Και τα μυαλά στους... πάγκους!

Το τοπ-11 των προπονητών στη Σούπερ Λίγκα, βάσει των όσων έδειξαν και κατάφεραν τη σεζόν 2011-12 που τελείωσε:

1. Ερνέστο Βαλβέρδε. Η κατάκτηση του νταμπλ, το ήθος και το μάτι με το οποίο αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο ο πρώην πλέον προπονητής του Ολυμπιακού, τον κατατάσσει στην κορυφή. Ειδικά στον δεύτερο γύρο οι Ερυθρόλευκοι έβγαλαν εξαιρετικά δείγματα της δουλειάς του Βαλβέρδε στο γήπεδο. Στα συν και η πορεία, τα «διπλά» και οι εμφανίσεις στην Ευρώπη. Τόσο στο Τσάμπιονς Λιγκ, όπου λόγω συγκυριών έμεινε εκτός των 16. Ενώ στο Γιουρόπα Λιγκ έφτασε στους 16. Οι εμφανίσεις του Ολυμπιακού στα ντέρμπι στα κρίσιμα σημεία του πρωταθλήματος, έπαιξαν κι αυτά το ρόλο τους. «Διπλό» στην Τούμπα, «διπλό» στο ΟΑΚΑ με τον ΠΑΟ στο ντέρμπι κορυφής, μέχρι να διακοπεί οριστικά το ματς… Προσπάθησε να διαχειριστεί όσο το δυνατόν καλύτερα, το πολυπληθές ρόστερ του. Παράπονα σίγουρα υπήρξαν, όμως δεν μπορεί να παίζουν όλοι. Ακόμη και το γεγονός ότι έλλειψαν οι συγκρούσεις στα αποδυτήρια, πιστώνεται στον Βαλβέρδε, που είχε κοινή πλεύση με την διοίκηση σε σημαντικά θέματα.

2. Ζεσουάλδο Φερέιρα. Πολλοί ίσως θα ήθελαν να δούν στην 2^η θέση τον Γιώργο Δώνη. Πραγματικά, θα μπορούσε να είναι και το… τρένο, όμως λόγω των όσων συνέβησαν στον Παναθηναϊκό, με παίκτες τραυματίες, απλήρωτους και κλίμα διχασμού, το βραβείο της 2^ης θέσης πάει στην παλιά καραβάνα. Ο «παππούς», όπως χαρακτηριστικά τον λένε με συμπάθεια πολλοί στην ομάδα, έκανε έναν εκπληκτικό πρώτο γύρο, με τον ΠΑΟ να «χορεύει» σε δύσκολες έδρες όπως η Τούμπα και τα γκολ να είναι περισσότερα από 3 μέσο όρο. Οι τραυματισμοί βασικών παικτών (κυρίως του Λέτο με τα 15 γκολ), του Μπουμσόνγκ, του Νίνη και του Λάζαρου, έφεραν κακό ποδόσφαιρο και απώλεια βαθμών. Παρόλα αυτά ο Φερέιρα κέρδισε πόντους με τις πολλές δουλειές που έκανε φέτος στον ΠΑΟ (από γενικός αρχηγός μέχρι… δεν ξέρω γω τι άλλο) και την ανάδειξη νέων παικτών. Ενάμισι χρόνο πάντως, τίτλο δεν έχει δει (2^ος πέρυσι και φέτος), ενώ θα πρέπει να μειώσει τις αναφορές στους διαιτητές, όσο κι αν βλέπει τα παράλογα της Σούπερ Λίγκας (αναβολή αγωνιστική με τον ΠΑΟΚ, ατιμωρησία συγκεκριμένων ομάδων κ.α.).

3. Γιώργος Δώνης. Το τρένο δεν ήταν… καρβουνιάρης. Σφύριξε με επιτυχία φέτος, μολονότι το ξεκίνημα στο Ηράκλειο με τον ΟΦΗ ήταν απογοητευτικό. Εφτασε όμως για 2^η χρονιά στον τελικό Κυπέλλου, που έχασε τον τίτλο στο τελευταίο λεπτό της παράτασης από τον Ολυμπιακό. Εφερε και τον Ατρόμητο του χαμηλού μπάτζετ 4^ο στο πρωτάθλημα, φτιάχνοντας μία ομάδα που παλεύει εντός και εκτός έδρας και στέκεται εξαιρετικά. Πήρε 1-1 στο ΟΑΚΑ από τον ΠΑΟ, νίκησε την ΑΕΚ στο Περιστέρι και έκανε «διπλό» στην Τούμπα στα πλέϊ-οφ. Ο Ατρόμητος έπαιξε καλό ποδόσφαιρο σχεδόν σε όλο το πρωτάθλημα, έδειξε σοβαρότητα. Λίγο το ΄χετε;

4. Αγγελος Αναστασιάδης. Ήρθε αργά, αλλά με τη βοήθεια της Παναγίας και τη σκληρή δουλειά του, κατάφερε να σώσει τον ΠΑΣ Γιάννινα από τον υποβιβασμό, πριν από την τελευταία αγωνιστική. Για να συμβεί αυτό βέβαια, βάρεσε γροθιά στο… μαχαίρι. Τα αποδυτήριά του και ο περίγυρός τους, ήταν έτοιμα να κάνουν μπαμ, αλλά ο θόρυβος τελικά που ακούστηκε, ήταν ο κρότος από το άνοιγμα του φελού της σαμπάνιας στη λήξη. Πολύ καλός στη διαχείριση έμψυχου υλικού, όπως αποδείχτηκε, ακόμη κι αν χρειάστηκε να μην ποντάρει σε… όλους.

5. Γιώργος Παράσχος. Άρχισε με τόσα προβλήματα λόγω της αδειοδότησης κι όμως κατάφερε να παρατάξει μία ομάδα με αρχή και τέλος. Γρήγορη, επιθετική, που έπαιξε καλό ποδόσφαιρο μέσα- έξω. Η μεγαλύτερη νίκη του ήταν επί του Παναθηναϊκού, με τον Παράσχο να κάνει τη χρυσή αλλαγή στη Λιβαδειά. Πράος και δουλευταράς, θεωρείται εξπέρ για ομάδες σαν τον Λεβαδειακό.

6. Λάσλο Μπόλονι. Πιο πολύ μπερδεύτηκα με τη θέση του Ρουμάνου προπονητή. Μία κρύο, μία ζεστό. Στο πρωτάθλημα απέτυχε, ενώ μία από τα ίδια κατάφερε και στα πλέϊ-οφ που έχυσε την καρδάρα με το γάλα και μην μου πείτε τίποτα για εκείνο το πέναλτι στο ΟΑΚΑ. Ένα πέναλτι, δεν δικαιολογεί τα λάθη μίας όλόκληρης σεζόν. Τα πήγε πολύ καλά στην Ευρώπη, ενώ και ο ίδιος σε εκείνα τα ματς κέρδισε πόντους, κυρίως για το αριστοτεχνικό στήσιμο της ομάδας. Ως εκεί όμως! Περίμεναν περισσότερα και δικαίως στον ΠΑΟΚ.

7. Σάκης Τσιώλης. «Εδεσε» με τον Αστέρα Τρίπολης, ενώ αντιθέτως δεν «κούμπωσε» στον Αρη. Εκανε εξαιρετική πορεία με την ομαδα της Τρίπολης που ανέλαβε πέρυσι τον Νοέμβριο με τους αρκάδες να τερματίζουν ψηλά, μη προλαβαίνοντας ωστόσο τα πλέί-οφ. Η ανανέωση του συμβολαίου του ήταν το δώρο αλλά και αποτέλεσμα της επιτυχούς συνεργασίας τους.

8. Μάκης Κατσαβάκης. Αμφιβάλλω, αν περίμενε κανείς τόσες επιτυχίες της Δόξας Δράμας. Εκλήθη τον Δεκέμβριο, σουλούπωσε την ομάδα, δίνοντας έμφαση στην άμυνα (άλλωστε σε άλλες θέσεις του έλλειπαν και εργαλεία) και έφερε εκπλήξεις στη Σούπερ Λίγκα. Πήρε Χ από την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ και Χ από τον Ολυμπιακό στο Καυταντζόγλειο που χρησιμοποίησε σαν έδρα της η Δόξα. Επίτευγμα ότι πήρε 17 βαθμούς συνολικά! Αν σε κλειδώσει ο Κατσαβάκης, δέκα χρόνια να παίζεις, γκολ δεν βάζεις!

9. Ακης Μάντζιος. Διόρθωσε τα λάθη των προκατόχων του. Ρεαλιστής, μίλησε στην καρδιά των παικτών του, ενεργοποίησε την ψυχή και το πάθος τους. Απέκλεισε τον ΠΑΟ από το Κϋπελλο στη Νέα Σμύρνη και έβγαλε την ομάδα από περιπέτειες υποβιβασμού. Εφυγε με ψηλά το κεφάλι από τον Πανιώνιο, που πολλές φορές και όποτε υπήρχαν δυσκολίες, έχει κληθεί να βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά.

10. Νίκος Κωστένογλου. Με καλές και κακές στιγμές. Η ΑΕΚ επί των ημερών του έβγαλε μία σοβαρότητα είναι η αλήθεια, μία δυναμική, αλλά ως εκεί. Δούλεψε σκληρά, όμως δεν μπορείς εύκολα να αλλάξεις μία ομάδα που έχει χτίσει άλλος και με διαφορετικά πρότυπα. Πήρε τα ηνία από τον Μανόλο Χιμένεθ πέρυσι τον Οκτώβριο. Ηρθε 5^ος στο πρωτάθλημα, αλλά κατάφερε να σκαρφαλώσει 3^ος μέσω των πλέϊ-οφ. Στο Κύπελλο αδικήθηκε στην Τούμπα (πέναλτι), ενώ κι αυτός είχε να αντιμετωπίσει τα διοικητικά και οικονομικά προβλήματα.

11. Νίκος Αναστόπουλος. Αν ο Μαρίνος Ουζουνίδης έκανε και δεύτερο τέτοιο γύρο, σίγουρα θα του έπαιρνε τη θέση. Ο «μουστάκιας» κατάφερε να τερματίσει λίγο ψηλότερα από την Ξάνθη και να δημιουργήσει έναν ΟΦΗ σοβαρό, που νωρίς μάζεψε βαθμούς και απέφυγε τον υποβιβασμό. Έναν ΟΦΗ που έκανε εκπλήξεις (2-2 στο Γεώργιος Καραϊσκάκης), που ωστόσο έχασε την ευκαιρία να κάνει την υπέρβαση στο Κύπελλο. Ο χαρακτήρας της κρητικής ομάδας, η μαχητικότητά της ήταν έργο του Αναστό, που σημειωτέον, λόγω πώλησης του Ρόι Κάρολ τον Γενάρη, έχασε μέρος της δύναμής της στη θέση Νο1 στο δεύτερο γύρο.