Simp-LYBE the best...

Η παρουσία του ΑΕΚτσή στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ είναι και η υποχρέωσή του... Σύμφωνα με όσα ισχύουν μέχρι τώρα η συγκεκριμένη αναμέτρηση είναι και η τελευταία του Νίκου Λυμπερόπουλου ο οποίος έχει δηλώσει πως μετά το Euro ολοκληρώνει την καριέρα του και αποχαιρετάει τους αγωνιστικούς χώρους.

Για τον ποδοσφαιριστή και αρχηγό της Ενωσης είναι υποχρεωμένοι όσοι δηλώνουν οπαδοί, ή φίλαθλοι της ΑΕΚ να βρουν τον δρόμο και να ανηφορίσουν στο ΟΑΚΑ για να αποδώσουν φόρο τιμής σε έναν από τους ελάχιστους που έχουν μείνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, σε έναν πιστό στρατιώτη της ιδέας της ΑΕΚ.

Είναι το λιγότερο που μπορώ να γράψω πως αποτελεί υποχρέωση του κάθε ΑΕΚτσή να βρίσκεται στο γήπεδο που αγωνίζεται η αγαπημένη του ομάδα για να δείξει το σεβασμό, την αγάπη και τη στήριξη σε έναν άνθρωπο – ποδοσφαιριστή που σεβάστηκε, αγάπησε και στήριξε όσο λίγοι την ιδέα που λέγεται ΑΕΚ...

Θα ήταν τουλάχιστον αστείο να γράψω (αλλά ταυτόχρονα πολύ εύκολο) χιλιάδες λέξεις για τον «Λύμπε». Ούτε καν τους αριθμούς, τα 100 γκολ, τις τόσες συμμετοχές με την «κιτρινόμαυρη» φανέλα και όσα έχει καταφέρει φορώντας την. Είτε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2008 είτε με την κατάκτηση του Κυπέλλου το 2011.

Είναι γράφω και πάλι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ του ΑΕΚτσή να ευχαριστήσει και να αποχαιρετίσει τον Νίκο Λυμπερόπουλο όπως αξίζει στον ποδοσφαιριστή και άνθρωπο. Θα πρέπει λοιπόν τουλάχιστον 20.000 (και λίγους λέω) Ενωσίτες να είναι στο ΟΑΚΑ στο αυριανό ματς και ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα και την κρισιμότητα του παιχνιδιού (που συνιστούν έναν ακόμη λόγο για να υπάρξει δυναμική παρουσία ΑΕΚτσήδων στις εξέδρες του γηπέδου) να δείξουν στον αρχηγό της ομάδας και τον άνθρωπο που πραγματικά αγάπησαν πώς δεν μπορούν να συγκριθούν με κανέναν, ότι όντως είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ και πως γνωρίζουν να ανταποδίδουν την αγάπη και τον σεβασμό που έλαβαν από έναν ποδοσφαιριστή.

Διότι ο «Λύμπε» υπηρέτησε πιστά, με σεβασμό πρωτίστως και πολύ αγάπη έπειτα (στην πορεία) την ΑΕΚ, της έδωσε όσα είχε ποδοσφαιρικά, τη στήριξε όταν οι πολλοί λιγοψύχησαν και την έκαναν με... ελαφρά, της δόθηκε σωματικά και ψυχικά με αποτέλεσμα να γίνει ο ηγέτης των ΑΕΚτσήδων, ο άνθρωπος που έδειχναν και ένιωθαν υπερήφανοι γι' αυτόν.

Ο «mr 33» μπορεί να μην ήταν μια ζωή στην ΑΕΚ, μπορεί να γνώρισε την... καψούρα μας αργότερα, αλλά την αγάπησε όσο κι εμείς και υπηρέτησε αυτήν την ιδέα περισσότερο ακόμη κι από όλους εκείνους που φωνάζουν ότι αγαπάνε την ομάδα και πηγαίνουν στο γήπεδο. Πρέπει λοιπόν όλοι μας να είμαστε εκεί για να του πούμε το ευχαριστώ που του αξίζει, για να δακρύσουμε, για να φωνάξουμε ξανά και ξανά το όνομά του. Δεν ξέρω πόσοι είδατε το αντίο στον Ντελ Πιέρο, αλλά μόνο αυτό αξίζει και στον δικό μας Capitano, ένα ανάλογο, αξιοπρεπές, μεγάλο αντίο στον τεράστιο και ταυτόχρονα ταπεινό στρατιώτη της ιδέας ΑΕΚ...

Επιτρέψτε μου να πω κι εγώ -μέσα από 'δω, από τον δικό μας χώρο- ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον Νίκο Λυμπερόπουλο για όσες χαρές μας έχει προσφέρει φορώντας την αγαπημένη μας κιτρινόμαυρη φανέλα:

Νικόλα (επέτρεψέ μου) σ' ευχαριστώ για τις 100 φορές που μ' έκανες να χαμογελάσω και να (σε) χειροκροτήσω. Ευχαριστώ για την πρώτη νίκη που μας χάρισες στο Τσάμπιονς Λιγκ με εκείνη την εκπληκτική γκολάρα επί της Λιλ... Ευχαριστώ για το πρωτάθλημα του 2008 που κέρδισες και το πανηγυρίσαμε όλοι μαζί στο ΟΑΚΑ. Ευχαριστώ για το Κύπελλο του 2011 στο οποίο αναδείχτηκες MVP... Εννοείται πως έχω πολλά, μα πάρα πολλά περισσότερα «ευχαριστώ» να σου πω για όσα πέτυχες στους αγωνιστικούς χώρους με την φανέλα της ΑΕΚ (όπως εκείνο το σούπερ γκολ στο Ηράκλειο με τον ΟΦΗ στο απίστευτο... διπλό με 3-2 και εκείνο το... μπιφτέκι με τον Ολυμπιακό στο 4-0, αλλά και στο ματς στο Καραϊσκάκη που έστειλες στην παράταση και με έκανες να χορεύω στην εξέδρα μαζί με 2000 ακόμη συναρρώστους μου).

Μα μεγαλύτερη σημασία και σίγουρα αξία έχει να σου πω ευχαριστώ για όσα πρόσφερες σε όλα τα παιδιά που συνυπήρξαν μαζί σου στα αποδυτήρια της ομάδας και έμαθαν τις άγνωστες λέξεις και έννοιες (για εκείνα): ήθος, σεβασμός, αξιοπρέπεια, αγνή αγάπη, προσφορά και συναδελφικότητα...

Ηταν τιμή μου που κατάφερα να «συνεργαστώ» μαζί σου, να προσπαθήσω να περάσω μέσα από συνεντεύξεις που κάναμε (είτε μαζί σε προετοιμασίες της ΑΕΚ είτε για κάποια εφημερίδα και με παίκτες αντιπάλους επιχειρώντας να αναδείξουμε το όμορφο του ποδοσφαίρου) όλα όσα πρεσβεύεις σαν άνθρωπος.

Και ολοκληρώνοντας έπετρεψέ μου να γράψω κάτι τελευταίο προς εσένα: Ρε «Φούλη» το 'χεις ακόμα, δεν έχει φύγει, δεν έχει χαθεί ούτε η ποιότητα, ούτε το ταλέντο, ούτε η ικανότητα, ούτε η τεχνική, ούτε η δύναμη, ούτε το γκολ... Σε παρακαλώ μέσα απ' την καρδιά μου (αν κι εσύ ξέρεις καλύτερα) σκέψου το για έναν ακόμη χρόνο, γιατί το 'χεις για πλάκα στην Ελλάδα και θεωρώ πως θα σ' έχει ανάγκη η ΑΕΚ εντός κι εκτός αγωνιστικών χρόνων για μία ακόμη χρονιά...

Να είσαι πάντα καλά, να έχεις υγεία, ευτυχία και μόνο αγάπη στη ζωή σου και να δεις όπως εύχεσαι και λαχταράς όλα τα μέλη της οικογένειας σου!

Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕΣΑ ΑΠ' ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ...