Καρα... μάγκες και μπαλάρα!

Για αυτό θα πάει κι άλλο μπροστά η Εθνική Ελλάδος. Γιατί έχει ταλαντούχους νέους, που σέβονται το παρελθόν και το παρόν. Σέβονται τους ηγέτες, τους αρχηγούς και δεν κάνουν δηλώσεις με ύφος χιλίων καρδιναλίων, σηκώνοντας τη μύτη ψηλά, ξεχνώντας το χθες...

Καλά καταλάβατε, αναφέρομαι στον Κυριάκο Παπαδόπουλο. Που μπορεί να έχει κόκκινα μαγουλάκια ακόμη, αλλά έχει ποδοσφαιρικό θράσος, τσαγανό και αγάπη για τους συμπαίκτες του. Το πρώτο πράγμα που έκανε ζωντανά μετά την επίτευξη του γκολ ήταν να θυμήσει το όνομα του Καραγκούνη («Κάρα») στη ζωντανή μετάδοση. Το όνομα του αρχηγού της Εθνικής ομάδας, που δεν ήταν μαζί τους στο φιλικό με τη Νορβηγία, επειδή ο Φερνάντο Σάντος έκρινε ότι ήταν σωστό, επειδή δεν έχει βρεί ακόμη ομάδα.

Το ξαναθύμισε ο μικρός της Σάλκε για τον οποίο φέτος έχει ασχοληθεί όλη η Ευρώπη, στο τέλος του αγώνα, δείχνοντας πόσο δεμένοι είναι οι ποδοσφαιριστές της ομάδας. Κυρίως όμως ότι αυτό το συναισθηματικό δέσιμο είναι αληθινό.

Ο Καραγκούνης το έχουμε ξαναπεί, έχει πολλές φορές βρει το μπελά του τόσο στον Παναθηναϊκό όσο και σε άλλες ομάδες, επειδή έβαζε το εθνόσημο πάνω από όλα. «Ρε Γιώργο κράτα δυνάμεις έχουμε ματς» του έλεγαν πριν από κρίσιμα ματς του Παναθηναϊκού διάφοροι οπαδοί στο δρόμο, αλλά ο «τυπάρας» έκανε το δικό του: τα έδινε όλα για την Εθνική ομάδα ακόμη και σε φιλικά, δείχνοντας ότι σε τέτοια θέματα δεν συμβιβάζεται. Ακόμη και με μικροκτύπημα να γύριζε, πήγαινε στις προπονήσεις για να τα δώσει το 100% των δυνάμεών του και σε συλλογικό επίπεδο για να μην του πει κανείς τίποτα. Είναι υπερήφανο άτομο και άκρως επαγγελματίας.

Για να δώσω όμως μία πιο ολοκληρωμένη διάσταση στο δέσιμο της Εθνικής ομάδας, θα παρατηρήσατε πως πανηγύρισαν σαν κουβάρι οι παίκτες τα γκολ. Δεν υπάρχουν χρώματα και σύλλογοι εκεί: Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ και όύτω κάθε εξής. Υπάρχει μόνον η γαλανόλευκη και κάθε γκολ πανηγυρίζεται από όλους, σαν να ήταν ο κάθε ποδοσφαιριστής ο σκόρερ. Ακόμη και ο Κώστας Κατσουράνης για τον οποίο έχουν ακουστεί τόσα πολλά, δείχνει το πόσο πολύτιμος είναι για την Εθνική ομάδας. Είναι αγωνιστική πυξίδα!

Το σημαντικότερο είναι ότι αυτή η Εθνική ομάδα έχει παρόν και μέλλον, έχει την ποιότητα, έχει την ευχέρεια να δημιουργεί και το βάθος στον πάγκο που χρειάζεται για να προκριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014.

Ο Βασίλης Τοροσίδης επέστρεψε στις καλές εμφανίσεις και έβαλε μία γκολάρα που θα παραμιλάει η Ευρώπη (μισή… μεταγραφή), ο Κυριάκος Παπαδόπουλος έδειξε ότι κάνει πολλές δουλειές στο γήπεδο και… σκοράρει (με κεφάλι και ώμο-όπως ναναι), ενώ ο Κώστας Μήτρογλου, πιστοποίησε την αγωνιστική του άνοδο. Έχασε μία καλή ευκαιρία και απάντησε με γκολ τεράστιου στράικερ. Υπό άλλες συνθήκες και πριν από χρόνια ο τρελο-Μήτρογλου, ενδεχομένως να έκανε ντρίπλες καθυστερώντας.

Εδώ όμως, για κακή τύχη των Νορβηγών, λειτούργησε ιδανικά: άψογο κοντρόλ, αριστερή βολίδα και άντε… γειά! Απείλησε την εστία ευθέως και όχι… πλαγίως, καθέτως και δεν ξέρω γω τι άλλο. Παράλληλα, όπως τον παρατηρούσα, έχει γίνει πιο γρήγορος στις κινήσεις του.

Ο Φερνάντο Σάντος που έτριβε τα χέρια του από ικανοποίηση για τις τρεις γκολάρες επί των Νορβηγών, σωστά κράτησε χαμηλά τον πήχυ και αναφέρθηκε στα δύο γκολ που δέχτηκε η Εθνική και τις αμυντικές αδυναμίες. Αν το παιχνίδι δεν ήταν φιλικό όμως, είναι σχεδόν σίγουρο ότι οι παίκτες θα ήταν πιο συγκεντρωμένοι ανασταλτικά. Είπαμε όμως: δουλειά και χαμηλά ο πήχυς. Το καλάμι το πετάμε δεν το καβαλάμε...