Αμφισβητώντας τη «βασίλισσα»

Για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια το ποδόσφαιρο υπεροχής της Εθνικής Ισπανίας αμφισβητείται τόσο ανοιχτά. Όχι μόνο όσον αφορά το θέαμα, το οποίο εξ' αρχής είχε αρκετούς επικριτές, αλλά την ουσία. Η δυστοκία στο σκοράρισμα, η κακή χρονιά του Φερνάντο Τόρες και το ντεφορμάρισμα του Τσάβι σε συνδυασμό με τις απουσίες, κάνουν κάποιους να μιλούν για τέλος εποχής, χέρι-χέρι με την Μπαρτσελόνα. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Ο Μισέλ Πλατινί ξεχώρισε ως φαβορί για το Euro 2012 την Ισπανία με τη Γερμανία. Λογικό, αφού όποια προβλήματα κι αν εμφανίζουν, ο τρόπος παιχνιδιού των Φούριας Ρόχας -όπως και της Μπαρτσελόνα- μέχρι και φέτος θεωρούταν σχεδόν αδύνατο να αντιμετωπιστεί. Ουσιαστικά, η τελική έκβαση ενός παιχνιδιού εξαρτώταν σχεδόν αποκλειστικά από τις δύο αυτές ομάδες και όχι από τους αντιπάλους τους. Εξαίρεση αποτελούσε η Ίντερ του Μουρίνιο, η οποία έδειξε ότι ακόμα και το tiki taka του Γκουαρδιόλα μπορεί να σταματηθεί. Για να συμβεί όμως κάτι τέτοιο, χρειάζονταν συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Μετά το... φετινό, ο συγκεκριμένος τρόπος παιχνιδιού αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό. Η Μπαρτσα έχασε στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ από την Τσέλσι και παραχώρησε τα σκήπτρα στο πρωτάθλημα στην Ρεάλ Μαδρίτης.

Το ποδόσφαιρο προχωρά, μαζί και οι τακτικές του. Η εικόνα της Μπάγερν Μονάχου με το γρήγορο τρανζίσιον, τους δύο παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά στα «φτερά», τον Λαμ να αλλάζει τα δεδομένα από τα μπακ και τον ικανότατο σέντερ φορ να γεμίζει την περιοχή, φαντάζει για αρκετούς περισσότερο ελκυστική από αυτή της Μπάρτσα με την... ατελείωτη κατοχή. Γερμανία, Γαλλία και Ολλανδία, αναμένεται πάνω-κάτω να επιδιώξουν ένα παρόμοιο πλάνο, αποσκοπώντας στο δυνατό πρέσινγκ με τις γρήγορες επιθέσεις και έχοντας στην σύνθεση τους τον παίκτη που μπορεί να δημιουργήσει τους χώρους και να κάνει το απρόβλεπτο. Φρανκ Ριμπερί και Άριεν Ρόμπεν είναι δύο χαρακτηριστικά τέτοια παραδείγματα.

Η Ισπανία, από την άλλη, έχει γίνει -θεωρητικά- περισσότερο προβλέψιμη. Η μεγάλη ομάδα που έμεινε αήττητη για 28 μήνες και κατέκτησε το Euro του 2008 και το Μουντιάλ του 2010, είχε πυλώνες τον Φερνάντο Τόρες και τον Τσάβι. Αν οι δύο τους «βγάλουν» την εικόνα που είχαν στη διάρκεια της χρονιάς, τα πράγματα αναμένεται να γίνουν δύσκολα. Ο Πουγιόλ με τον Βίγια λείπουν και παρότι ο Γιορέντε έχει δείξει ότι αποτελεί ένα πλήρες σέντερ φορ, δεν αρκεί. Όπως και ο Σίλβα με τον Μάτα και τον Ινιέστα. Γιατί καλές οι τακτικες, αλλά χρειάζονται και τις απαραίτητες μονάδες για να στηριχθούν. Η εικόνα της Μπαρτσελόνα να στριφογυρίζει ασταμάτητα την μπάλα αλλά να μην εμπνέει την εμπιστοσύνη των προηγούμενων ετών είναι πολύ πρόσφατη και για πολλούς μπορεί να επαναληφθεί στο Euro. Σαν η μαγεία να σταμάτησε να υπάρχει.

Το technical report της FIFA για το Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής ανέφερε: «Είναι πολύ δύσκολο να κινηθείς πίσω από την αντίπαλη άμυνα, καθώς οι ομάδες είναι συχνά πολύ συμπαγείς με οκτώ ή εννιά παίκτες πίσω από την μπάλα. Για αυτό το λόγο οι ομάδες πλέον χρειάζονται ισχυρές προσωπικότητες, ικανές να σπάσουν το μαρκάρισμά τους. Κυρίως στα άκρα, όπου μπορούν να δημιουργήσουν χώρους, οι οποίοι συχνά δεν υπάρχουν στο κέντρο». Το δόγμα αυτό δείχνει να εξελίσσεται, αφήνοντας πίσω την προσήλωση στην κατοχή που έδειχνε ανίκητη.

Η προσέγγιση της Ισπανίας δεν έχει αλλάξει. Το δείχνει και η δουλειά που γίνεται στο στρατόπεδό της, η οποία επικεντρώνεται στην κυκλοφορία. Και φυσικά, είναι ικανή να την οδηγήσει σε έναν ακόμα τίτλο, σπάζοντας την κατάρα που θέλει τους προηγούμενους κατόχους του Euro να μην επαναλαμβάνουν την επιτυχία τους. Κατά τα φαινόμενα όμως, θα δυσκολευτεί πολύ αν βρει απέναντί της μία... Τσέλσι και χρειαστεί να αναζητήσει εναλλακτικούς τρόπους για να τη «χτυπήσει». Από την άλλη, το ερώτημα που εύλογα τίθεται είναι το αν υπάρχει ομάδα ικανή να «παίξει» την ομάδα του Ντελ Μπόσκε με αυτόν τον τρόπο. Οι απαντήσεις, όπως πάντα, στο γήπεδο!