Yπάρχει και η Ελλάδα του Παίδων Πεντέλης, μέρος 2ο!
Οι εμπειρίες μου με τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και κυρίως σε θέματα εξυπηρέτησης και επίλυσης προβλημάτων που είχα, δεν είναι και οι καλύτερες. Οι ίδιες σκέψεις ήρθαν και τώρα στο μυαλό μου που έπρεπε να πάω στο Παίδων Πεντέλης για ένα απλό περιστατικό της μεγάλης μου κόρης, παρότι από την προηγούμενη επίσκεψη στο ίδιο νοσοκομείο για θέμα της μικρής μου κόρης, πριν από 3,5 χρόνια, είχα να λέω τα καλύτερα λόγια, τα οποία μάλιστα είχα καταγράψει και σε άρθρο.
Επρεπε απλώς να περάσω την πόρτα των εξωτερικών ιατρείων για να αντιληφθώ ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει στο συγκεκριμένο νοσοκομείο, το οποίο εξακολουθεί να λειτουργεί με όρους ανθρωπιάς και επαγγελματισμού.
Αμέσως με το που μπήκαμε, άκουσα ένα «παρακαλώ» προερχόμενο από τη διοiκητική υπάλληλο πίσω από το γκισέ της εισαγωγής ασθενών, η οποία μας εξυπηρέτησε ταχύτατα και μας έστειλε στον παθολόγο. Ψάχνοντας μέσα στους ολίγο δαιδαλώδεις διαδρόμους το γραφείο του, ένας άλλος γιατρός που προφανώς αντιλήφθηκε ότι κάτι αναζητούσαμε, μας ρώτησε από μόνος του τι ψάχνουμε και αφού του απαντήσαμε, μας έδειξε ευγενικά τη σωστή κατεύθυνση, ενώ το ίδιο επαναλήφθηκε με άλλη συνάδελφο του λίγα μέτρα παρακάτω...
Ομολογώ ότι καιρό είχα να συναντήσω εργαζόμενους που από μόνοι τους προσφέρονται να σε εξυπηρετήσουν πριν προλάβεις καν να τους ρωτήσεις οτιδήποτε...
Μπαίνοντας στο γραφείο, ήταν δύο γιατροί δεόντως ευγενικοί και κυρίως φιλικοί προς το παιδί. Ο άνδρας γιατρός έκανε τη διάγνωση ψηλαφίζοντας και μας έστειλε για υπερηχογράφημα, το οποίο τον δικαίωσε 100% για όσα μας είχε πει λίγο νωρίτερα!
Και στο υπερηχογράφημα, όμως, η συνάδελφος του ήταν εξαιρετική, βοηθώντας τα μέγιστα την κόρη μου να ξεπεράσει όποιους ενδοιασμούς είχε όταν άκουσε για νοσοκομείο. Επιστρέφοντας στον αρχικό γιατρό, πήραμε τη συνταγή για την καταπολέμηση του μικροβίου και αφού τον χιλιοευχαριστήσαμε, αποχωρήσαμε.
Φεύγοντας, τόσο εγώ, όσο και η γυναίκα μου με το παιδί μας, νιώθαμε ότι μόλις είχαμε αφήσει ένα φιλικό σπίτι ή αν θέλετε, ένα οικείο περιβάλλον και όχι ένα νοσοκομείο. Η υποδοχή, η εξυπηρέτηση και ο απίστευτος επαγγελματισμός, μας παρέπεμψαν σε ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει ο Ελληνας.
Στην επίσκεψη μου στο Παίδων Πεντέλης συνάντησα το καλύτερο πρόσωπο που έχει να επιδείξει η χώρα μας, το οποίο ομολογώ ότι δεν συναντώ συχνά στην καθημερινή ζωή. Εργαζόμενοι που δουλεύουν με ανιδιοτέλεια, ευσυνειδησία και επαγγελματισμό, έχοντας αντιληφθεί στο ακέραιο ότι δεν ασκούν επάγγελμα αλλά κάνουν λειτούργημα.
Και είμαι σίγουρος ότι και αυτοί έχουν πληγεί σε μεγάλο βαθμό από την κρίση, με μειώσεις στο μισθό, με τους γιατρούς να είναι κατά καιρούς απλήρωτοι, με περιορισμούς στα μέσα που τους παρέχονται για να εργαστούν, με τη γκρίνια του κόσμου στο κεφάλι τους που ζητά πάντα την καλύτερη εξυπηρέτηση για το δικό του το παιδί!
Το μοναδικό που - δυστυχώς - μπορώ να κάνω για όλους αυτούς που εργάζονται στο Παίδων Πεντέλης, είναι να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Και να ευχηθώ κάποια στιγμή το παράδειγμα τους να το ακολουθήσουν και οι περισσότεροι εργαζόμενοι στη χώρα μας...
