«Τί έμαθα ζώντας χωρίς λεφτά»

Για να διαδώσει την οικολογική φιλοσοφία του, ο 36χρονος Ιρλανδός ακτιβιστής και συγγραφέας Μαρκ Μπόιλ έχει ιδρύσει την ψηφιακή κοινότητα Freeconomy (Ελεύθερη Οικονομία). Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας στη Βρετανία του νέου βιβλίου του, το οποίο έχει τίτλο «Πίνοντας Κοκτέϊλ Μολότοφ με τον Γκάντι», γράφει στην εφημερίδα Guardian τί έμαθε ζώντας χωρίς λεφτά. Ακολουθούν αποσπάσματα:

«Μια οικονομία χωρίς χρήμα δείχνει πώς οι ζωές μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τον μεγάλο ιστό της ζωής. Σε αυτή την βαθιά οικολογία, η ασφάλειά μας προέρχεται από τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους και τη φύση.

Με μικρή ιδέα του τι θα έπρεπε να περιμένω, πριν από επτά χρόνια άρχισα να ζω χωρίς χρήματα. Αρχικά το έβλεπα σαν πείραμα ενός έτους στην οικολογική διαβίωση. Ηθελα να εξερευνήσω πώς θα αισθανόμουν ως ανθρώπινο ον ζώντας χωρίς τις παγίδες και την ασφάλεια που μου έδιναν τα χρήματα.

Ενώ η αρχή ήταν τρομακτική και σκληρή, πριν από το τέλος του πρώτου χρόνου ήμουν πιο ικανοποιημένος, πιο υγιής και πιο γαλήνιος από ποτέ άλλοτε.

Και παρ'όλο που τρία χρόνια αργότερα πήρα μια δύσκολη απόφαση να ξαναμπώ στον νομισματικό κόσμο - για τη δημιουργία έργων που θα επιτρέψουν σε άλλους να χαλαρώσουν τον κλοιό που έχουν τα χρήματα στη ζωή τους - έμαθα πολλά πράγματα που έχουν αλλάξει τη ζωή μου για πάντα.

Για πρώτη φορά είχα την εμπειρία του πόσο συνδεδεμένος και αλληλοεξαρτώμενος ήμουν από τους ανθρώπους και τον φυσικό κόσμο γύρω μου. Μόνο όταν συνειδητοποιείς στο σώμα σου, με τρόπο φυσικό, ότι η υγεία σου είναι απόλυτα εξαρτημένη από την υγεία του μεγάλου ιστού της ζωής, ιδέες όπως η βαθιά οικολογία μπορούν να απορροφηθούν μέσα στις αρτηρίες, στα νεύρα και τα οστά σου.

Αν ο αέρας που γέμιζε τα πνευμόνια μου μολύνονταν, εάν οι θρεπτικές ουσίες στο χώμα όπου παράγεται η τροφή μου εξαντλούνταν, ή αν το νερό της πηγής που αποτελεί το 60% του σώματός μου δηλητηριαζόταν, η δική μου υγεία θα υπέφερε αναλόγως. Αυτό φαίνεται σαν κοινή λογική, αλλά μάλλον δεν ισχύει όταν παρατηρούμε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τον φυσικό κόσμο σήμερα.

Περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο, ανακάλυψα ότι η ασφάλειά μου δεν ήταν πλέον στον τραπεζικό λογαριασμό μου, αλλά στη δύναμη της σχέσης μου με τους ανθρώπους, τα φυτά και τα ζώα γύρω μου.

«Ο χαρακτήρας μου έγινε το νόμισμά μου»

Ο χαρακτήρας μου αντικατέστησε την στερλίνα ως το νόμισμά μου. Αν φέρομαι εγωιστικά ή χωρίς ενδιαφέρον για τους γύρω μου, στη συνέχεια, μεσοπρόθεσμα, η ικανότητά μου να ικανοποιήσω τις δικές μου οικονομικές ανάγκες θα μειωθεί. Η χωρίς χρήμα οικονομία μου επιβράβευε την εξυπηρετικότητα, την γενναιοδωρία και την αλληλεγγύη.

Σε προσωπικό επίπεδο, συνειδητοποίησα ότι ήμουν ικανός για πολύ περισσότερα από όσα είχα ποτέ μου φανταστεί. Εμαθα γρήγορα πώς να καλλιεργώ και να τρέφομαι από την φύση, και πώς να φτιάχνω πράγματα από ό,τι έβρισκα στον φυσικό κόσμο γύρω μου.

Αλλά το μεγαλύτερο μάθημά μου ήταν ότι σε όσο διάστημα έκανα το μικρό μου πείραμα, μεγαλόπρεπα είδη εξαφανίζονταν το ένα μετά το άλλο πιο γρήγορα από ποτέ. Δάση, ωκεανοί και ποτάμια εξαντλούνταν σε μη αναπληρώσιμους ρυθμούς, και η κοινωνική αδικία αυξανόταν εκθετικά, βάζοντας όλο και περισσότερα χρήματα στα χέρια εκείνων που είναι λιγότερο πιθανό να τα χρησιμοποιήσουν για το κοινό καλό.

Τώρα είναι η ώρα να είμαστε τολμηροί. Πρέπει να σταματήσουμε την επίθεση της μηχανής στον φυσικό κόσμο χρησιμοποιώντας κάθε μέσο που είναι αποτελεσματικό, ή προτού το καταλάβουμε, θα έχουμε δει την καταστροφή και την απώλεια όλης της ομορφιάς που απομένει ακόμα. Αν επιτρέψουμε να συμβεί αυτό, θα είμαστε άξιοι της τύχης μας. Αλλά αν αγωνιστούμε, τότε μπορεί να κερδίσουμε ένα μέλλον που, σε αυτή τη σκοτεινή ώρα πριν από την αυγή, δεν μπορούμε καν να φανταστούμε ακόμα».

Πηγή: tovima.gr