Τι προτείνουν 8 ακαδημαϊκοί για βιώσιμη ελάφρυνση του χρέους

Η εν λόγω έκθεση που καταρτίσθηκε από τους Μπάρι Άιχενγκριν (University of California at Berkeley), Αιμίλιο Αυγουλέα (University of Edinburgh), Μιγκέλ Μαδούρο (European University Institute), Ούγκο Πανίτζα (The Graduate Institute, Geneva), Ρίτσαρντ Πόρτες (London Business School), Μπεατρις Βέντερ ντι Μάουρο (INSEAD, Singapore), Τσάρλς Γούιμπλοστζ (The Graduate Institute, Geneva) και Τζέρομιν Ζετελμάγιερ (Peterson Institute), αποτελεί την αναθεώρηση μελέτης που είχε δημοσιευθεί προ μηνός από το Κέντρο Ερευνών Οικονομικής Πολιτικής (CEPR).

Σύμφωνα με την αποκαλούμενη και «Επιτροπή Σοφών» για το ελληνικό χρέος, εάν η Ελλάδα εξέλθει από το σημερινό πρόγραμμα μόνο με τα μέτρα που έχει αποφασίσει το Eurogroup είναι πιθανό να συμβούν τα εξής:

Στο βέλτιστο σενάριο, η Ελλάδα θα διατηρήσει υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2022 ή το 2023, αλλά δεν θα μπορέσει να κρατήσει αυτές τις επιδόσεις για το επόμενο διάστημα έως το 20260. «Μια πολύ μεγαλύτερη περίοδος εξαιρετικής δημοσιονομικής πειθαρχίας, όπως φαντάζεται το Eurogroup, είναι εξαιρετικά απίθανη», αναφέρουν οι ακαδημαϊκοί και υποστηρίζουν πως μέχρι τα τέλη του 2020, θα είναι σαφές ότι η δυναμική του ελληνικού χρέους είναι και πάλι μη βιώσιμη.

Ωστόσο, σε αυτό το σημείο (σ.σ. 2020) υποστηρίζουν πως το κόστος αποκατάστασης της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους θα είναι πολύ υψηλότερο από ό, τι σήμερα, διότι θα έχει συσσωρευτεί ένα μεγάλο νέο απόθεμα δαπανηρών χρεών του ιδιωτικού τομέα. «Αυτά τα χρέη θα πρέπει είτε να αναδιαρθρωθούν είτε να καλυφθούν από τον επίσημο τομέα», τονίζουν σχετικά.

Σε ένα λιγότερο ευνοϊκό σενάριο οι οκτώ ακαδημαϊκοί αναφέρουν πως η νέα κρίση χρέους θα μπορούσε να έρθει πολύ νωρίτερα.

Εάν οι ευρωπαίοι πιστωτές δεν επιθυμούν να δεσμευθούν αυτή τη στιγμή για μια ελάφρυνση του χρέους πέρα από τα μέτρα που περιγράφονται στις πρόσφατες δηλώσεις της Eurogroup, θα ήταν καλό να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν την Ελλάδα μέσω του ESM προς το παρόν, αναβάλλοντας την επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές . Κάτι τέτοιο θα παρείχε στους επισήμους πιστωτές τη δυνατότητα να χορηγήσουν επιπλέον ελάφρυνση του χρέους στο μέλλον, χωρίς να εισέλθουμε σε μια νέα κρίση που θα απαιτούσε είτε μια μαζική πρόσθετη ελάφρυνση του χρέους που κατέχουν οι Ευρωπαίοι είτε έναν χρεοστάσιο της Ελλάδος έναντι των ιδιωτών πιστωτών.

Οι ακαδημαϊκοί αναφέρουν πως αν η Ελλάδα ή οι επίσημοι πιστωτές της δεν βρίσκουν ελκυστική την προοπτική νέων προγραμμάτων που θα υποστηρίζονται από το ESM, τότε η μόνη εναλλακτική λύση που αποφεύγει την πιθανότητα μιας νέας κρίσης είναι η Ευρωζώνη να δεσμευθεί σε πρόσθετη μείωση του χρέους στο τέλος του τρέχοντος προγράμματος. «Αυτό δεν σημαίνει ότι όλη η ελάφρυνση του χρέους πρέπει να παρασχεθεί τότε, αλλά ότι το χρονοδιάγραμμα και οι όροι ελάφρυνσης πρέπει να είναι σαφείς για να ελαχιστοποιηθεί το κόστος του νέου ιδιωτικού δανεισμού και συνεπώς να μεγιστοποιηθούν οι πιθανότητες να λειτουργήσει η ελάφρυνση του χρέους», σημειώνεται στην έκθεση.

Κατά την «Επιτροπή Σοφών» αυτή η πρόσθετη ελάφρυνση του χρέους μπορεί να λάβει τις εξής μορφές:

-Να επεκταθούν περαιτέρω οι αποφάσεις του Eurogroup για την ελάφρυνση του χρέους, όχι μόνο στα δάνεια του EFSF, αλλά και στα διμερή δάνεια του προγράμματος του 2010 (GLF). Όπως σημειώνεται, οι αποπληρωμένες των δανείων του προγράμματος του 2010 είναι σχετικά δαπανηρές από πλευράς επιτοκίων και θα μπορούσαν να αναδιαρθρωθούν χωρίς να απαιτείται μείωση της ονομαστικής αξίας των δανείων.

- Μια καλύτερη προσέγγιση ωστόσο για το χρέος θα ήταν να προσφερθεί περιορισμένο κούρεμα της ονομαστικής αξίας του χρέους σε αντάλλαγμα για μια ισχυρότερη δημοσιονομική επίδοση για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα.

Για να είναι εποικοδομητική η μείωση του χρέους σε ονομαστική βάση θα πρέπει κατά τους συντάκτες της έκθεσης να αποφευχθεί η δημιουργία ηθικού κινδύνου και να μην παραβιάζεται το δίκαιο ης ΕΕ. Στη βάση αυτή περιγράφουν ένα σχέδιο για την ελάφρυνση του χρέους που πληροί και τις δύο προϋποθέσεις. Στην ουσία, προτείνουν το χρέος να κουρεύεται μόνον όταν επιτυγχάνεται μια συγκεκριμένη δημοσιονομική πορεία. Για παράδειγμα, αν το ανώτατο όριο για το πρωτογενές πλεόνασμα το 2025 είναι στο 2% και το βασικό σενάριο προβλέπει πρωτογενές πλεόνασμα 1,5%, τότε η μέγιστη ελάφρυνση του χρέους που θα μπορεί να κερδίσει η Ελλάδα με βάση την επίδοση του 2025 θα είναι 0,5% του ΑΕΠ.

«Αυτή θα ήταν η ταχύτερη προσέγγιση για την αποκατάσταση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Και θα γινόταν με πολύ μικρότερο κίνδυνο για τους πιστωτές από ότι θα συμβεί με μια ανεπαρκή ελάφρυνση του χρέους που θα επιτρέπει την επιστροφής της Ελλάδας στις αγορές σε μια εποχή που το κόστος δανεισμού της εξακολουθεί να είναι υψηλό», αναφέρεται στην έκθεση που έδωσε στη δημοσιότητα το Ινστιτούτο Peterson.

Πηγή: insider.gr