Ο Ολυμπιακός απαγορεύεται να μην κερδίζει (update)

Το άρθρο που ακολουθεί γράφτηκε στις 21 Δεκεμβρίου, μετά τη ρεβάνς Παναχαϊκής-Ολυμπιακού. Τότε είχε τίτλο: Ο Ολυμπιακός απαγορεύεται να χάνει... Αποδείχθηκε λάθος (ο τίτλος). Χάρη στον Βοσκάκη που κράτησε καθυστερήσεις μέχρι να σκοράρει ο Ολυμπιακός, καταφέραμε με ένα σμπάρο δυο τριγόνια! Και νέο άρθρο δεν χρειάζεται να γράψουμε και σινεμά θα πάμε. Στο «Επιχείρηση: Αργκό». Λένε ότι είναι πολύ αξιόλογο και το κυριότερο: Δεν θα είμαστε στο ίδιο έργο θεατές...

Πριν από 22 μέρες λοιπόν, σημειώναμε τα εξής:

«Όταν τρελαίνονται ορισμένοι διαβάζοντας στο gazzetta άρθρα με τα οποία δεν συμφωνούν, συνήθως στο κινητό, στο mail ή από κοντά φτάνει η κοινότοπη ερώτηση: «Ρε συ, τι έχετε τον τάδε να γράφει; Αυτός προκαλεί». Να ήταν μια και δύο φορές που συνέβη αυτό; Κι όχι με έναν και δύο συναδέλφους αλλά με δεκάδες! Όμως και η απάντηση είναι εξίσου κοινότοπη: «Δημοκρατία έχουμε. Δε συμφωνώ με όλα όσα γράφει ο καθένας αλλά θα υπερασπίζομαι το δικαίωμα του να γράφει ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς».



Και στο κάτω κάτω, ο καθένας από εμάς γράφει επώνυμα, κι ο καθένας από εσάς, μπορεί (σχεδόν) ανώνυμα, απλά δίνοντας ένα email να ασκήσει κριτική, καλόπιστη, στημένη, κακόπιστη, ό,τι θέλετε, αρκεί όπως κι εμείς να μην εκτοξεύει συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς που θίγουν τιμές, υπολήψεις κλπ.

Προς τι αυτή η εισαγωγή, θα αναρωτηθείτε. Το θυμήθηκα διαβάζοντας το τελευταίο post του Νικολακόπουλου. Ο Κώστας έγραψε τη γνώμη του. Σας αρέσει, δεν σας αρέσει, αυτή είναι. Και για αυτό, στο πλαίσιο της ελευθερίας απόψεων, πήρε και περίοπτη θέση στη home page. Το ότι διαφωνώ με κάποιους, δεν σημαίνει πως θα τους «θάψουμε» το άρθρο. Αυτά για να εξηγούμαστε με μερικούς που εκφράζετε λογικές και παράλογες απορίες.

Στο ζουμί τώρα. Που δεν είναι το άρθρο του Νικολακόπουλου, αλλά το τελευταίο ματς-τρανό παράδειγμα με την Παναχαϊκή.

Ο Ολυμπιακός είναι ξεκάθαρο πια στον καθένα πως απαγορεύεται να χάνει. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ακόμα και στον μεγαλύτερο αντιολυμπιακό της γης, ότι έχει την καλύτερη ομάδα, τους καλύτερους παίκτες, την πιο υγιή οικονομικά διοίκηση, την πιο καυτή έδρα. Αυτό δεν του χαρίζει εξ ορισμού το δικαίωμα της μη ήττας ή έστω της μη νίκης. Για έναν αδιευκρίνιστο λόγο, ο Ολυμπιακός κυνηγάει εδώ και πάρα πολύ καιρό την ουρά του. Δηλαδή μπροστά στο βωμό του «αήττητου», έχει μπει στο τριπάκι του «δεν χάνω, ακόμα κι αν κατέβει ο Θεός στο γήπεδο». Κι έτσι βρίσκεται, σε όποιο γήπεδο κι αν παίζει, κατηγορούμενος από τον αντίπαλο, άλλοτε με αστεία επιχειρήματα κι άλλοτε με σοβαρά. Γιατί; Διότι ο ίδιος ο σύλλογος δίνει αυτό το δικαίωμα.



Ο Κώστας αναρωτιέται λογικά αν μπορεί χωρίς τη διαιτησία ο Ολυμπιακός να κυριαρχήσει στην Τούμπα, να ανατρέψει το σκορ στο ΟΑΚΑ, να νικήσει στο Περιστέρι, να συντρίψει την ΑΕΚ, να πάρει το πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Όπως κι έκανε δηλαδή. Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι δε μπορεί; Όχι! Γιατί πολύ απλά είναι καλύτερος από όλους αυτούς!



Το ποδόσφαιρο όμως, έχει και τις δύσκολες βραδιές. Αυτές που δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Σε αυτές τις νύχτες γιατί δε μπορεί να χάσει ο Ολυμπιακός; Γιατί πρέπει να κερδίσει όταν δεν θα παίξει σύμφωνα με τις δυνατότητές του; Πρόσφατα, έτυχε να συζητώ με έναν πασίγνωστο και αιρετικό για τις απόψεις του τραγουδιστή (συνέντευξη του οποίου θα διαβάσετε τις επόμενες ημέρες στο gazzetta.gr) που εξομολογήθηκε πάνω στην κουβέντα ότι «είμαι Ολυμπιακός αλλά όταν δεν παίζει καλά, θέλω να χάνει. Ακόμα και με τον Παναθηναϊκό!».

Μου φάνηκε τόσο «ξένη» η απάντησή του που χαμογέλασα. Γιατί ο κάθε φίλαθλος θέλει να κερδίζει η ομάδα του όπως κι αν παίζει, καλά ή άσχημα. Και την υπερασπίζεται σε όλες τις καταστάσεις.

Το να παίζεις καλά και να κερδίζεις είναι λόγος υπερηφάνειας! Το να παίζεις χάλια και να κερδίζεις είναι επίσης στο πρόγραμμα γιατί το ποδόσφαιρο μπορεί σε μισή φάση να αλλάξει τα πάντα. Το να μην παίζεις και να μην έχει καν το δικαίωμα ο άλλος να σε κερδίσει, που ξανακούστηκε;

Εκτός κι αν κάποιος τα θεωρεί όλα σύμπτωση. Τότε ΟΚ. Αλλά πίσω από τον μανδύα του «έχουμε την καλύτερη ομάδα και παίρνουμε το πρωτάθλημα», πρέπει κάποια στιγμή τουλάχιστον εμείς, από τη δύναμη που έχουν τα media στην Ελλάδα να λέμε και καμιά αλήθεια.

Ναι, θα φανεί παράταιρο στους αναγνώστες μας δίπλα στο λήμμα «δημοσιογραφία» να μπει και η λέξη «αλήθεια», αλλά δεν πειράζει, ας τους ξενίσουμε καμιά φορά.

Αν ο Ολυμπιακός θέλει να συνεχίσει να επενδύει πάνω στο «θα κερδίζω με κάθε τρόπο, είτε είμαι καλός είτε όχι», έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει.

Είναι πιθανό να συμβαίνει και χωρίς να το επιδιώκει κάθε φορά, διότι είναι αποδεδειγμένο ότι οι διαιτητές είναι παρολιτζήδες που πάνε μόνοι τους με τον ισχυρό και χωρίς πάντα να έχουν πάρει εντολή.

Αν στο λιμάνι το σκέφτονταν λίγο πιο έξυπνα, με τη διαφορά δυναμικότητας που έχουν από τον δεύτερο, θα... επιζητούσαν αυτά τα σφυρίγματα να ήταν κόντρα. Θα έχαναν 1-2-3 παιχνίδια αλλά στο τέλος, όντας πρωταθλητές, θα ένιωθαν κι εκείνοι και ο κόσμος τους περισσότερο περήφανοι απ' το να καλούνται βδομάδα παρά βδομάδα να αποκρούουν ειρωνείες και να νιώθουν δακτυλοδεικτούμενοι...».