To «στοιχειωμένο» ντέρμπι

Το ακόμα πιο αξιοσημείωτο είναι ότι πόλη του Νότιγχαμ απέχει από αυτήν του Ντέρμπι μόλις 22 χιλιόμετρα. Οι περισσότεροι από αυτούς τους «αντίπαλους» δουλεύουν 5-6 μέρες μαζί, αλλά το Σάββατο όλα σβήνουν… Είναι εχθροί και πρέπει να κερδίσουν για λόγους γοήτρου!

Η κόντρα των προβάτων και των δέντρων (“The sheep” και “the trees” αποκαλούν οι μεν τους δε) προ-υπήρχε, καθώς μιλάμε για δύο από τα πιο παλιά κλαμπ της Αγγλίας. Γιγαντώθηκε όμως τις δεκαετίες ’60 και ’70. Ποιος ευθύνεται γι’ αυτό όμως; Πως έφτασε αυτή η κόντρα σε αυτά τα επίπεδα; Η ιστορία μας γυρνάει αρκετά χρόνια πίσω στα 1975 και σε ένα τεράστιο όνομα της προπονητικής ιστορίας. Τον Μπράιαν Κλαφ! Ο άνθρωπος αυτός τέλειωσε άδοξα μια υπερηχητική καριέρα σκοραρίσματος 251 γκολ σε 274 αγώνες (!), μετά από έναν σοβαρό τραυματισμό στα 29 του. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να το γυρίσει στην προπονητική. Τα επιτεύγματά του με την Ντέρμπι, οι ονειρεμένες σεζόν με τη Νότιγχαμ και φυσικά ο χαρακτήρας τύπου Special One (!) της εποχής έχουν αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια τους στις δυο ομάδες και τους οπαδούς τους.

Μετά από ένα διετές πέρασμα στην Χαρτλπουλ, ο Κλαφ, αναλαμβάνει την Ντέρμπι Κάουντι το 1967. Δυο χρόνια μετά ανεβαίνει στην πρώτη κατηγορία και με τα «κριάρια» κατακτά το πρώτο από τα δύο πρωταθλήματα στην ιστορία της ομάδας το 1972. Το επόμενο και τελευταίο θα το κατακτούσε η Ντέρμπι, το 1975 με προπονητή την πιο ηχηρή μεταγραφή του Κλαφ εν τη αφίξει του, τον Ντέιβ Μακάι. Την επόμενη χρονιά (1973) η Ντερμπι φτάνει μια ανάσα από τον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών, όταν αποκλείεται από τη Γιουβέντους στα ημιτελικά, σε ένα ματς στο οποίο ο Κλαφ, όντας εκτός εαυτού και θεωρώντας το παιχνίδι στημένο αποκάλεσε τους ιταλούς «μπάσταρδους κλέφτες»! Εν τέλει, με αφορμή την εκκεντρική και απόλυτη συμπεριφορά του φεύγει από την ομάδα στο τέλος της σεζόν με εντολή του τότε προέδρου.

Μετά από μια περιοδεία ενός έτους στη Μπράιτον και 44 μόλις ημερών στη Λίντς φτάνουμε στις 6 Ιανουαρίου 1975. Ο Μπράιαν Κλαφ παρουσιάζεται ως ο νέος προπονητής της 13ης στη βαθμολογία της δεύτερης κατηγορίας, Νότιγχαμ Φόρεστ. Τερματίζει 8ος. Το καλοκαίρι επανενώνεται με το συνεργάτη του στις Ντέρμπι και Μπράιτον και αδερφικό του φίλο Πήτερ Τέιλορ. Μαζί αλλάζουν την αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας και βάζουν πλώρη για το όνειρο! Τη σεζόν 1976-77 κερδίζουν την άνοδο στην πρώτη κατηγορία. Στην πρώτη σεζόν στα σαλόνια ο μάγος Κλαφ κατακτά πρωτάθλημα και κύπελλο Αγγλίας τρελαίνοντας τους πάντες στο Νότιγχαμ και αναγκάζοντας τους πρώην οπαδούς του στο Ντέρμπι να τον καταριούνται. Και δεν θα σταματούσε εκεί…

Την επόμενη χρονιά κατακτά πάλι το κύπελλο αλλά αποτυγχάνει να σηκώσει το πρωτάθλημα. Και τι μ’ αυτό; Η Νότιγχαμ θα κατακτήσει το κύπελλο πρωταθλητριών για πρώτη φορά στην ιστορία της. Και θα το επαναλάβει την επόμενη χρονιά σφραγίζοντας έτσι μια ονειρεμένη διετία για την ομάδα του.

Αργότερα, βέβαια, σε συνέντευξη, ο Κλαφ θα δηλώσει ότι η μεγαλύτερη του επιτυχία είναι το αήττητο των 42 αγώνων σερί, μεταξύ 26 Νοεμβρίου 1977 και 9 Δεκεμβρίου 1978. Αυτό το ρεκόρ έμελλε να σπάσει μόνο από την ανίκητη Άρσεναλ του 2004. Ένα μήνα μετά την κατάρριψη του ρεκόρ αυτή η τεράστια μορφή του αγγλικού ποδοσφαίρου, ο εκκεντρικός και απόλυτος προπονητής, άφησε την τελευταία του πνοή.

Το θέμα όμως δεν τελειώνει εδώ. Η οικογένεια Κλαφ θα στοιχειώνει αυτό το ντέρμπι και για άλλον ένα λόγο. Λέγεται Νάιτζελ Κλαφ και είναι ο γιος του Μπράιαν, ο οποίος ακολούθησε αντίθετη πορεία από τον πατέρα του, αλλά βάζει κι αυτός το λιθαράκι του μέρα με την ημέρα, στη διατήρηση αυτού του μίσους. Ξεκίνησε παίζοντας ποδόσφαιρο για λογαριασμό της Νότιγχαμ το 1984 και πραγματοποίησε μια πολύ παραγωγική εννιαετία στην ομάδα με κριτικούς της εποχής να τον βαφτίζουν αντικαταστάτη του μεγάλου Γκάρι Λίνεκερ όταν αυτός σταμάτησε το 1992. Από κει και πέρα η καριέρα του δεν παρουσίασε κάτι το αξιόλογο και έληξε στην άσημη Μπάρτον όπου έμεινε έντεκα χρόνια ως παίκτης – προπονητής. Φυσικά για έναν Κλαφ, η συνέχεια ήταν εξίσου εκκεντρική. Ο Νάιτζελ είναι από το 2009 μέχρι σήμερα προπονητής της Ντέρμπι Κάουντι, προσπαθώντας σε κάθε ευκαιρία να εδραιώσει την αγάπη των οπαδών της Ντέρμπι αποκηρύσσοντας τη ομάδα που μεγαλούργησε ο πατέρας του.

Τα πράγματα βέβαια είναι αντίθετα με τότε, μιας και οι ομάδες ακολουθούν αντίθετες πορείες. Η Ντέρμπι δείχνει σημάδια προσπάθειας και εξέλιξης ενώ η αμφιλεγόμενη τακτική του προέδρου της Νότιγχαμ δεν αφήνει πολλές ελπίδες στους φίλους της Φόρεστ. East Midlands Derby, λοιπόν, όπως το αποκαλούν στην Αγγλία, με άρωμα νοσταλγίας από περασμένα μεγαλεία.

Του Πέτρου Κράνια