Τώρα μετράνε οι νίκες...

Διαπίστωσα την ώρα του αγώνα με την Μάριμπορ από τα social media ότι αρκετοί φίλοι του Παναθηναϊκού γκρίνιαζαν. Αλλοι για τον Τοτσέ, άλλοι για τον Κουίνσι, άλλοι για τους πολλούς τραυματισμούς, άλλοι για την μπάλα που βλέπουν, άλλοι για την ατυχία. Ο καθένας τέλος πάντων ότι τον ενοχλεί.

Μπάστα που λένε και οι Ιταλοί ρε παιδιά. Προφανώς και υπάρχουν πολλά ζητήματα στην ομάδα και προφανώς κάποια από αυτά δεν μπορεί να τα λύσει ο Ρότσα, αλλά στην παρούσα φάση αυτό που μετράει είναι οι νίκες, τίποτα άλλο. Ο ΠΑΟ είχε να νικήσει ματς στους ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης από το 2009 και επιτέλους έσπασε την κατάρα και νίκησε την Μάριμπορ.

Μία νίκη που έχει τεράστια σημασία.

Πρώτον τον κρατά ζωντανό στην πρόκριση. Πόσο πιθανό είναι να κάνει “διπλό” στο Λονδίνο θα σας πω σε δεκαπέντε μέρες, αλλά σήμερα μπορώ να σας πω ότι στο Λονδίνο δεν θα πάει για τουρισμό.

Δεύτερον, του δίνει εκείνους τους βαθμούς που χρειάζονταν για να βελτιώσει κάπως τη θέση του στην βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ και θα του επιτρέψει κατά πάσα πιθανότητα για έναν τουλάχιστον γύρο το επόμενο καλοκαίρι να είναι ισχυρός, αφού διατηρήθηκε πάνω από τον ΠΑΟΚ στην σχετική βαθμολογία.

Τρίτον, φτιάχνει σερί, που αυτομάτως ανεβάζει την ψυχολογία της ομάδας και κυρίως την αυτοπεποίθηση των παικτών. Αυτό άλλωστε είναι που ψάχνει και αναζητά και ο Ρότσα. Για αυτό και όταν τον ρώτησαν για την Τότεναμ είπε: “είναι πολύ μακριά αυτό το ματς παιδιά, πολύ μακριά και εγώ δεν έχω την πολυτέλεια να βλέπω τόσο μακριά”.

Ο Ρότσα που πλέον είναι πιο Ελληνας και από τους Ελληνες έχει μάθει τα κουσούρια μας. Τρόμαξε όταν είδε στα πρωτοσέλιδα να είναι περίπου μάγος μετά το 2-0 με τον ΠΑΟΚ και ξέρει ότι στο πρώτο ματς που δεν θα νικήσει (αν αυτό συμβεί σύντομα) αυτό που θα δει είναι το “Τελικά τίποτα δεν άλλαξε”.

Ο Ρότσα ξέρει ότι στην ελληνική πραγματικότητα για να κερδίσει χρόνο και αυτός και κυρίως η ομάδα του χρειάζεται τέσσερις πέντε νίκες στη σειρά. Μετά το λάθος θα του το συγχωρέσουν, τώρα όχι..