Οι ακτίνες των θριαμβευτών!

Ρόι Κάρολ: Στο γκολ δεν φταίει, ενώ όσες φορές χρειάστηκε και σε εξόδους, αλλά και σε επεμβάσεις ήταν θετικός. Συνολικά ο Ιρλανδός είχε μια παρουσία αντάξια του ονόματός του και ενέπνεε σιγουριά σε όλη την άμυνα.

Βασίλης Τοροσίδης: Μέχρι το γκολ ίσως και να ήταν ο χειρότερος του Ολυμπιακού. Αμυντικά είχε πολλά κεντά τα οποία εκμεταλλευόντουσαν οι Γάλλοι, ενώ και επιθετικά ο αρχηγός δεν έκανε ούτε μία σωστή πάσα. Ωστόσο όταν χρειάστηκε βρέθηκε εκεί που έπρεπε και πέτυχε το γκολ της ισοφάρισης, οπότε όλα τα παραπάνω σβήνονται μονομιάς.

Χοσέ Χολέμπας: Με εξαίρεση το φάουλ με το οποίο μπήκε το γκολ, συνολικά δεν ήταν καλός. Αμυντικά είχε θέματα, ενώ και επιθετικά δεν βοήθησε όσο θα μπορούσε. Στο δεύτερο βέβαια ανέβηκε, αλλά σίγουρα θα μπορούσε να παίξει καλύτερα.

Κώστας Μανωλάς: Από τα καλύτερα παιχνίδια του Μανωλά στον Ολυμπιακό. Άτυχος στην φάση του γκολ της Μονπελιέ, αλλά σε όλη την διάρκεια του ματς νίκησε σχεδόν όλες τις μάχες με τους αντίπαλους παίκτες. Ώριμος και δυνατός στις αντιδράσεις του ήταν από τους καλύτερους της ομάδας του.

Πάμπλο Κοντρέρας: Και ο Κοντρέρας έκανε αυτά που έπρεπε στην άμυνα. Ο Χιλιανός βγήκε επίσης νικητής στις περισσότερες μονομαχίες και έδειξε πως έχει δέσει πολύ με τον Μανωλά στο κέντρο της άμυνας.

Φρανσουά Μοντέστο: Όχι και τόσο καλός στο πρώτο, αλλά ανεβασμένος στην επανάληψη όπως άλλωστε και όλος ο Ολυμπιακός. Ο Γάλλος έπαιξε αμυντικό χαφ μαζί με τον Μανιάτη και συνέβαλε και αυτός με την σειρά του στην μεγάλη νίκη.

Γιάννης Μανιάτης: Σε ένα ακόμα παιχνίδι ήταν πραγματικό μηχανάκι στο χώρο του κέντρου. Πίεζε, έκοβε, μάρκαρε, έκανε τα πάντα, όχι μόνο στο κέντρο, αλλά και στην άμυνα, με αποκορύφωμα το καταπληκτικό τάκλιν στο δεύτερο μέρος, που γλίτωσε τον Ολυμπιακό από πιθανή παραβίαση της εστίας του.

Νταβίντ Φουστέρ: Και μόνο που έχασε γκολ μόνος του, τι να πούμε παραπάνω για τον Ισπανό; Ο Φουστέρ δεν μπόρεσε σε κενή εστία να στείλει την μπάλα στα δίχτυα και μπορεί ο Ολυμπιακός να πήρε σπουδαία νίκη, αλλά σίγουρα αυτό το τέρμα δεν πρέπει να χάνεται από κανέναν. Συνολικά δεν θα τον λέγαμε αρνητικό, αλλά μετά την ευκαιρία αυτή δεν μπορείς να τον πεις και καλό...

Πάουλο Μασάντο: Η αλήθεια είναι πως η αλλαγή του προκάλεσε έκπληξη καθώς δεν ήταν κακός, χωρίς βέβαια να έχει κάνει και την μεγάλη εμφάνιση και την διαφορά για την ομάδα του. Φαίνεται πάντως ξεκάθαρα πως η θέση του είναι αυτή και πως στα πλάγια δεν μπορεί με τίποτα.

Λεάντρο Γκρέκο: Και ο Γκρέκο όσο έπαιξε προσπάθησε. Έβγαλε κάποιες καλές σέντρες ήταν απειλητικός χωρίς από την άλλη να είναι και κάτι σπουδαίο, με την απόδοσή του να μην έχει σχέση με αυτή στο Λονδίνο όπου όντως ήταν πολύ καλύτερος.

Ραφίκ Τζιμπούρ: Άτυχος ο Αλγερινός. Όσο έπαιξε δεν μπόρεσε να φανεί γιατί συνολικά ο Ολυμπιακός ήταν κακός δημιουργικά, ενώ όταν άρχισε να ανεβαίνουν οι «ερυθρόλευκοι» τραυματίστηκε.

Τζαμέλ Αμπντούν: Για ακόμα μία φορά έδειξε πως θα πρέπει να παίζει βασικός. Στην φάση του γκολ κάνει φοβερή προσπάθεια, αρχικά αμυντικά όπου παίρνει το πορτοφόλι του αντιπάλου του και στην συνέχεια δημιουργικά με πάσα πάρτο-βάλτο προς τον Μήτρογλου. Ο Αμντούν ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής της αναμέτρησης, καθώς συνολικά με την είσοδό του ανέβασε επιθετικά την ομάδα του.

Κώστας Μήτρογλου: Και μόνο που έβαλε το νικητήριο γκολ φτάνει. Μέχρι να κάνει το 1-2 δεν είχε ακουμπήσει την μπάλα. Γι' αυτό όμως είναι οι μεγάλοι επιθετικοί και ο Μήτρογλου είναι μεγάλος επιθετικός και το έχει δείξει πολλές φορές. Ε το έδειξε ακόμα μία και χάρισε την σπουδαία νίκη στον Ολυμπιακό. Τι άλλο να έκανε δηλαδή;

Χαράλαμπος Λυκογιάννης: Έπαιξε τόσο λίγο που δεν μπορούμε να τον κρίνουμε.