Το... πάγωμα με Σόλσκιερ και το καρδιοχτύπι της Λίβερπουλ!

Το ματς στο Κάρντιφ έχει ολοκληρωθεί, η Λίβερπουλ πέρασε από την Ουαλία, έκανε ρεκόρ πόντων στην ιστορία της (με το σύστημα των 3 βαθμών στη νίκη), βρέθηκε στο +2 από τη Σίτι και πλησίασε ακόμα περισσότερο τον τίτλο! Ή μήπως όχι; Η αλήθεια είναι πως βλέποντας κανείς τον αγώνα της Γιουνάιτεντ στο Γκούντισον Παρκ διαπίστωνε πως αυτή η ομάδα είναι πολύ δύσκολο να σταματήσει τη Σίτι. Υπάρχει όμως μια... απεγνωσμένη ελπίδα ότι η ντροπή μιας τέτοιας εμφάνισης θα εμπνεύσει τους Κόκκινους στο ντέρμπι της Μ. Τετάρτης.

Μπορεί, αλλά ποιος αμφισβητεί το γεγονός πως από τότε που ο Σόλσκιερ υπέγραψε νέο συμβόλαιο (τριετές) οι παίκτες είναι εκτός ρυθμού; Ο διασυρμός από την Εβερτον ήταν η πέμπτη διαδοχική εκτός έδρας ήττα σε όλες τις διοργανώσεις, το χειρότερο ρεκόρ από το 1981. Οι συμπατριώτες του Σόλσκιερ ακόμα υπερηφανεύονται πως με τον Νορβηγό η ομάδα είναι ολοζώντανη στη μάχη της τετράδας, αλλά μάλλον δεν κατανοούν σε βάθος την κατάσταση. Η Μάντσεστερ έχει χάσει φρεσκάδα, τσαμπουκά, ρυθμό και δε θυμίζει σε τίποτα τις πρώτες ημέρες μετά την αποχώρηση του Μουρίνιο.

Σίγουρα τα προβλήματα στη Γιουνάιτεντ είναι βαθύτερα και δεν θα πήγαινε πουθενά όσο ο Μουρίνιο βρισκόταν στο Ολντ Τράφορντ. Η τοξικότητα των αποδυτηρίων διέλυε την ομάδα και η απομάκρυνσή του ήταν απολύτως λογική απόφαση, μήπως και σωθεί κάτι από τους στόχους. Η Μάντσεστερ βελτιώθηκε τις πρώτες εβδομάδες υπό τις οδηγίες του Σόλσκιερ και όλοι συμφώνησαν πως ήταν το πιο σωστό να αναλάβει προσωρινά ένας θρύλος της ομάδας. Ναι, ήταν η καλύτερη απόφαση της διοίκησης μετά την αποχώρηση του Σερ Αλεξ.

Ωστόσο, όλα τα θετικά άρχισαν να καταρρέουν όταν του δόθηκε η μόνιμη θέση εργασίας στα τέλη Μαρτίου. Ο Guardian έγραψε για την απόφαση του Εντ Γούντγουορντ «Ηταν μια απόφαση που έδειξε την έλλειψη ποδοσφαιρικής εμπειρίας των διοικούντων, αλλά και την τάση να παρασύρονται από την κοινή γνώμη και όχι να σχεδιάζουν τη δική τους πορεία». Με τον Μόγιες απλά συνέβη γιατί η διοίκηση δεν αντιστάθηκε στην πρόταση του Σερ Αλεξ, ενώ ο Φαν Χάαλ δεν ήταν μέρος ενός γενικού άξονα.

Ολοι οι δρόμοι της αποτυχίας… επιστρέφουν στη διοίκηση που δεν έχει ποδοσφαιρική αντίληψη, που δεν μπορεί να καταλάβει πως το άθλημα απαιτεί μακροπρόθεσμο προγραμματισμό και γερά θεμέλια. H πρόσληψη του Νορβηγού τεχνικού σε μόνιμη βάση, υποδηλώνει την αποτυχία της διοίκησης να παραμείνει ψύχραιμη μπροστά σε «κοντές» σε διάρκεια επιτυχίες. Ο Σόλσκιερ κατηγόρησε τους παίκτες για έλλειψη φυσικής κατάστασης, αφού έτρεξαν οκτώ χιλιόμετρα λιγότερα από αυτούς της Εβερτον. Βέβαια, υπάρχει και η άλλη θέση, μιας και οι ποδοσφαιριστές ίσως να πιέστηκαν στην αρχή της θητείας του Νορβηγού και να μην είσαι σε θέση να κρατήσουν αυτή τη φόρμα.

Επαναλαμβάνουμε πως υπάρχουν και βαθύτερα ζητήματα. Πογκμπά και Μαρσιάλ έχουν... ξεθωριάσει, Σμόλινγκ και Τζόουνς είναι σαν... αγάλματα, ο Φρεντ μπερδεμένος στο χάος που τον περιβάλλει. Χρειάζεται ένα τεράστιο λίφτινγκ και ίσως να μην υπάρχει κανένας κόουτς στον κόσμο που να μπορεί να αλλάξει άμεσα την κατάσταση. Μπορεί ο Σόλσκιερ;

«Αν δεν υπήρχε το μόνιμο συμβόλαιο θα του έδινε ο Γούντγουορντ τώρα τη θέση; Ο κόσμος θα τον ήθελε στον πάγκο;». Η Λίβερπουλ περιμένει με αγωνία, η Σίτι αισθάνεται ευτυχισμένη που θα βρει την Μάντσεστερ σε αυτή την κατάσταση και απομένει να δούμε αν ο ποδοσφαιρικός εγωισμός των παικτών της Γιουνάιτεντ ξεδιπλωθεί στο χορτάρι του Ολντ Τράφορντ.