Το... κόμπλεξ του Πεπ και το ραντεβού με την ατυχία!
Την τελευταία φορά που ο προπονητής της Σίτι είχε κερδίσει την διοργάνωση του Champions League ήταν το 2011. Από τότε είτε με εκτός έδρας γκολ, είτε με χαμένα πέναλτι ή με άλλους τρόπους δεν έχει καταφέρει να πάρει ξανά τρόπαιο. Ο Ποκετίνο αναδείχθηκε ο μεγάλος θριαμβευτής στις αναμετρήσεις με την Σίτι και ο Γκουαρδιόλα βίωσε έναν σκληρό αποκλεισμό και μία... έξοδο από τ΄αστέρια. Ο φετινός τελικός του Champions League θα είναι ο έκτος στην σειρά χωρίς τον Καταλανό, που προφανώς δεν νιώθει και τόσο καλά για αυτό. Τι λέει ο βρετανικός Τύπος;
Είναι όμως νοκ άουτ αγώνες και όλα μπορούν να συμβούν. Κανένας δεν αποκτά το δικαίωμα να πάει απευθείας στον τελικό μόνο και μόνο επειδή έχει εξαιρετική ομάδα. Δεν πρέπει να αφήνουμε στην άκρη το γεγονός ότι ο Ισπανός έχει κερδίσει επτά τίτλους πρωταθλήματος σε εννέα σεζόν του ως τεχνικός και αυτόν τον μήνα ίσως τους κάνει οκτώ στις δέκα χρονιές. Έχει επίσης προπονήσει τρεις από τις πιο ισχυρές ομάδες στον κόσμο.
Γιατί λοιπόν αντιμετωπίζεται έτσι; Γιατί οι ομάδες του μετά τα Champions League που πήρε με Μπαρτσελόνα το 2009 και το 2011 συνεχίζουν να αποτυγχάνουν; Δύσκολα θα βρει κανείς έναν προπονητή που να διαβάζει τόσο πολύ όσο ο Γκουαρδιόλα και να δουλεύει με τακτικές και διαγράμματα.
Ωστόσο, όλοι προσπαθούν να κατανοήσουν αυτό το αγωνιστικό... χάος για την Σίτι στο παιχνίδι της στο Έτιχαντ με την Τότεναμ. Ναι, μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως ο το σύστημα της Τότεναμ αύξησε για τα καλά την πίεση στη Σίτι, προκαλώντας εύκολα λάθη, που οδήγησαν και στα δύο πρώτα γκολ του Σον στο ματς.
Επίσης όμως μπορεί να παρατηρήσει πως το «διαμάντι» άφησε εκτεθειμένους τους μπακ της Τότεναμ, που ήταν βασικός παράγοντας στα τρία πρώτα γκολ της Σίτι.
Όπως φυσικά ότι έπαιξε τον ρόλο του και ο τραυματισμός του Μούσα Σισοκό στο πρώτο μέρος, αλλάζοντας τις ισορροπίες. Τίποτα από αυτά όμως δεν ήταν όσο καθοριστικά όσο το γκολ του Γιορέντε με τον γοφό του. Ο Ισπανός δεν θα ήταν ποτέ στον αγωνιστικό χώρο για να παίζει εάν δεν είχαν χτυπήσει οι Σισοκό και Κέιν. Ήταν ένας αστάθμητος παράγοντας και ένας παίκτης τον οποίο δεν περίμεναν στην Σίτι. Εκτός από αυτό όμως έπρεπε ο Τούρκος Τσακίρ να δει το VAR για να αποφανθεί εάν το γκολ έπρεπε να μετρήσει ή όχι.
Για τον Τσακίρ ήταν ξεκάθαρο όταν το είδε αλλά ακόμα και εάν στην προσπάθεια του Γιορέντε είχε βρει η μπάλα και στο χέρι του λογικά πάλι θα το κατακύρωνε με τον κανονισμό να αλλάζει τον Ιούνιο. Μετά φτάσαμε στην στιγμή του 93' με τον Στέρλινγκ να σκοράρει αλλά το VAR να έχει δείξει οφσάιντ στο ξεκίνημα της φάσης και το γκολ να ακυρώνεται. Ο Αγουέρο - που στο πρώτο ματς είχε χάσει πέναλτι - ήταν ο εκτεθειμένος παίκτης. Το μυαλό αυτομάτως πηγαίνει στον περσινό προημιτελικό με την λανθασμένη απόφαση για οφσάιντ στον Σανέ.. Αν το VAR υπήρχε και μετρούσε αυτό το γκολ της Σίτι (θα γινόταν το 2-0), τότε ποιος ξέρει το πως θα αντιδρούσε η Λίβερπουλ στο β' μέρος; Φυσικά υπάρχουν και άλλες ιστορίες που έχουν στερήσει τίτλους όπως του Γιάγια Τουρέ σε μία φάση που θα μπορούσε να είχε κρίνει τον τίτλο υπέρ της Μπαρτσελόνα το 2010, όταν είχε αποκλειστεί στα ημιτελικά από τη μετέπειτα τροπαιούχο Ίντερ του Μουρίνιο.
Ο Γκουαρδιόλα έχει οκτώ αποκλεισμούς στο Champions League ως προπονητής. Τρεις φορές λόγω των εκτός έδρας γκολ. Τρεις φορές επειδή οι παίκτες του έχασαν πέναλτι. Δυο φορές η ομάδα του "σφυροκοπούσε" τον αντίπαλο αλλά στο δεύτερο ματς της έλλειπε ένα γκολ για να περάσει. Αυτά είναι χωρίς να βάλουμε στην εξίσωση άλλα γεγονότα. Όπως την έκρηξη ηφαιστείου στην Ισλανδία που ανάγκασε την Μπαρτσελόνα να ταξιδέψει με λεωφορείο στο Μιλάνο το 2010, το πως σκόραρε με την Τσέλσι ο Ραμίρες το 2012, το αμυντικό λάθος που επέτρεψε στον Μπακαγιόκο να σκοράρει καθοριστικό γκολ με την Μονακό με κεφαλιά το 2017 και άλλα...
Αν ο Καταλανός αποκτήσει ένα κόμπλεξ κατωτερότητας όταν συμμετέχει στο Champions League δεν θα είναι έκπληξη.... Μεγάλωσε άλλωστε σε μία γενιά οπαδών της Μπαρτσελόνα που διαπίστωναν ότι η διοργάνωση αυτή δεν είναι για εκείνους, αλλά για τη Ρεάλ. Ήταν ένας 15χρονος ballboy στο τρομερό come back της αγαπημένης του ομάδας στον ημιτελικό του 1986 αλλά μετά την είδε να χάνει στον τελικό στα πέναλτι από την Στεάουα σε παιχνίδι στη Σεβίλλη και ενώ είχε επιτραπεί σε μόλις 200 οπαδούς να ταξιδέψουν από τη Ρουμανία.
Υπάρχει η "κατηγορία" στον Γκουαρδιόλα ότι ασχολείται περισσότερο με την επίθεση παρά την άμυνα. Ήταν κάτι που το έκανε και ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και σε πολύ υψηλό επίπεδο αλλά με άλλη τακτική προσέγγιση. Η σχετική άποψη αναφέρει πως είναι πιο σωστό να έχεις πέντε φάσεις και ο αντίπαλός σου καμία, παρά είκοσι και ο αντίπαλός σου να κάνει έστω τρεις. Ένα άλλο στοιχείο είναι πως όποτε προσπαθεί να πάρει συγκεκριμένο αποτέλεσμα ή να συμβιβαστεί αυτό του πάει λάθος. Ήθελε για παράδειγμα στο πρώτο ματς με την Τότεναμ να πάρει τουλάχιστον το 0-0 αλλά απέτυχε. Ωστόσο, ο έμπειρος τεχνικός από τον ημιτελικό του 2009 με την Τσέλσι και μετά είναι και άτυχος. Δεν ήταν καν στην θέση άλλων προπονητών να βρουν μπροστά τους κάκιστους γκολκίπερ... Το πιο δύσκολο για εκείνον είναι ότι έχει φτιάξει μία ιστορία αποτυχίας στο Champions League όσο και να προσπαθεί και να παλεύει.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
panagiwtis
Οταν τρως 3 γκολ στη εδρα σου απο την Σιτι δεν υπαρχει τυχη και ατυχια ειναι θεμα ανοησιας, ανικανοτητας, ή ανεπαρκειας.
Gofretta.gr
Εν έτει 2019 πιστεύουν ακόμα κάποιοι σε τύχη και ατυχία.
telos
Hταν μηπως ατυχος που επαιζε με μια ομαδα με το 1/3 του budget της Σιτι, και χωρις τους Κεην και Ντελε Αλι, και εδω και εξι χρόνια δεν μπορεί να φτασει καν σε τελικό. Αστεία πραγματα...Οι Αγγλοι ειναι λουζερς, ηταν παντα και θα ειναι...ακομα κι αν στην ομαδα του ελαχιστους αγγλους εχει...αλλα και με τη Μπαγερν τι εκανε;
Satyros
Άτυχος; Κακές συγκυρίες; Ναι ολα αυτά υπάρχουν. Έχουν σημασία όμως; Δεν έχουμε ακούσει ξανά και ξανά ότι οι ιδιοφυές προπονητές τα καταφέρνουν εναντιαν στις συγκυρίες; Ο Ποκετινο δηλαδή που δεν έκανε μια μεταγραφή και στο πρώτο ματς τραυματίστηκε ο Κέιν δεν ήταν άτυχος; Ο Αρσέν Βενγκέρ που ότι παίκτη είχε που στηριζόταν η ομάδα είτε τραυματίζονταν πολύ άσχημα είτε αποφάσισε να ακούσει τις σειρήνες και τα λεφτά; Ο Μουρίνιο αν δεν είχε κόντρα με τους παίκτες του είς διπλούν μπορεί και να έκανε μεγαλύτερα πράγματα στις Τσέλσι και Γιουνάιτεντ. Ο Σερ Άλεξ που είχε στα χέρια μια ομάδα που στα χέρια άλλων προπονητών θα ήταν κάποιες χρονιές το πολύ για τετράδα; Ο Πεπ είναι ο άνθρωπος που του έχουν έρθει όλα έτσι όπως θα ευχόταν. Έχει δύο γεμάτες ενδεκάδες παίκτες, μια διοίκηση που στηρίζει την κάθε του κίνηση αλλά και καπρίτσιο (Μαχρεζ) και ομάδες που αν τις διάλεγες στο Φιφα οι φίλοι σου θα σου έλεγαν ότι πας στα εύκολα. Η Τότεναμ μπήκε και τον έπνιξε. Αυτό εγινε, ούτε ατυχίες ούτε τίποτα. Η Τσέλσι μπήκε με μεγαλύτερο πάθος από αυτόν. Δυστυχώς για τον Πεπ υπάρχει και η άλλη εξίσωση. Οι ομάδες που τραβάνε τα μεγαλύτερα ζόρια είναι και συνηθισμένες στις υπερβάσεις. Οι ομάδες που στρογγυλοκαθονται στην κορυφή δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απότομες αλλαγές ψυχολογίας όσο ομαδαρες και αν είναι.
Bayern
Με Walker,Kompany,Mendy που αυτοί θεωρούνται τοπ αμυντικοί(να γελάς δηλαδή...) και επιτυχία το λες που αποκλείστηκε στο γκολ, εδώ με πραγματικούς παιχταράδες και παγκόσμιους πρωταθλητές στα ντουζένια τους αποκλειόταν από το 1ο ματς. Βελτιωμένο τον βλέπω τον Pep σε αυτό το κομμάτι, με μια τριετία και 500εκ. νομίζω πως ημιτελικά θα πάει άνετα! Το πρόβλημα του είναι πως δεν έχει πού να τα ρίξει τώρα, τραυματισμούς και "άχρηστους" γιατρούς δεν φαίνεται να έχει στην Αγγλία για να τον σαμποτάρουν, τα αφεντικά σπάγγους δεν τους λες αν μη τι άλλο τη δουλειά τους την έχουν κάνει 600εκ. έχουν πέσει, από μισθό ειναι ΟΚ παραπάνω από τον τοπ καλοπληρωμένο παίχτη παίρνει, τα ΜΜΕ του έχουν βάλει φωτοστέφανο και ο πρώην είναι ο... Pellegrini. Και του χρόνου του δίνω για να λακίσει, ο κλοιός σφίγγει και αν τον τσεκουριάσει η LFC φέτος τότε του χρόνου θα αναπολεί τα Γερμανικά tabloids, οι Άγγλοι θα τον κοσκινίσουν χωρίς αύριο, μόνο κάτι τύποι με γυαλιά σαν το avatar του James Orin κλπ θα τον δικαιολογούν, τί να κάνουμε η υπερπροβολή και η διεκδίκηση του αλάθητου φέρνουν και υπερβολικές και άδικες κριτικές στα άσχημα αλλά τον έχει βρει τον τρόπο ο Pep, φεύγει πριν τη μεγάλη μπόρα!
Baam
Ρε φίλε τι εννοείς για γέλια ο γοουκερ είναι από τα καλύτερα δεξιά μπακ στο κόσμο όσο για τους άλλους 2 είναι τρομεροί παίκτες αλλά δυστυχώς τους έχουν τσακίσει οι τραυματισμοί δλδ με αυτά που λέτε στο τέλος θα θεωρούμε τοπ παίκτες μόνο τον μαλντινι το νεστα και καφου δλδ αμυντικούς που βγαίνουν μια φορά τα 20 χρονια
Bayern
Είναι καλός αμυντικά ο Walker??? Καλός αθλητής είναι γενικά δε διαφωνώ, με τέτοια ταχύτητα, δύναμη και πνευμόνια είναι απίστευτος και επιθετικά ΟΚ τίμιος. Αμυντικά πέρα από φυσικό τσαμπουκα δεν έχει κάτι. Kompany πρέπει να πάω 6 χρόνια πίσω πού ήταν κτήνος, πρώην παίχτης. Επίσης το σχόλιο μου έχει να κάνει συγκριτικά με τους παίχτες που είχε στα χέρια του ο Guardiola. Όταν είχε στα φόρτε τους Alves & Lahm τότε ποιος Walker...
johnys91
Εκει στο γαζζετα καταλαβαινουμε οτι ο πεπ τραβαει εχοντας μεγαλο κομματι των φαν αλλα με το να τον δικαιολογητε καθε φορα ε το εχετε τερματισει εδω και πολυ καιρο . Εχω πει οτι ο πεπ ειναι απο τους καλυτερους εβερ αλλα το παιχνιδι που παιζει εχει και αδυναμα σημεια και αυτο ειναι το πολυ ανοιχτο παιχνιδι με αποτελεσμα σε ασταθες αμυνες οπως εχει η συτι να υπαρχει θεμα . Ακομα και στην μπαρτσα με πουγιολ-πικε εχασε τσουλου απο κατωτερες ποιοτικα ομαδες(ιντερ-τσελσι) . Αυτο ειναι η συνεπεια του επιθετικου ποδοσφαιρου με μεγαλη κατοχη . Αντιθετα ο ζινταν πχ δεν επαιζε οσο ελκυστικο ποδοσφαιρο μπορουσε η ρεαλ αλλα συντηριτικο(για το επιπεδο της ρεαλ) και αυτο τον οδηγησε σε 3 συνεχομενα . Το στυλ του πεπ ειναι συγκεκριμενο και πλεον αρκετα διαβασμενο απο πολλους συλλογους .
Baam
Πως γίνεται ένας προπονητής να είναι αποτυχημένος που σε 10 χρόνια καριέρας έχει την εξής συγκομιδή :2 κατακτήσεις 7 ημιτελικούς 2 στους 8 1 στους 16 Ότι ομάδες και να έχεις προπονήσει δεν είναι εύκολο να το κάνεις αυτό αν και η αλήθεια είναι ότι η μπαρτσα και η σιτυ είναι εξ ολοκλήρου δικά τα δημιούργημα τα η μόνη έτοιμη ομάδα ήταν η μπαγερν ότι και να λένε οι ευφάνταστοι το μόνο που έχω να πω στους οπαδούς της σιτυ είναι υπομονή το τσαμπιονς λιγκ είναι περίεργη υπόθεση όσες ομάδες όμως έχουν αγωνιστικό πλάνο στο τέλος ανταμοιβονται (βλέπε ποκετινο και τοτεναμ)μπορεί να μην γίνει με το καράφλα αλλά έχει βάλει ήδη τις βάσεις
tmp
Τα πάντα είναι θέμα προσδοκιών. Σε σχέση με την ιστορία του αθλήματος, προφανώς και είναι στους επιτυχημένους. Να θυμίσω ότι μόλις 3 προπονητές στην ιστορία του αθλήματος έχουν πάρει περισσότερα CL από τον Guardiola (με τον Zidane να είναι ο πιο πρόσφατος). Το θέμα είναι ότι όταν ο Pep ήταν στην Barcelona, τα media παγκοσμίως τον παρουσίαζαν σαν τον σημαντικότερο προπονητή από την εποχή του Michels, ότι θα αφήσει εποχή, ότι πάει το ποδόσφαιρο μπροστά κλπ. Πολλοί αρθρογράφοι εξακολουθούν να το κάνουν απλά με λίγο πιο εύσχημο τρόπο ("θα είναι μεγάλη μέρα για το ποδόσφαιρο όταν το πάρει ομάδα του Guardiola") από την αποθέωση εκείνης της εποχής και γενικά το hype του δεν πέφτει. Με αυτό τον πήχη είναι αποτυχημένος γιατί όταν παρουσιάζεις τον άλλο ως τον κορυφαίο των τελευταίων 40 ετών, οι απαιτήσεις είναι πολύ πάνω από οποιονδήποτε άλλο. Προσωπικά τον θεωρώ πολύ καλό προπονητή, μέσα στο top-3 των κορυφαίων της τελευταίας 10ετιας αλλά έως εκεί. Θεωρώ ότι έχουν υπάρξει πιο σημαντικοί προπονητές σε αυτά τα 40 χρόνια (π.χ. Sacchi, Ferguson) παρότι επειδή δεν έχει τελειώσει την καριέρα του είναι άδικες αυτές οι συγκρίσεις.