Μας πήρε η κατηφόρα!

Μπορεί να χάσαμε από τους Τσέχους αλλά δεν μας πήρε από κάτω! Ξεκινήσαμε μεσημεράκι της Τετάρτης από το Βρότσλαβ με σκοπό να φτάσουμε (κάποια στιγμή) Ζάγκρεμπ. Αυτή η στιγμή άργησε πολύ και μπήκαμε στην Κροατική πρωτεύουσα γύρω στη μία τα ξημερώματα.

Στην Βιέννη η πείνα μας κατέβαλε και κάναμε μια στάση για ανεφοδιασμό. Τα λουκάνικα ακόμα τα χωνεύουμε!

Οι Σλοβένοι αστυνομικοί στα σύνορα πήγαν να μας κάνουν πλάκα για την εθνική , τα αίματα άναψαν , αλλά επειδή είχαν τα διαβατήρια μας, τους χαμογελάσαμε ευγενικά στολίζοντας τους με κάτι γαλλικά μέσα από τα δόντια μας.

Το Ζάγκρεμπ έμοιαζε έρημη πόλη. Βέβαι το δωμάτιο ήταν και 10 χλμ μακριά από το κέντρο.

Γύρω στις 2 τα ξημερώματα λοιπόν ο Βαγγέλης είχε την καταπληκτική ιδέα να πάμε να γνωρίσουμε την νυχτερινή ζωή του Ζάγκρεμπ. Την ποια;

Το κέντρο της πόλης ήταν άδειο. Ρωτήσαμε τους 3 ανθρώπους (όλους κι όλους) που συναντήσαμε που μπορούμε να πιούμε ένα ποτάκι αλλά μας είπαν ότι ήταν όλα κλειστά. Καταλήξαμε έξω από έναν φούρνο να τρώμε τυρόπιτα.

Ισως είμαστε τυχεροί το βράδυ στο Βελιγράδι...