Πούλιτζερ κανιβαλισμού στο οδηγικό Πακιστάν της Ευρώπης!
Με αφορμή την τραγωδία στην Εθνική Οδό, μία από τις εκατοντάδες που ζει η χώρα κάθε χρόνο:
Για εσάς που παίρνετε στα χέρια ένα τιμόνι και νομίζετε πως οι δρόμοι είναι πίστες της Φόρμουλα 1 χωρίς να έχετε την παραμικρή εκπαίδευση στην διαχείριση υψηλών ταχυτήτων λες και η ζωή είναι το Grand Turismo ή το GTA στο Ps4...
Για εσάς που η ζωή σας έδωσε την δυνατότητα να έχετε super cars αλλά δεν έχετε καταλάβει πως τα 300 και οι «κόντρες» είναι για τις πίστες και όχι για τους δρόμους...
Για εσάς που το κόκκινο είναι «βαθύ πορτοκαλί» και απλή λεπτομέρεια στην καθημερινότητα...
Για εσάς που θεωρείτε πως το να μην φοράτε ζώνη είναι μαγκιά και τις περνάτε από πίσω για να μην «βαράνε» και σας ενοχλούν. Μέχρι να περάσετε μέσα από κανένα παρμπριζ όπως η αφεντιά μου το 2005...
Για εσάς που το Stop είναι απλά μια κόκκινη ταμπέλα και «έλα μωρέ δεν έγινε και τίποτα αν το παραβιάσουμε». Όπως η κόρη του ναυάρχου χωρίς δίπλωμα που με έστειλε... συστημένο ως συνοδηγό στο παρμπρίζ...
Για εσάς που καβαλάτε μία μηχανή και νομίζετε πως το κράνος είναι για τον... αγκώνα και όχι για το κεφάλι, λες και αν πέσετε το σημαντικό είναι να προφυλάξετε το χέρι σας και όχι το ξερό σας το κρανίο...
Για εσάς που κάπου, κάποτε, ακούσατε για το flash αλλά δεν είστε σίγουροι αν χρησιμεύει και που...
Για εμένα και για εσάς που θεωρούσα εξυπνάδα μέχρι πριν κάποια χρόνια να γυρίζω σπίτι με το αυτοκίνητο μεθυσμένος. Ο ορισμός του ηλίθιου...
Για εμένα και για εσάς που κρατάμε στο ένα χέρι το τιμόνι και στο άλλο το κινητό, είτε μιλώντας είτε πληκτρολογώντας...
Για εσάς που πηγαίνετε «σφαίρα» στην αριστερή λωρίδα και παίζετε τα φώτα στον μπροστινό σας για να πάει στην άκρη, να περάσει ο Σουμάχερ που δεν μπορεί, βιάζεται..
Για εσένα που πήρες στο παιδί σου μηχανάκι ενώ δεν είχε «κλείσει» καν τα 15, γιατί έτσι συνηθίζεται στην επαρχία ή στο νησί, αλλά και για εσένα που δίνεις το αυτοκίνητο στο παιδί χωρίς να έχει δίπλωμα αλλά και το μυαλό να το διαχειριστεί για να κάνει «φιγούρα»...
Για όλους εσάς που πιστέψτε με είστε η συντριπτική πλειοψηφία των οδηγών που συναντώ στα 70+ καθημερινά χιλιόμετρα λόγω απόστασης σπιτιού-δουλειάς, αλλά και για εμένα ποτέ δεν είναι αργά. Ποτέ. Ζούμε σε μία χώρα που όπως σε πολλά σημαντικά θέματα, έτσι και στην οδήγηση, πάσχει από τέραστια έλλειψη παιδείας. Είμαστε το οδηγικό Πακιστάν της Ευρώπης, σε καμία πολιτισμένη χώρα της γηραιάς ηπείρου δεν συναντάς ανάλογη νοοτροπία και «βλαχομαγκιά» πίσω από το τιμόνι. ΠΟΥΘΕΝΑ. Όπως πουθενά δεν συναντάς δρόμους... καρμανιόλες, «σκοτώστρες» που στέλνουν αδιάβαστο κόσμο και κοσμάκη!
Από το 1965 μέχρι και το 2008 είχαμε 150.000 νεκρούς και 1,5 εκατ. τραυματίες, ενώ κάθε χρόνο η χώρα έχει 3.650 νεκρούς, περισσότερους από 10.000 παραπληγικούς, 45.000 τραυματίες και περίπου 2.500 μικρά παιδιά συνεχίζουν τη ζωή τους με μόνιμες αναπηρίες. Καθημερινά χάνουν τη ζωή τους κατά μέσο όρο 10 άνθρωποι, ενώ κάθε μήνα περισσότεροι από 3.600 άνθρωποι τραυματίζονται σε τροχαία.
Για όλους εσάς και για εμένα, ποτέ δεν είναι αργά να βάλουμε στο μυαλό ΜΟΝΙΜΑ και όχι ΠΕΡΙΣΤΑΣΙΑΚΑ επειδή την «ακούσαμε» από την σκληρή εικόνα της τραγωδίας στην Ε.Ο, ότι η οδήγηση δεν είναι παιχνίδι, η οδήγηση δεν μπορεί να γίνεται πρόχειρα, η οδήγηση μπορεί να «κλείσει» σπίτια, να βυθίσει σε πένθος, να καταστρέψει οικογένειες.
Συλληπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων. Μακάρι αυτές οι εικόνες να γύρισαν το κουμπί σε μια σειρά από εγκεφάλους...
Για τους απρόσεκτους, ρισκαδόρους, αφελείς οδηγούς ποτέ δεν είναι αργά, λοιπόν. Για τους «δημοσιογράφους» κανίβαλους, όμως, είναι. Πολύ αργά. Βαθιά μεσάνυχτα...
Επιστρέφοντας από το τριήμερο και περιμένοντας το καράβι να σαλπάρει, πέρασα λίγη ώρα στο κινητό. Το μάτι μου έπεσε στις δηλώσεις του τραγικού πατέρα του τροχαίου, του ανθρώπου που μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα έχασε σύζυγο και παιδί, του ανθρώπου που βγήκε από την εγκατάσταση της Ε.Ο και αντίκρισε το πιο αποτρόπαιο θέαμα...
Καλά ρε, δεν σεβαστήκατε τον πόνο του ανθρώπου και της οικογένειας του και «στήσατε» τις κάμερες από κάτω;
Καλά ρε, δεν σεβαστήκαστε, δεν ντραπήκατε τον άνθρωπο που έχασε τα ΠΑΝΤΑ πριν 48 ώρες και του βάλατε το μικρόφωνο μπροστά του, να πει τι ρε αθεόφοβοι; Πως ένιωσε;
Καλά ρε κανίβαλοι αφού την γλιτώσατε και δεν σας πήρε στο κυνήγι, είχατε το θράσος να τον ρωτήσετε αν η νεκρή γυναίκα του ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί;
Δεν αισθανθήκατε την παραμικρή ντροπή να ρωτήσετε έναν άνθρωπο που έχασε γυναίκα και παιδί, αν η νεκρή σύζυγος του ήταν έγκυος; Είστε τόσο διεστραμμένοι πια; Γιατί ρε; Για λίγους τηλεθεατές παραπάνω; Για να «κοτσάρετε» το αποκλειστικό και να πάρετε το μπράβο του αρχισυντάκτη; Πως ρε; Πατώντας πάνω στον πόνο ενός ανθρώπου στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του; Δεν ντραπήκατε να τον βλέπετε μπροστά σας έτοιμο να καταρρεύσει και να τον ρωτάτε λεπτομέρειες για την φρίκη που έζησε; Δεν είστε άνθρωποι ρε;
Συγχαρητήρια. Και εις κατώτερα. Αν έχει. Το πούλιτζερ κανιβαλισμού είναι όλο δικό σας...
