«Βεβαίως να ακούσουμε την 3η κασέτα!»

Ηταν η πρώτη φορά, σε 20 χρόνια αθλητικής δημοσιογραφίας, που έπιασα τον εαυτό μου να θέλει να συζητήσει με κάποιον που διοίκησε το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ζήτησα από τον Σοφοκλή Πιλάβιο να κάνουμε μια ανθρώπινη, ελεύθερη συζήτηση, που θα με βοηθούσε να αντιληφθώ αν υπάρχει ή όχι ελπίδα να λειτουργήσει κάποτε η ΕΠΟ σαν τις κανονικές ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες της Ευρώπης, αν έχω λόγο να ελπίζω ότι μπορεί κάποτε να αλλάξει, να καθαρίσει και να εκσυγχρονιστεί το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Τον ρώτησα για τις κασέτες, τα "στημένα", τις απειλές για τη ζωή του, τους παράγοντες - νταβατζήδες, τους "βλαχοπροέδρους" που κυβερνούν το ποδόσφαιρο, τα κακά της ΕΠΟ, τη διαιτησία, τις πιέσεις των παραγόντων για την εύνοια, το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, τη μαύρη αγορά των ακαδημιών ποδοσφαίρου. Τι κατάλαβα μετά από αυτή την κουβέντα; Σας αφήνω να διαβάσετε το περιεχόμενο της συνομιλίας μας, και θα blogάρω σύντομα σχετικά με τα όσα κάθισαν μέσα μου.

Η συνέντευξη είναι σε τέσσερα κομμάτια και μπορείτε να τα διαβάσετε όλα στο τέλος σε link...

- Να ξεκινήσουμε με τα βασικά. Γιατί και πώς αποφασίσατε να διεκδικήσετε τη θέση του προέδρου; Ξέρατε, ζούσατε στην ΕΠΟ, είχατε καταλάβει...

Ναι, σωστά. Γιατί μπήκα; Όσα κι αν ξέρεις ή φαντάζεσαι προτού καθίσεις, αν δεν καθίσεις στην καρέκλα δεν ξέρεις τίποτα... Αν δεν έχεις προηγούμενη εμπειρία, δεν μπορείς να ξέρεις τι σε περιμένει, τι έχεις να αντιμετωπίσεις. Γιατί μπήκα, αφού ήξερα; Ήξερα, αλλά όχι πολλά.

Η ιδέα είχε μπει στο μυαλό μου αρκετά χρόνια πριν, όταν είχαμε αρχίσει να συζητάμε, φίλοι μεταξύ μας, για το ποδόσφαιρο. Κάποια στιγμή έφτασε ο κόμπος στο χτένι, είπαμε ότι έπρεπε να αναλάβουμε ευθύνες. Ο Θόδωρος Θεοδωρίδης έφυγε έξω, ο Πατρίκ Κομνηνός ήταν περισσότερο τεχνικός και λιγότερο παράγοντας, ο Τάκης Κανελλόπουλος επέλεξε ομάδα και ο Πέτρος ο Κόκκαλης επέλεξε ομάδα, ο Γιάννης Μώραλης επέλεξε ομάδα. Κι έλαχε ο κλήρος σε εμένα... Θέλαμε να προσφέρουμε κάτι στο ποδόσφαιρο...

- Τον καιρό που αποφασίζατε να αναλάβετε την προεδρία, ήταν "συζητήσιμοι" και "πολιτισμένοι" οι παράγοντες στο ποδόσφαιρο. Έπαιξε ρόλο τότε αυτό στην απόφασή;

Οι παράγοντες παίζουν τεράστιο ρόλο στο ποδόσφαιρο. Η ομοσπονδία δεν έχει κανένα συμφέρον να πάει αριστερά ή δεξιά. Δεν έχεις κανένα συμφέρον, εκτός αν είσαι απατεώνας. Ασκούνται όμως τέτοιες πιέσεις, τέτοιοι άνεμοι και τυφώνες για να σε πάνε αριστερά και δεξιά, όχι μόνο εσένα, αλλά ολόκληρο το σύστημα, κι είναι τέτοιας έντασης οι άνεμοι, που κάποια στιγμή...

Οι παράγοντες, κάποια απειρία που είχα στον χειρισμό τους, και κάποια στοιχεία του χαρακτήρα μου, που δεν θέλω συγκρούσεις, έφεραν ένα μπέρδεμα κάποιες στιγμές.

- Αν γυρίζατε τον χρόνο πίσω θα παίρνατε την ίδια απόφαση;

Βέβαια.

- Και το πιο βασικό λάθος, που δεν θα επαναλαμβάνατε, ποιο είναι;

Δεν θα μιλούσα στο τηλέφωνο! Χιούμορ κάνω... Θα επέλεγα τη δική μου ομάδα να διοικήσω την ΕΠΟ. Όχι φυσικά να φύγουν αυτοί που υπήρχαν, αλλά να έχω και κάποιους δικούς μου ανθρώπους στη διοίκηση. Και πιθανότατα θα έπρεπε να έχω κάνει, κόντρα στην δική μου ηθική, εκλογές στα 2 χρόνια.

- Το καταστατικό της ΕΠΟ, το καθεστώς λειτουργίας, επιτρέπει ή εμποδίζει κάποιον να κάνει τη δουλειά;

Υπάρχει ένα καθεστώς, ναι. Δεν γίνεται όμως κάθε ένας που μπαίνει να αλλάζει όλο τον κόσμο, για να βάλει τους δικούς του. Σαφέστατα πρέπει να μπαίνει η σφραγίδα του κάθε προέδρου, αλλά θα πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο.

- Δεν είναι πολύ περιορισμένη η ελευθερία ενός προέδρου που για να λάβει μια σοβαρή απόφαση χρειάζεται τη σύμφωνη γνώμη από ένα κάρο παρατρεχάμενους;

Υπάρχει ένα τρίπτυχο, παράγοντες – ΕΠΟ – media, που πάντα κάποιος θα αισθάνεται ότι θίγονται τα συμφέροντά του, και θα αντιδρά με τρόπο που δεν ήταν του επιπέδου μου. Δεν ξέρω αν μπορεί αυτό να αλλάξει.

- Αυτό είναι το πρόβλημα του ποδοσφαίρου, ότι τη μοίρα του ποδοσφαίρου την καθορίζουν στην Ελλάδα άνθρωποι παρωχημένης αντίληψης, η σχέση τους με το ποδόσφαιρο δεν ήταν ποτέ «επαγγελματική». Ο πρόεδρος ΕΠΟ πρέπει να συμβιβαστεί με αυτό, άρα δεν μπορεί να κάνει δουλειά.

Δεν θέλω να τους βάλω όλους στο ίδιο καζάνι, αλλά υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι που περιγράφεις, αλλά και κάποιοι με βασικό κίνητρο την αγάπη. Πρέπει κανείς να τους ξεδιαλέξει, να κρατήσει αυτούς που αγαπούν το ποδόσφαιρο και να τους πλαισιώσει με μια σύγχρονη διοίκηση, όπως συμβαίνει στο εξωτερικό. Πάντοτε δεν λέμε να βλέπουμε τι κάνουν στο εξωτερικό; Η UEFA έχει μια 15μελή εκτελεστική επιτροπή προέδρων ομοσπονδιών που λαμβάνει τις αποφάσεις, αλλά έχει και το administration που έχει ουσιαστικό ρόλο. Εδώ μπλεχτήκαμε. Είμαστε παλιοπαραγοντικοί, με 50 επιτροπές που βάσει καταστατικού στελεχώνονται από προέδρους Ενώσεων, και όταν το administration παίρνει δραστηριότητες υπάρχουν παράπονα και αντιδράσεις. Πρέπει να υπάρξει μια παραδοχή ότι η διοίκηση πρέπει να ασκείται από το administration. Η πρόταση μου ήταν να κάνουμε μια καταστατική συνέλευση τον Ιανουάριο για να αλλάξουν κάποια πράγματα και να βελτιωθεί η λειτουργία της Ομοσπονδίας.

Στην ΕΠΟ, για παράδειγμα, ακόμη η πρόσληψη ενός προπονητή πρέπει να κρίνεται από ανθρώπους που δεν έχουν τη γνώση. Αυτά πρέπει να αλλάξουν. Εδώ έχουμε ακόμη παλαιοπαραγοντισμό μαζί με έναν νεωτερισμό, τον οποίο δεν έχουμε διάθεση να δεχθούμε.

- Το πρώτο που πρέπει να αλλάξει για να λειτουργήσει καλύτερα η ομοσπονδία;

Η Ομοσπονδία πρέπει να λειτουργήσει με καθεστώς ιδιωτικής επιχείρησης, να δουλεύει περισσότερο. Πρέπει να αλλάξει το επίπεδο της δουλειάς, σε ωράριο λειτουργίας. Το δεύτερο, πρέπει να γίνει αξιολόγηση του προσωπικού και να σταματήσει το σουλάτσο των παραγόντων στα γραφεία της ομοσπονδίας. Οσοι δουλεύουν στην Ομοσπονδία πρέπει να ζουν στην Αθήνα, με προτεραιότητα τη δουλειά τους στην Ομοσπονδία. Αλλά πρέπει και να εκσυγχρονιστεί τεχνολογικά η Ομοσπονδία.

- Όσο το ποδόσφαιρο εξαρτάται από τους «βλαχοπροέδρους» δεν πρόκειται να γίνει ποδόσφαιρο, λέω εγώ.

Δεν τον δέχομαι τον χαρακτηρισμό, γιατί τους τσουβαλιάζει όλους, αν και καμιά φορά και οι ίδιοι σχολιάζουν ότι «καλά μας λένε έτσι». Η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα όμως; Η πίεση που ασκεί ο παράγοντας στην τοπική κοινωνία, στις ομάδες είναι το πρόβλημα, ή το αντίθετο, δηλαδή η πίεση των παραγόντων των ομάδων στον πρόεδρο της Ένωσης;

Θα πω ένα παράδειγμα, από την τελευταία γενική συνέλευση της ΕΠΟ. Η θέση του προέδρου της Ένωσης του Βόλου ήταν: θα ψήφιζα ναι στον διοικητικό απολογισμό, αλλά ψηφίζω όχι γιατί θα με σκοτώσουν, θα με δείρουν. Αυτό γίνεται. Η Ένωση του Αγρινίου ψήφιζε "ανάποδα", επειδή είχε θιγεί ο Παναιτωλικός από μια άλλη υπόθεση και πολλά άλλα παραδείγματα. Υπάρχει τέτοια εξάρτηση, απίστευτη εξάρτηση. Δεν βγαίνει έτσι άκρη. Είναι ιστός όλο αυτό, δεν φταίνε μόνο οι πρόεδροι των Ενώσεων. Οι επαγγελματίες παράγοντες χρησιμοποιούν για ένα σωρό λόγους τους προέδρους και δημιουργείται μια σχέση που δεν είναι σωστή.

- Όσο θα συνεχίσει να εκλέγεται η διοίκηση με αυτό τον τρόπο…

Γιατί δεν βλέπουμε τι γίνεται έξω; Ας χρησιμοποιήσουμε ένα εντελώς τυχαίο παράδειγμα, την Πορτογαλία: Η ψήφος του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου μετρά σε ποσοστό άνω του 50%, αλλά ψηφίζουν και οι επαγγελματικές ομάδες. Δεν το πρότεινα αυτό; Δεν το έβαλα σε συνέλευση; Δεν προσπάθησα; Δεν πέρασε. Δεν πρέπει να ψηφίζουν οι ομάδες; Μπορεί να ήταν υπερβολικό αυτό που πρότεινα, σε ποσοστά βαρύτητας των ψήφων, αλλά είναι δυνατόν το επαγγελματικό ποδόσφαιρο να έχει μία ψήφο, δηλαδή όσες ψήφους έχει και το beach soccer; Κάπου πάσχει το εκλογικό μας σύστημα. Αρα; Πρέπει να αλλάξει. Και δεν πρόλαβα να το αλλάξω.

- Όταν έρθει μια τέτοια πρόταση αλλαγής του εκλογικού συστήματος, έστω η ιδανική για το ελληνικό ποδόσφαιρο, πώς θα περάσει από τη συνέλευση της ΕΠΟ;

Πρέπει να γίνει αλλαγή. Πιστεύω ότι πρέπει να ψηφίζουν για τον πρόεδρο όλοι οι φορείς του ποδοσφαίρου. Δεν έχει σημασία η ποσόστωση, ας έχουν μια ψήφο ο καθένας, δεν έχει σημασία, είναι το τι σηματοδοτείς. Οι προπονητές δεν ψηφίζουν. Οι παίκτες; Όχι. Στην Ιταλία, για παράδειγμα η συμμετοχή των ποδοσφαιριστών στη διαμόρφωση του αποτελέσματος φτάνει το 20%. Είναι βέβαια πολύ; Άλλος το βρίσκει δίκαιο, άλλος μεγάλο ποσοστό, αλλά είναι λάθος να μην ψηφίζουν καθόλου. Ακόμη και οι γυναίκες του ποδοσφαίρου ψηφίζουν. Κι οι διαιτητές με κάποιο τρόπο. Όλοι οι φορείς του ποδοσφαίρου πρέπει να ψηφίζουν.

- Ναι, αλλά ποιος μπορεί να τη φέρει επιτέλους αυτή την αλλαγή στην Ελλάδα;

Η αλλαγή αυτή πιστεύω ότι θα γίνει δεκτή σε μία μικρή ποσόστωση. Δεν γίνεται πχ. η ψήφος της Superleague να έχει το ίδιο βάρος με αυτή του beach soccer.

- Το καλοκαίρι του 2011 ήταν η πιο δύσκολη εποχή σας;

Σαφέστατα. Ήταν τρία γεγονότα μαζί, που δεν έχουν ξανασυμβεί. Κρατική εμπλοκή, αδειοδοτήσεις και πλαστογραφημένα πιστοποιητικά. Χαθήκαμε…

- Άφησε κάτι στο ποδόσφαιρο αυτή η ιστορία με τα "στημένα";

Έχω κατηγορηθεί για πολλά, αλλά δεν μπορεί κανείς να μη δει κάτι θετικό. Δηλαδή, γιατί πέρσι εγώ πήρα μόνο 2 φακέλους από την UEFA ενώ πριν είχα πάρει 40. Δεν άρχισαν τα στημένα το 09. Φέτος δεν έχουμε κανένα φάκελο. Κάτι δεν είναι αυτό; Πώς έγιναν λιγότεροι πλέον οι ύποπτοι αγώνες; Η κρίση τους έκανε; Η κρίση θα τους έκανε περισσότερους. Υπάρχει ένα χάος στο μυαλό και του κόσμου σχετικά με την υπόθεση. Η υπόθεση αφορά στημένο παιχνίδι για προσπορισμό οφέλους από τον στοιχηματισμό. Η υπόθεση αυτή που ερευνάται από τη δικαιοσύνη έχει να κάνει με «στημένα» παιχνίδια χωρίς στοιχηματισμό.

Αναφέρομαι στην υπόθεση που μελετά η δικαιοσύνη, τους φακέλους από το στοίχημα της UEFA. Όταν οι δυο μας στήσουμε ένα παιχνίδι, θα συμφωνήσουμε πόσο θα έρθει το ματς, θα πιάσουμε τον προπονητή και κάποιους παίκτες και θα τους πούμε να ανοίξουν τα πόδια τους. Δεν χρειαζόμαστε κανέναν άλλον.

Πώς είναι δυνατόν να μην έχει κληθεί ποτέ ένας παίκτης; Σε ποιον έλεγε ο παράγοντας να στήσει το ματς; Το εξήγησα στον ανακριτή και το κατάλαβε. Η συνεννόηση μεταξύ των ομάδων είναι το στήσιμο, οι δυο τους κονομάνε, και οι παίκτες μπορούν αυτό να το εγγυηθούν. Αυτός είναι ο απόλυτος τρόπος προσυνεννόησης. Αυτή η υπόθεση αφορά προσυνεννόηση αγώνων. Η προσυνεννόηση χρειάζεται δύο, όχι έναν.

Με ρώτησαν αν μπορεί να παίξει ρόλο ο διαιτητής και απάντησα πολύ μικρό. Εδώ μας έχει έρθει καταγγελία για διαιτητή που έπαιζε στο στοίχημα το κέρμα της σέντρας. Στην Ισπανία δε τώρα έγινε σάλος με το clasico, που είχε 142 διαφορετικά είδη στοιχηματισμού, διότι αυτό δίνει ευκαιρία για στήσιμο.

- Όταν πρωτομάθατε ότι ο κοριός έγραφε τηλεφωνήματα καταλάβατε ποιος ήταν ο στόχος;

Δε μπορώ να είμαι σίγουρος για αυτό.

- Εξυπηρετούσε πολιτική σκοπιμότητα όλο αυτό, νομίζω εγώ. Ήταν όμως μια μεγάλη ευκαιρία για την ΕΠΟ να πείσει τον κόσμο ότι προσπαθεί να καθαρίσει το ποδόσφαιρο.

Ήταν ευκαιρία, αλλά κάποια στιγμή είπα «δεν μπορώ, κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε». Μπήκαμε στη δύνη διαλόγων που δεν είχαν σχέση με την υπόθεση. Ήταν έξυπνο βέβαια αυτό. Προέκυψαν νέες κατηγορίες από αυτή την υπόθεση, νέες υποθέσεις, όπως πιάστηκαν κυκλώματα πόρνες, εκβιαστές της νύχτας κλπ. Εμείς κοιτάξαμε πώς γίνεται να μη στήνεται το ποδόσφαιρο, να μη χαλάει το ποδόσφαιρο. Μπορεί να μην έπεισε η ομοσπονδία. Δεν έπεισε γιατί η κατάσταση έφτασε στο «όποιος κατάλαβε, κατάλαβε» σημείο. Ναι, ψάχνατε τι έκανε ο Πιλάβιος. Γιατί δεν ψάχνατε τι έκαναν οι άλλοι; Στις 24 Ιανουαρίου του 2009 ξεκίνησαν τα στημένα;

- Φτάσαμε να απειλείται η ζωή προέδρου ομοσπονδίας.

Ο Ντέκλαν Χιλ μου έγραψε ότι δεν έχει δει ποτέ στη ζωή του πράγματα σαν αυτά που συμβαίνουν εδώ. Οι απειλές ήταν για πολλούς λόγους. Με βρήκαν λίγο μπόσικο, κατάλαβαν ότι φοβάμαι και επένδυσαν σε αυτό, είναι βέβαιο.

- Πώς αντιμετωπίζεται αυτό;

Η απόδειξη ότι δεν ήμουν σε κανένα σύστημα είναι ότι δεν ήμουν δεύτερη φορά υποψήφιος. Αυτό κανείς πρέπει να το καταλαβαίνει εύκολα. Αρκεί να ρίξει μια ματιά στο τι συμβαίνει στα Βαλκάνια και στα ανατολικά κράτη. Ο πρόεδρος της Ρωσίας παραιτήθηκε μετά το γκολ του Καραγκούνη, επειδή κάποιος έπρεπε να την πληρώσει.

Όλα είναι θέμα νοοτροπίας. Εδώ έχουμε το "πρέπει να κερδίζουμε, όπως να ‘ναι". Εδώ αντί να λύνουμε το πρόβλημα, ψάχνουμε να δούμε πώς θα το αντιμετωπίζουμε. Μαθαίνουμε να ζούμε με το πρόβλημα.

- Είναι ζήτημα προσώπων να αλλάξει το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα; Αλλάζουμε δύο τρεις παράγοντες νταβατζήδες θα λυθεί το πρόβλημα;

Είναι γενικότερα θέμα νοοτροπίας. Πότε λειτουργούσε καλά το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα; Μου λένε αν θα ήταν λύση ο ερασιτεχνισμός. Θέλουμε να πιστέψουμε ότι δεν μας νοιάζουν μόνο τα λεφτά; Εδώ μας νοιάζουν μόνο τα λεφτά. Με το μυαλό μόνο στα λεφτά δεν θα αλλάξει τίποτα.

Θα πω ένα παράδειγμα. Σκεφθείτε πόσο θα άλλαζε, σε νοοτροπία, το ποδόσφαιρο αν, όχι φέτος, όχι του χρόνου, αλλά αν όλοι συμφωνούσαν από τώρα ότι σε 3 χρόνια ο πρωταθλητής θα δίνει τα μισά λεφτά του μπόνους του Τσάμπιονς Λιγκ, στις ομάδες της Superleague, για δύο σερί χρόνια.

- Η μόνη λύση είναι να φέρεις ξένους να κάνουν τη δουλειά. Δίνεις το πρωτάθλημα στους Άγγλους να στο φτιάξουν. Δίνεις και τα κλειδιά της διαιτησίας, και έχεις ποδόσφαιρο.

Οι διαιτησίες περνούν φάσεις πχ. στην Ευρώπη. Οι διαιτητές του 2012 δεν είναι ίδια με τη φουρνιά του 2004. Όμως είναι και θέμα νοοτροπίας.

- Στα άλλα πρωταθλήματα διαχειρίζονται καλύτερα τα διαιτητικά προβλήματα και ο κόσμος έχει εμπιστοσύνη ότι το λάθος είναι εξαίρεση. Εδώ πώς χτίζεται αυτό;

Δεν πρέπει να ασχολείται κανείς με τη διαιτησία, αυτό είναι το βασικό. Να μην ασχολείται κανείς. Κι εννοώ πρωτίστως τους παράγοντες. Δεν πρέπει να προβληματιζόμαστε μόνο πάνω στην καταστολή, αυτό είναι λάθος. Να πάψουμε να ασχολούμαστε με τη διαιτησία, και όχι να φτιάχνουμε σχήματα υπερβατά, για να μιλάμε μόνο για την καταστολή, με την παραδοχή ότι πάντα κάποιος θα υπάρχει για να προσπαθεί να στήσει τους διαιτητές.

Συζητούσα μια φορά με τον Πλατινί για τον τελικό του Champions League της Αθήνας το 2007, μου έλεγε ότι η αστυνομία δεν έκανε καλά τη δουλειά της. Τον ρώτησα, γιατί δεν μου ξεκινάς την κουβέντα με τη διαπίστωση ότι είναι απαράδεκτοι οι οπαδοί της Λίβερπουλ δεν στάθηκαν στο ύψος τους; Θα συνέβαινε το ίδιο αν είχαμε να κάνουμε με τους οπαδούς της Μπάγερν; Η λύση είναι να μην δημιουργείς πρόβλημα, όχι να μάθεις να λύνεις το πρόβλημα. Πρέπει να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τη διαιτησία. Οι παράγοντες κοιτάζουν πάντοτε βραχυπρόθεσμα, πρέπει επιτέλους να κοιτάξουμε μακροπρόθεσμα.

- Στην Ελλάδα τραβάμε πάντοτε τους λάθους ανθρώπους να γίνουν διαιτητές, διότι αυτή την εικόνα προβάλλουμε, ενός διαιτητή που είναι λαμόγιο.

Δεν είναι έτσι, είναι μειοψηφία οι λάθος άνθρωποι στη διαιτησία. Πιστεύω ακράδαντα ότι έχουν αλλάξει οι διαιτητές. Δεν ξέρω αν το κίνητρο είναι η αγάπη για το άθλημα, αλλά δεν είναι λαμόγια.

- Δεν θα ήταν πιο έξυπνο να συγκεντρώσουμε 100 νεαρούς με ικανότητες και αγάπη για το ποδόσφαιρο, και να τους κάνουμε επαγγελματίες από την πρώτη ημέρα;

Εγώ δεν πιστεύω ότι οι διαιτητές δεν είναι καθαροί. Είναι στη νοοτροπία κάπως περίεργοι και αυτό είναι το πρόβλημα.

- Ο καθαρός διαιτητής συνήθως είτε αναγκάζεται να τα παρατήσει, ή κάθεται και διαφθείρεται.

Θα σου πω ένα παράδειγμα, ο Κάκος δεν είναι καθαρός και πολύ ικανός; Γιατί δεν γίνονται όλοι σαν τον Κάκο; Ο διαιτητής επηρεάζεται από πολλές παραμέτρους. Δεν σημαίνει ότι είναι διεφθαρμένος.

- Δεν θα έπρεπε να τους θωρακίζουμε με καλό μισθό;

Είναι σωστό αυτό. Είναι πάρα πολύ ακριβό, αλλά είναι σωστό. Στο εξωτερικό, στην Αγγλία, δεν κάνει άλλο επάγγελμα ο διαιτητής. Και πρέπει, σαν τον ποδοσφαιριστή να βγάλει πολλά λεφτά σε διάστημα 12-20 ετών. Είναι μια από τις λύσεις αυτή.

Στη διαιτησία έχουν γίνει τεράστια βήματα, πιστεύω. Στην εκπαίδευση και την ανάπτυξη έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα. Είναι από τα θετικά, αν με ρωτούσες τι πρόλαβα να κάνω. Ο κ. Βασσάρας κάποτε πρέπει να μιλήσει για αυτά, για την οργάνωση της διαιτησίας.

- Μα «πονάει» το καθεστώς. Ο τρόπος που επιλέγονται, ανελίσσονται. Ποιος τους παρατηρεί, τους κρίνει;

Ο διαιτητής πώς και γιατί επηρεάζεται; Θα θωρακιστεί μ έναν επαγγελματικό μανδύα, επειδή θα είναι βαρύτερη η τιμωρία του αν παραβεί τους κανόνες;

- Ένας διαιτητής που αγαπά το παιχνίδι, πληρώνεται, εκπαιδεύεται σωστά, λειτουργεί με τη συνείδηση ότι κάποιος τον παρατηρεί και θα τον τιμωρήσει, θα κάνει λάθη;

Πάντα θα κάνει λάθη. Είναι στη φύση του αθλήματος.

- Όταν κάποιος βλέπει έναν τύπο τον οποίο θεωρεί ακέραιο να μπαίνει στο ποδόσφαιρο, να λέει φοβάμαι για τη ζωή μου, να μη ξαναβάζει υποψηφιότητα μολονότι έχει ιδέες και προτάσεις, δεν μένει με την εντύπωση ότι δεν έμεινε εκεί επειδή δεν ήθελε, αλλά ότι έφυγε επειδή τον απέβαλε το περιβάλλον. Μπορείτε να του αλλάξετε την άποψη;

Δεν με ενδιαφέρει να την αλλάξω.

- Τον Πιλάβιο τουλάχιστον οι πολλοί δεν τον λένε διεφθαρμένο.

Αυτό έλειπε… Ποτέ δεν ήταν ο σκοπός μου το κέρδος, κι αυτό ο κόσμος το κατάλαβε. Ήμουν, είμαι και θα είμαι δικηγόρος. Προσπάθησα να κάνω κάτι για το ποδόσφαιρο, με το οποίο ασχολιόμουν και θα συνεχίσω να ασχολούμαι. Τώρα πχ. παίρνω και την πρώτη μου υπόθεση ξανά στο ποδόσφαιρο, τη σύσταση του σωματείου των μάνατζερ ποδοσφαίρου, που πρέπει μόνοι τους, πρώτοι να κάνουν την κάθαρση στον χώρο τους, δίχως να περιμένουν την ΕΠΟ. Το 2012 χαίρομαι να βγαίνω και να κυκλοφορώ στον δρόμο. Κυκλοφορώ και το χειρότερο που μου λένε είναι «σε φάγανε».

- Ότι "τους φοβήθηκες" περίμενα ότι θα σας έλεγαν.

Ναι, ναι... αυτό.

- Και γι’ αυτό δεν υπάρχει ελπίδα για το ποδόσφαιρο.

Εγώ φοβήθηκα με όλα αυτά που συνέβησαν. Είμαι όμως και υπερήφανος που επί των ημερών μου έγιναν πράγματα που δεν έχουν ξαναγίνει. Εφτασα μέχρι εκεί που μπορούσα. Και τότε είπα «δεν μπορώ παραπάνω κύριοι. Δεν μπορώ».

- Γίνατε ο πρώτος πρόεδρος ομοσπονδίας με αστυνομική συνοδεία.

Όχι, ο πρώτος που είχε φανερή συνοδεία.

- Η πιο δύσκολη στιγμή σε όλη τη θητεία;

Η χειρότερη στιγμή; Η αγωνία σε κάποια ματς, που μετά μετατρεπόταν σε ευτυχία. Το ματς με την Μολδαβία, που μας ισοφάρισαν στο 90’ και χάναμε την πρόκριση. Θυμάμαι πολύ άσχημα την ιστορία με τον ΟΦΗ, ειδικά όταν προσέφυγε στα πολιτικά δικαστήρια. Θυμάμαι πολύ άσχημα το πανό του Ηρακλή, ίσως ήταν η χειρότερή μου ημέρα, τότε αποφάσισα ότι δεν κάνω εγώ γι’ αυτό. Νομίζω έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο. Οι διάλογοι, αν λες γι αυτό, δεν ήταν από τις πολύ χειρότερες μέρες. Αλλά ναι, ήταν από τις άσχημες στιγμές.

- Η τρίτη κασέτα σας έφθειρε;

Μετά από τόσο καιρό, θα πω ότι προσωπικά, αν ήμουν εγώ, επειδή ξέρω αν ήμουν και τι λέω και είμαι βέβαιος για το τι λέω, δεν υπάρχει κάτι κακό για μένα σ’ αυτή την κασέτα.

- Το μέρος της ενοχής σας είναι το «γιατί άκουγες;».

Θα απαντήσω: όταν πας να πεις ή να καταγγείλεις κάτι κινδυνεύεις άμεσα να κατηγορηθείς για συκοφαντική δυσφήμιση, επειδή δεν θα έχεις αποδεικτικά στοιχεία, δεν μπορείς να πετύχεις τίποτα. Για αυτό έλεγα πάντα ότι όποιος καταγγέλλει κάτι πρέπει να έχει το θάρρος να το κάνει γραπτά. Δεν το κατανοούν όμως όλοι αυτό. Κάποιοι νομίζουν ότι είναι εύκολο να βρει κανείς τις αποδείξεις.

- Αν είχατε την επιλογή, θα την δίνατε την τρίτη κασέτα να την ακούσουμε;

Αν ήμουν εγώ και σε ότι αφορά εμένα, βεβαίως.

- Αυτή η κασετολογία του έκανε καλό του ποδοσφαίρου;

Ουου…. Πολύ καλό έκανε. Εχει φέρει τους ανθρώπους πιο κοντά.

- Προσπαθώ να καταλάβω, φαινομενικά οι κασέτες μεγάλο καλό δεν έκαναν. Και δημιούργησαν αποστροφή του κόσμου για το πρωτάθλημα και το ποδόσφαιρο, το οποίο αντιλαμβάνεται ως διεφθαρμένο.

Έκαναν και καλό και κακό. Όπως το λέτε.

- Σας ενοχλεί που οι πιτσιρικάδες βλέπουν περισσότερο ξένο ποδόσφαιρο από όσο ελληνικό;

Είναι πάρα πολλοί οι λόγοι, όχι μόνο η διαφθορά. Η βία, τα γήπεδα που δεν έχουν παροχές. Δεν υπάρχουν γήπεδα ικανά να προσφέρουν ψυχαγωγία. Έχουμε φτάσει στο 2012 να μην είμαστε σίγουροι ούτε για την λειτουργικότητα του Ολυμπιακού Σταδίου. Ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ δεν θα μπορούν να παίξουν στο ΟΑΚΑ του χρόνου αν δεν εγκατασταθεί ο μηχανισμός ελέγχου του ηλεκτρονικού εισιτηρίου. Δεν προσφέρουμε ψυχαγωγία και διασκέδαση εδώ, δεν εκμοντερνίζονται τα γήπεδα. Κι είναι κρίμα, διότι εδώ τώρα είναι ευκαιρία, που βλέπει ο κόσμος Ελληνόπουλα και ταυτίζεται. Θα έπρεπε να πηγαίνει πολύς κόσμος σήμερα στο γήπεδο.

- Ο κόσμος έδειξε με την παρουσία του στα ματς της εθνικής τι θέλει, έτσι δεν είναι;

Συμφωνώ με αυτό. Ο κόσμος έδειξε τι θέλει. Ωραία ατμόσφαιρα, αγνά κίνητρα, αγάπη για την πατρίδα του.

- Κάποιος που έχει φάει 4 χρόνια στην ομοσπονδία και ξέρει, όσα μπορεί και δεν μπορεί να πει, και έχει αντιληφθεί, έχει κάποιο λόγο να αισιοδοξεί στην Ελλάδα του 2012 ότι το ποδόσφαιρο θα ξανακερδίσει τον Ελληνα και θα ξαναμπεί στη ζωή του;

Είμαι πάντα αισιόδοξος. Ρεαλιστικά, έτσι όπως το κοιτάμε το ποδόσφαιρο, ξεκομμένο από την πτώση των ηθικών αξιών, την αλλοτρίωση της κοινωνίας, το μεταναστευτικό κλπ κλπ, αν το απομονώσουμε δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι, αλλά αν αρχίσει να αλλάζει το σκηνικό στην Ελλάδα, το ποδόσφαιρο με δυο τρεις βασικές κινήσεις, ναι, μπορεί να αλλάξει.

- Ο καλύτερος παράγοντας που γνωρίσατε ποιος είναι; Ικανός και καλών προθέσεων;

Πάρα πολλοί παράγοντες μου έκαναν πάρα πολύ καλή εντύπωση. Έχω γνωρίσει πολύ αξιόλογους ανθρώπους στο ποδόσφαιρο, παίκτες, προπονητές, μάνατζερ, διαιτητές.

- Ο χειρότερος που γνωρίσατε;

Δεν μπορώ να μιλήσω με ονόματα, αλλά γνώρισα πολύ κακούς ανθρώπους. Ο,τι χειρότερο υπάρχει.

- Ο καλύτερος από την πλευρά του κράτους; Υπήρχε τέτοιος;

Οι πολιτικοί είναι πολιτικοί. Κοιτάνε πάρα πολύ και τις ψήφους. Κι έτσι δεν μπορώ να πω ποιος είχε καλές προθέσεις για τον αθλητισμό, με κριτήρια αγνά.

- Η καλύτερη στιγμή που είχατε ποια ήταν;

Εκτός των στιγμών με την Εθνική; Η δημοσίευση των ισολογισμών της ΕΠΟ κάθε χρόνο, θετική χρήση πάνω από 3 εκατ. ευρώ, αρχές Ιανουαρίου, σε κάθε χρήση. Το ήξερα εκ των προτέρων, αλλά ήταν κάθε χρόνο η ώρα του αποτελέσματος. Η αποκατάσταση των σχέσεων ΕΠΟ – Πολιτείας. Τα καινούργια γραφεία της ΕΠΟ, το λεύκωμα με την ιστορία της ομοσπονδίας, το τηλεφώνημα να γίνω παρατηρητής του τελικού του Champions League, τα αποτελέσματα της πρώτης μου Γενικής Συνέλευσης.

- Ο μεγαλύτερος καημός;

Το καταστατικό της ΕΠΟ στη νέα του εποχή. Επιτροπές, δικαστικά, κωδικοποίηση της νομοθεσίας, τα είχα στα σπάργανα κι είχα κάνει πολλή δουλειά. Με άφησε πίσω όλη αυτή η ιστορία με τα στημένα, σε επίπεδο δουλειάς. Χάσαμε πολύτιμο χρόνο. Χάσαμε τη συγκέντρωσή μας. Μακάρι να υπάρξει τώρα ηρεμία να δουλέψουν οι άνθρωποι. Το μουσείο του ποδοσφαίρου...

- Υπάρχει κάποιος που αδικήσατε πολύ; Πρόσωπο ή ομάδα;

Δεν σκέφτομαι κάποιον. Το μεγαλύτερο λάθος είναι ότι ίσως κάποιους ευνόησα. Άθελα μου όμως. Και δεν μιλώ για εύνοια περίεργη. Κατά λάθος θα το έκανα όποτε το έκανα ή από αδυναμία.

- Θα επιστρέφατε στο μέλλον για να ξανακαθίσετε στην καρέκλα του προέδρου;

Τι να σας πω είναι πολύ νωρίς για να το σκεφτώ, δεν είμαι εντελώς αρνητικός. Θα ήθελα να προσφέρω κάνοντας τη δουλειά μου. Αν κάποτε γύριζα, θα επέστρεφα επαγγελματικά, δεν μπορείς να δώσεις το 100% αν δεν είσαι αφοσιωμένος, μόνο σε αυτή τη δουλειά.

Θα μπορούσα να προσφέρω επαγγελματικά. Για παράδειγμα, να ετοιμάσω τον φάκελο για το 2020. Θα μου άρεσε να το αναλάβω και μάλιστα σε τόσο άσχημες συνθήκες για τη χώρα. Τέτοια πράγματα θα μπορούσα να αναλάβω, projects εξωτερικού κυρίως. Συμμετοχή του ποδοσφαίρου στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

- Ένα νέο παιδί που θα σας έλεγε ότι θέλει να σπουδάσει έξω διοίκηση ποδοσφαίρου, θα του λέγατε να μείνει έξω ή να έρθει να δουλέψει εδώ στο ποδόσφαιρο;

Σαφέστατα θα του έλεγα να γυρίσει αν υπήρχαν οι συνθήκες.

- Ναι, αλλά το ποδόσφαιρο διώχνει τους μορφωμένους νέους. Έχω συναντήσει πολλά απογοητευμένα παιδιά.

Έχεις δίκιο. Θα τους έλεγα ότι ο καλός πρέπει να προσφέρει στην πατρίδα του, αλλά το ποδόσφαιρο, το καταλαβαίνω, διώχνει τους νέους μορφωμένους. Υπάρχει ένας φόβος για τους νέους και μορφωμένους, γι’ αυτό ανακυκλώνονται άνθρωποι που δεν έχουν μόρφωση, δεν ξέρουν γλώσσες, δεν ξέρουν τεχνολογία.

- Τι δεν προλάβατε να κάνετε;

Δεν πρόλαβα να κάνω το μουσείο του ποδοσφαίρου, το οποίο είχα αρχίσει. Είχα πάει στο Γουδί, στους φούρνους του στρατού. Είχα πάει στον υπουργό εθνικής άμυνας, περάσαμε πρωτόκολλα, φτάσαμε στον αρχηγό γες, καταρχήν έγκριση, αλλά αυτή η ιστορία δεν προχώρησε, και πρέπει κάποιος να το επαναφέρει, γιατί με κάποια χρήματα από ιδιώτες θα μπορούσε να γίνει και να εξελιχθεί σε ένα πολυχώρο του ποδοσφαίρου, με όλα, 3500 τετραγωνικά. Θα γινόταν κάτι πολύ αξιόλογο για το ποδόσφαιρο.

Διαβάστε το δεύτερο μέρος της συνέντευξης: Κεφάλαιο «Εθνική ομάδα»

Διαβάστε το τρίτο μέρος της συνέντευξης: Οι συμβουλές προς τον Σαρρή

Διαβάστε το τέταρτο μέρος της συνέντευξης: Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και οι ακαδημίες