Τα 7 καλά της μοίρας μας!

Μία νίκη, μία ισοπαλία και δύο ήττες και πρόκριση στις οκτώ καλύτερες ομάδες της Ευρώπης είναι ένας πρώτος απολογισμός της πορείας της Εθνικής στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Ωστόσο ο πραγματικός απολογισμός είναι η κληρονομιά που αφήνει και τα επτά σημεία για τα οποία πρέπει όλοι οι Ελληνες να είναι υπερήφανοι...

1) Η Εθνική ομάδα με την παρουσία της στο Euro δημιούργησε σε όλους την αίσθηση αλλά και την πεποίθηση ότι είναι πλέον μια πραγματικά μια καλή ομάδα. Με τέσσερις παρουσίες στις πέντε τελευταίες κορυφαίες διοργανώσεις, δεν αποτελεί πλέον τον σάκο του μποξ, όπως παλιότερα, για παράδειγμα στο Μουντιάλ του 1994. Η Ελλάδα δεν χάνει πριν μπει στο γήπεδο και οι παίκτες γνωρίζουν τι μπορεί να πετύχουν, δεν έχουν κόμπλεξ απέναντι στους αντιπάλους τους και μπορούν να κοιτάξουν στα ίσια κάθε αντίπαλο.

2) Ως συνέπεια της ικανότητας της και της πίστης στις δυνάμεις της, είναι το γεγονός ότι πλέον είναι σε θέση να πετυχαίνει και ανατροπές. Κάποτε, εάν δεχόμασταν γκολ, απλώς περιμέναμε να ολοκληρωθεί το ενενηντάλεπτο για να τελειώσει ο αγώνας, τώρα παλεύουμε ως το τέλος. Ισοφαρίσαμε την Ρωσία, απειλήσαμε την Τσεχία και πετύχαμε δύο γκολ στην Γερμανία, σε ένα ματς που φαινόταν χαμένο! Αυτό τα λέει όλα...

3) Μέχρι τώρα φημιζόμασταν για την αμυντική λειτουργία της ομάδας, αλλά πλέον μπορούμε να υπερηφανευόμαστε ότι έχουμε ομάδα που πετυχαίνει και γκολ. Και κυρίως γκολ από οργανωμένες επιθέσεις, αντιθέτως με το Euro της Πορτογαλίας, όταν σχεδόν όλα τα τέρματα προήλθαν από στημένες φάσεις. Χαρακτηριστικό είναι αυτό που είπε ο Σάντος μετά το ματς: «Εάν μου έλεγε κάποιος πριν από το ματς ότι θα βάζαμε δύο γκολ στην Γερμανία και δεν θα νικούσαμε, απλώς δεν θα τον πίστευα»!

4) Το Euro αποτέλεσε το «κύκνειο άσμα» για κάποιους παλιούς, αλλά οι νέοι που έρχονται αποτελούν εχέγγυο για μελλοντικές επιτυχίες. Οπως αποδείχθηκε στα γήπεδα της Πολωνίας, η Εθνική ομάδα πλέον στηρίζεται σε μια φουρνιά γύρω στα 25 ( Παπασταθόπουλος, Τζαβέλλας, Μανιάτης, Σαμαράς) ενώ έρχονται από πίσω και άλλοι μικρότεροι όπως ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, ο Φορτούνης, ο Φετφατζίδης, ο Αθανασιάδης και ο Μήτρογλου. Αυτοί με όσους από τους μεγαλύτερους συνεχίσουν (Σαλπιγγίδης, Αβραάμ και Τοροσίδης) θα δημιουργήσουν μια ομάδα ικανή για όλα!

5) Παρά τις επικρίσεις που δέχτηκε από διάφορους ο Σάντος (κυρίως από τους προπονηταράδες του καναπέ), επιμένω ότι αποτελεί κεφάλαιο για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Συνέχισε με ακόμα καλύτερα αποτελέσματα, την βαριά κληρονομιά που άφησε ο Ρεχάγκελ στα 9 του χρόνια στην τεχνική ηγεσία. Δεν είναι μικρό πράγμα να διαδέχεσαι κάποιον που πέτυχε τα... πάντα, να μην λυγίζεις από το βάρος και να οδηγείς την ομάδα με επιτυχία στην επόμενη μεγάλη διοργάνωση. Επίσης είναι δείγμα της οξυδέρκειας του το γεγονός, ότι διακρίνει ταχύτατα τις αλλαγές σε παίκτες και συστήματα χρειάζεται η ομάδα και προχωρά σε διορθώσεις, αντιθέτως με τον Ρεχάγκελ που έπρεπε να φτάσουμε στο 70' για να δούμε την πρώτη αλλαγή!

6) Το περσινό καλοκαίρι με τα στημένα ήταν η εποχή της απόλυτης απαξίωσης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το φετινό είναι διαφορετικό. Το μαύρο υποχώρησε και έδωσε τη θέση του σε χρώμα πιο χαρούμενο, αν και δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι θα αλλάξει κάτι στο ελληνικό πρωτάθλημα.

7)Τελευταία αλλά όχι έσχατο είναι τα αγαθά της ελληνικής ψυχής που ξεχειλίζουν από αυτή την ομάδα. Πάθος, πίστη και κότσια είναι τα χαρακτηριστικά που συνέθεσαν την ψυχοσύνθεση των διεθνών στις ημέρες του Euro και ενδεχομένως να είναι και η απάντηση στην γενικότερη κρίση που έχει χτυπήσει την χώρα!