Νέα εποχή, νέα φιλοσοφία

Ο Νταλγκλίς απέτυχε να επαναφέρει την Λίβερπουλ στην ελίτ και η απόλυσή του ήταν μονόδρομος. Τα χρήματα που ξοδεύτηκαν πολλά για μία ομάδα, που όχι μόνο δεν εντυπωσίασε, αλλά απογοήτευσε. Ο Μπρένταν Ρότζερς, λοιπόν, είναι ο άνθρωπος που καλείται να σηματοδοτήσει τη νέα εποχή στο «Άνφιλντ».

Μεθοδικός, λάτρης του passing game και του tiki-taka, ο 39χρονος τεχνικός θα καθίσει σε έναν από τους πιο «καυτούς» πάγκους παγκοσμίως, με την αποτυχία να στοιχειώνει τους περισσότερους προκατόχους του. Είναι ικανός να κάνει την διαφορά; Εγώ, πάντως, θα πόνταρα πάνω του. Τουλάχιστον περισσότερο από όσο θα έκανα στους Χόντγκσον και Νταλγκλίς. Ο ίδιος λέει ότι βγήκε από «διαφορετικό μπουκάλι» από τους υπόλοιπους Άγγλους προπονητές και δεν έχει άδικο.

«Μου αρέσει να έχω τον έλεγχο, να είμαι υπεύθυνος για την μοίρα της ομάδας μου. Αν είσαι καλύτερος με την μπάλα από τον αντίπαλο, τότε έχεις 79% πιθανότητα να κερδίσεις. Για μένα αυτό είναι λογικό. Δεν έχει σημασία πόσο μεγάλος ή μικρός είσαι. Αν δεν έχεις την μπάλα, δεν μπορείς να σκοράρεις», είχε δηλώσει τον περασμένο Ιανουάριο, όταν οι εμφανίσεις και το στυλ παιχνιδιού της Σουόνσι είχαν κάνει μεγάλη αίσθηση.

Ο Ρότζερς έπαιξε για τις μικρές ομάδες της Βορείου Ιρλανδίας, ενώ δοκιμάστηκε ακόμη και από την Γιουνάιτεντ στα πρώτα χρόνια του Φέργκιουσον, πριν καταλήξει στην Ρέντινγκ. Εκείνα τα χρόνια μπολιάστηκε με το κλασικό βρετανικό ψηλό παιχνίδι, το οποίο ποτέ του δεν αγάπησε και ποτέ δεν υιοθέτησε. Αναγκάστηκε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση μόλις σε ηλικία 20 ετών λόγω ενός γενετικού προβλήματος στο γόνατο, όμως δεν άφησε το ποδόσφαιρο και ακολούθησε από πολύ νωρίς την προπονητική.

«Ήθελα να κάνω τη διαφορά. Ήμουν μεγάλος θαυμαστής του ισπανικού ποδοσφαίρου και έτσι ταξίδεψα στην Ισπανία. Μιλούσα την γλώσσα και πέρασα πολύ χρόνο στην Μπαρτσελόνα, συζητώντας και δουλεύοντας με προπονητές, ανακαλύπτοντας την φιλοσοφία και το μοντέλο του συλλόγου. Βρέθηκα ακόμη στην Σεβίλλη, στην Βαλένθια και στην Μπέτις. Πέρασα χρόνο και στην Ολλανδία. Ήταν μία σημαντική θυσία για μένα, καθώς η οικογένειά μου ήτα νέα, όμως είχα μεγάλη δίψα για γνώση. Ήθελα να γίνω ο καλύτερος που μπορούσα», είπε για εκείνη την περίοδο. Κατάφερε μετά από λίγα χρόνια να αναλάβει υπεύθυνος ακαδημιών της Ρέντινγκ και το έργο του αναγνωρίστηκε.

Το 2004 ο Ζοσέ Μουρίνιο τον κάλεσε στην Τσέλσι να αναλάβει αντίστοιχο πόστο. «Πάντα λέω ότι δουλεύοντας με τον Ζοσέ ήταν σαν να πήγα στο Χάρβαρντ. Το πρότυπο που θέλω να περνάω είναι η οργάνωση. Το να έχεις την μπάλα δε φτάνει από μόνο του. Χρειάζεται κίνηση, αυτοματισμοί, ροτέισιον μέσα στο γήπεδο, «ρευστότητα» και οι παίκτες σου να γνωρίζουν που θα πρέπει να βρίσκονται ανά πάσα στιγμή. Μετά είναι και η αμυντική μας οργάνωση. Έτσι, αν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλουμε, έχουμε τον κατάλληλο μηχανισμό, που δυσκολεύει τον αντίπαλο να μας κερδίσει. Πασάρουμε με τον δικό μας τρόπο, ξεκουραζόμαστε όταν έχουμε την κατοχή και ξεκινάμε να οργανώνουμε τις επιθέσεις μας από την αρχή. Η διαφορά μας όταν έχουμε την μπάλα είναι ότι παίζουμε με 11 παίκτες, ενώ οι υπόλοιποι παίζουν με 10 συν τον τερματοφύλακα». Εξαιρετικές σκέψεις, που τις περισσότερες φορές δύσκολα εφαρμόζονται. Κι όμως εκείνος το κατάφερε στην μικρή Σουόνσι.

Οι Ουαλοί κατάφεραν το περασμένο καλοκαίρι να κερδίσουν την άνοδό τους μέσα από τα μπαράζ και να γίνουν η πρώτη ουαλική ομάδα που δίνει το παρόν στην Πρέμιερ Λιγκ. Πρώτο φαβορί για υποβιβασμό και με ελάχιστο μπάτζετ αποδείχθηκε - μαζί με τη Νόριτς - έκπληξη της σεζόν, τερματίζοντας στην 11η θέση. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι αυτή η επιτυχία ήρθε με τους Ουαλούς να έχουν την 3η καλύτερη κατοχή μπάλας στην Πρέμιερ Λιγκ με μέσο όρο 57,6%, πίσω μόνο από Άρσεναλ (59,6%) και Μάντσεστερ Σίτι (57,7%). Το ποσοστό επιτυχημένων μεταβιβάσεων ήταν 85,7%, το 2ο καλύτερο μετά της Μάντσεστερ Σίτι (85,9%).

«Η δουλειά που έχει κάνει είναι εκπληκτική. Έχει παίκτες προερχόμενους από την Τορκί, την Στόκπορτ και άλλες μικρές ομάδες και όλοι πασάρουν. Είναι άνετοι με την μπάλα και παίρνουν ρίσκα. Αν μπορούσαμε να κάνουμε τα παιδιά σε αυτή τη χώρα να παίζουν έτσι, νομίζω ότι το ίδιο το παιχνίδι θα ήταν πολύ καλύτερο. Είμαι μεγάλος θαυμαστής αυτής της τακτικής. Ο Φρανκ Λάμπαρντ δούλεψε μαζί του στην Τσέλσι και μου είπε τα καλύτερα γι’ αυτόν. Ο μεγάλος Φρανκ (πατέρας του μέσου της Τσέλσι) είχε δουλέψει μαζί του στην Γουότφορντ και στη συνέχεια στην Ρέντινγκ και μου έλεγε πόσο καλός ήταν.

Αν δεν είσαι προετοιμασμένος να πιέσεις την Σουόνσι και να της κάνεις τη ζωή δύσκολη, μπορεί να σε διαλύσει. Αυτό πιστώνεται στον προπονητή. Θα έπρεπε να προτρέψουν κάθε προπονητή στην χώρα να πάει να τους δει και να μάθει. Αν θα πάει σε κάποια μεγάλη ομάδα κάποια μέρα; Εννοείται πως ναι», τόνισε ο Ρέντναπ προς το τέλος της σεζόν, ενώ τα καλά λόγια δεν έλειψαν στο παρελθόν ούτε από τον Ζοσέ Μουρίνιο. «Μου αρέσουν τα πάντα σε αυτόν. Είναι φιλόδοξος και δεν βλέπει το ποδόσφαιρο διαφορετικά από μένα. Είναι ανοιχτόμυαλος, του αρέσει να μαθαίνει συνεχώς και επικοινωνεί σωστά», είχε πει ο Πορτογάλος.

Η Λίβερπουλ χρειάζεται αλλαγή. Αλλαγή όχι μόνο σε πρόσωπα, αλλά σε φιλοσοφία. Ο Ρότζερς μοιάζει πιο «ισπανός» στην σκέψη και στον αγωνιστικό προσανατολισμό από τον Μπενίτεθ, ενώ γνωρίζει το πρωτάθλημα και τις ιδιαιτερότητές του. Δεν πρόκειται να πάθει ό,τι ο Λουίς Ενρίκε στην Ρόμα. Οι κόκκινοι τα τελευταία χρόνια έριξαν πολύ χρήμα, όμως ακόμη στηρίζονται σε μονάδες και όχι στο σύνολο. Ο Βορειοϊρλανδός μπορεί να αλλάξει ριζικά τον σύλλογο από τις βάσεις και το γεγονός ότι μπορούσε να παίξει, έστω και περισσότερο στο δικό του μισό, passing game με την Σουόνσι, με κάνει οπωσδήποτε αισιόδοξο. Άλλωστε, μιλάμε για την Λίβερπουλ, με την διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις ομάδες να είναι τεράστια. Η νέα εποχή σηματοδοτεί και αλλαγή φιλοσοφίας. Πιο θετικό μήνυμα δε θα μπορούσε να υπάρξει στο «Άνφιλντ».

Για όσους θέλουν να ρίξουν μία ματιά στην τακτική του μπορούν να το κάνουν στην πολύ καλή ανάλυση του eplindex.com.