Δίνει αξιοπρέπεια και (αυτο)σεβασμό!

Μεγαλύτερη απόδειξη από το χθεσινό ματς για το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Χουάν Ραμόν Ρότσα όπως το είχαμε αναφέρει στην πρόσληψή του, δεν υπάρχει. «Ανέλαβε με άγνοια κινδύνου την ομάδα στη δυσκολότερη περίοδό της. Αλλά έχει να χάσει λίγα και ίσως αυτό να είναι το σημαντικότερο πλεονέκτημά του. Δεν έχει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν. Δεν ανέλαβε για τα λεφτά. Δεν θεωρεί ότι είναι «προπονηταράς» και «φιλόσοφος του ποδοσφαίρου». Δεν έχει να κερδίσει πολλά περισσότερα απ΄ όσα έχει ήδη κερδίσει στην πράσινη κερκίδα και στην ελληνική κοινωνία του ποδοσφαίρου με την ποδοσφαιρική παρουσία του, τα κατορθώματά του με 15 παίκτες το 1996 και κυρίως με το ήθος του. Όταν θα έρθει η ώρα της αποχώρησής του, μέλος της οικογένειας του Παναθηναϊκού θα παραμείνει. Είτε πετύχει, είτε αποτύχει. Δεν έχει πίεση, άγχος, δυσθυμία, δεν σκέφτεται «πού έχω μπλέξει τώρα με αυτή την ομάδα που δεν έχει σκόρερ και δημιουργικό μέσο, με παίκτες απλήρωτους;». Δεν καταδιώκεται από παντός είδους σύνδρομα και ανασφάλειες, εμπιστεύεται τους συνεργάτες του, δεν λέει «όχι» σε κάθε προσφορά βοήθειας. Νιώθει καλά με τον εαυτό του και αυτό είναι το σημαντικότερο, γιατί αυτό προσπαθεί να το μεταδώσει και στους παίκτες»: αυτά είχα γράψει, ως απόσταγμα τριών συστατικών: των αφηγήσεων παλαιότερων συναδέλφων για τον Χουάν, της μικρής δικής μου επαφής μαζί του κατά το παρελθόν, των συζητήσεων με παίκτες και φίλους του.

Οι συνθήκες μοιάζουν δύσκολες, αλλά είναι ιδανικές για έναν άνθρωπο του ποδοσφαίρου με τη λογική του Ρότσα. Διότι ο «Ινδιάνος» έχει πολλά καλά και ένα κακό για ομάδες των απαιτήσεων του Παναθηναϊκού: δεν προετοιμάζει την ομάδα του για το αποτέλεσμα. Την προετοιμάζει για να παίξει καλό, ανοιχτό και ΘΕΑΜΑΤΙΚΟ ποδόσφαιρο, μέσω του οποίου θα προκύψει και η νίκη. Σε άλλο τρόπο μαθημένος δεν είναι. Ταίριαξε και με τον Γιάννη Σαμαρά σε χαρακτήρα και φιλοσοφία (ολλανδικό μοντέλο), αυτό είναι. Δεν θα του βγει σε όλα τα ματς. Θα του βγει, όμως σε 7-8/10 των αγώνων του ελληνικού πρωταθλήματος. Το παράδειγμα δεν είναι οι 18 τελικές εναντίον του Ολυμπιακού και οι 13 με τον ΠΑΟΚ και το καταπληκτικό 20λεπτο στο Λονδίνο που θύμισε λίγο από Mάντσεστερ – Παναθηναϊκός 3-1 πριν από 11 χρόνια. Το παράδειγμα για μένα είναι το 5-0 με την Προοδευτική σε επικίνδυνο γήπεδο «λίμνη - βούρκο» που η μπάλα τσουλάει με δυσκολία. Τότε κατάλαβα ότι έχει συμβεί αυτό που έχει πει σε συνέντευξη Τύπου: «αυτοί οι παίκτες του Παναθηναϊκού έχουν ένα καλό: μαθαίνουν και αντιλαμβάνονται γρήγορα».

Σε απόδοση 1.70 βρίσκουμε στην sportingbet τη νίκη του Παναθηναϊκού στη Βέροια

Εχει ρίσκα αυτή η τακτική. Πολλά και μεγάλα. Θα έρθουν και ήττες και αποτυχίες, θα μπορούσε να χάσει χθες ο Παναθηναϊκός. Το αμυντικόtransition του στο πρώτο μέρος ήταν παιδικής χαράς. Ο Ολυμπιακός έχει βγει πολλές φορές με παραπάνω παίκτες σε αντεπίθεση και τα κάνει σαλάτα στην τελική πάσα ή στην τελική επιλογή (τρεις φορές ο Φουστέρ!). Όμως ο Ρότσα έδωσε το δικαίωμα στους παίκτες και στους φιλάθλους να το ευχαριστηθούν. Να φύγουν «γεμάτοι» και υπερήφανοι γιατί άξιζαν τη νίκη. Και με αυτό που απέδωσαν και με αυτό που παρακολούθησαν. «Αφαίρεσε» από τους παίκτες του και την κόπωση! Δεν τους έμαθε ποδόσφαιρο. Τους ακύρωσε τα αρνητικά vibes και τους έκανε να αποδίδουν καλύτερα κάνοντας 2-3 αλλαγές στην τακτική: ποια άραγε η δουλειά του προπονητή; Εκανε την ποδοσφαιρική κοινωνία και τα media μέσα σε έναν μήνα να αντιμετωπίζουν σήμερα με σεβασμό μια ομάδα ποτισμένη με μιζέρια ως το μεδούλι. Να την βλέπουν ως Παναθηναϊκό. Οχι ως κακομοίρη. Και οι φίλοι του Ολυμπιακού παρά τις παντοτινές διαιτητο-κουβέντες, διότι ξέρουν πως για πρώτη φορά εφέτος στο πρωτάθλημα η ομάδα τους δεν ήταν η καλύτερη στο γρασίδι!

Γιατί όλα αυτά; Γιατί όποιο κι αν είναι το επάγγελμα του καθενός, ο χαρακτήρας του απεικονίζεται σ’ αυτό. Και ο Χουάν είναι ένας γαλαντόμος, ταπεινός, αισιόδοξος και χαμογελαστός άντρας που πιστεύει ακράδαντα στην αλληλεγγύη και στα θετικά των ατόμων. Δεν σκέφτεται καν τα αρνητικά τους! Είναι τόσο καλοπροαίρετος που και «μίρλας», «ψώνιο» ή «περίεργος» να είσαι, σε φέρνει στα νερά του και σου βγάζει τον καλό εαυτό σου. Ενας λαϊκός με την τιμή που δίνει στη λέξη η βαρύτητά της, αλλά όχι λαϊκιστής. Ενας άνθρωπος που (το ξέρω, δεν θέλει να γράφονται και να λέγονται αυτά) έχει βοηθήσει αμέτρητους latin να προσαρμοστούν στο λεκανοπέδιο (σε όποια ομάδα κι αν αγωνίζονταν, από τον Ολυμπιακό μέχρι τον Ιωνικόή και σε συλλόγους της Β' Εθνικής), ένας δοτικός προπονητής που δεν έχει πολλά παράσημα ως κόουτς, αλλά έχει περάσει πολλά βράδια με φαγητό, με τραγούδια και κουβέντα για το ποδόσφαιρο με αμέτρητους, ανεξαρτήτως ομάδας: ακόμη και με τον Τζιοβάνι, τον Λουτσιάνο, τον Λέτο όταν ακόμη φορούσε τα ερυθρόλευκα!

Ενας εραστής του καλού, επιθετικού ποδοσφαίρου, που ταιριάζει καλύτερα σε ομάδες που δεν έχουν βεντέτες, αλλά μικρούς και ανερχόμενους είναι ο Χουάν. Ενας άνθρωπος που έχει κερδίσει το σεβασμό αβασάνιστα, χωρίς να τον ζητήσει, ο οποίος δίνει πάλι σταδιακά στον Παναθηναϊκό τον χαμένο του σεβασμό και την ποδοσφαιρική αξιοπρέπεια. Και με τα έργα του και με τα λόγια του.

Υ.Γ. Η ανόητη πολιτική – στρατηγική – επικοινωνιακή τακτική του Ολυμπιακού, τώρα τον οδηγεί σε επικίνδυνες ατραπούς. Με καλύτερη ομάδα, με το ηθικό στα ύψη μετά τη νίκη επί της Αρσεναλ, με επιπλέον δύο ημέρες για τακτοποίηση και οργάνωση ενόψει ντέρμπι, πήγε με κωμικό τρόπο και ανέβασε τον πήχη στα ύψη. Δεν του αρκούσε η ισοπαλία για να πάρει αήττητος το πρωτάθλημα. Ηθελε νίκη. Δεν του αρκούσε η νίκη. Ηθελε θρίαμβο. Δεν του αρκούσε ο θρίαμβος. Ηθελε «τελειώστε τους» και ταπείνωση. Τώρα καλείται να διαχειριστεί την κακή εικόνα μιας ομάδας που μπήκε στο ματς με πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις από τον Παναθηναϊκό, «έφαγε» 18 τελικές φάσεις και 7 καθαρές ευκαιρίες συμπεριλαμβανομένων των δύο γκολ. Κι όλα αυτά, για τις λανθασμένες επικοινωνιακές κινήσεις της ΠΑΕ. Διότι σωστό είναι να μπαίνει ψηλά ο πήχης. Εσωτερικά, όμως. Στα αποδυτήρια. Μεταξύ προέδρου –παικτών –προπονητή. Όχι με τη θύρα 7, τις εφημερίδες και τις ιστοσελίδες. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και ταρατατζούμ. Αντε να τα μαζέψεις τώρα…

Υ.Γ.1: Στην Ελλάδα είναι εύκολο να κάνεις καριέρα ως στόπερ. Είναι δύσκολο, όμως, να γίνεις σπουδαίος στόπερ. Να φτάσεις στην Εθνική, να παίξεις σε καλή ομάδα του εξωτερικού. Να «διαβάζεις» το ματς, να παίρνεις μέτρα προς τη μεσαία γραμμή, να προλαμβάνεις τους κινδύνους, να φτιάχνεις παιχνίδι, όχι μόνο να κάνεις τάκλιν και κεφαλιές και να αποθεώνεσαι όταν βάζεις και κάνα γκολάκι (ο top στόπερ βάζει περισσότερα από 4-5 στη σεζόν και δουλεύει πολύ στα επιθετικά στημένα). Ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος έχει δύο τύχες: την ανατροφή στο ποδοσφαιρικό σχολείο της Παιανίας και τον συναγωνισμό με κεντρικούς αμυντικούς που δεν κάνουν τη διαφορά (Βελάσκες – Πίντο). Εχει και μια ατυχία. Παρτενέρ τον Λουκά Βύντρα. Φιλότιμος, αλτικός, γρήγορος, ναι. Επικίνδυνος ανά πάσα στιγμή για γκέλα και σε κάθε περίπτωση όχι «δάσκαλος» της θέσης, όπως ένας Ρενέ, ένας Μέλμπεργκ, ένας Γκαμάρα, ένας Δέλλας, ένας Κοντρέρας (του ΠΑΟΚ). Την ίδια ατυχία έχουν και ο Μανωλάς με τον Σιόβα. Διότι ούτε ο Αβραάμ που θα επιστρέψει κάποια στιγμή με το καλό διαθέτει την ποδοσφαιρική προσωπικότητα για «διδαχή». Γι’ αυτό και η (όποια) πρόοδος και εξέλιξη αυτών των πιτσιρικάδων (όπως και του Κατσικά, του Κουτρουμπή, του Μπουγαϊδη) αξίζει περισσότερα credits, γι΄ αυτό και πρέπει να κρίνονται λιγότερο αυστηρά από τα media και τους φίλους των ομάδων τους. Ναι, υπάρχει και εξαίρεση: ο Κυριάκος Παπαδόπουλος. Αυτός τα έμαθε και τα μαθαίνει όλα από την καλή στη Γερμανία.

Υ.Γ. 2 Ένα αν είχε βάλει ο Φουστέρ, ο Ζαρντίμ θα αποθεωνόταν για την αλλαγή του Ιμπαγάσα με τον Μασάντο που έδωσε τις ασίστ στον Ισπανό, αλλά αφαίρεσε το «στήριγμα» όλων στη μεσαία γραμμή του πρωταθλητή. Τώρα είναι στην… πίεση ο Πορτογάλος που υπερεκτίμησε τις δυνατότητες των παικτών του και δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει το «Μαυρίας – Ζέκα» που έκανε άνω – κάτω όλο τον Ολυμπιακό. Ηθελα να΄ ξερα τι στο καλό του είπε στο τηλέφωνο ο φίλος του ο Βίλας – Μπόας…

Follow me on Τwitter: Seretinio