Ηλικιωμένος πέρασε 9 μήνες στην φυλακή επειδή ένας συνάδελφός του έβαλε 3 κιλά ηρωίνης στην τσάντα του (pics)

Gazzetta team
Ηλικιωμένος πέρασε 9 μήνες στην φυλακή επειδή ένας συνάδελφός του έβαλε 3 κιλά ηρωίνης στην τσάντα του (pics)
Ο 68χρονος όταν έφευγε για το επαγγελματικό του ταξίδι, σε καμία περίπτωση δεν περίμενε την περιπέτεια που θα περνούσε.

Όσοι έχει παρακολουθήσει την σειρά Locked Up Abroad με τις αληθινές ιστορίες όσων έχουν φυλακιστεί σε διαφορετική χώρα από την πατρίδα τους, δεδομένα θα βρείτε κάποιες ομοιότητες με το παρακάτω περιστατικό...

Σε αυτό λοιπόν πρωταγωνιστή ένας 68χρονος, ο οποίος έμεινε σε φυλακή της Λισαβόνας για 9 μήνες, επειδή μετέφερε 3 κιλά ηρωίνης, χωρίς να το γνωρίζει...

Το... κουβάρι της περιπέτειας του Peter Hambrook άρχισε να ξετυλίγεται όταν ως σύμβουλος υπολογιστών, στάλθηκε από την δουλειά του στην Μοζαμβίκη.

Αφού λοιπόν ολοκλήρωσε το πρόγραμμά του εκεί, ένας από τους συναδέλφους του, με το όνομα Jack, του ζήτησε να πάρει κάποια δώρα από το Maputo Market, προκειμένου να τα πάει πίσω.

Μάλιστα του έδωσε και μία βαλίτσα για να τα βάλει μέσα, όμως κατά την επιστροφή του, τον Μάιο του 2018 τον περίμενε μία δυσάρεστη έκπληξη στο αεροδρόμιο της Λισαβόνας.

«Όταν προσγειωθήκαμε, πήρα την βαλίτσα μου και κατέβηκα. Τότε εμφανίστηκαν δύο άνδρες, ενώ με περίμεναν και δύο γυναίκες. Μία από αυτές είχε ένα μαχαίρι, με το οποίο έσκισε την βαλίτσα.

Εμφανίστηκε μία μαύρη σακούλα, χωρίς να γνωρίζω τι ήταν. Δεν ήξερα οτι ήταν ηρωίνη», είπε χαρακτηριστικά ο 68χρονος.

Αναλογιζόμενος όμως το περιστατικό, παραδέχεται πως «θα έπρεπε να είχα υποψιαστεί κάτι. Ο Jack προσφέρθηκε να μου δώσει την βαλίτσα. Μου την ανέβασε στο δωμάτιο και την μετέφερε στο αεροδρόμιο. Δεν είχα την ευκαιρία να την πιάσω στα χέρια μου, προκειμένου να καταλάβω κάτι σχετικά με το βάρος της».

Όσο για το πως πέρασε αυτούς τους 9 μήνες, εκ των οποίων οι 7,5 ήταν φυλακή υψίστης ασφαλείας; «Η φυλακή ήταν τραγική. Μία φορά δεν είχαμε τηλέφωνο και δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με το σπίτι μου. Όταν είπα σε έναν φύλακα οτι ήταν απαράδεκτο αυτό, με κατηγόρησε πως του επιτέθηκα.

Πέρασε αρκετές μέρες στην απομόνωση. Ούτε γυμναστική δεν έκανα γιατί φοβόμουν πως θα αποτελούσα στόχο.

Δεν υπήρχε aircondition το καλοκαίρι και θέρμανση τον χειμώνα. Τα κελιά είχαν ανοιχτές τουαλέτες και ευτυχώς οι κρατούμενοι έβαζαν σεντόνια, προκειμένου να υπάρχει μία υποτιπώδη ιδιωτικότητα.

Το φαγητό ήταν τραγικό. Ζήτησα να χορτοφαγικό αμέσως. Θυμάμαι να έχουν σερβίρει ένα κομμάτι δέρματος ως κρέας, στο οποίο υπήρχαν ακόμα πάνω οι τρίχες του γουρουνιού.

Κατά την διάρκεια της παραμονής εκεί, υπήρξαν 12 θάνατοι, εκ των οποίων μόνο οι 4 ήταν από φυσικά αίτια.

Υπάρχει δικαιοσύνη στην Πορτογαλία, αλλά κινείται με πολύ αργούς ρυθμούς».