Λονδίνο, όπως λέμε... ΗΠΑ!

Όσο μαγευτική και εάν ήταν η διαδρομή από το Λούτον προς το Λονδίνο βλέποντας κανείς λιβάδια, κάθε λογής δέντρα, πανέμορφες εκτάσεις αλλά και όμορφα σπίτια άλλο τόσο προβληματίζει το κέντρο της πόλης με την απίστευτη κίνηση, τα στενά δρομάκια ή... σοκάκια και την μίνι... τρέλα που επικρατεί εξαιτίας της παρουσίας πολλώνλαών μαζί σε ένα μέρος.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα βέβαια παραμένει η μετάβαση από ένα μέρος σε άλλο. Ακόμα και κίνηση να μην βρει κανείς στον δρόμο είναι πιθανό να αργήσει να πάει στον προορισμό του εξαιτίας των δρόμων και του πόσο στενοί είναι. Πάλι καλά που υπάρχει το μετρό με τους τόσους σταθμούς και τις τόσες επιλογές.

Στο κέντρο της πόλης μπορεί να αντικρίσει κανείς πρόσωπα από κάθε γωνιά της γης. Κάτι σαν λέμε... ΗΠΑ. Πολιτισμοί που προσπαθούν να ενωθούν όλοι μαζί μέσω καταστημάτων που έχουν ανοίξει αλλά και με κάθε άλλο τρόπο. Το Λονδίνο εκτός των άλλων είναι ακριβό και αναγκάζει πολλούς ανθρώπους να μοιράζονται την ίδια στέγη.

Με άλλα λόγια σε ένα σπίτι μπορεί να μένουν από 3 έως 5 (σ.σ. ή και παραπάνω άτομα) για να μπορέσουν να ανταπελέξθουν στις υποχρεώσεις τους. Το "πάντρεμα" πολλών λαών σε ένα μέρος στην αρχή ξενίζει, μετά όμως από λίγο το μάτι συνηθίζει αφού διαπιστώνει κανείς με ευκολία ότι έχουν μάθει -ως ένα μέρος- να συνυπάρχουν σε μία κοινωνία που δέχεται πολλά και παράλληλα αντιμετωπίζει ουκ ολίγα εργασιακά και οικονομικά προβλήματα.

Ακόμα και έτσι αυτό το φασαριόζικο και πολύβουο Λονδίνο έχει τις ομορφιές του. Τα χαρακτηριστικά κτίριά του, η διαφορετικότητα και συνάμα η μοναδικότητά του, οι παμπ και τα μαγαζιά του μέχρι και ο περίεργος κόσμος του που έχει έναν δικό του τρόπο στο να απαντά και να προσπαθεί να λύνει τις απορίες σου...