Μια ζωή όλο Μπάγερν! (vids+pics)

«Όλα αυτά τα χρόνια, στον σύνδεσμο έχουν γραφτεί περισσότερα από 120 άτομα. Παρόλ’ αυτά, ο πυρήνας του αποτελείται από περίπου 40 ενεργά μέλη, αριθμός ικανοποιητικός, αν σκεφτεί κανείς την δύσκολη περίοδο που βιώνουμε σε συνδυασμό με τη μηνιαία συνδρομή που απαιτείται, έτσι ώστε να καλυφθούν τα υψηλά έξοδα λειτουργίας του συνδέσμου», τονίζουν χαρακτηριστικά τα παιδιά για τη διατήρηση μιας μόνιμης «έδρας», που δεν είναι άλλη από τα γραφεία της λέσχης. Εδώ και αρκετά χρόνια, το Bayern Athens Club διατηρεί το μοναδικό «σπίτι» της Μπάγερν που δημιουργήθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Εκεί, οι φίλοι της ομάδας μπορούν να παρακολουθούν ζωντανά όλα τα ματς, να προμηθεύονται αντικείμενα από την μπουτίκ του συνδέσμου ή της επίσημης Μπάγερν Μονάχου, να συζητούν για την κοινή τους αγάπη και να συμμετέχουν σε διάφορες δραστηριότητες του fan club.

Τα πρώτα βήματα των οπαδών της Μπάγερν Μονάχου στην χώρα μας έγιναν το 1994, όταν το Bayern Fan Club Macedonia – Greece, με έδρα την Θεσσαλονίκη, έγινε ο πρώτος αναγνωρισμένος σύνδεσμος ξένης ομάδας στην Ελλάδα. Τρία χρόνια αργότερα, το 1997, πραγματοποιείται μια άλλη -ανεξάρτητη- προσπάθεια συσπείρωσης οπαδών της Μπάγερν στην Αθήνα. Αποτέλεσμά της υπήρξε η δημιουργία του FC Bayern Fan Club Gerd Mϋller, το οποίο εξασφάλισε αναγνώριση ως επίσημο fan club του Βαυαρικού συλλόγου, καθώς επίσης και αναγνώριση από το πρωτοδικείο Αθηνών. Έτσι, το όνειρο αρκετών οπαδών της Μπάγερν στην πρωτεύουσα ξεκινάει να γίνεται πραγματικότητα. Κάθε αρχή και δύσκολη, όμως! Τα πρώτα χρόνια, διαφόρων ειδών προβλήματα περιόριζαν τη δράση του συνδέσμου. Δεν υπήρχαν τόσο ενεργά μέλη και γι’ αυτόν τον λόγο οι εκδρομές, και γενικώς οι δραστηριότητες του club, ήταν αρκετά περιορισμένες.

Η αναγέννηση του συνδέσμου έλαβε χώρα το 2004, όταν «φρέσκο αίμα» εντάχθηκε στο δυναμικό της λέσχης. Κύρια «όπλα» των νέων μελών ήταν οι φρέσκες ιδέες, η όρεξη για δουλειά, οι υψηλές προσδοκίες και, φυσικά, η ατελείωτη αγάπη τους για την ομάδα. Το club, λοιπόν, κάνει μια νέα αρχή! Αυτομάτως, έρχεται η μετονομασία τού συνδέσμου από FC Bayern Fan Club Gerd Mϋller σε Bayern Athens Club Crusaders 97 (με την ημερομηνία της πρώτης ίδρυσης να περιλαμβάνεται στο όνομα), καθώς και η δημιουργία διακριτικού εμβλήματος. Σύμβολο των Crusaders είναι η περικεφαλαία της θεάς Αθηνάς (σύμβολο της Αθήνας) και η βαυαρική σημαία (σύμβολο του ουρανού του Μονάχου), έτσι ώστε η Αθήνα (έδρα του συνδέσμου) και το Μόναχο (έδρα της ομάδας) να ενωθούν σε ένα σύμβολο! Οι δάφνες συμβολίζουν την δόξα που, για τα μέλη του club, χαρακτηρίζει οτιδήποτε έχει σχέση με την Μπάγερν. Όλα δείχνουν πως η «νέα γενιά» ήρθε για να... μείνει!

Μέχρι το 2007, το Bayern Athens Club έχει ως σταθερή έδρα την γερμανική μπυραρία «Prost» στη Νέα Φιλαδέλφεια. Εκεί, τα μέλη του συνδέσμου συγκεντρώνονται για την παρακολούθηση όλων των αγώνων της ομάδας, για να συμμετάσχουν σε διάφορες εκδηλώσεις και δραστηριότητες της λέσχης και για να οργανώσουν τις όλο και συχνότερες εκδρομές τους στην Γερμανία. Το προφίλ και η δυναμική του club, όμως, αλλάζουν μέρα με τη μέρα! Πλέον, ένας «ξένος» χώρος δεν είναι ικανός για να καλύψει τις αυξημένες πλέον ανάγκες του συνδέσμου. Η μεγάλη απόφαση πάρθηκε τον Απρίλιο του 2007! To Bayern Athens Club ανοίγει δικά του γραφεία, τα οποία βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας! Από το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς μέχρι και σήμερα, οι Crusaders έχουν πραγματοποιήσει εκεί περισσότερες από 300 συναντήσεις! Τα γραφεία φέρνουν και νέα δυναμική. Δεκάδες (εντός αλλά και εκτός έδρας) εκδρομές ανά σεζόν, δημιουργία νέου website, επαφές, συζητήσεις και συνεργασίες με κορυφαία στελέχη της ομάδας και με μερικούς από τους μεγαλύτερους συνδέσμους/ομοσπονδίες οπαδών της Μπάγερν, όπως το ClubNr.12, τους Red Munichs, τους Schickeria, τους Munich Maniacs, τους Ultras Untwerpen και άλλους, πολλοί εκ των οποίων, μάλιστα, τους επισκέπτονται και στα γραφεία τους στην Αθήνα. Η αναγνώριση από σύσσωμο τον οργανωμένο κόσμο της Μπάγερν στην Γερμανία ήταν πλέον γεγονός!

Παράλληλα, το Bayern Athens Club ήταν ένα από τα ιδρυτικά στελέχη του διεθνούς φορέα οπαδών της Μπάγερν Μονάχου (FCB World Wide Project), με στόχο την ένωση και την δραστηριοποίηση όσο το δυνατόν περισσότερων ενεργών οπαδών της ομάδας στο εξωτερικό. Η οπαδική κουλτούρα των παιδιών της Μπάγερν φάνηκε, ωστόσο, και από τις πρωτοβουλίες τους στο θέμα της σύστασης ομοσπονδίας συνδέσμων ξένων ομάδων στην Ελλάδα, με κύριο σκοπό την βελτίωση της συμπεριφοράς των ελληνικών ΜΜΕ προς αυτούς, προσπάθεια η οποία για διάφορους λόγους δυστυχώς δεν απέδωσε καρπούς. Η λέσχη έχει, επιπλέον, και τη δική της φωνή στην διαδικτυακή συχνότητα του Radio Mundosports. Η Bayern’s Voice αποτελεί την πρώτη ελληνική -αποκλειστικά αφιερωμένη στην Μπάγερν Μονάχου- ραδιοφωνική εκπομπή, που έχει σαν στόχο της να φέρνει κάθε βδομάδα κοντά όλους τους οπαδούς των Βαυαρών στην Ελλάδα.

Στο νέο μουσείο της Μπάγερν δε θα γινόταν να μην υπάρχει τμήμα αποκλειστικά αφιερωμένο στον κόσμο της ομάδας. Οι Βαυαροί, άλλωστε, αποτελούν την δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα λαϊκής βάσης στην Ευρώπη, ξεπερνώντας σε μέλη πλέον και τη Μπαρτσελόνα, και έχουν πια μπροστά τους μόνο την Μπενφίκα. Οι κόποι των παιδιών από την Αθήνα δικαιώθηκαν με τον πλέον εμφατικό τρόπο. Η Μπάγερν επέλεξε να τους παρουσιάσει ξεχωριστά στο νέο της μουσείο, αφιερώνοντάς τους τη δική τους γωνιά! Για την ακρίβεια, υπάρχουν 3.000 επίσημα αναγνωρισμένοι σύνδεσμοι οπαδών της ομάδας σε όλο τον κόσμο, εκ των οποίων οι 275 βρίσκονται εκτός Γερμανίας. Μόλις 3 από τους 3.000 συνδέσμους, όμως, κατάφεραν να παρουσιάζονται με δική τους -ξεχωριστή- βιτρίνα στο νέο μουσείο της ομάδας. Ο ένας από αυτούς έχει χρώμα ελληνικό! Επιπρόσθετα, οι Crusaders είναι ο μοναδικός εκτός Γερμανίας σύνδεσμος της ομάδας, στον οποίο έχει κάνει παρουσίαση η επίσημη σελίδα της Μπάγερν στο Facebook, ενώ το χειμώνα του 2012 σε διαγωνισμό που έγινε και πάλι από την επίσημη Μπάγερν για το καλύτερο support video συνδέσμου οπαδών της ομάδας στο εξωτερικό, το Bayern Athens Club κέρδισε την πρώτη θέση με το βίντεο «Supporting FCB Everywhere»!

Αναμφίβολα, όπως μας τόνισαν και τα παιδιά, η Μπάγερν Μονάχου δεν έχει -αντίστοιχη του ονόματος και της ιστορίας της- προβολή στην Ελλάδα, προβολή που, όμως, έχουν άλλοι μεγάλοι σύλλογοι του εξωτερικού. Αυτό, φυσικά, δεν εμπόδισε αρκετό κόσμο, ώστε να γίνει φανατικός οπαδός της βαυαρικής ομάδας. Ο Πάνος μάς αφηγείται χαρακτηριστικά: «Αυτό που γνώρισα μικρός ήταν ένα περιβάλλον έχθρας ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, το οποίο δεν με έλκυε, και έτσι επέλεξα να μην συμμετάσχω. Έγινα Μπάγερν Μονάχου και περίμενα πώς και πώς τότε να περάσει στις νοκ άουτ φάσεις του Τσάμπιονς Λιγκ, προκειμένου να δω ζωντανά κάποιον αγώνα της στην τηλεόραση και να κάνω το σαλόνι του σπιτιού μου... κερκίδα! Μέχρι κάποια εποχή, μάλιστα, πίστευα ότι είμαι ο μοναδικός οπαδός της Μπάγερν στην Ελλάδα. Αργότερα, σχετικά πιτσιρικάς ακόμα, έμαθα την ύπαρξη του Bayern Fan Club Macedonia – Greece, έφτασα μέχρι την Θεσσαλονίκη για να το βρω, αλλά δεν τα κατάφερα. Δύο χρόνια μετά, ευτυχώς γνώρισα το Bayern Athens Club. Το σημαντικό, όμως, πιστεύω ότι δεν είναι το πώς κάποιος έγινε Μπάγερν ή οποιαδήποτε άλλη ξένη ομάδα, αλλά το γιατί συνεχίζει να την υποστηρίζει.

Η Μπάγερν είναι μία από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ευρώπη και η οικονομικά υγιέστερη στον κόσμο, η οποία και εξαρτάται σε τεράστιο βαθμό από τους οπαδούς της. Αυτό που προσωπικά με εξιτάρει είναι ότι η ομάδα αυτή με γεμίζει με υπερηφάνεια, είτε χάσει με 4-0, είτε κερδίσει με 4-0. Κι αυτό συμβαίνει, γιατί γνωρίζω πως ό,τι κάνει, το κάνει «καθαρά» και δεν εμπλέκεται σε κανενός είδους σκάνδαλο! Όταν υποστηρίζεις, λοιπόν, έναν καθαρό σύλλογο σε όλα του, το συναίσθημα μόνο να... μεγαλώσει μπορεί με τα χρόνια! Η Μπάγερν, τουλάχιστον εδώ στην Ελλάδα, δεν είναι της μόδας και χαίρομαι γι’ αυτό. Γιατί όσοι την υποστηρίζουν, ξέρουν γιατί το κάνουν. Φυσικά, την υποστηρίζουν και για την πλούσια ιστορία της, αλλά, πιστέψτε με, δεν είναι μόνο λόγοι αγωνιστικών επιτυχιών. Είναι κάτι παραπάνω. Είναι για τον τσαμπουκά της. Είναι για το μέταλλό της». Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και αυτά που μας είπε ο Δημήτρης: «Ως πιτσιρικάς, ενημερώθηκα από τον πατέρα μου για τις μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες.

Μεταξύ πολλών άλλων ονομάτων που άκουσα, αυτό της Μπάγερν μου έκανε απευθείας «κλικ». Πραγματικά, ήταν σαν να με επέλεξε η ομάδα. Στη συνέχεια, την είδα να αγωνίζεται, δέθηκα με τα χρώματα και το σήμα της, άρχισα να ενημερώνομαι για την ιστορία και το -σίγουρα ξεχωριστό- «DNA» της και βρέθηκα από 16 χρονών να «τρέχω» με τα εν Ελλάδι συνδεσμιακά της. Αυτό που πάνω απ’ όλα με εκφράζει στη Μπάγερν είναι ότι είναι μια ομάδα που πάντα είναι καθαρή. Δεν έχει μπλεχτεί σε σκάνδαλα, δεν χρωστάει σε κανέναν και δεν εξαρτάται από συμφέροντα τρίτων. Το γεγονός, επίσης, ότι στην Ελλάδα παραδοσιακά πάρα πολύς κόσμος της πήγαινε «κόντρα», μεγάλωνε ακόμη περισσότερο την αγάπη μου γι’ αυτήν».

Φυσικά, ένας σημαντικός στόχος των Crusaders είναι να δίνουν το «παρών» όσο το δυνατόν πιο συχνά στο Allianz Arena, στο πλάι της αγαπημένης τους ομάδας. Τα ταξίδια τους σπανίως είναι ταξίδια αναψυχής. Βρέθηκαν σε ένα εξαιρετικά παγωμένο Μόναχο με σχεδόν -20 βαθμούς το 2005, έχουν πραγματοποιήσει low badget εκδρομές και, φυσικά, τρέχουν από γήπεδο σε γήπεδο, για να δουν την «τρέλα» τους σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, ερασιτεχνικά τμήματα και οτιδήποτε άλλο έχουν την ευκαιρία. Μία από τις μεγαλύτερες οπαδικές στιγμές των Crusaders έλαβε χώρα, όταν όλο το πέταλο χειροκρότησε το γιγαντοπανό που κρέμασαν στο Ολυμπιακό στάδιο του Βερολίνου, στον τελικό του κυπέλλου Γερμανίας το 2007.

Μεγάλη αίσθηση, επίσης, προκάλεσε ένα κερκιδοπανό τους, που σηκώθηκε στην καρδιά των οργανωμένων στο Allianz Arena το Νοέμβριο του 2011, με την βοήθεια μάλιστα και Γερμανών οπαδών, το οποίο και έγραφε χαρακτηριστικά: «Μόναχο – Αθήνα: 2.100 χιλιόμετρα μακριά και όμως πάντα δίπλα σου Μπάγερν». Έχουν βρεθεί σε μεγάλα ματς των Βαυαρών, όπως εκείνα ενάντια σε Ίντερ, Μίλαν, Ντόρτμουντ, Σάλκε, Μπαρτσελόνα, Βέρντερ, Αμβούργο (ανήμερα της συμπλήρωσης των 110 χρόνων από την ίδρυση της ομάδας), σε τελικούς κυπέλλου Γερμανίας και, φυσικά, στους τελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ του 2010 και 2012. Η χρονιά που αποτελεί ρεκόρ σε αριθμό εκδρομών για το club είναι το 2009, οπότε και πραγματοποιήθηκαν εννιά διαφορετικές εκδρομές! Άλλωστε, το γεγονός ότι τα παιδιά του Bayern Athens Club τυγχάνουν μεγάλης αναγνώρισης από τον ίδιο τον σύλλογο, δεν σημαίνει ότι έχουν εξελιχθεί σε... αυλικούς. Συνυπογράφουν ανακοινώσεις της ομοσπονδίας των ενεργών οπαδών της ομάδας (ClubNr.12) και δεν διστάζουν ακόμα και να βρεθούν απέναντι στους διοικούντες του συλλόγου σε θέματα που αφορούν στα συμφέροντα των οπαδών αλλά και της ίδιας της ομάδας.

Η φιλοσοφία των Crusaders απέχει τόσο από εκείνη της τυπικής – «ανιαρής» λέσχης φιλάθλων, όσο και από αυτή των χούλιγκανς. Υποστηρίζουν με πάθος την Μπάγερν, ασχολούνται σε καθημερινή βάση με αυτή και έχουν καταφέρει να ζουν την «πραγματικότητά» της. Είναι από τους λίγους που έχουν γνωρίσει την οπαδική κουλτούρα στο εξωτερικό από πρώτο χέρι. Έχουν ταξιδέψει μεταξύ άλλων σε Μόναχο, Βερολίνο, Μαδρίτη, Ντόρτμουντ, Βαρκελώνη, Μιλάνο, Μασσαλία. Έχουν συζητήσει τόσο με «διαφόρων ειδών» οπαδούς της Μπάγερν, όσο και με οπαδούς άλλων ομάδων, και δεν μπορούσαμε να μην τους ρωτήσουμε για το τι έχουν συναντήσει μακριά από την Ελλάδα σε επίπεδο οπαδικής νοοτροπίας και αλληλεγγύης.

Ο Δημήτρης χαρακτηριστικά μας λέει: «Σαφώς και υπάρχει διαφορά οπαδικής κουλτούρας σε σχέση με την αντίστοιχη ελληνική. Η αλληλεγγύη μεταξύ των οπαδών είναι κάτι που, τουλάχιστον στην Γερμανία, ισχύει. Μπορώ να σου πω ότι ισχύει και στην Ολλανδία και, υπό συνθήκες, στην Ιταλία και τη Γαλλία. Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις, όμως, υπάρχουν παραδείγματα όπου η κουλτούρα «χάνεται», καθώς αρκετός κόσμος ασχολείται και με άλλους σκοπούς».

Συνεχίζοντας, ο Πάνος αναφέρει: «Στη Γερμανία, ο οπαδός σέβεται τον αντίπαλο οπαδό, ακόμη κι αν τον μισεί. Εμείς, για παράδειγμα, έχουμε μιλήσει με οπαδούς της Ντόρτμουντ, μέλη των The Unity, του ίσως πιο σκληροπυρηνικού συνδέσμου οπαδών της Μπορούσια. Είχαν έρθει στην Ελλάδα για το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό και τους συναντήσαμε τυχαία έξω. Αυτοί με φανέλες της Ντόρτμουντ, εμείς με φανέλες της Μπάγερν, κι όμως μας πλησίασαν για να μας ρωτήσουν πού μπορούν να δουν το παιχνίδι της Μπάγερν, η οποία αγωνιζόταν ενάντια στη Νάπολι εκείνο το βράδυ. Πήγαμε όλοι μαζί στα γραφεία του club, είδαμε το ματς και, όταν ταξιδέψαμε στο Μόναχο για το μεταξύ μας ντέρμπι, ήρθαν να μας βρουν και, μάλιστα, μας έκαναν και ένα αναμνηστικό δώρο! Δεν έχεις να χωρίσεις τίποτα εκτός γηπέδου μαζί τους και σίγουρα πήραμε πολλές εμπειρίες από τις μεταξύ μας συζητήσεις».

«Φυσικά, αυτό ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό σε προσωπικό κυρίως επίπεδο. Υπό διαφορετικές συνθήκες, οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί δεν συναντιούνται ούτε εντός γηπέδου, ούτε στον δρόμο για το γήπεδο. Αυτό ισχύει παντού και χωρίς εξαίρεση.

Οι οπαδοί της Ντόρτμουντ μας είπαν, για παράδειγμα, ότι μισούν τη Σάλκε -άλλωστε πρόκειται για το μεγαλύτερο ντέρμπι στη Γερμανία και ένα από τα σημαντικότερα στην Ευρώπη, κατά τη γνώμη μας- και προσπαθούν, όπως και όλοι οι οπαδοί άλλωστε, να κερδίσουν και στο γήπεδο και στη μάχη της εξέδρας. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως δεν σέβονται τους οπαδούς της. Αν προκύψει κάποιο πρόβλημα από κάποια απόφαση της αστυνομίας ή της Γερμανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, θα προσπαθήσουν να το λύσουν από κοινού. Δε θα συναντηθούν απαραίτητα, αλλά θα κάνουν από κοινού τις όποιες ενέργειες επιβάλλονται. Αν είσαι οπαδός της Σάλκε και από ένα παράλογο μέτρο της αστυνομίας υποφέρεις, υποφέρω ή στο άμεσο μέλλον θα υποφέρω κι εγώ. Αυτή είναι η λογική. Στην Ελλάδα οι οπαδοί μιλάνε για σεβασμό, όμως σπάνια σέβονται εμπράκτως τους αντιπάλους τους και, δυστυχώς, συνήθως μένουν μόνο στα λόγια!», υποστηρίζουν καταλήγοντας τα παιδιά.

«Για παράδειγμα, κάποια στιγμή σχεδόν όλα τα Ultra Groups έκαναν τεράστια πορεία στο Βερολίνο, χωρισμένα με πανό και σημαίες, για την υπερβολική αστυνόμευση στα γήπεδα. Οι υπερβολικά πολλές κάμερες και οι περιορισμοί σε πολλά θέματα τούς ανάγκασαν να βγουν στους δρόμους, για να πουν με τον δικό τους τρόπο «είμαστε οπαδοί, όχι εγκληματίες». Εκεί, φυσικά, είχαν κάθε δίκαιο να το λένε, γιατί αν 10 άτομα έβλεπαν 2 να φοράνε φανέλες της αντίπαλης ομάδας, οι οποίοι δεν προκαλούσαν με τη συμπεριφορά τους, δε θα γινόταν απολύτως τίποτα. Σκέψου ότι το 2006 είχαμε κάνει το ταξίδι για τον τελικό του Κυπέλλου ενάντια στην Άιντραχτ Φρανκφούρτης. Φεύγοντας από το γήπεδο, είχαμε ελαφρώς διαφορετικό πρόγραμμα από τους υπόλοιπους οργανωμένους της Μπάγερν και αποφασίσαμε να πάμε μόνοι μας μέχρι το σταθμό, όπου μας περίμενε το συνδεσμιακό τρένο με το οποίο θα επιστρέφαμε στο Μόναχο.

Βρεθήκαμε με φανέλες της Μπάγερν ανάμεσα στους οπαδούς της Άιντραχτ. Έχουνε χάσει κι όμως περνούσαμε ανάμεσά τους χωρίς να μας πειράξει κανένας. Καταλαβαίνουν ότι ο άλλος είναι από άλλη πόλη και είναι λογικό να υποστηρίζει άλλη ομάδα. Αν δεν προκαλέσεις, δεν πρόκειται να σε προκαλέσουν. Το ποδόσφαιρο για τον οπαδό είναι συναισθήματα. Είτε πρόκειται για τη χαρά της νίκης, είτε για τη λύπη της ήττας», ήταν κάποια από τα λόγια του Πάνου.

Και συμπληρώνει ο Δημήτρης: «Το πώς αντιμετωπίζουν τα πράγματα οι οπαδοί της Μπάγερν στο Μόναχο δεν έχει καμία σχέση με αυτά που ζούμε και μαθαίνουμε στην Ελλάδα. Ταξιδέψαμε στο Μόναχο το 2007, για τον επαναληπτικό αγώνα ενάντια στη Μίλαν για τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Το πρώτο ματς στο Μιλάνο έληξε 2-2 και ήμασταν το φαβορί. Τελικά, ο αγώνας στο Μόναχο έληξε 0-2 και ξενερώσαμε. Εκεί που εγώ έβραζα, ο Γιούργκεν, ένας σαραντάρης συνδεσμίτης της Μπάγερν, που ξέρω ότι έχει δώσει τη ζωή του για την ομάδα, μας είπε "ναι μεν το δεύτερο γκολ ήταν οφσάιντ, όμως ήταν συνολικά καλύτεροι και δίκαια πήραν την πρόκριση"».

Ολοκληρώνοντας, τα παιδιά μάς είπαν: «Στη Γερμανία, φυσικά, και υπάρχουν κάποιες πολύ ακραίες μορφές χουλιγκανισμού, τις οποίες, όμως, οι διοργανωτές έδιωξαν από τα γήπεδα, όπως και οι Άγγλοι τη δεκαετία του '80. Αυτό που γίνεται στα δάση στη Γερμανία αυτή τη στιγμή συγκρίνεται μόνο με αυτά που μπορεί να συναντήσει κανείς στην Πολωνία ή τη Ρωσία. Έχει τύχει να γνωρίσουμε κάποιους από αυτούς. Μπορούμε να σας πούμε ότι δεν ασχολούνται σχεδόν καθόλου με τις ομάδες τους. Όλοι τους κάνουν πολεμικές τέχνες και απλά συναντιούνται για να παίξουν ξύλο για την οπαδική τιμή της ομάδας. Η ομάδα, όμως, είναι προφανώς το πρόσχημα. Θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε άλλο, από πολιτικό κόμμα μέχρι ό,τι μπορεί να σε εντάξει σε ένα γκρουπ ανθρώπων. Στην Γερμανία διαλέγεις τι θέλεις να κάνεις. Θέλεις να πας με τον φίλο σου στο πέταλο και να τραγουδήσετε για την ομάδα; Να πάρεις το παιδί σου και απλώς να παρακολουθήσεις τον αγώνα; Πολύ σπάνια θα συμβεί κάτι δυσάρεστο. Θέλεις να πας στα ραντεβού στα δάση; Πας. Εδώ στην Ελλάδα δεν υπάρχει, δυστυχώς, καν το δικαίωμα της επιλογής»!

Κάποτε -ίσως ακόμη και τώρα- αποτελούσε ταμπού το να υποστηρίζει κάποιος μόνο ξένη ομάδα. Φυσικά, με την εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου -ίσως εξαιρουμένης της Εθνικής- και με δεδομένη την παγκοσμιοποίηση, είναι ένα φαινόμενο που καλά θα κάνουμε να συνηθίσουμε. Ειδικά, αν βλέπουμε παραδείγματα, όπως των παιδιών του Bayern Athens Club, που κάνουν το ένα ταξίδι μετά το άλλο για να δουν την αγαπημένη τους ομάδα. «Με 15 βαθμούς υπό το 0 κόντρα στην Βέρντερ το 2005 και την ώρα του αγώνα το θερμόμετρο να φτάνει στο -18. Γνωρίζαμε εκ των προτέρων τις καιρικές συνθήκες που θα επικρατούσαν εκείνες τις μέρες στην Γερμανία και, όμως, την κάναμε την εκδρομή για να βρεθούμε στο Olympia Stadion στο πλευρό της Μπάγερν.

Το ποδόσφαιρο είναι διασκέδαση. Ακόμη και η ήττα προκαλεί συναισθήματα και πάθος. Τι νόημα θα είχε, άλλωστε, αν κέρδιζες συνεχώς; Εφόσον, λοιπόν, λέμε ότι πλέον δεν υπάρχουν σύνορα και επιλέγουμε να δούμε κάτι καλύτερο από αυτό που μας προσφέρεται εδώ, κάτι που στο κάτω-κάτω μας εκφράζει περισσότερο, δεν μπορούμε να μπούμε σε «καλούπι» και να πούμε ότι δεν πρέπει ή δεν μας επιτρέπεται να υποστηρίζουμε κάτι ξένο, παρά μόνο κάτι ελληνικό. Άλλωστε, θα έπρεπε να το κάνουμε αυτό σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας και όχι μόνο στο ποδόσφαιρο.

Θα έπρεπε να ακούμε αποκλειστικά ελληνική μουσική, να καπνίζουμε μόνο ελληνικά τσιγάρα, να αγοράζουμε μόνο ελληνικά προϊόντα, να βλέπουμε αυστηρά και μόνο ελληνικές ταινίες. Ή θα το κάνουμε σε όλα ή όχι. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί να μην το κάνεις σε όλα τα υπόλοιπα, αλλά στο ποδόσφαιρο να πρέπει να υποστηρίζεις αποκλειστικά ελληνική ομάδα. Είναι απλά ποδόσφαιρο και όχι εθνικό ζήτημα. Γιατί, λοιπόν, να βάζουμε... ταμπέλα σε ένα χόμπι και περιορισμό σε μία διασκέδαση;», ήταν το σχόλιό τους.

Μπορείτε να δείτε ΕΔΩ το site των Bayern Athens Club Crusaders 97!