ΠΑΟ, ΑΕΚ πούλα δικαιώματα να σωθείς!

Διαβάζοντας στο bloomberg μια έρευνα για την εξάπλωση του “betting on the transfer value of soccer players” θυμήθηκα όσα άκουγα τον περασμένο Ιανουάριο στα πηγαδάκια που στήνονταν ανάμεσα σε ανθρώπους της ευρωπαϊκής αγοράς του ποδοσφαίρου, έξω από την αίθουσα διεξαγωγής του διεθνούς συνεδρίου της Αθήνας. Ηταν πολλοί αυτοί που διατύπωναν την άποψη ότι οι ελληνικές ποδοσφαιρικές εταιρείες, οι οποίες στην πλειονότητά τους φυτοζωούν, θα έπρεπε να ακολουθήσουν σε μεγέθυνση τον δρόμο στον οποίο βάδισε η ΑΕΚ στην υπόθεση της συνεργασίας – συνεταιρισμού που έκανε με τον επιχειρηματία Αλκη Φωτίου. Δηλαδή, η συμβουλή ήταν απλή: δεν έχεις να ζήσεις; Τώρα που οι τράπεζες δεν δίνουν λεφτά, βρες ένα fund να αγοράσει ποσοστά επί της μεταπώλησης των ποδοσφαιριστών σου, και βρες τα λεφτά που θα σε βοηθήσουν να αρχίσεις να λύνεις τα προβλήματα της επιβίωσής σου.

Στη διάρκεια της τελευταίας περίπου 15ετίας, μετά το αρχικό “πείραμα” της Αργεντινής, έχουν σχηματιστεί περισσότερα από 11 funds, τα οποία έχουν επενδύσει πάνω σε εκατοντάδες ποδοσφαιριστές. Μια από τις εταιρείες συμβούλων επένδυσης σε ποδοσφαιριστές εκτίμησε πρόσφατα δημοσίως ότι τα 8 funds έχουν σήμερα επενδύσει περισσότερα από 500 εκατ. δολάρια σε ποδοσφαιριστές.

Ναι, δεν έχουν όλες οι ομάδες έναν Κριστιάνο Ρονάλντο, για να τραβήξουν το ενδιαφέρον και τα εκατομμύρια των επενδυτών. Αυτοί όμως που έχουν εξειδικευτεί πάνω σε αυτή τη δουλειά έχουν ήδη στελεχώσει εταιρείες με πλήρες δίκτυο για scouting των παικτών. Και επενδύουν σε όλο τον κόσμο, οπουδήποτε αντιληφθούν μια ευκαιρία κέρδους. Δεν χρειάζεσαι τον Κριστιάνο Ρονάλντο για να τους τραβήξεις την προσοχή.

Η ζώνη αυτή είναι ακόμη γκρίζα, αφού η FIFA δεν έχει ξεκαθαρίσει τη θέση και τη στάση της στο θέμα. Το νομικό της συμβούλιο, στο οποίο έχουν προσφύγει για γνωμοδότηση όλων των ειδών οι σχετικοί με το θέμα επαγγελματίες, δεν έχει δώσει ξεκάθαρη οδηγία. Για την ώρα επιτρέπει αυτού του είδους τις συναλλαγές ανάμεσα σε ομάδες και εταιρείες ή και φυσικά πρόσωπα. Κι είναι αμέτρητες οι περιπτώσεις ποδοσφαιριστών, των οποίων τα δικαιώματα ή μέρος των δικαιωμάτων επί μιας μεταπώλησης πουλήθηκαν δίχως ποτέ να γίνει γνωστό.

Οι μεγάλοι επαγγελματίες αυτής της μπίζνας, η οποία σιγά σιγά εμφανίζεται, έστω ως πρόταση, στην ελληνική αγορά, είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν καλά λεφτά για το 30% ή το 50% της αξίας μεταπώλησης ενός ποδοσφαιριστή. Δεν έχουν βαρύνουσα άποψη για την πώληση, ούτε για το ύψος αυτής. Και σιγουρεύουν την επένδυσή τους με διάφορους τρόπους. Αλλοτε τα δικαιώματα μεταφέρονται σε άλλον ποδοσφαιριστή, εφόσον ο πρώτος παίκτης – επένδυση δεν πωλήθηκε ή έμεινε ελεύθερος, άλλοτε βάζουν ρήτρα αποζημίωσης στην περίπτωση που δεν πωληθεί ο ποδοσφαιριστής κλπ.

Με αυτό τον τρόπο σώζονται ή/και αναπτύσσονται αρκετές ευρωπαϊκές ομάδες. Με αυτό το μοντέλο λειτουργεί και χρηματοδοτείται η Σπόρτινγκ Λισσαβόνας, η οποία ήταν από τις πρώτες που το δοκίμασαν, με τον Κριστιάνο Ρονάλντο το 2002, όταν είχε πουλήσει δικαιώματα για 6 παίκτες αντί 3 εκατ. ευρώ. Αυτή είναι μια από τις βασικές πηγές χρηματοδότησης για μια σειρά από μικρότερες και μεσαίες ομάδες της Πορτογαλίας. Είναι και για την Ατλέτικο Μαδρίτης.

Τι χρήματα θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν σήμερα ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ, ο Αρης, οποιαδήποτε από τις ομάδες που έχουν ποδοσφαιριστές νεαρής ηλικίας; Η ελληνική αγορά δεν είναι αδιάφορη, διότι οι κορυφαίοι της ευρωπαϊκής αγοράς έχουν δει τον Κυριάκο Παπαδόπουλο, τον Γιώργο Σαμαρά, τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο, τον Παναγιώτη Ταχτσίδη, τον Σωτήρη Νίνη, τον Παναγιώτη Κονέ, τους παίκτες που απέκτησαν μια σοβαρή μεταπωλητική αξία. Οι περισσότεροι μεγάλοι ατζέντηδες της Ευρώπης έχουν ήδη μπει σε αυτή τη δουλειά, με πρωτοπόρο φυσικά τον Ζόρζε Μέντες. Ηδη στην ελληνική αγορά κυκλοφορούν μεσάζοντες, κυρίως πρώην/νυν ατζέντηδες που έχουν ξεκινήσει να αναλαμβάνουν τέτοιες μεσιτίες, δηλαδή να βρουν λεφτά σε μια ομάδα με αντάλλαγμα ένα σημαντικό ποσοστό επί της μεταπώλησης ενός ποδοσφαιριστή.

Αυτός είναι πιθανότατα ο μοναδικός δρόμος που δημιουργεί ρεαλιστική προοπτική ανάκαμψης των ελληνικών ομάδων, όσο αυτές δεν βρίσκουν κάποιον να αγοράσει τις μετοχές και να αναλάβει τη χρηματοδότηση. Τον ακολουθούν ήδη ένα σωρό ευρωπαϊκές ομάδες, μικρότερου ή μεγαλύτερου μεγέθους. Γιατί να μην τον δοκιμάσουν οι ελληνικές; Οι ποδοσφαιριστές είναι τα μόνα κεφάλαια που σήμερα διαθέτουν. Κι αυτή είναι η μόνη διαδικασία άντλησης κεφαλαίων κίνησης που τους έχει απομείνει ως επιλογή.

* Αν θέλεις να διαβάσεις το πολύ ενδιαφέρον θέμα του bloomberg, πάτα εδώ.