Πώς ο Σαλβίνι μετατρέπει την Ιταλία σε μια φασιστική χώρα
«Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα» είχε πει ο Καρλ Μαξ κι αν όντως συμβαίνει αυτό, τότε η προοπτική για το μέλλον της Ιταλίας φαντάζει πραγματικά ζοφερή.
Τον περασμένο Μάρτιο, σχεδόν έναν αιώνα από την διακυβέρνηση του φασίστα Μπενίτο Μουσολίνι, στη Ρώμη εγκαταστάθηκε μια νέα κυβέρνηση που κάνει τον Μπενίτο να μοιάζει με ... παράδειγμα πολιτικής ικανότητας. Μια κυβέρνηση που «φλερτάρει» με πολιτικές που δεν είναι απλώς νεοφασιστικές και σκληρές, αλλά και (συχνά) παράλογες.
Η τελευταία εκκεντρική πρόταση του υπουργού εσωτερικών και αναπληρωτή πρωθυπουργού, Ματέο Σαλβίνι, είναι τα «έθνικ» καταστήματα να κλείνουν στις 21:00. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, κατά την άποψή του, κάποια από αυτά, «σχεδόν όλα τα οποία διοικούνται από αλλοδαπούς πολίτες», είχαν «γίνει το στέκι των μεθυσμένων και των εμπόρων ναρκωτικών» τα βράδια.
Επιπλέον, ο Σαλβίνι, ο οποίος γίνεται παγκοσμίως γνωστός σαν ένα είδος μίνι-Ντόναλντ Τραμπ, υποστήριξε ότι τέτοια καταστήματα ήταν γεμάτα από «ανθρώπους που πίνουν μπύρα, ουίσκι μέχρι τις τρεις το πρωί» και που «κάνουν την... ανάγκη τους στην πόρτα»...
Αν σας θυμίζει κάτι η απόφαση του Σαλβίνι είναι πιθανότατα το μποϊκοτάζ των εβραϊκών καταστημάτων και των επιχειρήσεων που επιχείρησε ο Αδόλφος Χίτλερ στη δεκαετία του 1930 και οι διάφορες απαγορεύσεις κυκλοφορίας που έχουν επιβληθεί σε φυλετικές μειονότητες από τυράννους ιστορικά.
Η παράξενα διατυπωμένη απαγόρευση κυκλοφορίας της Ιταλίας είναι η τελευταία σε μια σειρά μέτρων που αποσκοπούν να μετατρέψουν ολόκληρη τη χώρα σε αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα «εχθρικό περιβάλλον» για τους πρόσφυγες, τους αιτούντες άσυλο και τους οικονομικούς μετανάστες. Σε μία χώρα που αρχίζει να χρωματίζεται με φασιστικά χρώματα.
Η επιχείρηση «απογραφής» των Ρομά, η άρνηση διάσωσης των μεταναστών από σκάφη που ναυαγούν στη Μεσόγειο και η απειλή να φυλακιστούν οι τοπικοί δήμαρχοι που αποφάσισαν να καλωσορίσουν πρόσφυγες σε αποδομημένες πόλεις και χωριά είναι μερικές από τις άλλες πρόσφατες επιθέσεις κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Ιταλία οδηγεί τον κόσμο στην απομάκρυνση των πολιτικών ελευθεριών, αν μη τι άλλο.
Ο φασισμός αποτελεί για πολλούς μια ασπρόμαυρη ιστορία στις τηλεοπτικές οθόνες, με τους ηγέτες να τρέχουν φορώντας γελοίες στολές που παραπέμπουν σε έναν μακρινό παρελθόντα χρόνο. Οι σημερινοί φασίστες όμως είναι μάλλον διαφορετικοί, ντύνονται με ακριβά πουκάμισα και διατηρούν προφίλ στα κοινωνικά μέσα. Σπάνια κάποιος από αυτούς θα βάλει τη στρατιωτική στολή. Και σίγουρα όχι οι φασίστες του ... δυτικού κόσμου.
Ωστόσο, με ή χωρίς στολή, η φιλοσοφία είναι πανομοιότυπη. Υπάρχει η ίδια περιφρόνηση για τη δημοκρατία, η οποία σήμερα χαρακτηρίζεται ως «καθεστώς». Οι παραδοσιακοί πολιτικοί κατηγορούνται ως διεφθαρμένοι, ως αποτυχημένοι, όπως ήταν στη δεκαετία του 1920 και του 1930. Οι «ξένοι», στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, κατηγορούνται για τα σύνθετα οικονομικά προβλήματα. Το ελεύθερο εμπόριο είναι παρεξηγημένο και περιφρονημένο. Διεθνείς οργανισμοί, όπως ο ΟΗΕ και η ΕΕ, δέχονται επιθέσεις για την «παρέμβασή τους» στις εσωτερικές υποθέσεις των χωρών. Κι αυτό φυσικά δεν συμβαίνει μόνο στην Ιταλία.
Κανείς δεν πιστεύει φυσικά ότι ο Σαλβίνι και οι φίλοι του είναι έτοιμοι να εισβάλουν στην Αβησσυνία ή την Αλβανία, αλλά είναι σίγουρα επικίνδυνοι και αποτελούν μια ξεκάθαρη απειλή για την αρμονία της Ευρώπης, που ήρθε μετά από πολλές θυσίες και πολύ δουλειά για πάνω από επτά δεκαετίες από την τελευταία φορά που οι φασίστες υποστήριζαν πως έχουν όλες τις απαντήσεις και μάλιστα έγιναν από πολλούς πιστευτοί.
Στην Πολωνία, στην Ουγγαρία και στην Τσεχία, οι φασίστες κυβερνούν. Σε μέρη όπως η Αυστρία και η Δανία είτε μοιράζονται την εξουσία είτε είναι κοντά σε αυτήν.
Στη Γαλλία, το Εθνικό Μέτωπο αναγεννήθηκε με τον μακρόν να αποτελεί, σχεδόν την τελευταία ελπίδα για τη γαλλική δημοκρατία. Στη Γερμανία γνωρίζουμε επίσης όλοι τι συνέβη.
Η άνοδος του ακροδεξιού AFD έχει ωθήσει τα δύο βασικά κόμματα σε μια δυσάρεστη μόνιμη μεγάλη συμμαχία, με αποτέλεσμα να συρρικνώνει όλο και περισσότερο τους σοσιαλδημοκράτες, αλλά και το κόμμα της Μέρκελ και αφήνοντας τους νεοναζί να δρουν ως ανεπίσημη αντιπολίτευση. Το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει και στη Σουηδία.
Ακόμα και στην ευημερούσα Βαυαρία, η πίστη στα καθιερωμένα κόμματα εξατμίζεται, αν και στην περίπτωση αυτή κάποια από τη δυσαρέσκεια πήγες προς τους αριστερούς Πρασίνους. Οι εκλογές του επόμενου έτους για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο φαίνεται να παίρνουν πλέον σειρά με το Σαλβίνι και τους «φίλους» ομοϊδεάτες του να απειλούν πως θα μετατρέψουν το μπλοκ σε ένα κέντρο εξουσίας για Ευρωπαίους ρατσιστές.
Εάν ήταν ένα ζήτημα που αφορούσε μόνο τους ...ξενύχτηδες Ιταλούς οι οποίοι δεν θα μπορούσαν να βρουν ένα κατάστημα κεμπάπ αργά το βράδυ, δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Αν ο Σαλβίνι ήταν μόνος, επίσης δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Αλλά δεν είναι. Έχει φίλους, συμμάχους και ανθρώπους που τον αντιγράφουν σε ολόκληρη την ήπειρο. Τώρα μάλιστα εξέφρασε και την επιθυμία να είναι αυτός που θα αντικαταστήσει τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ώστε να γίνει ουσιαστικά ο εκπρόσωπος της Ευρώπης.
Αυτός είναι ο λόγος λοιπόν για τον οποίο το ωράριο στα «έθνικ» καταστήματα της Ιταλίας μετράει και μάλιστα πολύ.
Πηγή: reader.gr
