Τα ατού και οι... αδυναμίες του Γκουαρδιόλα!

Ο Πεπ Γκουαρδιόλα θα μπορούσε να είχε κερδίσει περισσότερα πράγματα αν είχε ενσωματώσει μια μεγαλύτερη γκάμα προσωπικοτήτων στις ομάδες του. Ο Ισπανός προπονητής δεν έχει κερδίσει Champions League από τότε που άφησε την Μπαρτσελόνα.

Από την μία πλευρά υπάρχουν οι έπαινοι για το όραμά του, την ακρίβειά του, τα ποδοσφαιρικά του ιδεώδη, αλλά και το γεγονός ότι έχει παίξει κατά καιρούς το πιο όμορφο ποδόσφαιρο που έχουμε δει. Από την άλλη όμως του έχουν προσάψει μεγάλες εμμονές και ναρκισσισμό. Στοιχεία που έχουν επιφέρει τις αποτυχίες του. Το 2008-09 στην πρώτη του χρονιά ως προπονητής ο Γκουαρδιόλα οδήγησε την Μπαρτσελόνα σε νταμπλ και στον τελικό του Champions League. Με τους Ραφαέλ Μάρκες, Ντάνι Άλβες και Αμπιντάλ μη διαθέσιμους ο Γκουαρντιόλα είχε διαλέξει τον Γιάγια Τουρέ για την άμυνά του, έναν μέσο και η Γιουνάιτεντ είχε νικηθεί με 2-0. Όταν ο Ιβοριανός έφυγε το 2010 ο Πεπ τον αντικατέστησε με τον Μασεράνο.



Η λογική του ήταν ξεκάθαρη: παίκτες που μπορούν να πασάρουν γρήγορα και καλά και να 'χτίσουν' σωστές επιθέσεις από την άμυνα και έχουν προσόντα τέτοια είναι πάντα απαραίτητοι.
Η Μπάρτσα πήρε τον τρίτο διαδοχικό τίτλο της στη LaLiga και μετά έκανε μία από τις πλέον πειστικές εμφανίσεις της κόντρα στη Γιουνάιτεντ στον τελικό του Champions League το 2011. Το 2013 ο Πεπ ανέλαβε την Μπάγερν Μονάχου. Κατευθείαν πήγε τον Χάβι Μαρτίνες στην άμυνα και στη συνέχεια κέρδισε τρία διαδοχικά πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα.

Στην Ευρώπη όμως η Μπάγερν Μονάχου δεν είχε τα ανάλογα αποτελέσματα, ενώ την έβαλε στο... περιθώριο η Ατλέτικο Μαδρίτης αν και αουτσάιντερ. Στη Σίτι τα πράγματα παρέμειναν τα ίδια σε σχέση με τις εγχώριες διοργανώσεις και την Ευρώπη. Ο Γκουαρδιόλα είτε πόνταρε είτε έφερε αμυντικούς και γκολκίπερ με δημιουργικά και επιθετικά προσόντα. Πήρε πρωταθλήματα, Κύπελλα και έσπασε πολλά ρεκόρ. Όμως στην Ευρώπη όπου η πίεση ήταν πιο μεγάλη και ίσως και ασφυκτική η Σίτι δεν ανταποκρίθηκε. Αυτή η αγωνιστική προσέγγιση κόστισε στην ομάδα όπου είχε αποκλεισμούς από υποδεέστερες ομάδες σε τρεις σερί σεζόν. Θα ήταν κλισέ και χωρίς δόση αλήθειας να πει κάποιος ότι ο Καταλανός δεν έχει ξανακερδίσει το Champions League επειδή δεν είχε... Μέσι. Το 2009 και το 2011 η Γιουνάιτεντ μπορεί να περιόριζε τον Μέσι όμως έχανε τα ματς επειδή δεν μπορούσε να κλείσει τα ατού των Μπουσκέτς, Τσάβι και Ινιέστα στο κέντρο.

Χωρίς τον Αργεντίνο σταρ, αλλά με αυτήν την τριάδα η Ισπανία κέρδισε το Παγκόσμιο και το Ευρωπϊκό χωρίς να δεχθεί γκολ στα νοκ άουτ. Με τον Μέσι αλλά δίχως αυτήν την τριάδα η Αργεντινή δεν κέρδισε τίποτα. Είναι μία σοβαρή ένδειξη - απόδειξη το πως μπορούν να δομήσουν μία ομάδα ορισμένες προσωπικότητες. Ο Γκουαρδιόλα ωστόσο παρότι το ήξερε καλά αυτό επέλεξε να μην ξανακάνει ανάλογο πλάνο.

Ο Πεπ βρέθηκε δίπλα στους καλύτερους, προπόνησε τους κορυφαίους, οπότε πως γίνεται να θέλει κάτι λιγότερο; Δεν είναι όμως μόνο θέμα προσέγγισης και τακτικών. Στις ομάδες του όταν τα πράγματα πάνε καλά είναι τα πάντα σε λογική... μηχανών. Όταν όμως δεν είναι καλά τα πράγματα μπορεί να έρθει η κατάρρευση.

Με τη Λίβερπουλ το 2018 η Σίτι δέχθηκε τρία γκολ σε εννέα λεπτά στο πρωτάθλημα και 3 τέρματα σε 19 λεπτά στο Champions League. Με την Γιουνάιτεντ είχε δεχθεί 3 γκολ σε 16 λεπτά. Με την Τότεναμ πέρυσι στο Champions League δέχθηκε δυο γκολ σε 3 λεπτά. Αυτό έχει να κάνει με αμυντική ανεπάρκεια. Έχει να κάνει όμως και με το να έχεις προσωπικότητες και εγκεφαλικούς παίκτες που μπορούν να ελέγξουν τον ρυθμό και να καθορίσουν το τέμπο.

Στην τελευταία δεκαετία ο Πεπ είχε συγκρουστεί με Τουρέ, Ιμπραϊμοβιτς, Ετό και άλλους παίκτες με προσωπικότητα. Υπάρχει κριτική που μπορεί να γίνει εδώ για το πως θα πρέπει να αξιοποιούνται τέτοιοι παίκτες. Οι ομάδες που κερδίζουν πολλά πάντα έχουν ενσωματώσει στους Οργανισμούς τους παίκτες με προσωπικότητες. Εάν ο Καταλανός είχε αλλάξει λιγο τον τρόπο σκέψης του και τους χειρισμούς του θα είχε κερδίσει περισσότερα. Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα. Πέρυσι ο Πεπ είχε ποντάρει στον Κομπανί έναν πολύ δυνατό χαρακτήρα και αμυντικό. Μία μεγάλη προσωπικότητα. Φέτος, αντί να βρει κάτι αντίστοιχο όταν έφυγε ο Κομπανί ξόδεψε το μπάτζετ του στον Ρόδρι, έναν ακόμα ικανό, έξυπνο και εύκολα διαχειρίσιμο προπονητικά μέσο. Ο Γκουαρδιόλα δείχνει πως δεν θέλει να αλλάξει διότι το ποδόσφαιρο που παίζει είναι κάτι πιο βαθύ. Είναι η ηθική που πρεσβεύει, το background του και από το που προέρχεται.

Πηγή: TheTimes, Guardian