Ο ρεαλισμός της Ρεάλ

Μετά το δώρο του Βαλδές και το 3-2 στον αγώνα του «Καμπ Νόου» θα μπορούσε κανείς να πει ακόμα και ότι η Ρεάλ είχε στα χέρια της σκορ πρόκρισης, αφού της αρκούσε μία νίκη για να πάρει την κούπα. Το ξεκίνημα στο Μπερναμπέου έμοιαζε με φαντασίωση για κάθε Μαδριδίστα. Μπροστά με 2-0 από το 19', μονότερμα, μία άμυνα της Μπαρτσελόνα σε πανικό και για κερασάκι, κόκκινη στον Αντριάνο μόλις στο 28'. Τι άλλο θα μπορούσε να έχει ζητήσει ο Μουρίνιο για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις μίας μεγάλης νίκης;

Για την ακρίβεια, μίας συντριβής η οποία στα μάτια πολλών θα ήταν απάντηση-ξέπλυμμα της ντροπής στο βαρύ 5-0 πριν τρία χρόνια. Ομως ο Μουρίνιο δεν σκέφτεται έτσι, το μόνο που θέλει είναι να κατακτά τίτλους. Δεν τον ενδιαφέρει ο τρόπος και το έχει δείξει αυτό σε ουκ ολίγες περιπτώσεις. Παρότι το σκορ βάσει ευκαιριών θα μπορούσε να είναι 4-0 μέχρι το 40', ο Πορτογάλος προτίμησε κατά κάποιο τρόπο να «φρενάρει» την Ρεάλ και να κοντρολάρει το ματς, έχοντας στο μυαλό του μόνο την απονομή στο τέλος και όχι τον διασυρμό του αντιπάλου.

Οχι ότι μπορείς να παίξεις πιο χαλαρά κόντρα σε αυτή την Μπαρτσελόνα, αλλά έδειξε να γίνεται πιο προσεκτικός παρότι οι Καταλανοί έπαιζαν με δέκα. Αυτό έγινε ακόμα πιο έντονο όταν ο Μέσι μείωσε σε 2-1. Η Ρεάλ μπήκε στο δεύτερο μέρος όχι για να εκμεταλλευτεί το αριθμητικό πλεονέκτημα και να παίξει παιχνίδι πρωτοβουλίας, αλλά άφησε τη μπάλα στην Μπαρτσελόνα και περίμενε την αντεπίθεση. Εμοιαζε σε μεγάλο βαθμό με τον αγώνα των Μερένγκες με την Μπάγερν Μονάχου στον ημιτελικό του Champions League.

Ομως παρά την ρεαλιστική και ίσως συντηρητική προσέγγιση, η Ρεάλ ακόμα και με παίκτη περισσότερο δεν στάθηκε ικανή να θωρακίσει την άμυνά της κόντρα στους δέκα των Μπλαουγκράνα. Κινδύνευσε και βρέθηκε κοντά σε ένα μεγάλο κάζο αφού δύο φορές ο Πέδρο και από μία Μοντόγια και Μέσι καρδιοχτύπησαν το Μπερναμπέου. Οι Blancos είχαν και αυτοί τις ευκαιρίες τους για το 3-1, όμως αν είχε γίνει το 2-2 και η Μπάρτσα τους έπαιρνε Supercopa, οι οπαδοί της Ρεάλ θα τα είχαν δει πλέον όλα αφού η ομάδα του θα είχε χάσει με ακόμα έναν τρόπο από τους Καταλανούς...

Αν και θεωρώ ότι δεν μπορώ εγώ να κρίνω προπονητές τέτοιου επιπέδου, θέλω να γράψω κάτι για τον Βιλανόβα. Ο νέος τεχνικός των Μπλαουγκράνα χρειάστηκε για πρώτη φορά στον καινούριο του ρόλο να πάρει σημαντικές αποφάσεις όταν ο Αντριάνο αποβλήθηκε αλλά και όταν ο αγώνας τελείωνε και ο τίτλος είχε φύγει από τα χέρια της ομάδας του. Οσον αφορά το πρώτο, έπραξε σωστά βάζοντας δεξί μπακ τον Μοντόγια και αποκαθιστώντας την τετράδα στην άμυνα, αφού η Ρεάλ ήταν κίνδυνος-θάνατος στις αντεπιθέσεις, όμως οι κινήσεις του δεν ήταν το ίδιο καλές στην επίθεση.

Προφανώς αντικατέστησε τον καλύτερο παίκτη του στο clasico, Πέδρο, γιατί κουράστηκε, όμως πέρασε στη θέση του τον Τέγιο και όχι τον Βίγια και ουσιαστικά δεν πήρε ρίσκο. Ο Βιλανόβα δεν πήρε κανένα ρίσκο, ούτε στο τελευταίο δεκάλεπτο και επέλεξε να κάνει αλλαγές θέσεων και ότι διάταξης. Παρόλα αυτά λίγο έλλειψε να πάρει τη δόξα με τις φάσεις στο τέλος.

Τελικά, τέλος καλό όλα καλά για τον Ζοσέ Μουρίνιο, που είδε τα τελευταία λεπτά από την άκρη της φυσούνας και μόλις ακούστηκε το τελευταίο σφύριγμα του Λαόθ πανηγύρισε έξαλλα και έφυγε καρφί για τα αποδυτήρια. Ο Πορτογάλος -που πλέον μετράει 20 τίτλους καριέρας και είχε κάτοχος και των τριών ισπανικών- έδωσε συνέχεια σε μία συμπεριφορά που έχει προκαλέσε αρνητικά σχόλια και αντιδράσεις. Οπως είχε κάνει και στους τελευταίους περσινούς αγώνες πρωταθλήματος, δεν πήγε στην συνέντευξη Τύπου στέλνοντας τον βοηθό του, Αϊτόρ Καράνκα να μιλήσει.

Εντελώς αντίθετη αντιμετώπιση προς τους αντιπάλους τους είχαν οι παίκτες της Μπαρτσελόνα μετά το τέλος του claciso που τους βρήκε ηττημένους. Οι Μπλαουγκράνα παράμειναν στο γήπεδο μέχρι την απονομή του τροπαίου και μάλιστα χειροκρότησαν τους παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης.

Follow me @Giorgio_Oddo