Το τέλος των Ιταλών αμυντικών

Οσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε οι λάτρεις του, το αγαπημένο μας calcio έχει κάνει πολλά βήματα προς τα πίσω τα τελευταία χρόνια, με τα αστέρια να φεύγουν όχι μόνο για Αγγλία και Ισπανία, αλλά πλέον και για την Γαλλία, αφού η Παρί Σεν Ζερμέν το φυσάει όσο λίγα κλαμπ στην Ευρώπη.

Το under 2,5 γκολ στον αγώνα Πάρμα-Γιουβέντους προσφέρεται σε απόδοση 1.92 στη novibet

Πέρα από την ποιότητα του Campionato που μειώνεται συνεχώς, η Ιταλία πονάει και στην παραγωγή του καλύτερου προϊόντος της από τότε που υπάρχει ποδόσφαιρο. Στους αμυντικούς. Τα τελευταία 3-4 χρόνια όλο και πιο πολλοί τεχνικοί στην Serie A επιλέγουν να αγωνίζονται με τρία στόπερ, το οποίο έχει γίνει η νέα μόδα στη γειτονική χώρα, κάτι το οποίο είχαμε σημειώσει και στην ιταλική ανασκόπηση για το 2012.

Εκτός από το αντικειμενικά πιο δυνατό σύνολο, την Γιουβέντους, οι περισσότερες από τις κορυφαίες ομάδες στην Ιταλία έχουν τουλάχιστον δοκιμάσει αυτή τη διάταξη ή την χρησιμοποιούν συστηματικά. Στην Νάπολι, που έχει μία super 11άδα, ο Βάλτερ Ματσάρι παίζει με 3-5-2 και είναι κολλημένος με αυτό, ενώ η Ουντινέζε του Φραντσέσκο Γκουιντολίν με το 3-5-1-1 γνώρισε μεγάλη επιτυχία αφού βρέθηκε δύο σερί χρονιές στα προκριματικά του Champions League.

Και οι νέοι προπονητές θέλουν τρία στόπερ. Η Φιορεντίνα που με την έλευση του Βιντσέντζο Μοντέλα έχει γίνει η έκπληξη της Serie A, παίζει σταθερά από την αρχή της σεζόν με τρεις κεντρικούς αμυντικούς. Εκτός από τους Βιόλα, και στο Μιλάνο έχουν φορεθεί η ultra άμυνα. Η Ιντερ του Στραματσιόνι έχει παραταχθεί φέτος σε 11 αγώνες με τρία στόπερ, κάτι που έχει δοκιμάσει και ο Αλέγκρι στην Μίλαν δύο φορές (3-4-3, 3-5-2) χωρίς όμως να το καθιερώσει.

Η λίστα δεν τελειώνει εδώ. Από τον Σεπτέμβριο που ανέλαβε τα ηνία της ο Γκασπερίνι, η Παλέρμο έχει σταθερά πίσω τρεις κεντρικούς αμυντικούς (3-4-3), όπως έχει γίνει και με την Σιένα με τους Κόσμι και Ιακίνι να έχουν τριάδα στην άμυνα (3-5-2, 3-4-2-1). Η Πάρμα σε 11 αγώνες ήταν στημένη με 3-5-2, η Μπολόνια σε 9 ματς είχε τρία στόπερ (3-5-1-1, 3-4-1-2), ενώ Πεσκάρα (5), Τζένοα (3), Κιέβο (1) το έχουν προσπαθήσει και αυτές. Λάτσιο, Ρόμα, Κατάνια, Αταλάντα, Κάλιαρι, Σαμπντόρια και Τορίνο είναι οι μοναδικές που δεν έχουν παίξει ούτε έναν αγώνα με τρεις στην άμυνα.

Γιατί όμως υπάρχει τέτοια τρέλα στην Ιταλία για τους τρεις στόπερ και γιατί πάνω από τις μισές ομάδες έχουν δοκιμάσει να παίξουν με σύστημα που να προσφέρει μεγαλύτερη σιγουριά στην άμυνα; Την απάντηση έδωσε ένας από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς όλων των εποχών, Πρωταθλητής Κόσμου αλλά και κάτοχος της Χρυσής Μπάλας, ο Φάμπιο Καναβάρο.

Ο μεγάλος Ιταλός εξήγησε ότι ο αριθμός των στόπερ είναι αντιστρόφως ανάλογος με την ποιότητα που έχουν οι παίκτες. «Η άμυνα με των τριών έχει γίνει τόσο της μόδας επειδή υπάρχουν πολύ λίγοι αμυντικοί που να είναι καλοί στο ένας εναντίον ενός και οι προπονητές προσπαθούν με αυτό τον τρόπο να ενισχύσουν αυτή τη γραμμή».

Οι εποχές μοιάζουν όντως να έχουν αλλάξει πολύ. Μετά το τέλος των Μαλντίνι, Καναβάρο αλλά και την αποχώρηση του Νέστα, Ιταλοί αμυντικοί «βράχοι» δεν εμφανίζονται τόσο συχνά στα γήπεδα της Serie A. Εκτός από τον Κιελίνι και τον Ντε Ρόσι (που παίζει και στόπερ) δεν υπάρχει άλλος που να μπορεί να πάρει φανέλα βασικού σε οποιαδήποτε ομάδα του κόσμου. Η σχολή τον calcio περνάει μεγάλη κρίση, με τους (επίσης) παίκτες της Γιουβέντους Μπονούτσι και Μπαρτσάλι να είναι μάλλον οι επόμενοι καλύτεροι στη λίστα με τους κορυφαίους Ιταλούς του σήμερα.

«Σαν έθνος πρέπει να επιστρέψουμε στις ρίζες μας αφού πάντα είμασταν οι καλύτεροι στην άμυνα και δεν πρέπει να ντρεπόμαστε γι' αυτό» είπε ο Καναβάρο, όμως τα ιταλικά κλαμπ δεν δείχνουν πλέον το σκληρό πρόσωπο του παρελθόντος στην Ευρώπη, όταν τους αρκούσε απλά να σκοράρουν, αφού ήταν δεδομένο ότι δεν θα δεχθούν γκολ. Εξαίρεση αποτελεί η Σκουάντρα Ατζούρα, που το καλοκαίρι του 2012 με τακτική και εξαιρετική αμυντική λειτουργία πέταξε εκτός Αγγλία και Γερμανία φτάνοντας μέχρι τον τελικό...

Follow me: Giorgio_Oddo