Κάτσε... κι άραξε!

Το σκληρό παιδί!

Στη γειτονιά του ίσως να μην ήταν ο μοναδικός... Στο σχολείο του σίγουρα θα υπήρχαν κι άλλα παιδιά. Δεν ήταν, όμως, εύκολο να είσαι Αλβανός εκείνη την εποχή στην Ελλάδα. Το τεράστιο κύμα μετανάστευσης από την όμορη χώρα είχε… γεννήσει τον ρατσισμό. Πιθανόν και αυτός να ήταν ο λόγος των εκρήξεων και του προβληματικού χαρακτήρα που παρουσίαζε ο Κάτσε στο ξεκίνημα της εφηβείας του. Η οικογένειά του, αποτελούμενη μόνο από τους γονείς του (σ.σ. αργότερα ήρθε στον κόσμο η μικρή του αδελφή), μετακόμισε στην Ελλάδα το 1995. Εκείνος, γεννημένος στις 8 Ιουλίου του 1993, ήταν μόλις δύο ετών. Οι παιδικές ανησυχίες, οι προβληματισμοί και τα απωθημένα που συχνά δημιουργούνται από τις στερήσεις, είχαν δύο διεξόδους.

Βλέπεις νίκη του ΠΑΟΚ επί του Πανιωνίου με σκορ 1-0; Σε απόδοση 5.00 στη vistabet

Η μία, ήταν το ποδόσφαιρο. Η δεύτερη, ο ξάδελφός του. Ο Ανδρέας Κοκότ ήταν και παραμένει μέχρι σήμερα ο άνθρωπος που ξέρει καλύτερα απ’ τον καθέναν τον Εργκούς. «Έχουμε μεγαλώσει μαζί και έχουμε περάσει δύσκολες στιγμές. Είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται δίπλα μου κάθε στιγμή και λεπτό. Είναι σαν αδερφός μου. Είναι λίγο μεγαλύτερος και καθώς είμαστε μαζί από παιδιά είναι σαν να με έχει μεγαλώσει αυτός. Πάντα λέω και δημόσια ότι τον ευχαριστώ πολύ για όλα», θα δηλώσεις δημοσίως ο Κάτσε για τον 23χρονο, όταν πια οι συζητήσεις τους δε θα είναι γεμάτη προβλήματα, αλλά γεμάτη όνειρα.

Όταν ήταν πιτσιρικάδες, δεν υπήρχε χρόνος για τέτοια. Οι οικογένειές τους – που ακόμα μένουν μαζί – προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, χωρίς πάντα να τα καταφέρνουν. Ο Εργκούς, που μικρός θαύμαζε τον Ρονάλντο, αλλά στο γήπεδο δεν είχε το χάρισμά του, άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο. «Είναι η ζωή μου. Από μικρός ονειρεύομαι να παίξω σε μία μεγάλη ομάδα ποδόσφαιρο. Όπως ο ΠΑΟΚ. Στις ακαδημίες είμαι από το 2004. Αυτό αγαπάω και αυτό ξέρω να κάνω. Πραγματικά δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να κάνω αν σταματήσω το ποδόσφαιρο».

Η πρώτη του ομάδα ήταν ο Αχιλλέας Τριανδρίας. Και απ’ το πουθενά, ήρθε η πρώτη μεγάλη αλλαγή στη ζωή του.

Η σκληρή δουλειά!

Σε ηλικία 11 ετών, ο Κωνσταντινίδης Λόμης θα τον ανακαλύψει και θα τον πάρει στον ΠΑΟΚ. Τότε, είπε μόνο δυο κουβέντες στον μικρό, οι οποίες από τότε αποτελούσαν οδηγό και κίνητρό του. «Μου είχε πει μπορείς να σώσεις την οικογένειά σου». Στα τμήματα υποδομής το ταλέντο του θα τον κάνει να ξεχωρίζει, να υπόσχεται την πρόοδο που σήμερα παρουσιάζει. Ο χαρακτήρας του, όμως, θα μοιάζει ως η κατάρα που συνοδεύει κάθε ευλογημένο άνθρωπο. «Δεν ήμουν καλός χαρακτήρας. Ήμουν αρκετά… άγριος και μάλωνα με όλους. Επειδή ήμουν και πολύ καλός στο ποδόσφαιρο, δεν με έπαιρναν στις ομάδες που χωριζόντουσαν οι συμμαθητές μου για να μην τους χαλάω το παιχνίδι».

Ο Κώστας Μαλιούφας δεν ένιωσε ότι η σωστή παιδαγωγική μέθοδος θα ήταν να τον απομονώσει, ούτε να τον… εγκαταλείψει. Μαζί με τον Θόδωρο Ελευθεριάδη, ο οποίος προσπαθούσε να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του μικρού και ήταν συνεχώς μαζί του. «Είναι από μικρό παιδί στον ΠΑΟΚ. Αρχικά ήταν λίγο δύστροπος χαρακτήρας, ατίθασο παιδί, ζωηρό αλλά μιλήσαμε και πλέον έχει αλλάξει χαρακτήρα και μπορεί και δείχνει την αξία του», είχε πει περίπου δύο χρόνια πριν ο Μαλιούφας, σκιαγραφώντας τον πρώην παίκτη του. Τον Αλβανό Μακελελέ, όπως ήταν το παρατσούκλι που του είχε κολλήσει ο Δημήτρης Δανιηλίδης.

Οι φυσικές του αντοχές, προφανώς και ήταν από τότε σημείο αναφοράς. Τα εργομετρικά που έκανε το καλοκαίρι έδειξαν ότι μπορεί να βγάλει δύο συνεχόμενα 90λεπτά, κάτι που ο ίδιος δηλώνει ότι το είχε σε όλη του τη ζωή. «Όντως δεν κουράζομαι! Αυτό είναι κάτι που μου το έχει δώσει ο Θεός. Τελειώνουν τα ματς δεν νιώθω κούραση! Πραγματικά! Αισθάνομαι έτοιμος να παίξω αμέσως κι άλλο παιχνίδι… Σε άλλους δίνει περισσότερη τεχνική, σε άλλους περισσότερη ταχύτητα, σε εμένα ο Θεός έδωσε αντοχή».

Η σκληρή πραγματικότητα!

Το ταλέντο συχνά δεν αρκεί για να παίξεις σε μια ομάδα. Η υπομονή είναι μεγαλύτερη αρετή και η πιο σημαντική είναι η επιμονή. Στο τέλος του 2010, ο Εργκίς Κάτσε μαζί με τον Κώστα Σταφυλίδη θα υπέγραφαν επαγγελματικά συμβόλαια με τον ΠΑΟΚ. Στις 5 Ιανουαρίου, λίγες μόνο μέρες μετά, ο Μάκης Χάβος θα τολμούσε με τον ανήλικο μέσο. Ο Βίκτορ Βιτόλο ήταν τραυματίας και ο 17χρονος μέσος θα καλούταν να αντικαταστήσει τον παίκτη που παρακολουθούσε περισσότερο από τον καθέναν. «Στο ματς εκείνο ήμουν 17 ετών, ήταν το πρώτο μου ματς με τους μεγάλους, έβλεπα το χόρτο, τον κόσμο, μπήκα στο 68′ και στην αρχή δυσκολεύτηκα να συνειδητοποιήσω τι συνέβαινε. Δεν έπαιξα μπάλα! Ήταν μοναδική εμπειρία».

Συνέχεια δεν υπήρχε. Ο Κάτσε δεν έπαιξε ξανά μέχρι το τέλος της σεζόν και το καλοκαίρι ενημερώθηκε πως θα παραχωρηθεί δανεικός. «Ήθελα να κάνω προετοιμασία με τον ΠΑΟΚ και στην αρχή το είδα λίγο μειωτικά», παραδέχεται εκ των υστέρων, όμως στην Αναγέννηση Επανομής θα καταφέρει να χτίσει τον χαρακτήρα του και το παιχνίδι του. «Είναι καλό να πας ένα χρόνο δανεικός, αλλά δεν πρέπει να απογοητευτείς. Εκεί φαίνεται ο χαρακτήρας του παίκτη. Ωφελήθηκα πάρα πολύ. Απέκτησα πολλές εμπειρίες εκεί, γι' αυτό πιστεύω άλλαξε και ο χαρακτήρας μου και αγωνιστικά».

Στην Αναγέννηση δε θα είναι μόνος του, κάτι που βοήθησε την προσαρμογή του, αλλά και να ξεπεράσει την όποια απογοήτευση. Θα είναι μαζί με τον «κολλητό» του από τις ακαδημίες του ΠΑΟΚ, Λεωνίδα Αχαλινόπουλο, ο οποίος πρόσφατα κλήθηκε να μιλήσει για τον Εργκούς. «Πιστεύω θα βοηθήσει πολύ τον ΠΑΟΚ και θα πάρει και λεφτά ο ΠΑΟΚ από αυτόν. Είναι πολύ καλό παιδί. Μπορεί να φαίνεται λίγο αλήτης στο γήπεδο και έτσι πρέπει αλλά σαν χαρακτήρας είναι πραγματικά πολύ καλό παιδί. Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή του. Το μυαλό του είναι εκεί και η δουλειά του είναι στις προπονήσεις για να φτάσει εκεί που θέλει». Και θα έφτανε…

Ο… σκληρός της Τούμπας!

Το καλοκαίρι δεν ήξερε ποιος θα ήταν ο προορισμός του. Μετά από 19 συμμετοχές στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής επέστρεψε στον ΠΑΟΚ για να περάσει από το τεστ αξιολόγησης του Γιώργου Δώνη. Ο Μάκης Χάβος που τον περίμενε στη Βέροια, έμεινε στην αναμονή και ο Εργκούς Κάτσε ακολούθησε την αποστολή για την προετοιμασία. Στην αρχή, ακόμα και ο τεχνικός του ΠΑΟΚ είχε σκεφτεί διαφορετικά το μέλλον για τον παίκτη του. «Ο προπονητής μου είχε πει στην προετοιμασία, ύστερα από τις μετρήσεις κι όλα τα σχετικά, ότι πρέπει να ασχοληθούμε ειδικά με την ενδυνάμωση κι ότι δεν θα έπαιζα τόσο πολύ στην πρώτη ομάδα. Μου είχε αναφέρει τα συν και πλην του αγωνιστικού μου στυλ, όμως όταν γυρίσαμε από την Ολλανδία άλλαξαν τα δεδομένα. Δεν μπορούσα να ακολουθήσω πρόγραμμα ενδυνάμωσης λόγω των απουσιών. Αν το έπραττα, δεν θα είχα δύναμη να παίξω στους αγώνες».

Ο Πάμπλο Γκαρσία θα τραυματιστεί και ο 19χρονος μέσος, μετά από 60 λεπτά συμμετοχής στα δύο παιχνίδια με την Μπνέι Γεχούντα, θα πέσει στα βαθιά. «Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μόλις γυρίσω στον ΠΑΟΚ από την Επανομή θα παίξω κατευθείαν βασικός. Ήθελα να δουλέψω σκληρά, να βελτιωθώ. Όμως ζω ένα όνειρο», θα δηλώσει και πολλοί είναι εκείνοι που θα θυμηθούν το καλοκαίρι, όταν στην προετοιμασία έμοιαζε με θράσος να συστήνει τον εαυτό του. «Δεν ξέρω για όλους και τι πίεση νιώθουν. Αλλά πιστεύω πως υπάρχουν παιδιά που μπορούν. Προσωπικά δεν έχω τέτοιο θέμα». Θα πρόσθετε, δε, πως «θέλω να παίξω όσο πιο γρήγορα γίνεται».

Η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα και απ’ τη στιγμή που στο ματς με τη Ραπίντ Βιέννης μπήκε στη βασική ενδεκάδα, βγήκε μόνο όταν ήταν τιμωρημένος. Δεν χρειάζεται και να ξεκουράζεται, άλλωστε! «Το ονειρευόμουν από μικρός να παίξω εδώ στον ΠΑΟΚ, ειδικά μέσα στην Τούμπα, όνειρο από μικρός το είχα». Τα όνειρά του θα πραγματοποιούνταν ένα προς ένα. Γιατί το επόμενο που θα γινόταν πραγματικότητα, ήταν η ορμητήρια δύναμή του.

«Με το νέο συμβόλαιο και την αναπροσαρμογή θα μπορέσω να βοηθήσω την οικογένειά μου που δεν είναι καλά οικονομικά. Βασικά θα βοηθήσω και την οικογένειά μου και τη θεία μου με τον ξάδερφό μου που μένουν μαζί μας. Όλοι περιμένουν από μένα για μία καλύτερη ζωή και εγώ περιμένω σύντομα το νέο μου συμβόλαιο». Τα 800 ευρώ το μήνα έγιναν 80.000 ευρώ για τον πρώτο χρόνο, 100 χιλιάδες ευρώ για τον δεύτερο και 120 χιλιάδες για τον τρίτο. O Εργκούς Κάτσε μπορεί τώρα να κοιμάται πιο ήσυχος. Και όχι απαραίτητα επειδή χρειάζεται να ξεκουραστεί…