Μαυρωτάς: «Συγκυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, με... κρίκο το Ποτάμι»

Στο επίκεντρο της πολιτικής επικαιρότητας βρίσκεται το «Ποτάμι», ένα νέο κόμμα, που, όπως; το ίδιο ισχυρίζεται, δεν είναι άλλο ένα κόμμα, αλλά κάτι νέο! Από την πρώτη μέρα της σύστασής του, το όνομα του Θεοδωράκη που ηγείται την κίνησης, ήταν ικανό να ταράξει τα νερά! Και ποιος θα ήταν καταλληλότερος για τα... νερά, από τον Γιώργο Μαυρωτά.

Ένας θρύλος του πόλο, με 5 Ολυμπιάδες και τεράστιες διακρίσεις στο... σκουφάκι του, που κατάφερε παράλληλα με την αθλητική του δραστηριότητα να σπουδάσει, να γίνει χημικός μηχανικός, να κάνει διδακτορικό και να ακολουθήσει ακαδημαϊκή καριέρα!

Τώρα, με το πολιτικό σκηνικό να είναι ρευστό και τον ίδιο να... τρώγεται για δράση και – κυρίως - για αντίδραση, είναι έτοιμος για μία ακόμα βουτιά, σε πολύ βαθιά νερά. Ο Γιώργος Μαυρωτάς πείστηκε από τον καλό του φίλο, Σταύρο Θεοδωράκη και μαζί του θα διεκδικήσει μία θέση στην Ευρωβουλή.

Το gazzetta.gr τον επισκέφτηκε στο γραφείο του στο ΕΜΠ, προκειμένου να τον... ανακρίνει! Βασικό θέμα, οι δικές του ιδέες, αλλά και όλα όσα θέλουμε να μάθουμε για το νέο αυτό κόμμα, το Ποτάμι, τις διαφορές του από το κλασικό μοντέλο, τις ιδεολογικές του κολόνες, αλλά και τις βλέψεις για το μέλλον!

Τι είναι ο Γιώργος Μαυρωτάς πέρα από αυτά που ξέρει ο πολύς κόσμος;

Ο κόσμος με έμαθε από το σκουφάκι μου, είναι ένα γεγονός που δεν απαρνούμαι, αλλά δεν είμαι μόνο αυτό. Εδώ και 10 περίπου χρόνια, έχω ακαδημαϊκή καριέρα, έχω μία διεθνή καριέρα πάνω στην επιστήμη μου. Μου αρέσει που συνδυάζω την έρευνα με την διδασκαλία και έχω επαφή με νέους ανθρώπους. Πήρα μία δύσκολη απόφαση, να… βουτήξω σε βαθιά, ξένα νερά. Η πρόταση με αιφνιδίασε. Αλλά σκέφτηκα, καλύτερα να μετανιώσω για κάτι που έκανα, παρά για κάτι που δεν έκανα.

Αυτά που μου είπε ο Σταύρος με εκφράζανε. Είμαστε σε αδιέξοδο και μετά από τόσα χρόνια κρίσης παραμέναμε στα ίδια. Ήλπιζα να φύγουν κάποιες παθογένειες που έχουμε. Το κράτος που αποτελεί κομματικό φέουδο, οι διορισμοί που έχουν κριτήριο τις γνωριμίες, πράγματα που σιχαινόμουν και φανταζόμουν πως θα πάψουν. Όμως δε βάλαμε μυαλό, το σύστημα μπήκε σε αυτοπροστασία. Τα μέτρα επικεντρώθηκαν στην φορολογία, οι μεταρρυθμίσεις δε προχώρησαν και γενικά δεν καταφέραμε να συγκλίνουμε στην Ευρωπαϊκή πορεία που επιθυμούμε. Είμαστε σε μία εποχή συγκρούσεων, αντί για μία εποχή συνθέσεων. Αυτά με έκαναν να πάρω αυτή την απόφαση. Δεν θέλω όμως να με ψηφίσει ο κόσμος για την ιδιότητα του πολίστα, αλλά για αυτά που πιστεύω και έχω να προσφέρω.

Όταν σας έγινε η πρόταση, υπήρχε κάποιο έτοιμο πλάνο ή ξεκινήσατε όλοι μαζί μία νέα. δημιουργία;

Το Ποτάμι είναι κάτι χειροποίητο, που ακόμα φτιάχνεται. Ακόμα το διαμορφώνουμε, θέλουμε να ακούσουμε τον κόσμο και δε έχουμε την αυταπάτη πως τα ξέρουμε όλα. Έχουμε δει τα λάθη που έγιναν και θέλουμε να τα διορθώσουμε. Τα άλλα κόμματα, κουβαλάνε υποχρεώσεις. Από υποσχέσεις, από πελατειακές σχέσεις. Με ψηφοφόρους, τράπεζες, ΜΜΕ. Έχουν ξεχειλωθεί οι κανόνες. Όποιος περιμένει από εμάς να διορίσουμε τον «μπατζανάκη», να μην μας ψηφίσει.

Οι πελατειακές σχέσεις είναι πρόβλημα πολιτικό ή κοινωνικό;

Είναι η Νο1 παθογένεια του πολιτικο-κοινωνικού μας συστήματος. Αντικαταστήσαμε την αξιοκρατία με την γνωριμία και αυτό καθηλώνει την κοινωνία. Δημιουργείται εντέχνως αυτό, για να αντλούν το κόμματα δύναμη. Έκαναν το κράτος μηχανή εξυπηρέτησης και πελατειακών σχέσεων.

Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Να να δίνεις λύσεις σε προβλήματα. Δεν μπορώ να πω, λοιπόν, πως για όλα έχουμε λύση. Αυτό που θα κάνουμε, είναι η σύνθεση. «Πατάμε» πάνω στην πολιτική απειρία μας, σπάμε τα καλούπια και με ξεκάθαρα κριτήρια προχωράμε. Δεν έχουμε να ανταποδώσουμε κάτι εμείς, αυτό είναι το διαφορετικό, εμείς βάζουμε ως πρώτο μας μέλημα το συμφέρον των πολλών.

Πάντα στην Ελλάδα, όλοι κοιτούσαν το βραχυπρόθεσμο και όχι το μακροπρόθεσμο. Αρκετά με τα προεκλογικά. Θέλουμε ορίζοντα. Και φταίμε όλοι, γιατί στηρίξαμε όσους πήγαν να επιχειρήσουν κάτι τέτοιο. Ελπίζω πως πλέον ο λαός ωρίμασε και θέλει τον ρεαλισμό. Κουράστηκε από τον λαϊκισμό, το βιτριόλι της δημοκρατίας. Να χαϊδεύεις αυτιά, να λες πως φταίνε μόνο οι ξένοι, το μνημόνιο.

Στο Ποτάμι υπάρχει η δυνατότητα διαφωνίας; Γιατί μιλάμε για ένα προσωποκεντρικό κόμμα.

Είναι ξεκάθαρο πως μιλάμε για ιδέα ενός ανθρώπου, του Σταύρου. Παρόλα αυτά, έχω πολύ καλή εκτίμηση στην συναισθηματική νοημοσύνη του, καταλαβαίνει, αφουγκράζεται και έχει διοικήσει πολλές ομάδες στην ζωή του. Θα μας ακούσει και θα βγει μέσα από την συζήτηση η θέση και η απόφαση. Και νομίζω πως ούτε τα αρχηγικά κόμματα έχουν τέτοιο θέμα, οι αρχηγοί τους δεν είναι κουφοί. Από εκεί και πέρα, αν ο προπονητής αποφασίσει να παίξουμε ζώνη, δε θα πας να παίξεις μόνος σου άλλη άμυνα! Έτσι λειτουργεί κάθε ομάδα.

Η... τοποθέτηση προϊόντος! Τα πολιτικά πιστεύω, οι ιδεολογικές «κολόνες» και οι συνεργασίες για το Ποτάμι!

Το Ποτάμι τοποθετείται κάπου πολιτικά; Και αν ναι, που;

Κανένας δεν ήρθε από τον Άρη, ο κόσμος ξέρει ποιοι είμαστε, τι πρεσβεύουμε, που κινούμαστε. Λογικά, αν πρέπει να μπει ταμπέλα, θα έλεγα Κεντροαριστερά. Αλλά νομίζω πρέπει να ξεφύγουμε από το ιδεολογικό συρματόπλεγμα, γιατί αυτό δημιουργεί τους μεγαλύτερους περιορισμούς. Θα πάρουμε τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα της αριστεράς και την ελευθερία από το Φιλελεύθερο κομμάτι. Δεν μπορεί να εντάσεις τις λύσεις προβλημάτων σε ιδεολογικά ταμπού. Δεν θέλουμε να σκεφτόμαστε με την λογική του 19ου αιώνα, με την οποία το Ποτάμι μπορεί να θεωρηθεί «Απολιτίκ». Θέλουμε να πάμε μπροστά, με σαφές στίγμα μεν, αλλά προτεραιότητα την σύνθεση.

Θα συνεργαζόσασταν με κάποιο κόμμα στην Βουλή πιο εύκολα, είστε πιο κοντά σε κάποιον συνδυασμό; Από την άλλη, υπάρχουν κόμματα που... αποκλείετε;

Η συνεργασία είναι στο DNA μας, οπότε το ιδανικό θα ήταν να γίνουμε ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Να υπάρξει μία σύνθεση που θα μας οδηγήσει στο μέλλον. Μόνο όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε. Με την παρουσία μας ελπίζουμε να δώσουμε ώθηση για να δρομολογηθούν οι μεταρρυθμίσεις.

Βέβαια, υπάρχουν και κάποια όρια, ακόμα και για εμάς. Με τους ΑΝΕΛ δεν γίνεται, αυτοί φαντάζονται Ρώσους και Κινέζους με λεφτά, δεν είναι υπέρ της Ευρωπαϊκής προοπτικής. Πόσω μάλλον για την Χρυσή Αυγή... Πέρα από την Ευρωπαϊκή προοπτική, είναι ένα κόμμα Εθνοκοντρικό, όχι προσωποκεντρικό όπως το Ποτάμι. Δεν υπάρχει κανένα σημείο επαφής. Η κρίση λειτούργησε φυγόκεντρα και έστειλε απελπισμένο κόσμο προς τα άκρα. Και κυρίως προς το δεξιό άκρο, αφού στην Ελλάδα δεν υπάρχει ανάλογο αριστερό άκρο, τουλάχιστον όχι με Κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Όλοι αυτοί οι όροι έχουν μπερδευτεί στην Ελλάδα του σήμερα. Βλέπουμε κόμματα των δύο άκρων να συμφωνούν σε πράγματα, όπως στο αντι-Ευρωπαϊκό κομμάτι. Να φεύγουν άνθρωποι από το ΚΚΕ και να πηγαίνουν στους ΑΝΕΛ ή μέλη του ΑΝΤΑΡΣΙΑ να κατηγορούν το Ποτάμι, όταν δεν έκαναν παρόμοια κρητική όταν δημιουργήθηκε το κόμμα του κ. Καμένου. Χάνεται η διαφοροποίηση Δεξιάς με Αριστερά και έχουμε Ευρωπαϊστές με αντι-Ευρωπαϊστές.

Ιδεολογικές κολώνες υπάρχουν στο Ποτάμι; Ποια είναι η κοσμοθεωρία σας;

Πιστεύουμε στην Ευρωπαϊκή Ελλάδα, αλλά σαν ισότιμο μέλος και όχι σαν ζητιάνος. Πρέπει να διορθώσουμε την νοοτροπία μας. Θα ρίξουμε το βάρος στη σύνθεση και την αξιοκρατία. Η έλλειψη αυτών είναι πηγή πολλών προβλημάτων και πρέπει να δουλέψουμε πάνω σε αυτά. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να γκρεμιστεί ο μύθος, ότι ο Έλληνας θέλει ισχυρή κυβέρνηση. Ας πάμε σε απλή αναλογία, για να αναγκαστούν όλοι να βάλουν νερό στο κρασί τους και να συνεργαστούν. Η εποχή του... αφέντη, πέρασε

Έχετε, δηλαδή, ξεκάθαρες θέσεις; Γιατί έχετε κατηγορηθεί για το αντίθετο...

Είμαστε οι πρώτοι που έβγαλαν το φυλλάδιο και εξέφρασαν θέσεις. Ίσως το ΚΚΕ να έχει κάνει κάτι αντίστοιχο, αλλά δεν έχει βάση αυτό που λένε μερικοί, υπάρχει υποκρισία. Όπως έχουμε τονίσει, δεν είμαστε παντογνώστες, οπότε δεν έχουμε θέση για όλα. Αλλά στα βασικά, έχουμε πάρει θέση και εκφράσαμε ξεκάθαρη άποψη. Στην τελική, είναι πλεονέκτημα για εμάς που δεν έχουμε λύση για όλα, αλλά είμαστε έτοιμοι για διάλογο.

Το μνημόνιο, η... πίστα της ανάπτυξης και κυβέρνηση σύνθεσης!

Για το μνημόνιο, έχετε πάρει θέση;

Ήταν το... μουρουνέλαιο. Έπρεπε να το πιούμε για να αγοράσουμε χρόνο, όσο άσχημη γεύση και να είχε. Αγοράσαμε χρόνο. Πολύ ακριβά βέβαια και μάτωσε ο κόσμος. Πλέον, ξεπεράσαμε αυτό το θέμα και είμαστε σε άλλη πίστα. Της ανασυγκρότησης. Πρέπει να δημιουργήσουμε για αρχή πλούτο και μετά να δούμε πως θα τον μοιράσουμε. Όχι πλούτο εσωτερικής κατανάλωσης όμως, με καφετέριες και σουβλατζίδικα. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε τα πλεονεκτήματά μας και να τα στηρίξουμε. Δε θα γίνουμε Κίνα, αλλά να έχουμε μία παραγωγή. Να γίνουμε κοινωνία έντασης γνώσης. Δε γίνεται το Ισραήλ να στηρίζει την οικονομία του στην γνώση και εμείς να μη μπορούμε.

Μιλήσατε για ανάπτυξη. Αν πάρετε εξουσία, έχετε έτοιμο πλάνο να οδηγήσει σε αυτόν τον δρόμο;

Η πρώτη κίνηση, θα είναι να μιλήσουμε με τον κόσμο. Με όλους. Θα μιλήσουμε με τους ειδικούς, θα ακούσουμε και όσους έχουν αντίθετη άποψη και θα φιλτράρουμε, για να έχουμε το βέλτιστο αποτέλεσμα, με γνώμονα το συμφέρον των πολλών. Επίσης, θα προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε όλα αυτά που ψηφίστηκαν και δεν εφαρμόστηκαν.

Το Ποτάμι αισιοδοξεί να κυβερνήσει ή ένα κόμμα αντίδρασης;

Θέλουμε να αλλάξουμε το παράδειγμα στην πολιτική ζωή, δεν είμαστε... τουρίστες. Να αφυπνίσουμε και τους άλλους, να τους επηρεάσουμε. Να δώσουμε ρυθμό. Από εκεί και πέρα, όχι άμεσα, αλλά υπάρχει η προοπτική να συμμετάσχει στην διακυβέρνηση. Έχουμε αξιόλογα στελέχη, που εκφράζουν τον λαό και δεν υπολείπονται σε τίποτα από την υπάρχουσα πολιτική σκηνή. Είναι άνθρωποι που δεν κάνουν καριέρα στην πολιτική, απλά θέλουν να προσφέρουν. Θα μπορούσαμε, ίσως, να βάλουμε ένα όριο μέχρι και 3 θητείες, προκειμένου να υπάρχει ανανέωση και να μπαίνουν φρέσκες ιδέες.

Το Ποτάμι έχει κατηγορηθεί πως δημιουργήθηκε για να κόψει το ΣΥΡΙΖΑ. Τι απαντάτε σε αυτό;

Δεν είναι αυτό το μόνο που λένε, μας κατηγόρησαν και πως είμαστε του ΣΥΡΙΖΑ, για να έχει με κάποιον να κυβερνήσει. Πολλά λένε, δεν έχουμε να πούμε κάτι, δεν έχουμε τέτοιους ρόλους. Θέλουμε να ενώσουμε, όχι να κόψουμε ποσοστά. Να βγάλουμε στην επιφάνεια τα αξιόλογα στελέχη από ΝΔ και ΣΎΡΙΖΑ και να ενωθούμε. Πιστεύω πως στο μέλλον θα είμαστε στην Βουλή και ελπίζω να έχουμε συμβάλει στην αλλαγή νοοτροπίας. Αυτή είναι η ελπίδα και ο στόχος μας, όχι όλα αυτά που λένε. Και ευτυχώς, κανένας μας δεν εξαρτάτε από την πολιτική. Αν λοιπόν, τα πράγματα στραβώσουν, μπορούμε να επιστρέψουμε στις δουλειές μας. Δεν μας δεσμεύει κάτι, είμαστε ελεύθεροι.

Ο πολιτικός Μαυρωτάς, οι ιδέες και οι αλλαγές που «ετοιμάζει»!

Ήταν η πρώτη κρούση που είχατε να ασχοληθεί με την πολιτική; Σας φοβίζει η πρώτη σταδιοδρομία σας και πως ίσως χαλάσει η πολύ καλή εικόνα που έχετε;

Όχι, ίσως γιατί ήξεραν πως είμαι αντισυμβατικός. Και στην αρχή όλοι μου έλεγα «που πας να μπλέξεις». Αλλά αν όχι εγώ, όχι εσύ, όχι ο άλλος... Τότε, ποιος; Θα μείνουμε όλοι κριτές του καναπέ! Έτσι αποφάσισα να πάρω το ρίσκο, υπάρχει ανάγκη που με οδηγεί. Αν πάει στραβά, έχω την δουλειά μου και δεν θα χαθώ. Αυτό δεν το φοβάμαι. Ελπίζω όταν θα φύγω από το Ποτάμι και την πολιτική, να έχω χτυπήσει το πρόβλημα της αξιοκρατίας και να μην έχω να φοβηθώ τίποτα και σε αυτό τον τομέα.

Έχετε πει πως η κρίση γεννά ευκαιρίες. Έχει γίνει αυτό στην Ελλάδα και αν όχι, πως θα βοηθήσετε να το δημιουργήσετε;

Η μεγάλη ευκαιρία που δημιουργεί η κρίση, είναι η αλλαγή τρόπου σκέψης. Έξω από τα στερεότυπα. Ενεργοποιεί τον κόσμο, έστω και εξαναγκαστικά. Δεν είναι ανώδυνο, αλλά υπάρχουν και θετικά. Το κακό στην Ελλάδα, είναι πως βρίσκουν πόρτες κλειστές και οι άξιοι. Είναι το μεγάλο μας στοίχημα. Εδώ κολλάει και η αξιοκρατία! Και μετά οδηγούμαστε σε ένα τεράστιο θέμα, το Brain Drain.

Θέλετε να μας το αναλύσετε;

Έτσι ονομάζεται η μετανάστευση ανθρώπων που έχουν σπουδάσει, αλλά αφήνουν την χώρα τους για να προσφέρουν αλλού, γιατί στην πατρίδα δεν μπορούν να βρουν τις ευκαιρίες. Σπουδάζει η κοινωνία μας, λοιπόν, τόσους αξιόλογους φοιτητές, για να τους πάρει μετά η Γερμανία και να τους εκμεταλλευτεί. Πρέπει να βρεθεί τρόπος να τον αξιοποιήσεις εσύ αυτόν τον άνθρωπο. Όταν τα καλύτερα μυαλά φεύγουν έξω, είναι σαν να αφυδατώνεται η κοινωνία. Πρέπει να το μετατρέψουμε, τουλάχιστον, σε Brain Circulation. Δηλαδή να επιστρέφουν αυτοί που φεύγουν, με νέες ιδέες, με παραστάσεις και να προσφέρουν στην χώρα.

Για τις ευπαθείς ομάδες, ποιο είναι το πλάνο σας;

Πολύ βασικό κομμάτι. Δεν θα μπορούσε να είναι και αλλιώς, τον ξέρουμε όλοι τον Θεωδοράκη, τι έχει κάνει, πόσο και πως έχει ασχοληθεί με αυτά τα θέματα. Γι' αυτό λέμε πως έχουμε ανθρωποκεντικό χαρακτήρα, γιατί έχουμε σε πρώτο πλάνο τον αδύναμο. Ξεκινάμε από τους ανέργους, μία ομάδα που είναι επί ξύλου κρεμάμενη. Ειδικά αν έχουν οικογένεια, τα πράγματα είναι τραγικά! Αυτό, όμως, είναι η ασπιρίνη. Η μεγάλη προσφορά θα είναι να πάρει μπρος η παραγωγή. Να βρουν δουλειά, αυτή είναι η λύση, όχι η απλή στήριξη.

Χρειάζεται ανασυγκρότηση δημοσίου; Τι είναι το Top Down για το οποίο έχετε μιλήσει;

Δε θέλουμε τον δημόσιο τομέα κρατικό φέουδο. Να είναι η δημόσια διοίκηση ανεξάρτητη αρχή. Να θυμίζει η στελέχωση ιδιωτική εταιρία. Όλοι πρέπει να κρίνονται, να σταματήσει η ασάφεια ευθυνών, που οδηγούσε τον αδύναμο να μετατρέπεται σε εξιλαστήριο θύμα. Ούτε μπορούμε να ξεκινάμε την αξιολόγηση από την καθαρίστρια, έτσι δε θα κερδίσεις την εμπιστοσύνη κανενός. Όταν θα έχεις διευθυντή διορισμένο από το κόμμα, πως θα πιστέψει ο άλλος την προσπάθεια που κάνεις. Πρέπει στις καίριες θέσεις, να φτιάξουμε μία Εθνική ομάδα. Με τους καλύτερους, οι οποίοι θα έχουν τους κατάλληλους μισθούς για να τους δελεάσεις, αλλά θα σου προσφέρουν και έργο. Πρέπει επιτέλους να εφαρμόσουμε και στο δημόσιο την κλασική ιεραρχία.

Στον τομέα σας, την εκπαίδευση, πως είναι τα πράγματα και τι θα μπορούσε να γίνει για να υπάρξουν βελτιώσεις;

Ένα μεγάλο θέμα είναι τα μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά Πανεπιστήμια. Θα μπορούσε να υπάρξει μία τέτοια κίνηση, που θα ανέβαζε και το επίπεδο της δημόσιας εκπαίδευσης, θα τραβούσε και πολύ κόσμο, γιατί είμαστε σε ένα κομβικό γεωγραφικό σημείο. Γενικά, θα είχαμε πολλαπλά οφέλη από μία τέτοια κίνηση. Όχι ότι το επίπεδο δεν είναι κακό, αυτό να το ξεκαθαρίσουμε.

Λένε πολλά, όμως υπάρχουν και οι δείκτες που αποδεικνύουν το αντίθετο. Υπάρχουν και προβλήματα βέβαια, όπως η έλλειψη εξωστρέφειας. Πρέπει να βγούμε από τον μικρόκοσμό μας. Από εκεί και πέρα, πιστεύω πως οι φοιτητές που θέλουν, θα βρουν τον δρόμο τους, παρόλο που δεν είναι όλα ιδανικά... στρωμένα στα Πανεπιστήμιά μας. Όπως βρίσκουν και την λύση όσοι αρκούνται σε ένα πτυχίο του 5.

Έχει ξεπεράσει το... όριο σπουδών η Ελλάδα; Έχει γίνει το πτυχίο ένα ταμπού;

Σε ένα βαθμό, ναι. Πρέπει όλοι να σπουδάσουν, λες και ο άνθρωπος που δουλεύει σε ένα συνεργείο ή η κοπέλα που κάνει νύχια, είναι... κατώτερη. Και όταν έβγαλε μία διαφήμιση το Υπουργείο σχετικά, λοιδορήθηκε. Κατηγόρησαν πως σπρώχνουν τα παιδιά να γίνουν εργάτες! Δεν χωράνε όλοι στα Πανεπιστήμια. Τουλάχιστον όχι όλοι στα ίδια! Γιατί αν δεις τους δείκτες, τι ποσοστό σπουδάζει σε σχέση με τις άλλες χώρες, είμαστε πίσω ακόμα. Ίσως σπουδάζουμε λάθος πράγματα, αλλού έχουμε υπερπροσφορά και αλλού έλλειψη.

Αναφερθήκατε πολύ στα στερεότυπα. Που πιστεύεται πως οφείλεται η ύπαρξή τους; Παίζει ρόλο η σχέση ανάμεσα στην κοινωνία και την εκκλησία;

Υπάρχουν στην Ελληνική κοινωνία κάποιες πιο συντηρητικές καταβολές. Δεν έχουμε περάσει διαφωτισμό, η νέα μας ιστορία, από το 1821 και μετά, δεν έχει συμπληρώσει ούτε 200 χρόνια. Με ότι αυτό συνεπάγεται. Πάντα στην Ελλάδα υπήρχε η σύγκρουση τον Μεταρρυθμιστών με τους πολέμιους τους. Θέλω να ελπίζω, πως οι νέες γενιές δουλεύουν πάνω στο κομμάτι αυτό, έχουν πιο ανοικτούς ορίζοντες, με Ευρωπαϊκές επιρροές, ενώ και το ίντερνετ παίζει μεγάλο ρόλο.

Πολύπαθος αθλητισμός. Κρίση, ντόπινγκ και παράγοντες!

Ποια είναι η επιρροή της κρίσης στον αθλητισμό;

Κόπηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό οι κρατικές χορηγίες. Όχι πως δεν υπήρξαν και υπερβολές στις περιόδους των παχέων αγελάδων. Άσχετα με το αν αξιοποιήθηκαν. Απλά μας φαίνεται πολύ απότομη η πτώση. Τώρα οι παράγοντες θα πρέπει να δραστηριοποιηθούν για να βρουν ιδιώτες χορηγούς, δε γίνεται να κάνουν τον μάνατζερ με την πλάτη του δημοσίου. Πρέπει να φέρουν έσοδα, να μειώσουν τα πάγια έξοδα, από εγκαταστάσεις υπαλλήλους κλπ.

Ο μεγάλος κίνδυνος, όμως, είναι στους αθλητικούς χώρους. Το κύτταρο στην Ελλάδα είναι το σωματείο, όχι η ομοσπονδία. Αυτό είναι που δε πρέπει να καταρρεύσει. Κάποιες ομοσπονδίες παράγουν έργο, κάποιες όχι τόσο. Τώρα με την κρίση, βέβαια, πολλοί που δεν είχαν μεράκι αποχωρούν. Θα γίνει ξεκαθάρισμα πιστεύω σταδιακά. Το σύστημα αδειάζει και μένουν όσοι είναι έτοιμοι να το παλέψουν.

Έχουμε παρατηρήσει μία... έξαρση μεταλλείων γα ένα διάστημα. Από τα 2 με 3 Μ.Ο. το 1996 έχουμε 8 το 2000 10 και το 2004 13 και μετά πέφτουμε ξανά στα 4 και τα 2. Τι έφταιξε;

Σίγουρα έπαιξε μεγάλο ρόλο η Ολυμπιάδα του 2004 που έγινε στην Ελλάδα. Τόσο σαν κίνητρο, όσο και για τα λεφτά που επενδύθηκαν. Από την άλλη, υπάρχει και το ντόπινγκ. Είχαμε πολλά κρούσματα, πολλοί από αυτούς που κατέκτησαν μετάλλια βρέθηκαν στην πορεία ντοπέ. Δεν μπορούμε να πούμε πως όλα ήρθαν από τον Τζέκο, αλλά έπαιξε κι αυτό τον λόγο του. Το τονίζω, όμως, δεν είναι όλα έτσι. Τα κορίτσια του πόλο για παράδειγμα, τα ξέρω και δεν έχω καμία... σκιά για αυτές.

Τότε οι συνθήκες ήταν άλλες, όλοι ζούσαν για αυτά τα πράγματα. Έκαναν οι αθλητές 6 ώρες την ημέρα προπόνηση. Άντε πες τώρα στο παιδί, που πρέπει να δουλεύει κιόλας, να κάνει κάθε μέρα τόσες ώρες προπόνηση. Θα... γελάσει! Οπότε είναι και φυσικό επακόλουθο η πτώση των μεταλλείων. Επίσης, έπαψε να είναι ανεξέλεγκτο το ντόπινγκ στην Ελλάδα, κάτι που αποθάρρυνε πολλούς. Είναι κι αυτό ένα γεγονός.

Υπάρχει εμπιστοσύνη στους παράγοντες του Ελληνικού αθλητισμού;

Ειδικά για αυτούς που ασχολούνται με τα εμπορικά αθλήματα, όχι. Το βλέπουν ως μέσο προβολής. Προσφέρουν μεν, αλλά δε νομίζω πως θα το έκαναν ανώνυμα. Τους... καίει η προβολή. Αυτό βέβαια είναι λογικό και ανθρώπινο. Από εκεί και πέρα, εμένα με ενοχλεί να βλέπω τίτλους αθλητικών εφημερίδων που υπαγορεύουν οι παράγοντες, θα σας σκίσουμε, θα αυτό, θα το άλλο... Αυτά με κάνουν να ντρέπομαι. Θα ήθελα παράγοντες που θα βάλουν μόνοι τους φρένο, θα δείξουν πως αναζητούν τον πολιτισμό.

Θέλω να πιστεύω πως υπάρχει θέληση, πως δεν επιδιώκουν να έχουν στρατούς. Δεν ξέρω βέβαια, μήπως είναι αργά για να διορθωθεί, ακόμα και αν υπάρχει καλή πρόθεση. Σίγουρα παίζουν πολλούς ρόλους. Μπορεί ο παράγοντας που έχει επιχείρηση, να τους χρησιμοποιεί κατά υπουργών που πήραν κόντρα απόφαση ως μέσα πίεσης. Θα μου άρεσε να δω παράγοντες με δύναμη να ενωθούν, να βρουν μία κοινή γραμμή.

Έχετε ασχοληθεί πολύ με το ντόπινγκ. Ποιο είναι το έργο σας και γιατί αποχωρήσατε;

Πιστεύω βοηθήσαμε όλοι μαζί το 2003 να στήσουμε κάτι νέο. Δεν υπήρχε βάση, από φόρμες και λίστες μέχρι ότι μπορείς να φανταστείς. Αυτή είναι η μεγάλη μου συμβολή. Το έζησα όλο αυτό από μέσα και μπορώ να πω κάτι με σιγουριά. Η πλειοψηφία των αθλητών είναι καθαρή, όμως υπάρχει και ένα βρώμικο κομμάτι, που είναι αρκετό για να λερώσει τα πάντα. Καταστρέφει την εικόνα. Το αντιμετώπισα και σαν αθλητής αυτό. Μετά τα κρούσματα στην Άρση Βαρών, όπου έλεγα πως είμαι Ολυμπιονίκης στο Πόλο και έλεγαν... Α κατάλαβα! Αυτό με τρέλαινε.

Τώρα, γιατί έφυγα. Η πολιτεία από κάποιο σημείο και μετά δεν μας στήριζε πια. Δουλέψαμε για περίπου 18 μήνες τζάμπα. Μετά από 1,5 χρόνο χορηγία, αποφάσισα να αποχωρήσω. Δεν ήταν κάτι παρτ τάιμ, ήθελε πολύ δουλειά και έτσι δε μπορούσα να συνεχίσω. Καλύτερα να μην κάνεις κάτι καθόλου, παρά να κάνεις μισές δουλειές. Η κρίση έφερε αδιαφορία, άλλες προτεραιότητες. Δεν ήταν σκόπιμο όλο αυτό νομίζω.

Δεν είστε ο μόνος αθλητής που κατεβαίνει στις εκλογές. Θα έχετε ως αντίπαλο τον κ. Ζαγοράκη. Ποιο είναι το σχόλιό σας;

Είμαι υπέρ να μπει σε ένα ψηφοδέλτιο. Υπάρχει ένα στερεότυπο πως οι αθλητές είναι μόνο για το γήπεδο. Κάποια στιγμή αυτό πρέπει να φύγει από το κεφάλι μας. Ξέρω αθλητές που είναι δικηγόροι, διπλωμάτες, επιχειρηματίες. Εγώ με τον Ζαγοράκη έχουμε αποφοιτήσει από το ίδιο σχολείο, με διδακτέα ύλη την αξιοκρατία, το ομαδικό πνεύμα, την συνεργασία. Ένας άνθρωπος που έφτασε με αυτά στην κορυφή της Ευρώπης, δεν μπορεί να μην έχει τίποτα να πει στο κοινοβούλιο.

Πρέπει η πολιτεία να καταλάβει πως ο αθλητισμός δεν είναι κόστος, είναι επένδυση. Τα λεφτά αυτά θα τα γλυτώσεις από νοσοκομεία, από κέντρα απεξάρτησης, από πολλά. Κάνεις οικονομία. Με όριο βέβαια, όχι όπως κάποτε. Απλά πρέπει να φύγουμε από τα άκρα και να βρούμε τις ισορροπίες μας. Ελπίζω πως η παρουσία η δική μου μέσα από το Ποτάμι να βοηθήσει και να γίνει αυτό. Το χρωστάμε αυτό στις επόμενες γενιές. Ίσως είμαι προκατειλημμένος, επειδή πέρασα από αυτά. Αλλά έτσι το βλέπω.