Για να τα κάνω πενηνταράκια

1) Την ευθύνη την έχει πάντα ο φυσικός αυτουργός. Δηλαδή αυτός που πλακώθηκε με τους αστυφύλακες, πέταξε φωτοβολίδες μπήκε στον αγωνιστικό χώρο και τα γνωστά. Ευθύνες μπορεί να έχουν και άλλοι αλλά πρώτος υπεύθυνος είναι αυτός που έκανε ότι έκανε.

2) Κάποιος που πάει στο γήπεδο με μάσκα, με πιστόλι φωτοβολίδων πάει με τον σκοπό να τα χρησιμοποιήσει. Στην καλύτερη των περιπτώσεων εάν προκληθεί αλλά ο ίδιος δικάζει και εκτελεί. Και αν περιμένουμε από κάποιον που κουβαλάει πιστόλι φωτοβολίδων να είναι αντικειμενικός στην κρίση του σωθήκαμε.

3) Με τον έλεγχο και την πρόληψη δεν γίνεται τίποτα. Με την καταστολή γίνεται. Τα επεισόδια δεν θα σταματήσουν επειδή θα γίνονται καλύτερες έρευνες αλλά μόνο αν αυτός που σκέφτεται να τα κάνει ξέρει ότι διακινδυνεύει την ελευθερία του. Όχι με δρακόντειες ποινές που οι δικαστές διστάζουν να επιβάλλουν για να μην καταστρέψουν ένα νέο παιδί αλλά με μικρές ποινές της εβδομάδας ή των 15 ημερών που θα επιβάλλονται άμεσα και θα εκτελούνται.

4) Η αστυνομία είναι δημόσιο. Και όπως το υπόλοιπο δημόσιο αναζητά την εύκολη λύση για να μην τραβιέται. Δηλαδή τα χημικά και τις χειροβομβίδες κρότου λάμψης που χρησιμοποιούνται σχεδόν τυφλά. Επίσης από παρουσία και ειδικό βάρος είναι άστα να πάνε. Συμπεριφέρονται το ίδιο κάφρικα με τους χούλιγκαν και αν είναι πολλοί και πιάσουνε κάποιον ξέμπαρκο τον λιανίζουνε.

5) Οι νόμοι περί αθλητισμού γίνονται για να φανεί ότι οι υφυπουργοί Αθλητισμού κάνουνε κάτι. Παράδειγμα ο τελευταίος που υποτίθεται ότι τα προβλήματα της βίας θα έλυνε η κάρτα του φιλάθλου. Δηλαδή κάποιος μπαίνει στο γήπεδο, πλακώνεται και δεν τον συλλαμβάνουν αλλά θα τον βρουν ψάχνοντας τις θέσεις που μπορεί να καθόταν.

6) Οι διοικήσεις και είναι περισσότερο θύματα παρά θύτες. Προσπαθούν να τα έχουν καλά με τους οργανωμένους για να μην τραβιούνται και πληρώνουνε. Το «στρατοί των προέδρων» είναι ένα κλισέ που δεν έχει νόημα. Ούτε καν για να βοηθάνε τον πρόεδρο όταν έχει δυσκολίες, όπως φάνηκε πριν από 25 χρόνια με την υπόθεση Κοσκωτά.

Πως λοιπόν μια πολιτεία που δεν μπορεί να εφαρμόσει τον νόμο τιμωρεί ένα πρόεδρο και μια ομάδα επειδή δεν μπορούν αυτοί να τον εφαρμόσουν ; Προκύπτει ότι ο ιδιοκτήτης οργάνωσε τα επεισόδια ; Κόψε του τον κώλο. Αν όμως δεν μπορείς σαν κράτος να επιβάλλεις τον νόμο, σε επίπεδο που οι ταμπέλες της τροχαίας είναι σκεπασμένες από αυτοκόλλητα των clubs πως στον διάολο ζητάς από τον ιδιοκτήτη να τον επιβάλλει, που στο φινάλε πρόεδρος είναι και όχι αστυφύλακας. Και το επιχείρημα ότι στην Ευρώπη η UEFA έτσι κάνει δεν έχει νόημα. Οι διοργανώσεις γίνονται σε διαφορετικές χώρες, με διαφορετικές αστυνομίες και για την UEFA που δεν μπορεί να παρέμβει είναι ο μόνος τρόπος να επιβάλλει την τάξη. Οι τιμωρίες στις ομάδες πρέπει να είναι το τελευταίο μέτρο και όχι το πρώτο, όπως βολικά το κάνει τον ελληνικό κράτος αρκούμενο στα εύκολα.