Aλλο η επιβίωση και άλλο η τραγωδία!

Όσο και να θέλεις να βρεις ελαφρυντικά στον φετινό Παναθηναϊκό η εμφάνιση κόντρα στην Μάριμπορ μόνο απογοήτευση και προβληματισμό για τη συνέχεια μπορεί να προκαλέσει.

Σαφώς και προτεραιότητα του φετινού Παναθηναϊκού ήταν η επιβίωση της ομάδας και όχι η κατάκτηση του πρωταθλήματος ή η πρόκριση στο Τσάμπιονς Λιγκ. Σίγουρα έπρεπε να βρεθεί άμεση λύση στη «μαύρη τρύπα» στα οικονομικά του «τριφυλλιού» παρά να ξοδευτούν χρήματα σε μεταγραφές. Οντως, έπρεπε πρώτα να πατήσει γερά στα πόδια της η ομάδα και μετά να κάνει όνειρα για επιστροφή στις επιτυχίες και τις διακρίσεις.

Ωστόσο όλα αυτά δεν αποτελούν ελαφρυντικό, ούτε για την ήττα από μια μικρομεσαία ευρωπαϊκή ομάδα και κυρίως, ούτε για την τραγική απόδοση του Παναθηναϊκού.

Στο κάτω- κάτω της γραφής, μπορεί ο Παναθηναϊκός να μην είναι σε θέση να διεκδικήσει το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό, ούτε και ικανός να ανταγωνιστεί μια ομάδα όπως η Μάλαγα, αλλά δεν δικαιολογείται να χάνει με κατεβασμένα χέρια από τη Μάριμπορ, στην οποία ακόμα και τώρα να έπαιζε ο Ζάχοβιτς, θα ήταν πιο ποιοτικός απ' όλη την ενδεκάδα της!

Οταν απέναντι στον πιο αδύναμο αντίπαλο του ομίλου όταν κάνεις ΜΙΑ μόνο ευκαιρία, δεν μπορείς να θεωρείσαι σοβαρή ποδοσφαιρική ομάδα!

Ολα όσα είδαμε από τον χθεσινό Παναθηναϊκό προκαλούν λύπηση! Δέχτηκε δύο πανεύκολα γκολ, όχι στην αντεπίθεση, ούτε σε στημένη φάση, αλλά με την άμυνα του σε πλήρη παράταξη και με τους αντιπάλους να υπερτερούν αριθμητικά, ειδικά στο 1-0, όταν ο σκόρερ έμεινε μόνος του μεταξύ 5-6 παικτών του «τριφυλλιού». Και το 2-0 έγινε με τον Βύντρα να κοιτάει στα μάτια τον αντίπαλο του, ο οποίος με ένα απλό σπάσιμο της μέσης, άλλαξε πορεία και έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Τόσο εύκολα, ούτε σε προπόνηση...

Απλώς ήταν τόσο τραγική η χθεσινή εμφάνιση που δεν μπορείς να κατηγορήσεις μόνο την άμυνα. Οι θεωρητικά ταχύτατοι Ζέκα και Κουϊνσι έκαναν τον Κατσουράνη να μοιάζει με τον... Μπολτ, ο Λάζαρος και ο Βιτόλο για μία ακόμη φορά έχασαν την ευκαιρία να δικαιολογήσουν γιατί παίζουν στον Παναθηναϊκό και μόνο ο Σισόκο, έμοιαζε σαν μίγμα από Μέσι και Ρονάλντο σε σχέση με τους υπόλοιπους συμπαίκτες του.

Δυστυχώς ήταν εντελώς μόνο σε μια στατική ομάδα, δίχως ίχνος φαντασίας και πάθους για το αποτέλεσμα.

Ωστόσο επειδή το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχει ο καθοδηγητής αυτής της ομάδας. Φυσικά και ο Φερέιρα δεν έχει το μαγικό ραβδάκι να μεταμορφώσει τους παίκτες του, αλλά η εμφανής έλλειψη αγωνιστικού προσανατολισμού σε ποιον πρέπει να αποδωθεί; Ποιο ήταν το σύστημα της ομάδας και ποια η ανάπτυξη;

Για το γεγονός ότι όλες οι επιλογές του – με εξαίρεση φυσικά τον Σισόκο που δικαιολογεί τον κανόνα – ήταν οι χειρότεροι παίκτες του Παναθηναϊκού στο χθεσινό ματς (Βελάσκες, Κουϊνσι, Ζέκα, Φορναρόλι) ποιον πρέπει να κατηγορήσουμε;

Για το δεδομένο ότι ο Παναθηναϊκός είναι ίσως η μοναδική ομάδα στον πλανήτη που δεν έχει αξιόλογο επιθετικό και παίζει με «αλχημείες» μπροστά, ποιος ευθύνεται;

Κατανοώ ότι είναι πολύ εύκολο να κάνεις κριτική μετά από ένα τραγικό αποτέλεσμα, αλλά ο Φερέιρα για μία ακόμη φορά επιβεβαίωσε, ότι στον Παναθηναϊκό, είτε δεν έχει, είτε δεν μπορεί να προσφέρει κάτι...

Οσο έπαιζε πέρσι ο Λέτο και τον «ξελάσπωνε», οι αδυναμίες κρύβονταν κάτω από το... χαλάκι και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Οταν ο Αργεντινός πήγε στα πιτς, άρχισε η κατηφόρα που συνεχίζεται μέχρι σήμερα και βάζω στοίχημα – μακάρι να διαψευστώ - ότι θα συνεχιστεί και στο μέλλον.

Και επαναλαμβάνω δεν είναι δικαιολογία το μπάτζετ, ούτε η έλλειψη χρημάτων στις μεταγραφές

Σε τελική ανάλυση, γιατί χρειαζόταν ο Πορτογάλος για να βλέπουμε αυτά τα χάλια. Πόσο δηλαδή θα ήταν χειρότερος ο Δώνης, ο Τσιώλης ή οποιοσδήποτε άλλος Ελληνας τεχνικός, που σε τελική ανάλυση και πιο φθηνός θα ήταν...