Ρότσα σημαίνει χαρά!

Για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι με τον Χουάν Ρότσα στον πάγκο φεύγουμε χαρούμενοι από αυτό που είδαμε συνολικά από τον Παναθηναϊκό. Η νίκη ήρθε τελικά με 1-0 κόντρα σε μία Μάριμπορ, που έπαιζε με ένα παίκτη λιγότερο για ένα ημίχρονο, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο Ρότσα κάνει και πάλι τον Παναθηναϊκό ομάδα.

Ο Παναθηναϊκός του Ρότσα φαίνεται ότι έχει πλάνο και σχέδιο στο γήπεδο. Αυτό που κάνει μπαμ με την πρώτη εντύπωση είναι ότι πλέον οι παίκτες κοιτούν το αντίπαλο τέρμα και όχι την δική τους εστία. Νίκη με τη νίκη θα ανέβει και άλλο η αυτοπεποίθησή των παικτών, που όσο θα «λύνονται» τόσο καλύτερα πράγματα επιθετικά θα δούμε. Τόσο καιρό φώναζα ότι το ρόστερ του Παναθηναϊκού παίζει πολύ χειρότερα από αυτό που μπορεί. Και ήρθε ο Χουάν και είδαμε σε δύο παιχνίδια όσες τελικές δεν έχουμε σε πέντε –έξι παιχνίδια προηγούμενα. Το γκολ κόντρα στην Μάριμπορ ήρθε με πέναλτι, αλλά χάθηκε και άλλο ένα πέναλτι και αμέτρητες κλασικές ευκαιρίες και στο τέλος παραλίγο να εφαρμοστεί ο άγραφος νόμος του ποδοσφαίρου και χρειάστηκε ο Καρνέζης για να κρατήσει στην καλύτερη φάση της Μάριμπορ τη νίκη με 1-0.

Ο Παναθηναϊκός πλέον είναι ορμητικός, είναι επιθετικός, πρεσάρει, έχει πλουραλισμό στις επιθέσεις. Ο Σπυρόπουλος άρχισε να βγάζει σέντρες με το τσουβάλι , ο Ζέκα πλέον γίνεται και ουσιαστικός, ο Βιτόλο πατάει περιοχή και ο Παναθηναϊκός βρίσκει τον τρόπο να κάνει ευκαιρίες ακόμα και όταν δεν είναι σε καλή μέρα ο Σισοκό(όπως κόντρα στην Μάριμπορ), ο Μαυρίας πλέον καθιερώνεται και κάνει ακόμα πιο γρήγορη την ομάδα. Ο Ρότσα προσπαθεί να δώσει και πάλι ζωντάνια σε αυτή την ομάδα και το καταφέρνει. Το κυριότερο; Αυτός ο Παναθηναϊκός που είδαμε με ΠΑΟΚ και Μάριμπορ φέρνει και πάλι το χαμόγελο στους φίλους του. Και τα έφερε έτσι η κατάσταση, που την τελευταία αγωνιστική ο Παναθηναϊκός έχει την κατάσταση στα χέρια του.

Με νίκη στο Λονδίνο επί της Τότεναμ προκρίνεται στους 32 του Europa League και πετυχαίνει μία ιστορική ανατροπή. Δεν λέω ότι θα γίνει, δεν λέω ότι έχει πολλές πιθανότητες, αλλά θα πω αυτό που είπε ο Χουάν στη συνέντευξη Τύπου. Μόνο ο Panathinaikos έχει κάνει τόσα θαύματα στην Ευρώπη από τις ελληνικές ομάδες. Εχει φθάσει στον τελικό του Γουέμπλει, έφθασε στον ημιτελικό και νίκησε τον τεράστιο Αγιαξ μέσα στο σπίτι του το 1996 φθάνοντας μία ανάσα από τον τελικό του Τσάμπιονς λιγκ, έφθασε πάλι στον ημιτελικό του πρωταθλητριών και αποκλείστηκε από την μεγάλη –τότε- Λίβερπουλ, έχει αποκλείσει δύο φορές την Γιουβέντους, έχει κερδίσει την Ιντερ στο Μιλάνο, έχει κερδίσει την Ρόμα στην Ιταλία , έχει κερδίσει την Μπαρτσελόνα στην Λεωφόρο, έχει, έχει…. Σε ένα ματς όλα γίνονται και το κυριότερο ο Παναθηναϊκός δεν έχει κανένα άγχος κόντρα στην Τόττεναμ. Κερδίζει και «τρελαίνει» τους οπαδούς του, χάνει δεν του λέει κανείς τίποτα, αφού πριν και από το παιχνίδι με την Μάριμπορ όλοι τον είχαν «τελειωμένο» και κανείς δεν πίστευε μετά από τις τριάρες με Μάριμπορ και την Λάτσιο , ότι θα περάσει στην επόμενη φάση.

Και να κλείσω με κάτι ακόμα. Μπράβο στον Βιτόλο που πήρε για δεύτερη φορά την πρωτοβουλία να εκτελέσει το πέναλτι, αν και είχε χάσει το πρώτο. Θέλει άντερα για αυτό και ο Ισπανός τα είχε. Μπράβο στον Ρότσα, που για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι διατήρησε την ίδια 11αδα. Το αποτέλεσμα και η απόδοση τον δικαίωσε, ο Παναθηναϊκός σιγά-σιγά αποκτάει ομοιογένεια, ρυθμό και οι παίκτες βρίσκουν τους ρόλους τους μέσα στο γήπεδο. Αυτά και περιμένω τη συνέχεια την Κυριακή, όπου τρίτη συνεχόμενη νίκη θα δώσει και άλλη ώθηση στην ομάδα. Το σίγουρο είναι ότι με αυτά που έχω ζήσει με τον Χουάν σαν παίκτη και προπονητή ένα εχω να πω. Χουάν σημαίνει χαρά.