Μια ποδοσφαιρική Οδύσσεια σε όλες τις χώρες της UEFA!
Πιστός οπαδός της Φούλαμ, ο Ματ Γουόκερ λατρεύει το ποδόσφαιρο και τα ταξίδια. Η δουλειά του στο υπουργείο δικαιοσύνης του εξασφάλιζε μια άνετη ζωή, όμως κάποια στιγμή ο διακόπτης γύρισε. Ο Ματ δεν άντεχε άλλο γραφείο. Αποφάσισε να κάνει ένα break, το οποίο θα σηματοδοτούσε κάτι μεγάλο για τη ζωή του. Ένα ορόσημο, κάτι που δεν θα ξεχάσει ποτέ. Έτσι το πήρε απόφαση και έβαλε τον πήχη ψηλά: Ένας τουλάχιστον αγώνα σε κάθε μία από τις 55 χώρες που αποτελούν μέλη της UEFA!
Από την Λετονία μέχρι τη Νορβηγία και από την Ελλάδα μέχρι το Ισραήλ, ο Λονδρέζος ποδοσφαιρόφιλος κατέγραψε πρωτόγνωρες εμπειρίες, έζησε ένα πραγματικό ποδοσφαιρικό ταξίδι. Οι εμπειρίες του αυτές καταγράφηκαν στο βιβλίο του με τίτλο «Europe United», ένα ανάγνωσμα-ωδή στον «ζητιάνο που περιφέρεται ανά τον κόσμο, παρακαλώντας για λίγο καλό ποδόσφαιρο στα γήπεδα», όπως έγραφε ο αείμνηστος Εδουάρδο Γκαλεάνο.
Ο 40χρονος παρέδωσε το διαρκείας του στο Craven Cottage και ξεκίνησε το ταξίδι τον Ιούνιο του 2017, με πρώτο σταθμό την Γεωργία. Έντεκα μήνες αργότερα ,το ταξίδι θα ολοκληρωνόταν στο Μαυροβούνιο και ο Ματ δεν θα ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος άνθρωπος.
Ο Γουόκερ μιλάει στο gazzetta.gr για τις περιπλανήσεις του, για την αξέχαστη εμπειρία από την Ελλάδα και το στοιχείο που του έκανε εντύπωση, καθώς και για το γήπεδο και τις ομάδες που του έμειναν αξέχαστες.
Πώς σου ήρθε η ιδέα ενός τέτοιου πρότζεκτ και πόσο εύκολο ήταν να προχωρήσεις από τη θεωρία στην πράξη;
«Είμαι 42 χρονών και η ιδέα μου ήρθε πριν από λίγα χρόνια. Έκανα δουλειά γραφείου, ως υπάλληλος της κυβέρνησης στο Λονδίνο για αρκετό καιρό. Χρειαζόμουν ένα διάλειμμα από την ζωή του γραφείου. Νομίζω ότι όποιος κάνει αντίστοιχη δουλειά χρειάζεται κάποια στιγμή ένα διάλειμμα. Τέλος πάντων, δεν ήμουν σίγουρος ακριβώς τι θα σχεδιάσω για το διάστημα εκείνο. Είχα ταξιδέψει αρκετά ήδη, είχα πάει σε 80 χώρες. Οπότε δεν ήθελα απλά να γυρίσω τον κόσμο, να τραβήξω μερικές φωτογραφίες εδώ και 'κει. Ήθελα ένα κανονικό πρότζεκτ! Οπότε, σκέφτηκα "πώς θα συνδυάσω τα δύο αγαπημένα μου πράγματα, το ποδόσφαιρο και τα ταξίδια σε μια τεράστια πρόκληση;" Και απάντησα στον εαυτό μου ότι θα προσπαθήσω να ταξιδέψω και στις 55 χώρες της UEFA σε μια σεζόν και να δω τουλάχιστον έναν αγώνα ποδοσφαίρου στις χώρες αυτές».
Ακούγεται ως κάτι τεράστιο. Πόσο δύσκολο ήταν να τα προετοιμάσεις όλα αυτά και να το χρηματοδοτήσεις;
«Για σχεδόν δύο χρόνια πριν ξεκινήσω το ταξίδι έκανα οικονομίες. Οπότε αυτό μου έδωσε αρκετό χρόνο για να συγκεντρώσω το κεφάλαιο. Το κόστος θα ήταν μεγάλο και επίσης δεν θα είχα έσοδα, γιατί θα άφηνα τη δουλειά μου. Όσον αφορά τα logistics, είμαι ως άνθρωπος πολύ οργανωτικός. Γέλασα πολύ πρόσφατα όταν διάβασα γι' αυτούς τους δύο φίλους της Λίβερπουλ που πήγαν σε λάθος πόλη, τρομερή ιστορία! Λοιπόν, νομίζω ότι είμαι πολύ πιο οργανωτικός από αυτούς τους τύπους! Είχα ταξιδέψει σε μακρινές χώρες όπως η Κολομβία, το Ιράν, το Μπουτάν, οπότε είχα εμπειρία. Στην πραγματικότητα απόλαυσα το κομμάτι της οργάνωσης των ταξιδιών, προσπαθώντας να συνδέσω την κάθε πόλη με τον αγώνα, τις μέρες, τα δρομολόγια των πλοίων. Όλον αυτό τον προγραμματισμό. Μάλιστα, στην αρχή είχα στόχο να πάω και στις 55 χώρες οδικώς, αλλά ήταν πολύ δύσκολο να κινηθώ έτσι ανάμεσα στην Κύπρο και το Ισραήλ, οπότε σκέφτηκα κάθε πιθανό τρόπο μετακίνησης. Προφανώς πήρα πολλές πτήσεις, αλλά ταξίδεψα επίσης και με άλλα μέσα».
Επίσκέφτηκες και την Ελλάδα...
«Φυσικά! Όλες τις χώρες! Πήγα στην Κέρκυρα και είδα το ματς της ομάδας του νησιού με τον Ολυμπιακό. Πήρα ένα φέρι από την Αλβανία, από το λιμάνι των Αγίων Σαράντα για να φτάσω στο νησί. Και πάλι φέρι μετά για επιστροφή. Όμως στη συνέχεια πέρασα από την ηπειρωτική Ελλάδα και να δω κάποια ιστορικά μέρη, πέρα από το ποδόσφαιρο».
Τι σου έκανε εντύπωση από το Κέρκυρα - Ολυμπιακός που είδες;
«Μάλλον δεν θα σε εκπλήξει καθόλου, αφού παρακολουθείς το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά έμεινα άναυδος από το πόσοι άνθρωποι στο γήπεδο υποστήριζαν τον Ολυμπιακό. Ήταν σαν ένα εντός έδρας παιχνίδι για τον Ολυμπιακό, είχε πολλούς οπαδούς στο πλευρό του και από ό,τι κατάλαβα αρκετούς μόνιμους κάτοικους του νησιού, όπως υποθέτω συμβαίνει με όλες τις δημοφιλείς ομάδες στην Ελλάδα. Στην Αγγλία δεν είναι έτσι. Άκουσα επίσης και ότι όταν η Κέρκυρα ήταν στις μικρότερες κατηγορίες -είναι εκεί και τώρα φυσικά- ο Ολυμπιακός τις είχε δανείσει αρκετούς παίκτες και ίσως ήταν κάπως συνδεδεμένο. Είχε πολύ ένθερμη υποστήριξη! Ήταν όμως πολύ περίεργο γιατί καθόμουν στην κεντρική κερκίδα, ήταν ένα κάπως ρουστίκ γήπεδο. Δεν είχα ξαναπάει στην Κέρκυρα».
Ποιο μέρος σε εξέπληξε περισσότερο όσον αφορά το ποδόσφαιρο;
«Νομίζω το Κόσοβο. Το επισκέφτηκα πριν από περίπου δύο χρόνια και παρότι υστερούσαν σε υποδομές, η τεχνική των παικτών ήταν πολύ καλή. Πολύ καλύτερη από ό,τι περίμενα. Είδα ένα πολύ ενδιαφέρον 4-3. To Kόσοβο τα πήγε πολύ καλά στο Nations League και στα προκριματικά του Euro, στον όμιλο της Αγγλίας».
Αισθάνθηκες φόβο σε κάποια χώρα;
«(γέλια), βρέθηκα ανάμεσα σε μπελάδες σε κάποια μέρη, συμπεριλαμβανομένων της Βόρειας Μακεδονίας, της Πολωνίας. Στην πραγματικότητα όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχα ήταν στην Ελλάδα!».
Αλήθεια; Τι έγινε;
«Ξέρεις πως είναι οι φανατικοί στην Ελλάδα. Είμαι παθιασμένος φωτογράφος και έβγαλα μια φωτογραφία έναν φανατικό, νομίζω ήταν οπαδός του Ολυμπιακού από την Κέρκυρα και δεν του άρεσε καθόλου! Ήρθε απειλητικά προς το μέρος μου προσπαθώντας να ξεκινήσει καυγά. Του είπα κάτι σαν "μην ανησυχείς, είμαι Άγγλος" και αυτό τον ηρέμησε κάπως (γέλια). Πιο πολύ ανησυχούσα για την φωτογραφική μηχανή μου, παρά για μένα! Ίσως ευθύνεται και το ότι η Κέρκυρα είναι ένα πολύ τουριστικό μέρος. Εγώ πήγα Νοέμβριο, οπότε απλά μπορεί να είχαν βαρεθεί τους τόσο πολλούς τουρίστες! Ίσως ήθελαν απλά την ησυχία τους».
Ποια ομάδα υποστηρίζεις στην Αγγλία;
«Τη Φούλαμ. Ο Καραγκούνης παραμένει ένα είδος θρύλου εδώ! Όλοι είχαν εντυπωσιαστεί με την παρουσία και την προσπάθεια που κατέβαλε και αναρωτιούνταν πόσο καλός παίκτης πρέπει να ήταν στα καλά του χρόνια!».
Μετά από όλα τα ταξίδια που έκανες, υπήρξε κάποια ομάδα που να μπήκε στην καρδιά σου ως δεύτερη αγαπημένη;
«Υπάρχουν κάποιες ομάδες που ακόμα παρακολουθώ! Μου αρέσει η Τραμπζονσπόρ στην Τουρκία, υπάρχει μια μικρότερη ομάδα στην Ρωσία, η Άρσεναλ Τούλα, που πέρασα καλά εκεί με ντόπιους οπαδούς. Στην Ελβετία η Σεντ Γκάλεν είναι η ομάδα που βρίσκεται πιο κοντά στην καρδιά μου. Είναι παλιά ιστορία, γιατί δημιουργήθηκαν το 1879, την ίδια χρονιά με τη Φούλαμ οπότε ίσως έχουμε φυσική συνάφεια!».
Η Φούλαμ νομίζω πως έχει μια από τις πιο όμορφες έδρες στην Αγγλία. Παλιό γήπεδο, αλλά γεμάτο ρομαντισμό. Ποιο γήπεδο στην Ευρώπη σε άγγιξε περισσότερο;
«Μου άρεσε πραγματικά το γήπεδο που έπαιζε η Γκλεντόραν στην Βόρεια Ιρλανδία. Υπάρχουν πολύ εντυπωσιακά γήπεδα σε όλη την Ευρώπη, όμως μεγάλωσα με την... τρομακτική παράδοση των 80ς στην Αγγλία, όπου οι κερκίδες ήταν τσιμεντένιες. Και το γήπεδο της Γκλεντόραν δεν είναι τόσο μακριά από εκείνες τις μέρες».
To πρότζεκτ σου πήρε πολλή δημοσιότητα. Έδωσες συνεντεύξεις, το site σου έχει επισκέπτες από όλη την Ευρώπη. Το περίμενες;
«Περίμενα ότι από μερικές χώρες που επισκέφτηκα θα υπήρχε ενδιαφέρον, αλλά δεν περίμενα τόσο μεγάλα ονόματα να ενδιαφερθούν, όπως για παράδειγμα ο Guardian, το BBC, η Gazzetta dello Sport στην Ιταλία, η Equipe στη Γαλλία, μερικές εφημερίδες στην Ισπανία επίσης... Αυτό πραγματικά δεν ήταν αναμενόμενο. Με βοήθησε με κάποιον τρόπο, γιατί είχα την δυνατότητα να βρω περισσότερες επαφές σε άλλες χώρες που επισκέφτηκα και να μάθω περισσότερα για την κουλτούρα τους, αλλά ήταν παράλληλα εξαντλητικό! Πρέπει να έχω ξεπεράσει τις 100 συνεντεύξεις. Όμως είναι καλό και για το βιβλίο μου να παίρνει η ιστορία δημοσιότητα. Ήταν κουραστικό γιατί σε κάποια γήπεδα με πλησίαζαν δημοσιογράφοι ενώ προσπαθούσα να συναντήσω οπαδούς και να δημιουργήσω τις ιστορίες μου. Στα πρώτα 10-15 ταξίδια ήταν άγνωστο αυτό που κάνω και στη συνέχεια αυτό εκτινάχθηκε. Στις πρώτες χώρες που πήγα ήμουν κάπως undercover και όπως θα δει όποιος διαβάσει το βιβλίο, κάποιες από τις συναντήσεις που είχα ήταν απροσδόκητες».
Πού μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σου;
«Είναι διαθέσιμο στο Amazon, υπάρχει και σε e-book».
Θα πρότεινες σε έναν αθεράπευτα ρομαντικό φίλαθλο, ο οποίος έχει βαρεθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο να ταξιδέψει έξω για να ξαναβρεί τη χαμένη του αγάπη;
«Οπωσδήποτε. Είναι απίστευτο, γιατί το ποδόσφαιρο είναι το ίδιο σε όλο τον κόσμο, όμως παράλληλα είναι διαφορετικό. Ο τρόπος υποστήριξης είναι διαφορετικός, τα συνθήματα, η μουσική, το φαγητό είναι διαφορετικά. Αν μπορείς να πάρεις για λίγο τον εαυτό σου από την αγαπημένη σου ομάδα -πράγμα το οποίο για μένα ήταν πολύ δύσκολο γιατί είμαι κάτοχος διαρκείας της Φούλαμ όλη μου τη ζωή- και πας να βιώσεις νέες ποδοσφαιρικές εμπειρίες, νομίζω πως πραγματικά να καταλάβεις τι σου αρέσει περισσότερο από τη χώρα σου και τι όχι».
Πόσο εφικτό είναι για κάποιον μεσαίας τάξης ρομαντικό ποδοσφαιρόφιλο να κάνει κάτι τέτοιο;
«Νομίζω πως κάποιος με μια "εντάξει" δουλειά σε μια δυτική χώρα μπορεί να πραγματοποιήσει ό,τι έκανα. Επίσης μπορεί να εξοικονομήσει πάρα πολλά χρήματα κάνοντας couchsurfing ή μένοντας σε hostel».
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
