Ο Κασιδιάρης και η Superleague

Προ ημερών βρέθηκα να συζητώ με έναν άνθρωπο που εργάζεται για το ελληνικό επαγγελματικό πρωτάθλημα πάνω στην ανάπτυξη του προβληματισμού για το πώς θα γίνει το δικό μας παιχνίδι σαν αυτό που παρακολουθούμε να παίζεται εκεί έξω, στα γήπεδα όλης της πολιτισμένης Ευρώπης.

Πέρα από όλα τα άλλα συμφωνούσαμε στο αυτονόητο, ότι αν δεν θέλουν οι ίδιοι οι επιχειρηματίες, δηλαδή οι ίδιες οι ΠΑΕ που συμμετέχουν σε αυτό το πρωτάθλημα και περιμένουν να κερδίσουν χρήματα από αυτή τη συμμετοχή, να αλλάξουν, δεν θα βελτιωθεί ποτέ αισθητά το προϊόν, όσα κι αν κάνουν/κάνουμε οι υπόλοιποι. Διότι πώς και γιατί να πιεστεί η Πολιτεία για να αλλάξει τις προδιαγραφές για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της βίας αν δεν την ασκήσει το ίδιο το ποδόσφαιρο αυτή την πίεση;

Χρειάστηκα μόλις λίγες μέρες για να ξαναδώ να κυλάει μπροστά στα μάτια μου το ίδιο ελληνικό έργο, δηλαδή ακόμη ένα τεκμήριο που στηρίζει τον παραπάνω ισχυρισμό. Αν κανείς συγκρίνει την αντίδραση του ίδιου του ελληνικού ποδοσφαίρου στο χαστούκι του Μαυρία από οπαδό του ΟΦΗ με την αντίδραση του αγγλικού ποδοσφαίρου στο χαστούκι που δέχθηκε προ 10ημέρου από οπαδό της Λιντς ο τερματοφύλακας της Σέφιλντ Γουένσντεϊ, ο Κρις Κέρκλαντ, δεν χρειάζεται να ακούσει - διαβάσει πολλά ακόμη για να καταλάβει.

Δεν στέκομαι στην άμεση επιβολή παραδειγματικής ποινής στον οπαδό της Λιντς, τον Ααρον Κόουλι, ο οποίος καταδικάστηκε σε 16 εβδομάδες φυλάκιση από τα αγγλικά δικαστήρια, φυλακίστηκε, ενώ και για τα επόμενα 5 χρόνια δεν θα μπορεί να εισέλθει σε οποιοδήποτε γήπεδο.

Στέκομαι κυρίως στη στάση της ομάδας του. Η Λιντς δεν αρκέστηκε στην ανακοίνωση ότι απαγορεύει δια βίου στον Κόουλι την είσοδο στο "Elland Road". Στέκομαι στο "όταν είδα τι συνέβη αισθάνθηκα ντροπή που είμαι προπονητής. Ήταν κάτι το ντροπιαστικό. Νομίζω ότι πρέπει να πιάσουν αυτόν τον τύπο, να του ασκήσουν δίωξη και να τον στείλουν φυλακή. Δεν είμαι υπερήφανος που είμαι τεχνικός της Λιντς όταν βλέπω κάτι τέτοιο", που δήλωσε ο προπονητής της Λιντς, ο Νιλ Γουόρνοκ, προτού καν φύγει από το "Χίλσμπορο" το βράδυ του αγώνα.

Στέκομαι στην ανακοίνωση της Λιντς, η οποία μετά το παιχνίδι καταδίκασε την πράξη του οπαδού της ζητώντας ταυτόχρονα συγγνώμη και φώναξε αμέσως ότι θα συνεργαστεί πλήρως για τον εντοπισμό του, όπως και έκανε.Στέκομαι στα tweets προσωπικοτήτων του ποδοσφαίρου σαν τον Ρίο Φέρντιναντ και τον Φιλ Νέβιλ. Στέκομαι στην καταιγίδα που ακολούθησε, από το βράδυ του αγώνα στα social media και τα sites των οπαδών, εκεί όπου ακόμη και οπαδοί της Λιντς, που επέμειναν να φωνάζουν ότι η συμπεριφορά ενός δεν μπορεί να "ακυρώνει" αυτή των υπόλοιπων 5000 που βρέθηκαν στο "Χιλσμπορο", έφτασαν να ποστάρουν το κινητό του "δράστη", για να δείξουν ότι δεν σκοπεύουν να τον "κρύψουν".

Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά ακόμη που διάβασα ή άκουσα στα αγγλικά media, για ένα περιστατικό που συνέβη σε ματς της Β' Εθνικής τους. Βάλτε τώρα τις παραπάνω αναφορές σε σύγκριση με τη στάση των Ελλήνων πρωταγωνιστών της ιστορίας με το χαστούκι που δέχθηκε ο Μαυρίας από οπαδό του ΟΦΗ. Για να συνειδητοποιήσετε, όπως κι εγώ, ότι εδώ δεν θα ζήσουμε ποτέ την εποχή που ο δράστης του γηπέδου θα συλαμβάνεται σε διάστημα 48 ωρών και θα τιμωρείται παραδειγματικά. Οχι επειδή δεν γίνεται, αλλά επειδή δεν θέλουμε να γίνει. Σε ποια Ελλάδα όμως να γίνει αυτό; Στην Ελλάδα της Παπαχρήστου που δεν ενοχλήθηκε με το χαστούκι του Κασιδιάρη στην Κανέλλη;