Το δίκαννο και το βραβείο του «Ελέ»

Ο Ολυμπιακός πέρασε και από τη Νέα Σμύρνη με τη βοήθεια –ουσιαστικά- του Σπυρόπουλου, ο οποίος με μια… φαλτσοστεκιά, έχυσε την καρδάρα με το γάλα.

Ο Πανιώνιος ζόρισε, είναι η αλήθεια, τους «ερυθρόλευκους» και με τη σωστή και αποτελεσματική αμυντική λειτουργία του, έφτασε κοντά σε ένα θετικό αποτέλεσμα. Πριν «φτάσουμε» στο προκείμενο (σ.σ. θα διαβάσετε παρακάτω), πρέπει να πούμε ότι ο Ελευθερόπουλος βάζει υποψηφιότητα για τον καλύτερο πρωτοεμφανιζόμενο προπονητή στη μεγάλη κατηγορία του ελληνικού πρωταθλήματος.

Ο «Eλέ» δείχνει να κουβαλάει μαζί του πολλά από αυτά που εισέπραξε στη σημαντική καριέρα του με τα γάντια στα χέρια. Φαίνεται να κράτησε όσα του χρειάζονταν από τους προπονητές που δούλεψε και να τα έβαλε στο «μπλέντερ» της νέας εποχής. Η εικόνα των παιδιών του, ισοδυναμεί με πολλές λέξεις για το (έως τώρα) μίνι θαύμα της Νέας Σμύρνης και αυτό μόνο προίκα αποτελεί για τον άλλοτε διεθνή τερματοφύλακα.

Πάμε τώρα στην… πέτρα του σκανδάλου, που λέγεται Ολυμπιακός. Οι Πειραιώτες έπαιξαν ένα ημίχρονο. Ή τουλάχιστον, προσπάθησαν να παίξουν, να βάλουν τους «κυανέρυθρους» στην περιοχή τους και να πάρουν το ματς. Τα κατάφεραν. Για άλλη μια φορά, όμως, «συναντούν» μουρμούρες. Κάτι ο Σπάθας, κάτι το αυτογκόλ, λίγο η αναμενόμενη διαμαρτυρία από τον Παναθηναϊκό και το «γλυκό» είναι έτοιμο.

Ο Σπάθας, από την πλευρά του, για να μην δοθεί η εντύπωση ότι προσπαθώ να βγάλω την ουρά μου απ’ έξω, δεν «έπαιξε» Ολυμπιακό. Δεν διαμόρφωσε αποτέλεσμα. Ναι, ο Αμπντούν παίρνει τη μπάλα με το χέρι και μπαίνει στην περιοχή σε φάση που παραλίγο να γίνει γκολ. Η δεύτερη κίτρινη, ωστόσο, που βγάζει στον Κουλουχέρη, είναι κανονικότατη. Αυτά «είδα» και αυτά θεωρώ αξιοσημείωτα «διαιτητικά» points από τον αγώνα. Για τα φάουλ και τα οφσάιντ, ας αποφασίσουν άλλοι, διότι ούτως ή άλλως θα μιλάμε και θα γράφουμε εβδομάδες ολόκληρες για να βρούμε άκρη.

Λέγαμε, λοιπόν, για την απόδοση του Ολυμπιακού. Η ομάδα του Ζαρντίμ ανέβηκε στο δεύτερο ημίχρονο. Στο πρώτο είχε μπλοκάρει και η όρεξη του Πανιωνίου να επιστρέψει στις νίκες μετά τις ήττες από Παναθηναϊκό και Ξάνθη, ήταν μεγαλύτερη από εκείνη των πολύ πιο καλά πληρωμένων ποδοσφαιριστών των «ερυθρολεύκων».

Στο δεύτερο μέρος, όμως, ο Ζαρντίμ θεωρώ πως έκανε μια κίνηση που πρέπει να «σταντάρει» και φυσικά να την επαναλάβει. Εριξε στο ματς τον Μήτρογλου, χωρίς να βγάλει τον Τζιμπούρ. Ο «Μήτρο» μπήκε και έγειρε το γήπεδο προς την εστία του Πανιωνίου και με λίγη τύχη παραπάνω, το σκορ θα μπορούσε να είχε «μεγαλώσει».

Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορώ να μπω στη λογική να παίζει «εξ οφίτσιο» ή ο Αλγερινός ή ο «Γερμανός». Υπάρχουν αγώνες που και τα δύο κανόνια των πρωταθλητών έχουν θέση στην ενδεκάδα.

Όπως στο ντέρμπι της περασμένης εβδομάδας στο ΟΑΚΑ. Ο Πορτογάλος όφειλε να ρισκάρει για το γόητρο και για την ψυχολογική διαφορά που χωρίζει τις δύο ομάδες. Ο Φουστέρ δεν υπήρχε. Ας τον έβγαζε έξω να παίξει με τους σούπερ κυνηγούς που έχει την τύχη να διαθέτει στο οπλοστάσιό του.

«Περσινά ξινά σταφύλια» ίσως πουν κάποιοι και δεν θα έχουν εντελώς άδικο αν σκεφτούν ότι όλοι γινόμαστε προφήτες μετά Χριστόν. Εν κατακλείδι, ο Ολυμπιακός έχει στη φαρέτρα του ένα δίκαννο από τα λίγα στην Ελλάδα και θεωρώ πως σε πολλές περιπτώσεις είναι άδικο, πρώτα απ’ όλα για την ίδια την ομάδα, να κρατάει «βουλωμένη» τη μία κάννη. Ειδικά φέτος, που ακόμη προσπαθεί να αγγίξει τα περσινά επίπεδα αγωνιστικότητας.