Κραυγή των επιστημόνων: Τα ψάρια εξαντλούνται από τις θάλασσες (pics & vids)
Καθώς τα αποθέματα ψαριών, τα οποία τροφοδοτούν εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων, μειώνονται σε παγκόσμιο επίπεδο, τα ισχυρότερα κράτη του πλανήτη προσπαθούν να συνάψουν μέχρι το τέλος του έτους μια διεθνή συμφωνία για την απαγόρευση των κρατικών επιδοτήσεων που ενισχύουν την υπεραλίευση.
Ωστόσο, ενώ οι διαπραγματεύσεις, στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, συνεχίζονται αυτή την εβδομάδα στη Γενεύη της Ελβετίας, νέα έρευνα δείχνει ότι οι κυβερνήσεις έχουν στην πραγματικότητα αυξήσει την οικονομική στήριξη για αλιευτικές πρακτικές που αποδεκατίζουν τη θαλάσσια ζωή, παρά τις δημόσιες υποσχέσεις τους για τον περιορισμό τους...
Σε μια διεξοδική έρευνα που διεξήχθη σε 152 χώρες, οι επιστήμονες του πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας (η πιο δυτική επαρχία του Καναδά) διαπίστωσαν ότι τα έθνη που επενδύουν στην αλιεία δαπάνησαν 22 δισεκατομμύρια δολάρια για επιζήμιες επιδοτήσεις το 2018, με το 63% του συνολικού ποσού να δαπανάται για τη στήριξη του παγκόσμιου αλιευτικού κλάδου! Αυτό σημαίνει πως υπήρξε μια αύξηση 6% από το 2009.
Οι «επιζήμιες επιδοτήσεις» είναι ένας όρος που αναφέρεται σε εκείνους που προωθούν την υπεραλίευση και την παράνομη αλιεία, που διαφορετικά δεν θα ήταν επικερδείς, όπως οι επιδοτήσεις που εξασφαλίζουν το κόστος των καυσίμων, επιτρέποντας στις βιομηχανικές μηχανότρατες να πλεύσουν στα πιο απομακρυσμένα μέρη του πλανήτη. Οι επιδοτήσεις για καύσιμα αντιπροσώπευαν μόνο το 22% όλων των αλιευτικών επιδοτήσεων πέρυσι.
Η Κίνα, η οποία διαθέτει τον μεγαλύτερο διεθνή αλιευτικό στόλο στον κόσμο, αύξησε τις επιζήμιες επιδοτήσεις κατά 105% την τελευταία δεκαετία, σύμφωνα με την ίδια μελέτη. «Είναι δύσκολο να έχουμε θετικά αποτελέσματα από αυτήν τη μελέτη, αλλά η έρευνα μπορεί να αποτελέσει μια συγκλονιστική κραυγή για τις κυβερνήσεις, καθώς ο ΠΟΕ είναι σε θέση να τερματίσει τις επιβλαβείς επιδοτήσεις και τις τεράστιες επιπτώσεις τους στον ωκεανό», λέει η Isabel Jarrett, διευθύντρια της Pew Charitable Trusts. Η Pew βοήθησε στη χρηματοδότηση της έρευνας.
Πλέον και ενώ οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται στη Γενεύη, απομένουν μόνο τρεις μήνες για να τηρηθεί η προθεσμία και να επιτευχθεί συμφωνία για τις επιδοτήσεις αλιείας. Οι επιστήμονες της θάλασσας και οι ειδικοί λένε ότι μια νομικά δεσμευτική συμφωνία για την απαγόρευση των καταστρεπτικών αλιευτικών επιδοτήσεων είναι κρίσιμη, καθώς η κλιματική αλλαγή διαταράσσει τα θαλάσσια οικοσυστήματα.
Μια έκθεση, δε, των Ηνωμένων Εθνών, που εκδόθηκε μόλις τον περασμένο μήνα, αναφέρει ότι τα αλιεύματα θα μπορούσαν να μειωθούν έως και 24,1% μέχρι το τέλος του αιώνα, αν η εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου συνεχίσει αμείωτη. Όπως τονίζει ο ο Rémi Parmentier, διευθυντής της συμβουλευτικής ομάδας της Μαδρίτης, «το βασικό συστατικό που λείπει τώρα είναι η πολιτική βούληση. Έχουμε εξαντλήσει τις συζητήσεις».
Οι εκπρόσωποι του ΠΟΕ θα έχουν την ευκαιρία να ακούσουν από πρώτο χέρι τα ευρήματα της νέας μελέτης, όταν ο κύριος συντάκτης της, ο Rashid Sumaila, κάνει την παρουσίαση αυτή την εβδομάδα στο φόρουμ δημόσιας πολιτικής του οργανισμού του ΟΗΕ. «Ο βασικός λόγος για τον οποίο αυξάνονται οι επιδοτήσεις είναι η πολιτική, αφού μόλις δώσετε στους ανθρώπους επιδότηση καυσίμων, είναι πολύ δύσκολο να τους σταματήσετε μετά», λέει ο Sumaila, ένας εξέχων ειδικός στις επιδοτήσεις αλιείας στο πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας. «Η πολιτική αυτή είναι πολύ δύσκολη, αλλά είναι σημαντικό για τους επιστήμονες να συνεχίσουν να δείχνουν πως όλο αυτό δεν λειτουργεί θετικά για την κοινωνία. Το αντίθετο μάλιστα».
Το γραφείο Τύπου του ΠΟΕ δήλωσε ότι ο οργανισμός δεν μπορεί να σχολιάσει τη μελέτη ή το καθεστώς των διαπραγματεύσεων, αλλά εξέδωσε ανακοίνωση του Γενικού Διευθυντή του ΠΟΕ, Roberto Azevêdo. «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολλά από τα αποθέματα ψαριών εξαντλούνται και ότι η απεριόριστη κρατική χρηματοδότηση για την αλιεία μπορεί να βλάψει τους ωκεανούς μας», σημείωσε ο Azevédo. «Ενώ η προθεσμία για να βρεθεί λύση ολοκληρώνεται στα τέλη του 2019, οι διαπραγματεύσεις εντείνονται. Τα μέλη του ΠΟΕ θα χρειαστεί να βάλουν στην άκρη τις διαφορές τους και να βρουν συμβιβασμούς, για να επιτευχθεί συμφωνία. Ο χρόνος για να δράσουμε είναι τώρα».
Τις τελευταίες δεκαετίες, έθνη των οποίων τα αποθέματα ψαριών έχουν καταρρεύσει, έχουν αποστείλει βιομηχανικές μηχανότρατες για να ψαρεύουν στην ανοικτή θάλασσα και στα χωρικά ύδατα άλλων χωρών. Για παράδειγμα, ο υπερπόντιος αλιευτικός στόλος της Κίνας των 3.000 σκαφών περνάει τον ωκεανό, από την Αφρική στην Ανταρκτική και στον Ειρηνικό! Μία μελέτη, πέρυσι, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι σχεδόν το ήμισυ των ψαριών που αλιεύθηκαν στην ανοικτή θάλασσα το 2014 κατέληξαν στα πλοία κινεζικών και ταϊβανέζικων πλοίων.
Οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας αναφέρουν ότι η Κίνα παρέχει τις περισσότερες επιδοτήσεις από οποιοδήποτε άλλο κράτος -περίπου 7,2 δισεκατομμύρια δολάρια το 2018, αντιπροσωπεύοντας το 21% της παγκόσμιας οικονομικής στήριξης. Ορισμένες επιδοτήσεις θεωρούνται ωφέλιμες, όπως εκείνες που πληρώνουν για την αειφόρο διαχείριση της αλιείας. Ωστόσο, κατά την τελευταία δεκαετία, τα χρήματα που χορήγησε η Κίνα για ευεργετικές επιδοτήσεις μειώθηκαν κατά 73%, ενώ τα επιβαρυντικά, όπως τα καύσιμα ή η κατασκευή πλοίων, υπερδιπλασιάστηκαν. Η Κίνα στα τέλη του περασμένου έτους υποσχέθηκε να μειώσει τις επιδοτήσεις καυσίμων.
Ενώ η μελέτη, δε, δείχνει ότι οι αυξήσεις των επιδοτήσεων μπορούν να μειωθούν, η Ευρωπαϊκή Ένωση τον Ιούνιο προχώρησε στην αποκατάσταση των επιδοτήσεων για την επέκταση του αλιευτικού της στόλου. Η ΕΕ αντιπροσωπεύει ήδη το 11% των παγκόσμιων επιδοτήσεων, ενώ χορήγησε επιβλαβή στήριξη ύψους 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 2018, σύμφωνα με τους ερευνητές. «Αυτό που με ενοχλεί πραγματικά είναι το παράδειγμα που δίνει η ΕΕ σε άλλες χώρες», λέει ο Sumaila.
Το γεγονός ότι 70 χώρες δεν ανέφεραν στοιχεία επιδοτήσεων, όπως απαιτεί ο ΠΟΕ, υπογραμμίζει την πρόκληση για τον προσδιορισμό του πραγματικού μεγέθους των επιδοτήσεων. «Είναι σαν τον ντετέκτιβ», σημειώνει η Sumaila, η ομάδα της οποίας βρήκε στοιχεία από πολλές πηγές, για να εκτιμήσει την έκταση της οικονομικής στήριξης για τη βιομηχανική αλιεία. Ο Jarrett επισημαίνει ότι οι πέντε χώρες που εκδίδουν τις περισσότερες επιδοτήσεις αντιπροσωπεύουν το ήμισυ του συνόλου σε παγκόσμιο επίπεδο. «Εάν αυτές οι χώρες αναλάβουν μεγάλες δεσμεύσεις, τότε θα δούμε πραγματικά μια τεράστια μετατόπιση στην απομάκρυνση από επιβλαβείς επιδοτήσεις και τελικά ελπίζω να ανακάμψουν τα αποθέματα ψαριών και να έχουμε ένα υγιέστερο μέλλον για τον ωκεανό», λέει.
