Ο πανικός της απόγνωσης!

Μάνος Αντώναρος Μάνος Αντώναρος
Ο πανικός της απόγνωσης!
Ο Μάνος Αντώναρος γραφει στο blog του για τον καθημερινό εξευτελισμό που ζουν καθημερινά πολλοί Ελληνες και Ελληνίδες μπροστα στους κάδους σκουπιδιών.

Χθες το μεσημέρι περιμένω να φέρει το σχολικό την κόρη μου.

Στην γωνία από την άλλη μεριά του δρόμου υπάρχει ένας κάδος απορριμάτων του Δήμου.

Στο βάθος του πεζοδρόμιου βλέπω μια μαμά να πλησιάζει κρατώντας τη δική της κόρη από το χέρι. Στις πλάτες της η μικρή κουβαλάει τη δική της σχολική τσάντα.

Και οι δυο τους είναι καλοβαλμένες.

 

Εχουν σχεδόν φτάσει στη γωνία, όταν σταματά το σχολικό που φέρνει την κόρη μου.

Πλησιαζω την πόρτα που ανοίγει.

Την παίρνω στην αγκαλιά μου για να τη βοηθήσω να κατέβει.

Στην πλάτη κουβαλάει τη δικιά της τσάντα.

Την αφηνω από την αγκαλιά μου στο πεζοδρόμιο.

Σηκώνω το βλέμμα και παγώνω.

Η μαμά που έβλεπα πριν, έχει σταματήσει μπροστά στον κάδο απορριμάτων του Δήμου και ψάχνει διακριτικά. Η κορούλα της δίπλα κρατωντας πάντα το ένα (ελέυθερο) χέρι της μαμάς της περιμένει υπομονετικά.

Μελαγχολικό βλέμμα.

Είναι στην ηλικία της δικιάς μου κόρης.

Η μαμά βγάζει κάτι από τον κάδο και το βάζει με μια γρηγορη κίνηση στην δικιά της τσάντα …ξαναψάχνει…. Βρίσκει και κάτι άλλο …το βάζει κι αυτό στην τσάντα που κρέμεται από τον ώμο της.

Διασταυρωνονται τα βλέμματα μας.

Κατεβάζω το βλέμμα πρώτος, πριν προλάβει εκείνη.

Πιθανώς και τα βλέμματα των θυγατέρων μας να διασταυρώθηκαν.

Μπαίνω με την Αθηνά στην είσοδο της πολυκατοικίας μας.

-Μπαμπά, αγκαλίτσα…μου λέει η μικρή.

-Βέβαια αγάπη μου… την κρατάω σφικτά… περιμένοντας το ασανσέρ.

Φτανουμε στην εξώπορτα του διαμερίσματος.

Μας ανοιγει η γυναίκα μου. Ο μικρός μπουσουλάει με ταχύτητα προς το μέρος μας.

-Πώς πέρασες στο σχολείο μωρό μου;

-Καλά μαμά.

-Πεινάς;

-Ναι, μαμά.

-Αντε πάμε να φάμε…

-Φάτε…. Δεν πεινάω… λέω… έχω να γράψω για το gazzetta.

Kάθομαι μπροστά στον υπολογιστή.

Εχω από πριν αποφασίσει τι θα γράψω… πριν κατέβω να πάρω την μικρή… αυτά που΄χω δει την προηγουμένη στην Τηλεόραση… για την πρόταση μομφής και τις ομιλίες των Αρχηγών.

Ξεκινώ με μια πρόταση… delete.

Με άλλη πρόταση… delete.

Delete… delete… delete….

Αϊ στο διάολο!

Ακούτε; ΑΪ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ!

(Το κείμενο -αν και δεν το συνηθίζω- το ανέβασα και στο προφίλ μου στο FB και το ανεβάζω κι εδω γιατι αυτη τη στιγμή -συζητούν στο MEGA πολιτικοί και δημοσιογράφοι- λες και δεν έχουν κάδους απορριμάτων στη γειτονιά τους)

Μάνος Αντώναρος
Μάνος Αντώναρος

Ο Μάνος Αντώναρος γεννήθηκε στην Αθήνα και το πρώτο που θυμάται από τη δημοσιογραφία, ήταν όταν τον έπαιρνε από το χέρι ο πατέρας του (ο γελοιογράφος Αρχέλαος) και τον πήγαινε στα παλιά γραφεία της «Αθλητικής Ηχούς» για να παραδώσει τα σκίτσα του. Εκεί ο πιτσιρικάς Μάνος έβλεπε με ορθάνοικτα μάτια μερικά από τα ιερά τέρατα της (αθλητικής) δημοσιογραφίας να εργάζονται πυρετωδώς ακριβώς μπροστά στις λινοτυπικές μηχανές. Φυσικά του΄κανε εντύπωση και φυσικά ήθελε να γίνει ένας απ' αυτούς. Ετσι γύρω στα 20 του πήγε και είδε (μόνος του) τον μακαρίτη Κλεομένη Γεωργαλά και του είπε ότι ήθελε να δουλέψει στην «Ηχώ». Και εκείνος προφανώς θέλοντας να του κάνει πλάκα τον ρώτησε:

-Και τι θες να κάνεις;

-Να γράφω κάθε μέρα τη γνώμη μου!

Και -ω του θαύματος- ο Γεωργαλάς του απάντησε:

-ΟΚ! Αρχίζεις από σήμερα το απόγευμα.

Ετσι και έγινε. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ο Μάνος Αντώναρος έγραφε καθημερινά τη γνώμη του στην πίσω σελίδα της κραταιάς εφημερίδας.

Αργότερα δούλεψε σε πολιτικές εφημερίδες επί πολλά χρόνια, σε ραδιόφωνα και κανάλια. Κάθε φορά που εργαζόταν σε εφημερίδες έψαχνε την ευκαιρία να γράφει πού και πού στις αθλητικές σελίδες. Oι συνάδελφοι του αθλητικοί ρεπόρτερ πάντα του άνοιγαν την καλά φυλασσόμενη πόρτα τους.

Είναι ένας από τους πρώτους blogger στην Ελλάδα και υποστηρίζει φανατικά ότι το internet δεν είναι media, αλλά community.

Εδώ και δυο χρόνια εγκατέλειψε (από άποψη) τη μάχιμη δημοσιογραφία και αφιερώθηκε μαζί με τη γυναίκα του στο blog της www.eimaimama.gr

Τον τελευταίο διάστημα ανεβάζει post του στο gazzetta.

Hταν καιρός -όπως λέει ο ίδιος- να ξανανιώσει την χαρά της ελεύθερης και δημιουργικής δημοσιογραφίας.