Τελικά πόσα credits αξίζει ο Ερνέστο Βαλβέρδε;

Αμέσως μετά τη φαουλάρα στο 3-0, κυκλοφόρησε στο Twitter η φωτογραφία του Ερνέστο Βαλβέρδε να δίνει οδηγίες στον Κάρλες Αλενιά, καθώς περνούσε αλλαγή στις καθυστερήσεις. Συνοδευόταν από έναν υποτιθέμενο διάλογο, έτσι για να αναδείξει από τη μία το μεγαλείο του σκόρερ και από την άλλη να απαξιώσει τον προπονητή.

Βαλβέρδε: «Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις ε;»

Αλενιά: «Οχι»

Βαλβέρδε: «Ούτε εγώ, ρώτησε τον Μέσι»

Το Μυρμήγκι εξελίχτηκε σε αυτή τη διετία του στην Μπαρτσελόνα στον ορισμό του underrated. Η αλήθεια είναι ότι το να είσαι προπονητής της Μπάρτσα, είναι σαν να έχεις δύο δουλειές ταυτόχρονα. Η μία είναι ότι πρέπει να νικάς, να είσαι ο πρωταγωνιστής και η άλλη να το κάνεις με συγκεκριμένο επιθετικό στιλ απόλυτης κατοχής της μπάλας. Εκτός αυτού όμως, οφείλεις να πράξεις και κάτι ακόμα πιο δύσκολο: να μεγιστοποιήσεις τα οφέλη που μπορείς να λάβεις έχοντας την ευλογία να παίζεις με τον Μέσι. Το να αγωνίζεσαι εναντίον του είναι τρομερά ζόρικο και η μοναδική λύση είναι να τον αρχίζεις στις κλωτσιές. Τι γίνεται όμως όταν θα πρέπει να βρεις τρόπο για να πάρεις το maximum που μπορεί να σου προσφέρει;

Ο Βαλβέρδε λοιπόν με τον δικό του όχι και τόσο “μπαρτσελονικό” τρόπο έχει καταφέρει να κάνει τον Αργεντινό σούπερ σταρ να παίξει στο καλύτερό του. Εάν ο Πεπ Γκουαρδιόλα απογείωσε τις ικανότητες του κοντού μάγου, τότε θα μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε ότι ο νυν τεχνικός της ομάδας έχει κάνει μία σιωπηλή συμφωνία συναίνεσης μαζί του. Τον έχει αφήσει να... αλωνίζει, να διαβάζει μόνος του το παιχνίδι, αλλά ταυτόχρονα τον έχει πείσει ότι καλό είναι η υπόλοιπη ομάδα να αφήνει κατά διαστήματα στην άκρη όσα ήξερε μία δεκαετία και βάλε και να μαθαίνει να προσαρμόζεται στον αντίπαλο. Ετσι ώστε να μαζέψει όλο το ασημικό στο φινάλε.

Αυτό φυσικά είτε δεν το αντιλαμβάνεται ο υπόλοιπος κόσμος, είτε απλά δεν του αρέσει και τα... χώνει στον προπονητή, ο οποίος όταν ανέλαβε, δεν ήταν και το μεγαλύτερο όνομα στους πάγκους, παρά μονάχα ένας ακούραστος εργάτης. «Δέχομαι την κριτική καλοπροαίρετα, απλά και μόνο επειδή δεν διαβάζω ειδήσεις», είχε πει κάποια στιγμή πέρσι ο Ερνέστο, που αρέσκεται να κρατά πάντοτε χαμηλούς τόνους, κάτι που μάθαμε καλά από τα χρόνια του στον Ολυμπιακό. Το ίδιο χαμηλά κρατάει τον πήχη και τώρα, αν και του αξίζουν περισσότερα εύσημα από αυτά τα ελάχιστα που του αποδίδονται. Συμβαίνει εύλογα όμως αυτό, όταν έχεις τον Μέσι να κάνει τα δικά του.

Ο Βαλβέρδε είναι ξεκάθαρα υποτιμημένος από τον Τύπο, την εξέδρα, την ιστορία του παιχνιδιού. Ακόμα και αυτό που έκανε το βράδυ της Τετάρτης απέναντι στη Λίβερπουλ, δεν του αποδίδεται στο ποσοστό που του αρμόζει. Οπως ομολόγησε ο ίδιος ο αντίπαλός του: «Κάναμε το καλύτερο παιχνίδι μας στη διετία. Προσπαθήσαμε να παίξουμε το δικό μας στιλ και μου άρεσε ο τρόπος που έπαιξαν οι παίκτες μου. Και πάλι όμως χάσαμε 3-0. Ο Βαλβέρδε έκανε τα πάντα σωστά κι εγώ έκανα τα πάντα λάθος». Κάπως έτσι ο κύριος από τον μπλαουγκράνα πάγκο υποχρέωσε τους Reds στο να δεχτούν τρία και μία πραγματικά εκπληκτική επίθεση να μην του βάλει γκολ (σ.σ.: είχε βέβαια τύχη και κυρίως τον Τερ Στέγκεν).

Η Λίβερπουλ είναι μία υπέροχη ομάδα. Η πίεση που άσκησε ήταν πρωτόγνωρη για τα δεδομένα του “Καμπ Νόου”. Καμία άλλη ομάδα στην πρόσφατη ιστορία δεν έπαιξε τόσο επιθετικά την Μπάρτσα εκεί μέσα. Κι όμως ο Βαλβέρδε τους έριξε τρία αναπάντητα γκολ και άγγιξε τον τελικό. Το εντυπωσιακό που έκανε, ήταν ότι το είχε δουλέψει και δεν ήταν τυχαία η παραχώρηση μπάλας και χώρου στον αντίπαλο. Το αποκάλυψε μετά τη λήξη ο Μέσι, που εξήγησε ότι: «Δεν μας είναι εύκολο να δίνουμε την μπάλα, υποφέραμε από αυτό, αλλά το πλάνο μας τελικά δούλεψε εξαιρετικά».

Εάν με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ παρέταξε την ομάδα του με σκοπό να πνίξει τους φιλοξενούμενους στη Βαρκελώνη, αυτή τη φορά ήξερε ότι έπρεπε να ακολουθήσει διαφορετική συμπεριφορά απέναντι σε μία ενδεκάδα που σε πνίγει με την ταχύτητα και το πρεσάρισμά της. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος πάντα, η σκέψη του και η απόλυτη εφαρμογή της από τους παίκτες του, τον δικαίωσε. Ο Κλοπ έβαλε τη δική του ομάδα να παίζει ψηλά με ένα set game που αύξανε του πουσάρισμα της άμυνας της Μπάρτσα και με τα διαρκή κλεψίματα τροφοδοτούσε τους επιθετικούς. Ο,τι θα περιμέναμε κανονικά να κάνουν οι γηπεδούχοι δηλαδή.


"Ετσι θα το σηκώσουμε"

Το κλειδί για τον Βαλβέρδε ήταν η ιδέα της τοποθέτησης του Ράκιτιτς πάνω στον Φαμπίνιο. Από τη μία αχρηστεύτηκε επιθετικά ο Κροάτης, από την άλλη όμως η πίεση στον Βραζιλιάνο έστειλε αναγκαστικά τις επιθέσεις της Λίβερπουλ στα πλάγια. Και εκεί ο Βαλβέρδε περίμενε με διπλά μαρκαρίσματα. Η άλλη σημαντική απόφαση ήταν να βάλει τον Βιδάλ και όχι τον Αρτούρ, γνωρίζοντας ότι εδώ χρειαζόταν δύναμη, τσαμπουκά και ότι το ματς θα πήγαινε στο physical και στο ξεσηκωτικό στιλ. Ακόμα και ο σούπερ σταρ του γηπέδου βοηθούσε στην άμυνα και έκανε τάκλιν στη γραμμή.

Βέβαια, από εκεί και μετά τα πάντα θα εξαρτιόνταν από τον Μέσι και τα τρεξίματά του στο ανοικτό γήπεδο, κάτι που βοηθήθηκε από το γκολ του Λουίς Σουάρες στο α' μέρος. Η τρίτη κίνηση ματ ήταν η είσοδος του Σεμέντο αντί του Κουτίνιο, που ουσιαστικά κλειδώνει το κέντρο και επιτρέπει να βγουν περισσότερες αντεπιθέσεις, κάτι που αποθέωσε και ο Αρσέν Βενγκέρ στην κριτική του σε τηλεοπτικό κανάλι. Κάπως έτσι τους βγήκαν όλα τέλεια. Και που να μην έκανε χαζομάρες στο τέλος ο Ντεμπελέ.

Καθώς λοιπόν πέρσι κατέκτησε το νταμπλ, φέτος πάει να κάνει το ίδιο (σ.σ.: στον τελικό Κυπέλλου με Βαλένθια) και έχει μπροστά του το απόλυτο για το ονειρεμένο τρεμπλ. Ακόμα και τώρα όμως υπάρχουν πολλοί που αμφιβάλουν για τη δουλειά και τις ικανότητές του. Η αλήθεια είναι ότι το ποδόσφαιρο που παίζει ο Βαλβέρδε απέχει αρκετά από το “Guardiolismo” και από τις... επιταγές που προστάζουν οι ιδέες του Κρόιφ, δεδομένα που τόσο λατρεύουν στη Βαρκελώνη.

Ωστόσο, σε τούτη τη μεταβατική στιγμή για την ιστορία της, η Μπαρτσελόνα καθοδηγείται από εκείνον προς την επιτομή μία μαγικής σεζόν. Και εάν ορισμένοι αναζητούν το όμορφο παιχνίδι, ο Βαλβέρδε και ο Μέσι φαίνεται να έχουν από κοινού συμφωνήσει, πως σημασία έχει αυτή η διαολεμένη κούπα με τα μεγάλα αυτιά. Αυτή που ο Αργεντινός θρύλος είχε προαναγγείλει ότι θέλει από το ξεκίνημα κιόλας της σεζόν. Και που να ήταν και "καλός" ο προπονητής δηλαδή...

ΥΓ.: Ο Τερ Στέγκεν είναι από πέρσι ο κορυφαίος τερματοφύλακας στον κόσμο και φέτος έχει γίνει ακόμα καλύτερος!
YΓ1: Κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσουμε για την τρελή σεζόν του Πικέ!

Follow me: @jorgekaraman