Μπορεί και παίζει μπάλα…

Εδώ στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα αφήσαμε έξω κοτζάμ Ρωσία και υπήρξαν άνθρωποι που γκρίνιαζαν γιατί δεν βάζαμε από πέντε γκολ, γιατί δεν παίζαμε μπαλάρα και γιατί φάγαμε τέσσερα από την Γερμανία, ενώ ο Φερνάντο Σάντος άκουσε ότι μπορεί να φανταστεί λες και είχε μέσα τον Μέσι και δεν τον έβαζε λόγω βίτσιου.

Θα πείτε γιατί ο πρόλογος αυτός. Γιατί στα δύο πρώτα παιχνίδια της προκριματικής φάσης, η Εθνική εκτός από τα αποτελέσματα, που έτσι και αλλιώς από την εποχή Ρεχάγκελ έχει μάθει και τα παίρνει (όπως κάθε μεγάλη ομάδα), έχει καταφέρει να παίξει στο μεγαλύτερο μέρος και ωραίο ποδόσφαιρο.

Κανείς δεν λέει πως έχει γίνει από την μία στιγμή στην άλλη Ισπανία και είναι δεδομένο πως δεν θα γίνει ποτέ, αλλά σίγουρα η εικόνα της είναι σαφώς πιο βελτιωμένη και πιο ελκυστική. Η μπάλα παραμένει κάτω με ωραίους συνδυασμούς, ενώ ειδικά σε σχέση με το παρελθόν οι φάσεις που δημιουργεί είναι περισσότερες.

Ειδικά σήμερα κόντρα στην Λιθουανία, ακόμα και στο πρώτο μέρος υπήρξαν έξι φάσεις για γκολ, όταν στα προηγούμενα ματς, έξι φάσεις γινόντουσαν σε δυο με τρία παιχνίδια, ενώ στο δεύτερο εκτός από τα δύο γκολ, είχαμε δοκάρι και πολλές και καλές στιγμές.

Οι λόγοι της μεταμόρφωσης είναι δύο. Αρχικά ο Φερνάντο Σάντος συνεχίζει την καλή και σκληρή δουλειά, δίνοντας ευκαιρίες σε όσους πραγματικά αξίζουν. Ναι μεν υπάρχει ένας κορμός όπως θα πρέπει να είναι σε κάθε ομάδα, αλλά πλέον κανείς δεν θεωρεί σίγουρη την

θέση του, ενώ υπάρχει και το κίνητρο σε όσους δεν βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Εθνική, να παλέψουν και να κερδίσουν μια θέση.

Ο δεύτερος έχει να κάνει με την αλλαγή του συστήματος. Το 4-3-3 έχει δώσει τη θέση του στο πιο επιθετικό 4-4-2, ένα σύστημα που δείχνει να ταιριάζει γάντι σε αυτή την Εθνική και αυτούς τους παίκτες. Σήμερα βέβαια η ομάδα ξεκίνησε με 4-3-3, αλλά ο Πορτογάλος στο ημίχρονο το άλλαξε και η διαφορά ήταν αισθητή.

Και είναι αισθητή γιατί:

Τα πάντα ξεκινάνε από την άμυνα και για να αποδώσει όσο γίνεται καλύτερα το κάθε σύστημα, χρειάζεται να έχει και σωστά μετόπισθεν. Με τερματοφύλακα τον αναγεννημένο Καρνέζη, κεντρικούς αμυντικούς τους Κυριάκο Παπαδόπουλο και Παπασταθόπουλο, αριστερά τον Σπυρόπουλο και δεξιά τον Τοροσίδη, η άμυνα δείχνει να είναι σε εξαιρετική κατάσταση και ειδικά σήμερα δεν άφησε καν τους Λιθουανούς να κάνουν φάση.

Στο 4-4-2 υπάρχει μεγάλη διαφορά στα έως τώρα δείγματα και στον χώρο του κέντρου. Οι αποστάσεις ανάμεσα στους παίκτες έχουν μικρύνει, υπάρχει αλληλοκάλυψη και αποφεύγονται τα λάθη. Οι Νίνης δεξιά και Φορτούνης αριστερά είναι σε θέση να απειλήσουν, αλλά και να δημιουργήσουν, ενώ Κατσουράνης και Τζιόλης είναι μια χαρά δίδυμο, αν και θα λέγαμε πως Κατσουράνης με Μανιάτη θα είναι ακόμα καλύτερο και αν δεν είχε τραυματιστεί ο παίκτης του Ολυμπιακού θα έμενε και θα έφευγε εκτός ο μέσος του ΑΠΟΕΛ. Επίσης όσον αφορά το κέντρο και το συγκεκριμένο σύστημα, σημείο αναφοράς είναι η άνοδος του Κατσουράνη. Ο «Κατσούρ» και στα δύο παιχνίδια ήταν πολύ καλός και σήμερα από το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου μεταμορφώθηκε, ανεβάζοντας και τους συμπαίκτες του.

Και αν στις προηγούμενες γραμμές το 4-4-2 ήταν καλό, στην επίθεση είναι εξαιρετικό. Ο Γκέκας που σε πολλά παιχνίδια πάλευε μόνος του στο παρελθόν (με μεγάλη πάντως επιτυχία και μπράβο του), πλέον έχει και έναν συμπαίκτη, ικανό όχι απλά να τον βοηθήσει, αλλά να πρωταγωνιστήσει. Το θέμα δεν είναι το ποιος θα βάλει το γκολ, αλλά το ότι Γκέκας και Μήτρογλου μαζί, είναι σε θέση να αναστατώσουν πολλές άμυνες, ενώ ανοίγουν και διαδρόμους για τους μέσους όπως ο Νίνης, ο Φορτούνης, ο Μανιάτης που στη Λετονία είχε δοκάρι και τους υπόλοιπους που θα παίξουν στο κέντρο.

Εντάξει για να προσγειωθούμε κιόλας, δεν κερδίσαμε τα μεγαθήρια, αλλά σίγουρα η εικόνα της ομάδας ήταν καλύτερη από όσο μας είχε συνηθίσει. Τα δύσκολα τεστ βέβαια για την Εθνική, τον Σάντος και το 4-4-2, θα είναι τα ματς με την Βοσνία (εντός και εκτός) και την Σλοβακία (κυρίως στην Μπρατισλάβα). Εκεί θα δούμε αν έχει αλλάξει κάτι όσον αφορά το θέαμα, αλλά και πάλι ας έρθουν οι νίκες στα ματς αυτά και μισή ευκαιρία και χάλια μπάλα και ας χαρούμε ποδόσφαιρο με τις υπόλοιπες ομάδες του ομίλου.

Σημασία έχει η πρόκριση στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, που αν και ακόμα είναι πολύ μακριά, μπορεί να έρθει και μάλιστα να συνδυαστεί αν κρίνουμε από το ξεκίνημα και με καλό στο μεγαλύτερο μέρος του κάθε ματς, ποδόσφαιρο. Ας μην γκρινιάζουμε τόσο για την Εθνική και ας χαρούμε λίγο το ποδόσφαιρο που παίζει, αφήνοντας στην άκρη τις οπαδικές μας προτιμήσεις…

ΥΓ: Πέντε λεπτά να κάτσεις και να περιμένεις τους παίκτες στην μικτή ζώνη και θα καταλάβεις πως το κλίμα στην Εθνική είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετικό. Είναι ιδανικό. Όλοι κάνουν πλάκα με όλους, ενώ οι παίκτες χαμογελούν και χαίρονται την αγάπη που τους δείχνει ο κόσμος.

ΥΓ1: Μια και είπαμε για κόσμο, είναι μεγάλο πράγμα κόντρα στην Λιθουανία να φτάνεις τους 20.000, ειδικά αυτή την εποχή, όταν οι προβλέψεις δεν ήθελαν να φτάνει καν τον διψήφιο αριθμό. Και ειδικά σήμερα λίγοι είναι αυτοί που δεν έφυγαν ικανοποιημένοι, ειδικά από το δεύτερο ημίχρονο που είδαν.