Ντιέγο Μαρτίνεθ: Ο profesor της Αλάμπρα

Δεν φοράει γυαλάκια, ούτε διαθέτει «ιντελεκτουέλ» περιτύλιγμα. Ο Ντιέγο Μαρτίνεθ νίκησε με χαρακτηριστικό... under τρόπο και την Μπέτις και εκμεταλλευόμενος το clasico που αναβλήθηκε, οδήγησε την Γρανάδα στην κορυφή της Primera Division, έπειτα από δέκα αγωνιστικές! Μια ομάδα νεοφώτιστη, που έχει κλέψει τις εντυπώσεις στο ισπανικό πρωτάθλημα με την κυνικότητα και την απόδοσή της, με τους βαθμούς που είναι αντιστρόφως ανάλογοι των συμβολαίων. Και με έναν προπονητή μόλις 38 ετών, με μια πολύ ενδιαφέρουσα πορεία. Μια πορεία, που δεν έλαμψε ποτέ στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Ο Ντιέγο Μαρτίνεθ έπαιξε στις μικρές ομάδες της Θέλτα και της Κάντιθ, όμως σταμάτησε το ποδόσφαιρο το 2004 σε ηλικία μόλις 20 ετών, έχοντας κατασταλάξει από νωρίς στο υπόλοιπο της καριέρας του. Ως ποδοσφαιριστής δεν είχε μέλλον, αλλά η προπονητική κυλούσε στο αίμα του. Σπούδασε αθλητική επιστήμη στο Πανεπιστήμιο της Γρανάδα, εκεί όπου η μοίρα τον έφερε για να εκτινάξει την καριέρα του! Πριν αναλάβει τους «Ναθαρίες», ξεκίνησε να προπονεί του στις μικρές ομάδες της Αρένας.

4 de junio de 2019


27 de octubre de 2019
##LaLigaHistory pic.twitter.com/4CR4vDUgt1

— LaLiga (@LaLiga) October 27, 2019

Σταδιακά έγινε βοηθός κι έπειτα πρώτος προπονητής μέσα σε τρία χρόνια, με την ομάδα να αγωνίζεται στην Tercera Division. Έκανε ένα πέρασμα από την Μοτρίλ για δύο χρόνια και ο Μόντσι ήταν εκείνος που το 2010 τον πήρε στη Σεβίλλη, παραδίδοντάς του την τρίτη ομάδα. Είχε ακούσει, είχε δει τον τρόπο διαχείρισής του, είχε καταλάβει πως ο μικρός έχει μέλλον. Σχεδόν αμέσως ο Μαρτίνεθ ανέλαβε τους νέους, με τους οποίους κατέκτησε Κύπελλο ενώ το 2012 έγινε βοηθός στην πρώτη ομάδα, στη θέση του Χάβι Ναβάρο. Στο πλευρό του Ουνάι Έμερι κατέκτησε το Europa League του 2014 με αντίπαλο την Μπενφίκα κι έπειτα έγινε πρώτος προπονητής στη Σεβίλλη Β, την οποία ανέβασε στη δεύτερη κατηγορία το 2016 και αφού την κράτησε στην κατηγορία, αποφάσισε πως ο κύκλος του στο Σάντσεθ Πιθχουάν είχε πια κλείσει. Είχε έρθει η ώρα να ανοίξει τα φτερά του. Η Οσασούνα ήταν εκείνη που του έδωσε την ευκαιρία και δεν έχασε, καθώς την οδήγησε στην άνοδο στην πρώτη κατηγορία. Κι έπειτα, μπήκε στο παιχνίδι η Γρανάδα, που έψαχνε το restart.

Οι Ανδαλουσιανοί ήταν υποβιβασμένοι, έπειτα από μια σεζόν με μόλις τέσσερις νίκες στην Primera και μια δέκατη θέση στη Segunda. Η εποχή Πόντσο είχε παρέλθει λίγο πριν και ο νυν ιδιοκτήτης Τζον Τζιανγκ, o οποίος έγινε το καλοκαίρι του '16 ο πρώτος μη Ισπανός ισχυρός άνδρας στην ιστορία του συλλόγου, είχε αγοράσει μια ομάδα με γήπεδο και προπονητικό που δεν της άνηκε, με ένα ρόστερ 106 παικτών από τους νέους μέχρι την πρώτη ομάδα, εκ των οποίων μόνο οι 44 είχαν πραγματικό συμβόλαιο με το κλαμπ και δεν αποτελούσαν μέρος των συγκοινωνούντων δοχείων του Πόντσο. Κι από αυτούς, μόλις πέντε ήταν Ισπανοί! Τα όσα τρελά ακολούθησαν, με τον Τόνι Άνταμς να έρχεται ως σύμβουλος και να γίνεται τελικά προπονητής,ο τέταρτος τη σεζόν εκείνη του υποβιβασμού, την αποκάλυψη σκανδάλων για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, τους κοριούς και τις κάμερες στο γήπεδο και το προπονητικό, τις μπουνιές στην προπόνηση και τις αρκετές αλλαγές προπονητών, επήλθε σταθερότητα. Ο Κινέζος ήταν διατεθειμένος να μάθει γρήγορα.

Ο Άνταμς ζήτησε από τον Τζιάνγκ ισπανικό κορμό και χτίσιμο, ο Αντόνιο Κορδόν, πρώην αθλητικός διευθυντής της Βιγιαρεάλ και της Μονακό προσλήφθηκε για να χαράξει μεταγραφική πολιτική και ο Φραν Σάντσεθ έγινε τεχνικός διευθυντής. Το ρόστερ μίκρυνε και ανανεώθηκε, ο Mανόλο Σαλβαδόρ ανέλαβε νέος τεχνικός διευθυντής ζητώντας εμπιστοσύνη και ηρεμία και ο Ντιέγο Μαρτίνεθ ήταν ο εκλεκτός το καλοκαίρι του 2017 για την θέση του προπονητή, σχεδιάζοντας ένα πλάνο α λα Οσασούνα. Έχοντας «χτίσει» όλη του την προπονητική καριέρα από το μηδέν, ο Γαλιθιάνος εμφύσησε στα αποδυτήρια μια αύρα ομαδικού πνεύματος, ταπεινότητας και συλλογικότητας, η οποία αποπνέει από την δική του, ισχυρή προσωπικότητα. Δημιούργησε ένα σύνολο, στο οποίο δεν υπάρχουν αστέρια και βεντέτες, παρά μόνο δουλειά και ομαδικότητα. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν ρωτήθηκε μετά τη νίκη επί της Μπέτις ποιο είναι το μυστικό του απάντησε: «Οι παίκτες», χωρίς να αναφέρει κάποιον άλλον παράγοντα στους δημοσιογράφους που περίμεναν για τη συνέχεια. «Είμαστε ένα κι εγώ βγάζω το καπέλο στους παίκτες μου».

Η Γρανάδα επέστρεψε απευθείας στην Primera με σημείο αναφορά την αμυντική της λειτουργία, καθώς δέχθηκε μόλις 28 γκολ σε 42 παιχνίδια. Όμως τα προβλήματα συνεχίστηκαν. Οι Ανδαλουσιανοί κινήθηκαν γρήγορα για να εξασφαλίσουν τις υπογραφές των ελεύθερων Ρομπέρτο Σολδάνο και Νεϊντέρ Λοσάνο (δεν έχει παίξει ακόμα), καθώς και τον Ερέρα ως δανεικό από την Μάντσεστερ Σίτι, μια περίπτωση που είχαν παρακολουθήσει και τους βγαίνει εξαιρετικά. Πήραν με μεταγραφή τους Ματσίς, Ντουάρντε και Ετέκι, πριν η La Liga τους βάλει φρένο. Ο λόγος ήταν οι κανονισμοί για τα συμβόλαια των παικτών, το ισπανικό σάλαρι καπ, το οποίο προβλέπει ότι οι ομάδες μπορούν να ξοδεύουν χρήματα για μισθούς τα οποία δηλώνουν και είναι ξεκάθαρο πως τους ανήκουν. Ανάλογο φρένο μπήκε και στις Μάλαγα και Λας Πάλμας, στη Segunda.

Ο Μαρτίνεθ όμως κατάφερε να χρησιμοποιήσει την απαγόρευση για να εμπνεύσει τα αποδυτήρια. Έχτισε την ομάδα της Primera με τελείως διαφορετικό τρόπο από ό,τι την προηγούμενη φορά και περίμενε για να βάλει στο τέλος μερικές μελετημένες και καθοριστικές πινελιές, όπως ο δανεισμός του Γκοναλόνς. «Το καλοκαίρι ήταν δύσκολο, δεν καταφέραμε να κάνουμε ό,τι είχαμε σχεδιάσει. Αλλά βγήκαμε από αυτό δυνατότεροι, μας έφερε κοντά», έλεγε. Η Γρανάδα έχει το τρίτο χαμηλότερο μπάτζετ για συμβόλαια στην κατηγορία, καθώς είναι μπροστά μόνο από τη Βαγιαδολίδ και τη Μαγιόρκα. Στην πρόσφατη διακοπή για τις εθνικές, μόλις τρεις ποδοσφαιριστές έφυγαν από την Ανδαλουσία. Ο Ραμόν Αζίζ για την Νιγηρία και οι Ματσίς και Ερέρα για τη Βενεζουέλα. Κι όμως, βρίσκεται στην κορυφή του πρωταθλήματος, έχει νικήσει την Μπαρτσελόνα, έχει επιστρέψει από το 3-0 με τη Ρεάλ Μαδρίτης για να αναζητήσει την ισοφάριση και να χάσει τελικά 4-2. έχει επικρατήσει ομάδων με τις οποίες θεωρητικά παλεύει για την παραμονή, κάνοντας μάλιστα ένα σερί με τέσσερις νίκες στην έδρα τους χωρίς να δεχθούν γκολ. Αυτός παραμένει ο στόχος του Μαρτίνεθ, παρά την τρέλα για... ισπανική Λέστερ που έχει κατακλύσει τα Media. «Ξέρουμε από πού προερχόμαστε, o βαθμολογικός πίνακας είναι απλά μια ιδιομορφία», τονίζει.

Τελευταία φορά που η Γρανάδα βρέθηκε στην κορυφή της βαθμολογίας ήταν στις 30 Σεπτεμβρίου του 1973. O Mαρτίνεθ, σύμφωνα με τους Ισπανούς, σκέφτεται το ποδόσφαιρο 24 ώρες το 24ωρο και με κινήσεις όπως αυτές του Κλοπ στη Λίβερπουλ έχει καταφέρει να κάνει όλη την ομάδα μια πραγματική γροθιά. Από τους παίκτες, μέχρι τους φροντιστές και τους εργαζόμενους στο προπονητικό κέντρο. Διοργανώνει δραστηριότητες, όπως ομαδικά μπάρμπεκιου και πεζοπορίες στα βουνά, για να συσφίξει τις σχέσεις, οι οποίες φυσικά ενισχύονται και από την πίστη των παικτών στο πλάνο και την εργατικότητά του. Ο 38χρονος έχει τις ακαδημαϊκές βάσεις για να εξελίξει τη δουλειά του, δίνει σημασία στις λεπτομέρειες και μελετά προπονητές και μεθόδους από άλλα αθλήματα, όπως για παράδειγμα τον Φιλ Τζάκσον. Ταυτόχρονα, μελετά εξονυχιστικά κάθε αντίπαλο και προσαρμόζεται πάνω του τακτικά. Είχε χαρακτηρίσει την ομάδα του «χαμαιλέοντα», υποστηρίζοντας μετά το ματς με την Μπέτις πως «πρέπει να φοράμε διαφορετικά κοστούμια σε κάθε ματς». Απέναντι στους Σεβιγιάνους ξεκίνησε με 4-3-3, το οποίο γινόταν ανά διαστήματα 4-4-2 για να κλείνει τους χώρους στα άκρα και με την είσοδο του Μαρτίνεθ στο τελευταίο δεκάλεπτο ολοκλήρωσε με 3-5-2. Οι ποδοσφαιριστές μπαίνουν στο χορτάρι σαν... καμικάζι, ξέροντας πώς να πρεσάρουν, πού να κινηθούν, πώς να χτυπήσουν. Κι αυτό είναι κάτι που οφείλεται στον τεχνικό τους.

Un domingo de colores, de deportividad, de derbi y emociones.

Un domingo de granadinismo a flor de piel.

Un domingo para recordar.#GranadaRealBetis #EternaLucha pic.twitter.com/zI5Pz4mfQm

— Granada C.F. (@GranadaCdeF) October 28, 2019

Η ισχυρή προσωπικότητα, η τρομερή τακτική προσήλωση, η αμυντική απόδοση της Γρανάδα, ο απόλυτος σεβασμός των παικτών, καθώς και το γεγονός πως σε 52 παιχνίδια έχει χάσει μόλις εννιά, έχουν κάνει τους Ισπανούς να θυμούνται τις πρώτες μέρες του Τσόλο Σιμεόνε στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Οι Ανδαλουσιανοί δεν κεντάνε στο γήπεδο, δεν ξεσηκώνουν το κοινό με περίτεχνες ενέργειες, όμως οι «Ναθαρίες» απλά δεν χάνουν και ο κόσμος έχει λατρέψει τον Μαρτίνεθ. Κι εκείνος καταλαβαίνει απόλυτα τι σημαίνει αυτό: «Η σύνδεση είναι τρομερή, για δύο ώρες όλοι ξεχνούν τα προβλήματά τους. Όταν οι οπαδοί αναγνωρίζουν τον εαυτό τους σε σένα, όταν μοιράζεστε τις ίδιες αξίες, είναι εκπληκτικό».

Το φρούριο της Αλάμπρα στέκει επιβλητικό στη Γρανάδα, προσελκύοντας τουρίστες από κάθε γωνιά του πλανήτη (αν πάτε φροντίστε να κλείσετε εισιτήριο από πριν για να μην την πατήσετε όπως ο γράφων). Λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα, ο Μαρτίνεθ έχει χτίσει το δικό του οχυρό. Όχι με τόσο ακριβά υλικά, χωρίς εγγυήσεις για την συνέχεια, αλλά με ενθουσιασμό, γενναιότητα και ορκισμένους μαχητές να τον ακολουθούν. Δεν τρέφει αυταπάτες, αλλά η επιβίωση στην κατηγορία και η μαγιά για το μέλλον με τόσο χαμηλό μπάτζετ αρκούν. Και αποδεικνύουν πως συχνά ο αστέρας της ομάδας δεν κάνει ντρίμπλες στο χορτάρι, ούτε φορτώνει τα αντίπαλα δίχτυα με γκολ. Κάθεται στον πάγκο και δουλεύει όλη την εβδομάδα γι' αυτά τα 90 λεπτά. Και κερδίζει τους πάντες στον οργανισμό, ακόμα κι αν δεν έχει παραστάσεις από το υψηλότερο επίπεδο ως ποδοσφαιριστής...