Rookie of the year!

Στο αφιέρωμα πριν την έναρξη της Πρέμιερ Λιγκ γράφαμε χαρακτηριστικά ότι «υπάρχει ζωή και μετά από τον Χόντγκσον στη Γούεστ Μπρομ». Ο έμπειρος τεχνικός πλέον βρίσκεται στον πάγκο της Εθνικής Αγγλίας και στη θέση του οι άνθρωποι της ομάδας αποφάσισαν να μην προσλάβουν κάποιον που να έχει δώσει ήδη τα διαπιστευτήριά του. Έδωσαν το χρίσμα στον Στιβ Κλαρκ, πιστεύοντας ότι έχει έρθει η ώρα να δείξει την αξία του ως manager, αφού μέχρι στιγμής είχε μόνο ρόλο assistant και coach. Ο χαρακτηρισμός rookie είναι ολίγον τι πλασματικός, αφού ο 49χρονος έχει ξανακάτσει σε πάγκο ομάδας Πρέμιερ Λιγκ ως πρώτος προπονητής για ένα και μοναδικό ματς! Ήταν το 1998, όταν ως βοηθός του Ροουντ Γκούλιτ είχε οδηγήσει την Νιούκαστλ στη συντριβή με 5-1 από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μετά την απόλυση του Ολλανδού. Αυτή όμως είναι η πρώτη φορά που αναλαμβάνει ένα πρότζεκτ από την αρχή.

Υπάρχουν βοηθοί που μένουν... πάντα βοηθοί. Υπάρχουν όμως κι αυτοί που εξελίσσονται, χρησιμοποιούν τις εμπειρίες και την τεχνογνωσία που παίρνουν ώστε να πάνε ένα βήμα πιο πέρα. Τέτοιος είναι και ο Κλαρκ. Έχει κάτσει δίπλα στον Γκούλιτ στη Νιούκαστλ, στον Τζόλα στη Γουέστ Χαμ, στον Νταλκγλίς στη Λίβερπουλ. Το σημαντικότερο όμως, είναι η παρουσία του δίπλα στον Ζοσέ Μουρίνιο στην Τσέλσι. Από αυτόν έμαθε ότι και η τελευταία λεπτομέρεια, μπορεί να κάνει τη διαφορά. Και ένας άνθρωπος που έχει το σθένος και την προσωπικότητα να αμφισβητήσει τις αποφάσεις του Mou, όπως συνέβη με τον Κλαρκ, δείχνει ότι δεν είναι ένας συνηθισμένος βοηθός!

Σημαντικός ήταν επίσης και ο ρόλος του στην πορεία της Τσέλσι προς τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του 2008. Μπορεί το μεγαλύτερο κομμάτι της δόξας να πήγε στον Αβραάμ Γκραντ και το αμέσως επόμενο στον Χενκ Τεν Κάτε, αλλά ήταν εκεί και ο Κλαρκ. Όπως είχε δηλώσει στο BBC o πρώην συμπαίκτης του, Πατ Νέβιν: «Ο κόσμος λέει ότι ο Αβραάμ Γκραντ πήγε την Τσέλσι στον τελικό, αλλά θα το αμφισβητήσω. Αν και έπαιξε το ρόλο του, ο Κλαρκ ήταν εκείνος που κατάλαβε τι χρειαζόταν να γίνει μετά τη φυγή του Μουρίνιο». Στο Στάμφορντ Μπριτζ άλλωστε, έμεινε για περίπου είκοσι χρόνια ως παίκτης και ως μέλος του τεχνικού επιτελείου, γνωρίζοντας εξαιρετικά την ομάδα.

Δεκαπέντε χρόνια ως «νούμερο δύο» ήταν αρκετά και η δήλωση του Special One αποδείχθηκε προφητική: «Αν είχε την ευκαιρία να προπονήσει ένα σύλλογο, ακόμα και έναν μεγάλο όπως η Τσέλσι, θα ήταν έτοιμος. Νομίζω ότι είναι πολύ καλύτερος από πολλούς που είναι επικεφαλής σε ομάδες αυτή τη στιγμή». Η σύστασή του Μουρίνιο δεν ήταν αρκετή για την Μπέρνλι, η οποία είχε απορρίψει τον Κλαρκ πριν από λίγο καιρό. Ουδέν κακόν, όμως, αμιγές καλού...

Ο Clarkie πήγε στη Γουέστ Μπρομ για να βρει μία απολύτως στρωμένη ομάδα. Ο πρόεδρος Ζέρεμι Πις είχε αποφύγει τις κινήσεις εντυπωσιασμού, η δουλειά του Χόντγκσον ήταν εξαιρετική, όπως και του τεχνικού διευθυντή Νταν Άσγουορθ, ο οποίος ετοιμάζεται με τη σειρά του να αναλάβει πόστο στην Εθνική ομάδα. Ο Σκωτσέζος στρώθηκε στη δουλειά και δεν βάλθηκε να αλλάξει την λογική της ομάδας για χάριν εντυπωσιασμού. «Έχτισε» πάνω σε αυτό που βρήκε από τον προκάτοχό του, επένδυσε στην πειθαρχία και την ομαδικότητα. Οι Baggies άλλωστε μετρούν μια 10η και μια 11η θέση στην Πρέμιερ Λιγκ τα δύο τελευταία χρόνια. Λεπτομερής σχεδιασμός στα πάντα, σκληρή δουλειά και σαφής προσανατολισμός μέσα στο γήπεδο είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά τους.

Ο μέσος όρος της κατοχής μπορεί να έχει πέσει από το 2011 (47.7%) και το 2011 (45.3%), ωστόσο η Γουέστ Μπρομ έχει φέτος καλύτερο ποσοστό επιτυχίας στις πάσες και βγάζει περισσότερα εύστοχα σουτ. Ο Ζόλταν Γκέρα που ήταν τραυματίας για μεγάλο χρονικό διάστημα την προηγούμενη χρονιά επέστρεψε δυναμικά και οι προσθήκες του Αργεντινού μέσου Κλαούντιο Γιάκομπ και του ταλαντούχου Ρομέλου Λουκάκου ήρθαν να κουμπώσουν σε ένα ρόστερ που τελείωνε την προηγούμενη Πρέμιερ Λιγκ με απόλυτα θετικό τρόπο. Είτε παίζοντας με 4-4-2 και τον Λουκάκου δίπλα στον Λονγκ, όπως έγινε στο ματς με τη Γουίγκαν, είτε με το 4-5-1 που προτιμά σε κάποια εκτός έδρας, είτε με το πιο συχνό 4-2-3-1 με τον Ιρλανδό στην κορυφή, τον Γκέρα πίσω του και τον Οντεμβίγκι να κάνει τρομερή ζημιά από τα άκρα, η Γουέστ Μπρομ αποδίδει.

Προσαρμόζεται σε κάθε αντίπαλο, χτυπά στις αντεπιθέσεις, δουλεύει πολύ χωρίς την μπάλα και ο Κλαρκ διαχειρίζεται μέχρι στιγμής εξαιρετικά την πολυπρόσωπη επιθετική γραμμή της. Λονγκ, Λουκάκου, Οντεμβίγκι, Φόρτσουν και Ρόζενμπεργκ «γεμίζουν» τη φαρέτρα του και ανάλογα με το στόχο, επιλέγει και το κατάλληλο βέλος! Εξαιρετική παρουσία έχει και στη μεσαία γραμμή, με Γιάκομπ, Μόρισον, Μουλούμπου, Γκέρα και Μπραντ. Παράλληλα, ο χαρακτήρας του έχει «κερδίσει» τους παίκτες, αφού διατηρεί μεν χαμηλό προφίλ, αλλά είναι ειλικρινής και εργατικός. Ο Νέβιν τον παρομοίασε στον τομέα της προσωπικότητας με τον Ντέιβιντ Μόγες της Έβερτον.

Φυσικά, είναι πολύ νωρίς για συζητήσεις περί Ευρώπης. Ο ίδιος ο Σκωτσέζος άλλωστε κρατά χαμηλά την μπάλα. Μετά τη νίκη επί της Σάντερλαντ έστρεψε τα χειροκροτήματα προς τους παίκτες του και τόνισε ότι στην Πρέμιερ Λιγκ δεν πρέπει να ενθουσιάζεσαι πρόωρα. Έχει πει ότι πρώτος στόχος είναι οι 40 βαθμοί, που εξασφαλίζουν τη σωτηρία και από εκεί και πέρα, όσο πιο νωρίς επιτευχθεί αυτός ο στόχος, τόσο πιο εύκολα θα μπορεί να θέσει δευτερεύοντες. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, η δουλειά του στον πρώτο γύρο είναι αρκετή για να του δώσει χαλαρά το... Όσκαρ πρωτοεμφανιζόμενου. Και ίσως να αποτελέσει ένα σημαντικότατο σκαλοπάτι στην καριέρα του.