νεαρός το πρόσωπο των ημερών στον Παναθηναϊκό. (Για τα media) ήταν ο Σισοκό. Λογικό.

Ο τυπάκος έχει αφήσει άφωνους συμπαίκτες, αντιπάλους, δημοσιογράφους, τους πάντες. Ισως όλους εκτός από τον Φερέιρα. Διότι επιθετικογενής Αφρικανός ποδοσφαιριστής με τέτοια συνέπεια στην τακτική + τέτοια αντοχή και θέληση μέχρι το 94’ + ομαδικότητα σε βαθμό του… «σούταρε ρε παλικάρι μου κι εσύ μια φορά» δεν έχει εμφανιστεί στα ελληνικά γήπεδα. Ντριμπλέρ, σκόρερς, εκρηκτικοί, τεχνίτες έχουν περάσει πολλοί. Κι αν συνεχίσει έτσι ο δανεικός (χωρίς ρήτρα!) από την Βόλφσμπουργκ μεσοεπιθετικός, θα πολλαπλασιαστούν οι απορίες που έχω στο μυαλό μου για τις επιλογές του κόουτς Μάγκατ, απορίες που είχαν γεννηθεί από τότε που η πρώτη μεταγραφή του στη Σάλκε ήταν ο… Πλιάτσικας!!!

Το θέμα, όμως, δεν είναι ο Μάγκατ. Το θέμα είναι ο Μαυρίας και κατ’ επέκταση ο Φερέιρα. Πώς τον διαχειρίζεται. Πώς τον αξιοποιεί. Πώς ταυτόχρονα του δίνει κίνητρο, κέφι, επιβράβευση, χωρίς να τον «κάψει». Πρόπερσι, στα 16 του, 5 συμμετοχές. Πέρυσι, στα 17 του, 23 μαζί με το Κύπελλο και τα πλέι οφς. Κανένα 90λεπτο! Συνολικά 492 λεπτά συμμετοχής, δηλαδή κατά μέσο όρο 22 λεπτά ανά ματς. Σταδιακά. Ομαλά. Προγραμματισμένα.

Όχι όπως ο ανοήτως αποθεούμενος από το σύνολο των ΜΜΕ πριν από έξι χρόνια Βίκτορ Μουνιόθ, που είχε βρει στο πρόσωπο του Σωτήρη Νίνη το νόημα της εν Ελλάδι ύπαρξής του, δημιουργώντας μια ομάδα – έκτρωμα, η οποία εντελώς αντιποδοσφαιρικά δοξαζόταν από τους φίλους της και τα media επειδή είχε νικήσει σε όλα τα ντέρμπι. Το «πώς» δεν μας ενδιέφερε. Το αποτέλεσμα κοιτούσαμε. Και τώρα ακόμη είναι πάμπολλοι εκείνοι οι οποίοι θεωρούν τον Ισπανό έναν από τους καλύτερους προπονητές που έχουν περάσει από τον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια. Γιατί; Για ένα εκπληκτικό 1-4 επί της ΑΕΚ, σε μια βραδιά που.. ό,τι πήγαινε μέσα «έγραφε» στο πρώτο 30λεπτο και ένα κλέψιμο του Σάλπι στον Ανατολάκη που χάρισε την ασίστ – γκολ του Μήτσου Παπαδόπουλου – μοναδικό ‘διπλό’ του Παναθηναϊκού στο «Γ. Καραϊσκάκης».

Με κατενάτσιο; Με κατενάτσιο! Με οδηγία στον «Παπ» ‘θα παίζεις μαν του μαν τον Στολτίδη’; Αμέ! Τον Ολυμπιακό να νικάμε δυο φορές και όλα τα άλλα να πάνε να…

Όταν στο δεύτερο γύρο κατέρρευσε ο Παναθηναϊκός με απανωτές ισοπαλίες και ήττες, χάνοντας και στον τελικό του Κυπέλλου από τη Λάρισα του Δώνη, κάποιοι ακόμη υμνούσαν τον Μουνιόθ. Εφυγε ο κόουτς και αυτό που θυμόμαστε είναι ότι «έβγαλε» τον Νίνη. Σωστό και μπράβο του, γιατί του έδωσε την ευκαιρία. Εστω και από σπόντα, επειδή εκείνον τον Γενάρη η διοίκηση δεν του είχε κάνει τη μεταγραφή που ήθελε.

Πώς τον διαχειρίστηκε την πρώτη σεζόν; Με 12/13 ματς μετά το ντεμπούτο του εναντίον του Αιγάλεω, τα 11 εξ αυτών ως βασικό! Και με δύο ευρωπαϊκά εναντίον της Λανς και με Κύπελλο, τα πάντα όλα! Επιβάρυνε τόσο πολύ έναν οργανισμό και ένα σώμα στο πιο ευαίσθητο χρονικό σημείο του (στα 16) που τελικά ο δίχως καλοκαιρινή προετοιμασία και σωματική – οργανική υποδομή Σωτηράκης, δεν άντεξε. Πάρε και Νέων, πάρε και Ελπίδων τα καλοκαίρια, να οι κοιλιακοί, να οι προσαγωγοί, να και τα μπινελίκια στον άμοιρο Πεσέιρο που έγινε (ένας επιπλέον) μάρτυς του απίθανου παναθηναϊκού οπαδικού παραλογισμού που προέβλεπε αποδοκιμασίες και γκρίνια για τη μη χρησιμοποίηση του προερχόμενου από τραυματισμό και επέμβαση Νίνη, την ίδια περίοδο που η ομάδα του πήγαινε φουλ για τίτλο. Τότε δεν καταλάβαινε ο Σωτηράκης. Αργότερα κατάλαβε πολλά, ωρίμασε, συζήτησε, άνοιξε το μυαλό του.

Ο Χάρης έχει την τύχη να συνεργάζεται με έναν προπονητή από του οποίου τα χέρια έχουν περάσει πολλοί «Μαυρίες». Με έναν τεχνικό που έχει τις (αρκετές) ιδιοτροπίες και τα «κολλήματά» του, αλλά ποτέ δεν θα επιχειρήσει να χτίσει όνομα (τώρα, στη δύση της καριέρας του;) στηριζόμενος στην ανάδειξη δυο – τριών πιτσιρικάδων. Ας το εκμεταλλευτεί. Ας εμπιστευτεί τυφλά τον Φερέιρα. Ακόμη κι αν αργήσει να μπει στην ενδεκάδα, ακόμη κι αν δεν πάρει τον χρόνο συμμετοχής που πιστεύει ότι (μπορεί να ) δικαιούται αν συνεχίσει όπως άρχισε εφέτος.

Είναι διπλά τυχερός, διότι και ο Σάντος δεν είναι Ρεχάγκελ που επέλεγε τους παίκτες στα 3/5 της θητείας του (μέχρι το 1-4 από την Τουρκία) βάσει.. επετηρίδας. Στα πόδια και στο μυαλό του είναι να εξελιχθεί περισσότερο από τον Νίνη. Κι ας μην ξεκίνησε τόσο εκκωφαντικά όσο ο Σωτήρης κι ας μην γέμισαν οι εφημερίδες με τις φωτογραφίες του και οι ευρωπαϊκές ιστοσελίδες με το όνομά του ως νέο wonder boy. Διότι το δίδυμο Φερέιρα – Σαμαρά ίσως είναι πιο πολύτιμο για την καριέρα του συγκριτικά με τα πρωτοσέλιδα…

Υ.Γ. Μιας και ο λόγος για τον Σάντος… Τώρα που αρχίζει εκ νέου η… λάντζα, μέσα ο Βύντρα καλέ κύριε Φερνάντο για να μας καλύπτει όλες τις τρύπες στην άμυνα ως εναλλακτική από τον πάγκο, ε; Τώρα που αρχίζουν τα προκριματικά βασικός ο Καρνέζης ε; Τώρα πάλι στην αποστολή ο Σπυρόπουλος που είχε βγάλει όλα τα προκριματικά του Euro (όπως και ο Βύντρα) αλλά αποκλείστηκε από την 25άδα… Τώρα μέσα ο Αθανασιάδης;

Σωστά κάλεσε τους προαναφερθέντες ο Πορτογάλος. Σωστά κάλεσε και τον Σιόβα, τον Λάζαρο, τον Βελλίδη, τον Μαυρία, τον Δημούτσο. Σωστά επίσης δεν κάλεσε για το φιλικό με την Νορβηγία τον «Κάρα» και τον Γκέκα που δεν έχουν προετοιμασία στα πόδια τους. Αν βρουν, μπορούν να βοηθήσουν την ομάδα στον δρόμο προς την Βραζιλία. Διότι απ΄ αυτή την καινούρια Εθνική Ελλάδας, ελάχιστοι έχουν πείρα πολλών ευρωπαϊκών αγώνων και η ιδανική χημεία «παλιών» - «νέων» είναι πάντα το ζητούμενο.

Follow me on Twitter: Seretinio