Τσέλσι χαμένη στη μετάφραση

Το καλοκαίρι δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Με την κούπα του Τσάμπιονς Λιγκ τοποθετημένη στην κορυφή της τροπαιοθήκης του συλλόγου, ο Ρομάν Αμπράμοβιτς ήθελε δεν ήθελε (και μετά το όχι του Γκουαρδιόλα) είχε μόνο μία απόφαση να πάρει: να κρατήσει τον Ρομπέρτο Ντι Ματέο. Η κίνηση του ήταν λογική, αναμενόμενη και είχε τη συγκατάθεση οπαδών και Τύπου. Μόνο που όταν στις 15 Ιουνίου ο κόουτς έβαζε την υπογραφή του σε διετές συμβόλαιο, ο ίδιος με το αφεντικό του προφανώς δεν είχαν ξεκαθαρίσει κάτι πολύ σημαντικό που στο τέλος της βραδιάς της Τρίτης και μετά το διασυρμό από τη Γιουβέντους, είχε ως αποτέλεσμα την απόλυση του πρώτου και αυτό δεν ήταν άλλο από το τι ζητούσε ο Ρώσος και τι θα μπορούσε να υλοποιήσει ο Ιταλός...

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τι έκανε ο Ντι Ματέο όταν πέρσι αντικαθιστούσε προσωρινά(!) τον Αντρέ Βίλας-Μπόας; Τα βρήκε με τις παλιοσειρές. Επιασε στο φιλότιμο των Τέρι και έκανε ξανά πρωταγωνιστές τους παραγκωνισμένους Λάμπαρντ, Ντρογκμπά. Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι γνώριζε τις πραγματικές δυνατότητες της ομάδας και έπαιξε αυτό που έπρεπε: φουλ άμυνα και αντεπιθέσεις. Η Τσελσι του Ντι Ματέο αναβίωσε πραγματικά το «Catenaccio». Εκείνο το αμυντικό σύστημα που είχε παρουσιάσει η Ελβετία του Καρλ Ράπαν στο Μουντιάλ του 1930 και το απογείωσε ο Ελένιο Ερέρα με την Ιντερ των 60ς.

Ο Ντι Ματέο είχε τα γονίδια ως Ιταλός γεννημένος στην Ελβετία, έστησε τους Μπλε λες και είχε στα γονίδια του το αμυντικό ένστικτο και έφτασε στην κορυφή. Ωστόσο, η συμφωνία του Ιουνίου περιλάμβανε ριζοσπαστικές αλλαγές. Ο Αμπράμοβιτς του εξήγησε πως θα γίνει ριζική ανανέωση, ότι σταδιακά θα φύγουν κατά σειρά οι Λάμπαρντ, Ασλεϊ Κόουλ (σ.σ.: αυτό το καλοκαίρι) και στη συνέχεια ο Τέρι και θα δοθεί χώρο στα νέα φυντάνια που αποκτήθηκαν το καλοκαίρι. Επίσης ο Ρώσος μεγιστάνας αξίωσε από τον προπονητή να αλλάξει φιλοσοφία και να μετατρέψει τους Λονδρέζους σε μία παραγωγή θεάματος και επιθετικού ποδοσφαίρου.

Ασφάλιση αυτοκινήτου σε 5' και web offer έκπτωση 5%. Anytime Online

Φυσικά ο Ντι Ματέο που αισθάνθηκε πως είχε τη μεγάλη ευκαιρία της ζωής του, συμφώνησε σε όλα. Φτάσαμε όμως μέσα -και κάτι- Νοεμβρίου και αποδείχτηκε περίτρανα πως ο Ρώσος δεν είχε την υπομονή να περιμένει να υλοποιηθούν όλες αυτές οι μεταβολές που απαίτησε. Οταν χτίζεις κάτι τόσο καινούργιο, οφείλεις να δώσεις χρόνο και ο Αμπράμοβιτς δεν ήταν διατεθειμένος. Ισως πάλι να μην είναι αυτό. Ισως να διέκρινε το λάθος του, το οποίο ήταν να περιμένει επιθετικό ποδόσφαιρο από έναν προπονητή που δεν έχει στήσει ποτέ του κάποια ομάδα, ώστε να προσφέρει θέαμα και το μοναδικό δείγμα γραφής του ήταν το... κλειστά πίσω και ότι βγει μπροστά: ασχέτως εάν του βγήκε και έγινε πρώτος μπάγκας.

Ο Ντι Ματέο προσπάθησε να παίξει επίθεση χωρίς φορ, με τον Φερνάντο Τόρες να μπαινοβγαίνει στην 11άδα και τον Ντάνιελ Στάριτζ να βρίσκεται συνήθως στα πιτς. Τρίτος δεν υπάρχει να κάνει τη δουλειά. Η μοναδική λύση λοιπόν ήταν να βάλει ένα σωρό μπαλαδόρους μεσοεπιθετικούς (Μάτα, Αζάρ, Οσκαρ) να βγάλουν τα κάστανα και στο σκοράρισμα. Σε αυτό προσθέστε την απουσία ξεκάθαρου κόφτη (σ.σ.: μόνο ο Ομπι-Μίκελ μπορεί να θεωρηθεί τέτοιος), τον Τέρι τραυματία, τον Λάμπαρντ θύμα της ανανέωσης και τους Νταβίδ Λουίζ-Κέιχιλ να κουτουλάνε μεταξύ τους (σε κακή κατάσταση ο Βραζιλιάνος) και θα έχετε το μυστικό της αποτυχίας.

Εντάξει, η Τσέλσι δεν είναι χάλια. Τουλάχιστον όχι όπως πέρσι, όταν στο αντίστοιχο διάστημα με τον Βίλας-Μπόας είχε 10 βαθμούς λιγότερους. Επίσης έχουν υπάρξει αγώνες που έχει εντυπωσιάσει με τον τρόπο παιχνιδιού της. Η αλήθεια είναι όμως πως ο Ιταλός τεχνικός άφησε την ασφάλεια, τη σιγουριά των όσων γνώριζε καλά και το πλήρωσε με μία άμυνα που παραπαίει και εν τέλει την απόλυση. Αυτή ότι και να έκανε, θα ήταν αναπόφευκτη. Το λάθος λοιπόν ήταν και τον δύο. Αμπράμοβιτς και Ντι Ματέο επένδυσαν αμφότεροι σε μία ιδέα που δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει ο δέυτερος. Κάποια στιγμή λοιπόν ο Ρώσος θα πρέπει να μάθει τι θέλει και το πως θα το καταφέρει και ο Ιταλός πλέον οφείλει στον εαυτό του και τον επόμενο εργοδότη του, να πουλήσει αυτό που μπορεί να κάνει: να στήσει μία ομάδα με τον δικό του τρόπο.