Το Top 10 του ντέρμπι!

Η συνήθης δημοσιογραφική πρακτική μας φέρνει πολλές φορές αντιμέτωπους με διλήμματα. Να γράψεις για αυτόν ή για τον άλλον; Ποιο ήταν το «κεντρικό» θέμα ενός αγώνα; Σε ένα ντέρμπι όμως, που τα είχε όλα είναι αδύνατον να σταθείς σε ένα στοιχείο. Πάμε λοιπόν να καταγράψουμε το Top 10 του ντέρμπι! Όπως θα τα συζητούσαμε με τον κολλητό τον «Παλαιό» σε ένα καφέ...

1. Είναι θέμα χρόνου να φύγει ο Μαυρίας από την Ελλάδα. Δεν είναι το ματς αυτό καθαυτό που εξελίχθηκε σε εφιάλτη του Χολέμπας. Είναι ότι στα 18 του παίζει σαν άντρας, κι έχει στοιχεία σπάνια: Ταχύτητα, αντίληψη, τεχνική, πατάει περιοχή. Με «τελειώματα» σαν αυτό του πρώτου γκολ, και βελτιώνοντας τη σέντρα του και τα στημένα, θα έχει φτιάξει το πλήρες πακέτο για να γίνει ο επόμενος καλύτερος δεξιός εξτρέμ μετά τον Σαραβάκο. Στη χειρότερη να γίνει νέος «Στέλιος Γιαννακόπουλος» ή έστω «Γεωργιάδης Γ.Χ»! Μπάλα πάντως θα παίξει σε υψηλό επίπεδο.

2. Ο Ζαρντίμ είχε έστω μια πετυχημένη έμπνευση; Ναι, τον Τζιμπούρ! Από 'κει και πέρα, η τακτική με την πίεση στην πρώτη ζώνη άμυνας αποδείχθηκε η αρχή των προβλημάτων του Ολυμπιακού αφού με γρήγορες κοντινές πάσες έσπαγε εύκολα από τους «πράσινους». Η επιλογή του Φουστέρ ακατανόητη, η αλλαγή του «μάγου» Ιμπαγάσα χρυσή για τον Παναθηναϊκό αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι ο Ολυμπιακός παράγει φάσεις μόνο σε κατάσταση αντεπίθεσης! Είναι δυνατόν;

3. Ο κυρ Σάββας, ίσως ο πιο γραφικός παράγοντας που πέρασε από το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει δίκιο για τον Αλαφούζο. Είναι άσχετος από μπάλα. Αλλά κι ο Αλαφούζος έχει δίκιο. Ο Μάνταλος ήξερε ότι τον βλέπει όλη η Ελλάδα και το πήγε το ματς μια χαρά περιορίζοντας τα εύκολα «φρου φρου». Η επιλογή του να μην κιτρινίσει τον Τοροσίδη σε δύο φάσεις-μαρς και τα σφυρίγματα στο τελευταίο 10λεπτο δείχνουν την πρόθεσή του να προστατεύσει τον Ολυμπιακό. Πέναλτι δύσκολα σφυρίζεται εκεί, αλλά δίνοντας επιθετικό φάουλ «επιλέγει» να μη γίνει συζήτηση για τη φάση... Σπάνιο, όμως και οι δύο παράγοντες είχαν τελικά δίκιο!

4. Στα καλύτερά του ματς, στο δεύτερο μέρος με την Τότεναμ και με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός πλήρωσε ισάριθμες «ατυχίες» ή γκέλες του μέχρι προχθές καλύτερου του παίκτη. Του Καρνέζη. Στην πλάτη του μετά το δοκάρι, με το βολέ πριν το 1-1. Αλλά ακόμα κι έτσι, δεν επηρεάζεται κι αφήνει τέτοιες φάσεις πίσω του. Δείγμα της συνολικής αλλαγής του που τον καθιέρωσε ως Νο 1 Έλληνα κίπερ.

5. Έβλεπες τον Τοροσίδη να μιλάει στην κάμερα και νόμιζες ότι ο Ολυμπιακός είχε φάει τεσσάρα! Έχει δόση λογικής η «είσπραξη» της ισοπαλίας ως ήττα. Τι κίνητρα είχε φέτος ο Ολυμπιακός; Να το πάρει αήττητος και να διασύρει τον «νεκρό» Παναθηναϊκό μέσα-έξω. Ως τώρα κρατάει τον έναν στόχο και από σύμπτωση/επιθετική ποιότητα γλίτωσαν την ήττα που θα έφερνε τον Ζαρντίμ παρέα στον Φερέιρα...

6. Α, ναι... Φερέιρα! Τα ματς του Παναθηναϊκού τα βλέπει χωρίς καμία ντροπή; Εδώ βέβαια, υπάρχουν ακόμα υποστηρικτές του ανάμεσα στις τάξεις των πράσινων οπαδών. Υπάρχει άραγε έστω ένα τρίλεπτο που είδε την ομάδα επί ημερών του φέτος στα πρώτα 18 ματς να παίζει όπως ο Παναθηναϊκός του Ρότσα;

7. Κακές βραδιές έχουν όλοι. Στον Χολέμπας όμως, αυτός ο πρωτοφανής διασυρμός που υπέστη από τον Μαυρία, θα κοστίσει λίγο παραπάνω. Σε όλα τα επίπεδα! Ο Γερμανός δεν έκοβε ούτε με βαλέ και ο υπερδιπλασιασμός των αποδοχών του θα τεθεί ξανά επί τάπητος... Το επικό slo-gun μετά τη λήξη του αγώνα τα έλεγε όλα: «Χολέμπας-Athens Voice: Σε είδα στο ντέρμπι. Καστανόξανθος. Φόραγες το 7. Πώς σε λένε;». Ούτε το όνομά του δεν πρόλαβε να ρωτήσει... Κι αφού έψαχνε ανεπιτυχώς τον Μαυρία, τώρα πρέπει να ψαχτεί για τα μηδενικά στο νέο του συμβολαιο.

8. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του Χριστοδουλόπουλου δύσκολα θα τα βρει κανείς σε παίκτη του Παναθηναϊκού. Το ίδιο ισχύει και για τον Κουίνσι. Αυτή τη στιγμή φαίνονται οι πιο «παράταιροι» παίκτες του Παναθηναϊκού. Οι μόνοι που παίζουν πρώτα για πάρτη τους, και μετά για την ομάδα. Που το «παίζουν» λίγο, που μοιάζουν να σκέφτονται «έλα μωρέ, ας τρέξουν οι άλλοι, εγώ είμαι για κάνω τη διαφορά». Δεν είναι θέμα ικανότητας! Είναι ότι στο γήπεδο φαίνονται 10 καμικάζι, ανεξαρτήτως προσόντων, και μία «ντίβα». Μαλλί, κορδέλα και από μυαλό... (κρατάει) ομπρέλα.

9. Όλοι θα γράψουν για τα δύο γκολ του Τζιμπούρ. Λογικό. Δύο φορές έφτασε η μπάλα σε αυτόν, δύο τέρματα είναι δείγμα μεγάλης κλάσης. Ωστόσο εκείνος που αποτελεί το επιθετικό σημείο αναφοράς του φετινού Ολυμπιακού είναι ο Αμπντούν. Με τον Ιμπαγάσα μία μέσα-δύο έξω, ο Γαλλοαλγερινός είναι ο one and only που φτιάχνει φάσες πάρε-βάλε. Παίζει ώριμα, έχει «δύο πόδια», ντριμπλάρει, είναι σκύλος. Στο δεύτερο συμπαρασύρθηκε μαζί με την υπόλοιπη ομάδα, αλλά ίσως είναι ο μοναδικός αναντικατάστατος ποδοσφαιριστής στο κόκκινο ρόστερ.

10. Το 2-2 ως σκορ δε λέει πολλά. Το παιχνίδι ως παιχνίδι έδωσε τελικά χρήσιμες απαντήσεις. Πρώτον, ότι η διαφορά των 16 βαθμών είναι πλασματική εξαιτίας των εγκλημάτων του Παναθηναϊκού στα... πάντα. Δεύτερον, ότι ο Ολυμπιακός μόνο ανίκητος δεν είναι ακόμα και για το ταπεινό ελληνικό πρωτάθλημα και παίρνοντας ματς στο «χαλαρό» είναι θέμα χρόνου να το πληρώσει. Τρίτον, ότι πολλοί ποδοσφαιριστές του είναι υπερεκτιμημένοι. Τέταρτον, ότι ο Ρότσα ανασταίνει ακόμα και «νεκρούς» ποδοσφαιρικά, όπως ο Σπυρόπουλος που θύμιζε... ατμομηχανή. Και τελευταίον, ότι σε ντέρμπι όταν ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι γιατί μπορεί να εκτεθείς...