Οι πραγματικοί άνδρες τρώνε τατάκι

Μυστήριες οι βουλές του Κυρίου για το που θα στείλει κάθε έναν από εμάς Σαββάτο βράδυ. Η αποστολή του Κυρίου για την Βιβή, τον Μάκη και εμένα ήταν να πάμε στην Πιπεριά στο Νέο Ψυχικό – μπορεί και Ελληνορώσσσων – για να φάμε ψάρι και να μιλήσουμε για τις ανθρώπινες σχέσεις και τα δεινά του Κατρούγκαλου.

Η Πιπεριά βρίσκεται στο no man’s land ανάμεσα στο Νέο Ψυχικό και Ελληνορώσσων. Στο σημείο που η Σικελιανού, ο δρόμος που κατεβαίνει από την πλατεία της Αγίας Σοφίας γίνεται μονόδρομος. Οπότε σε αυτό το σημείο τρακάρεις ή παρκάρεις και έχει βρει την Πιπεριά.

Η Πιπεριά υπάρχει χρόνια και είναι ψαράδικο. Όχι της κατηγορίας που ο πελάτης μπαίνει στην κουζίνα και διαλέγει τα λυθρίνια με το κιλό, αλλά από εκείνα που διαβάζεις το μενού και παραγγέλνεις. Παραγγέλνεις σε μερικούς συμπαθέστατους σερβιτόρες και σερβιτόρους ντυμένους με πολιτικά και όχι με την στολή του επαγγέλματος που εξυπηρετούν δύο σάλες. Στο ισόγειο που εκτός από το κέντρο έχει περιμετρική τζαμαρία που φεύγει το καλοκαίρι και τον πρώτο όροφο που σαν σωστό celebrity που πάει στα μαγαζιά to see and to be seen δεν έχω πάει ποτέ.

Στην Πιπεριά έχουμε πάει αρκετές φορές και ως είθισται με τους νορμάλ άνθρωπους που πηγαίνουν στο ίδιο εστιατόριο έχουμε καταλήξει σε τρία, τέσσερα φαγητά που παραγγέλνουμε πάντα. Η standardπαραγγελίααφού θα είχαμε πει στον σερβιτόρο δύο φορές να ξανάρθει για την Βιβή, τον Μάκη και εμένα θα ήταν : Σαλάτα με χαλούμι, καλαμάρι με πέστο, πατάτες τηγανητές χοντροκομμένεςμε την φλούδα πασπαλισμένες με χοντρό αλάτι, ένα ψάρι αγνώστου οικογενείας που θα παράγγελνε η Βιβή και μια μακαρονάδα που θα παράγγελνε ο Μάκης, θα του λέγανε ότι δεν έχουν μακαρονάδα και θα παράγγελνε κάτι τηγανιτό. Μετά θα ρωτούσαν αν θέλουμε γλυκό, θα έλεγα για να κάνω τον σκληρό όχι, η Βιβή θα έλεγε να πάρουμε ένα στα δύο, θα παίρναμε δύο στα τρία, ένα μάφιν σοκολάτα και ένα παγωτό λεμόνι, θα λέγαμε ότι είναι πολύ ωραία και θα φεύγαμε μουρμουρώντας γιατί φάγαμε τόσο πολύ.

Μπήκαμε όμως στο πνεύμα της περιπέτειας. Παράγγειλα το τατάκι με ουασάμπι, ένα κανταΐφι με μέσα κάτι ψαρικό σε γλυκόξινη σάλτσα, ο Μάκης ριζότο με θαλασσινά, και η Βιβή ψητό σολομό με σάλτσα τεριγιάκι και ρύζι. Όλα ήταν μια χαρά εκτός από το κανταΐφι δεν είχε μία γεύση, αποτελείτο από συνιστώσες και στο τέλος αποφάσιζες ότι θα το διαγράψεις από μέλος της επόμενη κεντρική επιτροπή και όλα σε αρκετά μεγάλες ποσότητες ώστε να μην παραγγείλουμε γλυκό τέτοια ώρα βράδυ.

Από ποτό αλλού για αλλού η Μαριλού.. Δύο Kaiser εγώ, μία Fix χωρίς αλκοόλ η Βιβή και δύο βότκες ο Μάκης χωρίς να παραγγείλουμε το συνηθισμένο passable άσπρο χύμα κρασί του μαγαζιού. Δεν ήπιαμε λεμοντσέλο και ο λογαριασμός ήρθε 75 ευρώ μαζί με ότι πουρμπουάρ άφησε ο άρχοντας ο Μάκης. Κυρίες ήρθαμε, κυρίες φύγαμε που λέει και η παροιμία.

Από κόσμο η Πιπεριά μαζεύει περισσότερο Νέο Ψυχικό παρά Ελληνορώσσων χωρίς το όμως beau crowd του πρώτου. Μουσική στην γωνία που είχαμε κάτσει δεν ακουγόταν νομίζω όμως ότι υπάρχει ή υπήρχε στον πρώτο όροφο. Παρκάρισμα θα βρείτε προς την Αγία Σοφία (μεγάλη η χάρη της). Τηλέφωνο και οδηγίες πώς να πάτε θα το βρείτε στο ίντερνετ (μεγάλη η χάρη του).

Δεν είναι μαγαζί για το πρώτο ραντεβού. Η Πιπεριά χρειάζεται παρέα δουλεμένη στον χρόνο. Παρέα που να μπορεί να βγάλει το βράδυ μιλώντας για το ποιος το έκανε με ποιαν και αν αυτό που έκανε ο Κατρούγκαλος ήταν ηθικό, σωστό, όλα τα ανωτέρω ή τίποτα από τα ανωτέρω. Χωρίς να έχει εξαντλήσει το θέμα, καταλήγοντας να βρεθούμε την επόμενη φορά να τα ξαναπούμε.