Αλητείες και εκβιασμοί...

Οταν το 2011 έβαζε την υπογραφή του στην επέκταση μέχρι το 2016 που του προσέφερε η Τότεναμ, πανηγύριζε που κατάφερε να διασφαλίσει 3,2 εκατ. ευρώ ετησίως για τουλάχιστον πέντε ακόμα χρόνια. Κανείς δεν εκβίασε τότε τον Λούκα Μόντριτς να συμφωνήσει. Θα μπορούσε εάν ήθελε να διαπραγματευτεί μικρότερη διάρκεια παρουσίας στο «Γουάιτ Χαρτ Λέιν». Ηθελε όμως να... καβατζωθεί ότι θα τα πάρει καλά και για μεγάλο διάστημα. Ετσι είναι αυτά. Από τη στιγμή που έβαλες τη τζίφρα σου, οφείλεις να την τιμήσεις.

Φαίνεται ωστόσο, πως για τον Κροάτη μέσο κάτι τέτοιο βρίσκεται εκτός του χαρακτήρα του. Σίγουρα το να σε φωνάζει κοτζάμ Ρεάλ Μαδρίτης δεν είναι και για να το αφήνεις στην τύχη του. Οσο μπορείς το πιέζεις με τον τρόπο σου, σε περίπτωση που η δική σου ομάδα δεν συναινεί εξ αρχής. Δεν ξεπερνάς όμως κάποιο επαγγελματικό όριο και όπως είπαμε πριν, δεν αγνοείς τη δική σου την υπογραφή.

Οπότε αυτό που έκανε ο Μόντριτς -και εννοείται έχουν κάνει τόσοι και τόσοι- θεωρείται unfair. Είναι ξεκάθαρη ποδοσφαιρική αλητεία. Το να παρουσιαστεί δηλαδή στο προπονητικό κέντρο και να αρνηθεί να προπονηθεί ως όφειλε στην πρώτη μέρα της παρουσίας του εκεί μετά το EURO. «Εάν δεν με δώσετε στη Ρεάλ, εγώ δεν θα κάνω τίποτα εδώ. Ούτε στην περιοδεία θα έρθω», φέρεται να είπε κατά πρόσωπο στον προπονητή του Αντρέ Βίλας-Μπόας. Ο τελευταίος είχε μία μέρα νωρίτερα ξεκαθαρίσει τα όρια του συλλόγου: «Δεν καιγόμαστε να πουλήσουμε τον Μόντριτς. Εάν τον θέλει η Ρεάλ, θα πρέπει να πληρώσει αυτό που αξίζει ο παίκτης»!

Οσον αφορά τον Κροάτη πάντως και πέρσι που προσπαθούσε να φύγει για να πάει στην Τσέλσι, τα ίδια έκανε και στο τέλος τα μάζεψε κάπως και έπαιξε. Από τότε έχει μπει στο μάτι των οπαδών των Σπιρουνιών και όπως ανακοίνωσε η ομάδα του, μέχρι στιγμής φέτος καμία φανέλα με το όνομα του δεν έχει πουληθεί στις μπουτίκ του συλλόγου. Και κάπου εδώ μπαίνει λοιπόν το δίλημμα: Τον πουλάς, ξεμπερδεύεις με έναν παίκτη που δεν θέλει να παίζει για εσένα και δεν θέλουν να βλέπουν και οι οπαδοί, παίρνεις τα χρήματα και πας για άλλα ή κρατάς σκληρή στάση;

Το τελευταίο συνεπάγεται να τραβήξεις το θέμα στα άκρα, να του κάνεις μέχρι και διακοπή συμβολαίου (να μην πληρώνεται δηλαδή), να τον βάλεις για τα καλά στην θέση του, θέτοντας τον εκτός ομάδας και να νιώσεις μάγκας, δίχως όμως να έχεις κανένα ουσιαστικό όφελος πέραν μιας ικανοποίησης. Αυτό θα ήταν το τέλειο από μία άποψη. Θα ήθελαν σίγουρα όλοι να το κάνουν. Ελα όμως που το παιχνίδι είναι καθαρή «μπίζνα» (που λέει και μία ψυχή) και δεν αξίζει για να ικανοποιήσεις τον εγωισμό σου, να χαραμίσεις ένας τεράστιο περιουσιακό στοιχείο. Τον πουλάς, πας παρακάτω και αφήνεις τον παίκτη να μένει με τη σχετική στάμπα που θα τον ακολυοθάει στην καριέρα του.