Ο πατέρας του αργεντίνικου ποδοσφαίρου

Ηταν η εποχή που η Αργεντινή είχε κερδίσει την ανεξαρτησία της από το ισπανικό στέμμα. Μία αχανής χώρα που όμως είχε ελάχιστους κατοίκους. Κάποιος έπρεπε να την εποικίσει και κάποιος έπρεπε να δώσει το όραμα. Ο Χουάν Μπαουτίστα Αλμπέρδι αν και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του εξόριστος στη γειτονική Ουρουγουάη, έμεινε στην ιστορία ως ένας εκ των πατέρων του έθνους που μόλις είχε δημιουργηθεί. «Για να κυβερνηθεί σωστά αυτή η χώρα, πρέπει να φέρουμε μετανάστες να καλλιεργήσουν τη γη και να βάλουν πλοία στα ποτάμια μας», είχε πει στην πιο διάσημη ομιλία του κατά τη δημιουργία του πρώτου Συντάγματος το 1853, ανοίγοντας τον δρόμο γι' αυτό στο οποίο έμελλε να εξελιχτεί η πατρίδα των Γκαούτσος.

Μόλις είχε ξεκινήσει μία από τις πιο θρυλικές περιόδους στην ιστορία των μεταναστεύσεων και ειδικά στη Νότια Αμερική. Από το 1857 έως και το 1940 οι ορδές κυρίως από Ιταλία, Ισπανία, αλλά και απ' όλον τον κόσμο γενικότερα, θα κατέκλυζαν ασταμάτητα το λιμάνι του Μπουένος Αϊρες στο άνοιγμα του Ρίο ντε λα Πλάτα. Μεταξύ όσων θα αναζητούσαν μία καλύτερη ζωή στο νότιο ημισφαίριο, μπήκαν στα καράβια και 80.000 Βρετανοί. Ανάμεσά τους θα βρισκόταν αυτός που θα μετονομαζόταν σε πατέρα του αργεντίνικου ποδοσφαίρου.

Γεννημένος στη Γλασκώβη την ίδια χρονιά (1853) που ο Αλμπέρδι κήρυττε υπέρ της μετανάστευσης, ο Αλεξάντερ Γουάτσον Χάτον μπήκε στο βαπόρι και διέσχισε τον Ατλαντικό σε ηλικία 29 ετών. Δεν ήταν φτωχός και εργάτης. Κάθε άλλο. Αναζητούσε την περιπέτεια, είχε ένα όραμα. Ως καθηγητής σε κολέγιο είχε απεριόριστη αγάπη για τον αθλητισμό και μετακόμισε στην Αργεντινή, ώστε να εργαστεί στο αγγλικό λύκειο του Μπουένος Αϊρες και στο Saint Andrew’s Scots School. Εκεί ήταν που ξεκίνησε να θέτει τους κανόνες για το άθλημα που λάτρευε περισσότερο και που στη νέα πατρίδα του αγνοούσαν.

Στο λύκειο έστησε δύο ομάδες που έπαιζαν συνεχώς μεταξύ τους, μιας και δεν υπήρχαν αντίπαλοι. Σταδιακά ο Χάτον έπεισε και άλλα παιδαγωγικά ιδρύματα Βρετανών να φτιάξουν επίσης ομάδες. Το 1891 δημιούργησε μάλιστα το πρώτο ποδοσφαιρικό καταστατικό και το πρώτο πρωτάθλημα που παίχτηκε ποτέ στην Αργεντινή. Δεν ήταν κάτι φοβερό. Συμμετείχαν μόλις έξι σχολικές ομάδες (Buenos Aires Football Club, Buenos Aires al Rosario Railway, Old Caledonians, Belgrano Football Club, Saint Andrew’s School y Hurlingham Football Club). Ωστόσο, την επόμενη χρονιά υπήρξε διακοπή.

Θα έπρεπε να περάσουν ακόμα κάποια χρόνια και έπειτα από επίμονες προσπάθειες του Χάτον να μπει επισήμως ο αθλητισμός στα σχολεία. Ο αρμόδιος υπουργός το 1898 έβγαλε νόμο, με τον οποίο κάθε μεγάλη σχολή στη χώρα όφειλε να δημιουργήσει αθλητικό club, όπου θα μπορούσαν να παίζουν οι νυν και πρώην μαθητές, όπως και οι καθηγητές. Ο Χάτον έσπευσε πρώτος απ' όλους να στήσει την Atlético English High School, η οποία θα αποτελούσε τη βάση για την πρώτη μεγάλη ομάδα που μάλιστα θα είχε πλέον το όνομά της στα ισπανικά. Ηταν η Alumni (σ.σ.: μαθητές) που από το 1901 έως και το 1911 που έπαψε να υπάρχει, έχασε μόνο δύο φορές το πρωτάθλημα. Εχοντας περάσει ένας αιώνας και κάτι παραπάνω από τότε, μόνο οι Μπόκα Τζούνιορς, Ρίβερ Πλέιτ, Ιντεπεντιέντε, Σαν Λορέντσο, Ράσινγκ Κλουμπ και Βέλες Σάρσφιλντ την έχουν ξεπεράσει σε τίτλους.

Εχοντας προβλήματα υγείας, ο Χάτον δεν μπορούσε πλέον να ασχολείται και έτσι η Alumni δεν μπόρεσε να συνεχίσει την ένδοξη πορεία της. Αυτό όμως μικρή σημασία είχε. Ο Σκωτσέζος πιονέρος είχε υλοποιήσει αυτό για το οποίο τον προόριζε η μοίρα. Η ποδοσφαιρική αποστολή του να μεταφέρει το τόπι στον νέο κόσμο που είχε δημιουργηθεί στον αμερικανικό νότο, είχε ολοκληρωθεί. Το παιχνίδι είχε μπει στη ζωή των ντόπιων και είχε ενσωματωθεί για τα καλά στη νέα αυτή κοινωνία που είχε διαμορφωθεί, για να εξελιχτεί στο πιο παθιασμένο και αλήτικο ποδοσφαιρικό είδος που θα έβλεπε ποτέ ο πλανήτης της μπάλας...

Follow me: @jorgekaraman